Een e-mail sturen naar Aad? Het e-mail adres is aad@engelfriet.net
(klik op deze tekst om een voorgeadresseerde mail te openen)
Terug naar  het Engelfrieten overzicht

Naar beneden 

In Memoriam Gerard Martens

gerard op bank mouwenveld

Gerard Martens

* 22 - 09 - 1923

† 31 - 12 - 2003




Kleinzoon Oskar draagt twee gedichten aan die hij samen met zijn broertje heeft gemaakt voor de uitvaart van zijn Opa.



We voegen een fragment toe uit o.m.
dit verhaal van Opa Gerard:






Onze grote broer, Hans

De reaktie van Hans

Onze internet familie is met Gerard in contact gekomen naar aanleiding van onze familie website.

Wat begonnen is als een reactie op één van mijn verhalen van oktober 2000, is uitgegroeid tot een bijzonder contact en wel tot het schrijven van uiteindelijk 244 verhalen.

Beste Hans

Ik heb je verhalen

In de jaren 50 woonden we in de Willebrordusstraat

en

Dwalen door de Roderijselaan en omstreken

met interesse gelezen en je schrijft zo duidelijk, dat ik alles als een film weer voorbij zag trekken.

Ik heb zelf tot '53 in de Schiebroeksestraat gewoond, maar ik kwam regelmatig in de Willebrordusstraat, want op 123 woonde mijn oudere broer Aad, met zijn drie zonen en vrouw en dochter. Dat is toch niet zover van jouw huis vandaan. Normaal dus, dat ik jouw stukje met meer dan gewone belangstelling heb gelezen, en daarvoor dank.

Met vriendelijke groeten, G.Martens
Op de eerste pagina van onze website stond dan ook al jaren vermeld, dat Gerard Martens (uiteindelijk) 244 prachtige verhalen heeft geschreven en dat wij deze verhalen niet meer willen missen.

Door middel van deze verhalen is het ons, mij en vele anderen gegund geweest een goed inzicht te krijgen in het leven van Gerard Martens. Schitterende verhalen heeft hij geschreven over Rotterdamse buurten van vroeger en nu, over zijn werk, over zijn belevenissen in de 2e wereldoorlog, over zijn hobby van vroeger en nog veel meer.

We hebben begrepen, dat de familie Martens het op prijs stelt, dat al zijn verhalen niet verloren gaan, maar altijd op onze website zullen blijven staan, nu dus als een bijzondere herinnering en voor ons als een bijzondere ervaring en ontmoeting met Gerard Martens.
Wij doen dit met veel genoegen en altijd ter nagedachtenis aan Gerard Martens.




11475366

De reaktie van Aad, webmaster

Ik ga dit nu schrijven zonder iets in mijn hoofd, het zal er wel vanzelf uitrollen, alle herinneringen aan Gerard zijn en blijven voor mij onuitwisbaar....een uniek iemand....

Mijn laatste email aan Gerard was vlak voor de Kerst, ik vroeg hem of hij druk bezig was met de Kerstpost en ontving per omgaande zijn, achteraf, allerlaatste verhaal:

  • Kerstkaaretjus


  • Een klein citaat mag natuurlijk niet ontbreken:

    Kerstkaaretjus

     

    Nouw ik bèweer mooi de klos. Muvrouw is mettur kerskaarutte beezug ek ik mottur ook weer tegunan. Aduressuschrijve. Mooi bennik.

    Eers hebbik drie vellutjus deesemburzeegols motte haale en mun liefje hep un heelustaapol kaarutte inguslaage. Metenvulloppus natuurluk. Ik see nog, mottat nouw? Waddaggie dan. zee ze, wij krijgutog ook kaarrutte. Ja dâwel zee ik, mar stuure hullie zunnouw ook niet omdattut mot? Ik buddoel, zouwuzzunouw heus allummaal denke, hee ut wor kerssumus, nouw gaanumme snel un kaarut an die twee stuure? Jij metjou eewugge gusjaggurein, kreeg ik toetuhoore.

    Aline had het laatst email kontakt met hem, o.m. met een typisch Gerard grapje:

    Weet je het verschil tussen een oliebol en Balkenende

    Weet je het verschil niet???

    Nou, IK OOK NIET!!!!

    Na de oliebollen gaan we verder. Voorlopig ga ik eerst naar Una Voce Particolare kijken.
    Er zit een Helmondse in, hoewel ze kwam als kind uit Zuid Amerika, maar haar pleegmoeder is een goede kennis van me.
    Heeft indertijd mijn laatste autootje gekocht en mijn buurman is weer haar vader.

    Prettige jaar wisseling als we elkaar niet meer zien op het net. Uithuilen en opnieuw beginnen.

    Gerard

    Hoe zijn we ooit begonnnen samen, jij, Gerard, stuurde een verhaal en ik zorgde voor de foto's, later deden we het ook andersom. Heel veel later mocht ik je helemaal geen foto's meer toesturen, je zorgde daar zelf voor.

    Meerdere keren per dag hadden we soms email kontakt, soms kwamen er twee keer per week verhalen binnen. Kwam je terug van bridgen, ging je vlug even kijken of het verhaal al op het internet stond, zo niet, kreeg ik prompt een email dat je op woensdag 13 april om 15:15h een verhaal had ingestuurd, bang dat je was dat het was kwijtgeraakt tussen al mijn emailen. En zei je, drie jaar geleden, wel eens, je had een beetje haast.
    Soms krijg ik meer dan 100 emailen per dag, de meeste rommel, maar we hadden samen geleerd om mijn Spambox voor de gek te houden en dus kwamen ze in mijn goede inbox terecht, al mopperde je wel eens dat mijn provider jou een automatische email stuurde dat je toch Spam had opgestuurd.

    Jij ging van het principe uit, alleen verhalen die jij zelf had bedacht en niet gebruik maken van andermans herinneringen. Maar, schreef ik dan, hoe moet ik anders iets kunnen vertellen over vroeger? En dus heb ik me maar zelden aan bijvoorbeeld WOII gewaagd, ik had het immers niet meegemaakt....
    Maar toch zat je soms in een dipje, heb geen inspiratie meer, zei je dan en dan soms stuurde ik per post wat boeken of gaf je een tip waar je boeken zou kunnen kopen via het internet en zelfs heb je van mij ooit een tas met boeken gehad, het hielp allemaal weinig, per kerende post kwam alles weer keurig terug. Je hield niet van lenen....
    Soms was je teleurgesteld als je op een boekenmarkt een uniek boek had gekocht en dat bleek ik ook te kennen, kun je mij geen lijstje geven van de boeken die je nog NIET hebt, was het toen...

    We liepen tegen een doos met unieke Rotterdamse ansichten op, we zouden hier samen wat aan gaan doen, bijvoorbeeld over het Stokvischverlaat, een hele tijd ontving ik foto's en toen was het, kom niet meer toe aan de overige ansichten en ik kwam er ook niet meer aan toe, te druk met Archivaris Unger, jij had nog nooit van die man gehoord en zou eens nagaan of het Ungerplein echt naar hem heette, zoals ik beweerde zeker te weten...

    Via Aline kwam een stoffige doos met oude vooroorlogse Rotterdamse kranten boven water, nou dat wilde je wel eens gaan bekijken, al schreef je er wel bij dat jij er voor werd ingehuurd om iets met die doos te doen, toch heel bescheiden schreef je in je eerste stoffige verhaal, wat doe je met oude kranten

    Wat doe je met ouwe kranten?



    Joop heeft zijn kranten in een speciale doos opgeborgen om er op een dag een goede bestemming aan te geven. En die bestemming kwam. In de vorm van, de altijd alerte Aline, die er wat in zag voor de website van de familie en zij gaf de doos weer door aan Aad.  Dolenthousiast moest deze constateren, dat hij helemaal geen tijd had om al die kranten en krantenpagina's door te spitten en er wat verhalen over te maken. En dus.....Ja, is de doos in mijn bezit!

    Ik heb de kranten, die niet allemaal in een 100% staat zijn, doorgelezen en ik kan mij het enthousiasme van de beide Engelfrieten voorstellen. Ik moest maar zien, dat ik er wat interessants voor de site uithaalde en na een vluchtig inkijken dacht ik, doen! Maar ik ben intussen tot de conclusie gekomen dat dit me een hoop tijd gaat kosten en dat de drie weken, die Aad me toedacht, wel eens maanden kon worden. Ik moet iedere foto of advertentie en zelfs een stukje tekst opnieuw bewerken.

    U ziet aan de foto hiervoor, dat het wel een beetje lukt, maar desondanks. Ik probeer zoveel mogelijk wat storend is weg te werken en later zullen jullie wel zien wat er allemaal van komt. Dat er wat aardigs uitkomt dat is zeker en ik heb wel een idee hoe of wat, maar nogmaals het kost veel tijd en geduld. Tijd heb ik soms wel, maar geduld is een andere zaak.

    Ja, zoo was je Gerard, je kreeg er toch uiteindelijk 9 verhalen uit en de langste tijd heeft de doos luchtdicht bij jou gestaan, omdat ik geen tijd had om de doos op te halen. Toen ik hem uiteindelijk opgehaald had, klonk het uiteraard, goed dat je kwam, stond bijna bij het oud papier...

    En toen kwam Teleac, jouw, achteraf, laatste Rotterdamse expeditie (jouw woorden) voor de site, ik kreeg een email toen je thuis kwam, wat was je er moe van, een aantal dagen was het stil, ik heb toen maar eens gebeld en je zei toen, denk niet dat ik zoiets nog eens doe....

    Vlak voordat je 80 werd, vroeg je, zoo was je nu eenmaal, mag ik over mijn verjaardag verhalen? Natuurlijk Gerard, kunnen we eindelijk ook eens jouw familie leren kennen, en vooral ook onze moeder Alie (1920) heeft van alle foto's zitten genotteren, vooral deze twee vonden we allemaal heel leuk:

    feesttaart

    gonzalesrozet

    Ik kwam er niet aan toe, om die gele sterretjes bij deze verjaardagsverhalen weg te halen, want erna kwamen er nauwelijks verhalen meer van je. En toen kwam er een email, ben allang niet meer jarig hoor, haal die sterretjes maar eens weg...

    Geregeld stuurde ik je wel eens kommentaar in de vorm van een vraag of onduidelijkheid, maar meestal een kompliment, vooral bij jouw Rotterdamsche dialect verhalen, wat heb ik vaak zitten bulderen van het lachen, dat er kommentaar kwam van mijn vrouw, wat was er toch zoo leuk....
    Andersom onthield jij je altijd van kommentaar, op 1 keer na, bij de zeer populaire verhalen over Delfshaven, bijvoorbeeld dit verhaal, met al jouw mooie foto's. Om de een of andere reden heb ik de volgende email uit 2001 altijd bewaard, waarom weet ik niet

    Fantastisch Aad. Wat een mooie pagina's over Delfshaven. Het vele werk heeft zich wel geloond. Jammer, dat er een foto niet overgekomen is. In jouw verhaal over Delfshaven is de zesde foto niet overgekomen. Maar het blijft een genot om dit allemaal te zien en te lezen. Hééééle grote complimenten! Wij zeiden altijd; een tien en een griffel en een zoen van de juffrouw. Welke juffrouw zoek je zelf maar uit.
    Er wordt veel gewaarschuwd voor allerlei virussen en ook, dat ze in de E-mail Re kunnen zitten. Nou lijkt het mij het veiligst om voorlopig geen re-mail te versturen, maar gewoon een nieuw bericht te maken. Zou dat enigszins helpen. Of zwam ik maar een beetje?
    In ieder geval onze website is weer een juweeltje rijker geworden.
    Jammer, dat ik je niet kan helpen om de foto's in mijn verhalen zelf te plaatsen, maar er komen er niet altijd zo veel mee. Sterkte en de hartelijke groeten

    Gerard

    Tja, soms kwamen er heel veel foto's, maar je kondigde dit soms netjes ruim van te voren aan en soms stuurde je al die foto's er dan meteen achteraan, een voor een, zoals we hadden afgesproken, want je wist dat ik i.v.m. virusaanvallen niet meer dan 1MB tegelijk kan binnenhalen en het was ook veel overzichtelijker, want je was de enige die de foto's altijd netjes nummerde, hier komt foto1, hier komt foto 2, precies ook in de volgorde van het verhaal. Alleen we hebben wat zitten zoeken, waarom je foto's qua kB altijd zoo groot waren. Uiteindelijk haalde ik ze standaard altijd maar door IrfanView heen en werden ze tot soms 50% qua kB teruggebracht en zei je dan, zijn ze weer lekker afgeslankt ?

    Wel liet je geregeld merken dat je wel heel veel van mijn verhalen las, ineens kwam er een opmerking waarom jouw vader je nooit verteld had over de afbraak van het Zandstraatkwartier. En stuurde jij mij ooit deze prent van een raar torentje, noemde jij dit, vol verbazing was je toen je het verhaal had gelezen over de Hofpoort:

    deze twee onderstaande prenten kwamen dus van Gerard, de manier van verwerken van de bovenste foto was typisch Gerard..

    pompenburgzuil

    de in 1778 nieuw gebouwde Hofpoort-met-zuil aan het begin van de Oppert,
    rechts, nog net te zien, de Delftse Poort.

    In 1778 werd een nieuwe decoratieve Hofpoort ontworpen door de architekt Dollond. Aan de voet van de zuil werden,als symbolische bewakers, 4 leeuwenbeelden neergezet, ontworpen door Johannes Keerbergen en mogelijk geinspireerd door het 4 leeuwen wapen van Dirk Beukel.
    De valbrug werd vervangen door een draaibrug zodat de boten er makkelijker doorheen zouden kunnen.

    We hebben een zeer unieke aquarel van de Hofpoort-met-zuil gezien vanaf de Stadszijde via de Oppert :

    aquarelmetzuil

    het ophaalbruggetje gaat over de Kolk, later de Delftse Vaart genoemd

    En toen dit verhaal klaar was, vroeg ik, heb je niet meer prenten over de Stadspoorten van Rotterdam, niet wetende dat jij hetzelfde boek als ik had, alleen had ik het nog nooit zoo goed bekeken en had jij dat boek zelf gedrukt of cadeau gekregen of zoiets, weet ik niet meer, maar deze prenten van jou vond en vind ik, nog steeds de mooiste en waar ik dan wel al die tekst vandaan haalde, daarover was jij dan weer heel verbaasd...

    Nou, we gaan het allemaal eens even rustig bekijken en genotteren van al die mooie prenten..........

    Laten we maar weer beginnen met de St. Jorispoort oftewel de Delfsche Poort, we hebben daar op onze site al heel wat platen van, maar deze hebben we bewaard voor dit verhaal :

    delftseofstjoris

    De Oude Delftsche of St.Jorispoort
    het ophaalbruggetje ligt over de Goudse Vest
    uiterst links Pompenburg met de Blauwe Molen

    delftsepoortbrugrotte

    de Oude Delftsche Poort
    het bruggetje met de wandelaars ligt over de Rotte
    geheel links het oude Hofpoortje naar de Oppert

    Afijn, erna stuurde je mij ongevraagd heel veel foto's toe, met als toelichting meestal zoo iets van, je weet ook hier wel een plaatsje voor.

    Ooit kreeg ik het idee om de volgende bovenste 2 verhalen te gaan samenstellen, jij kwam prompt daarop met het derde verhaal :

    Natuurlijk vroeg ik jouw hulp voor de jacht op de plaatjes, om ze nu allemaal in mijn boeken te gaan zoeken, dat lukte mij niet.
    Nou, dat heb ik geweten......het was net een quiz, de meeste plaatjes zeiden me wel wat, maar enkele niet of nauwelijks, maar dat liet ik niet op me zitten natuurlijk, maar ooit had jij 2 foto's verwisseld en raakte ik in verwarring, maar dat bleek juist de bedoeling....
    Op een dag kwam er een email, ik stop ermee, je hebt er nu wel genoeg!

    Je stuurde je verhaal keurig in HTML, want al snel had je Frontpage ontdekt, al protesteerde ik wel zwakjes tegen het hoge kB verbruik van Frontpage, en dus haalde ik soms wat overbodige tags weg, jij bent de webmaster hoor, was het dan. Via de oude DOS kommando's CTRL-C en CTRL-V had ik je voorgedaan hoe je je tekst in een email aan mij kon overbrengen en het is altijd goed gegaan, van body tot body noemde wij dat onder elkaar, want zoo heet dat in HTML. Alleen....., het invoegen van de foto codes, dat ging zoo vaak mis, daar kwam je niet uit. En dat deed je dus als volgt: ergens in de tekst zette je met de hand HIER FOTO......, en dan hoefde ik niets anders meer te doen dan via CTRL-F de woorden HIER op te zoeken, een fluitje van een cent, het is altijd goed gegaan, waar ik je vaak voor heb geprezen!!!

    Je was een perfektionist, het moest allemaal 300%, iedere komma en punt moest kloppen. Legendarisch waren de emailen in de trant van, als je nog eens in de buurt van dat verhaal komt, zou je een punt aan kunnen brengen op het einde van alinea 7 en in de derde zin van alinea 4 een komma plaatsen en dan ik maar puzzelen, maar we kwamen er altijd uit welke alinea jij nu precies bedoelde....

    Over de layout had je wel eens wat schampere opmerkingen, waarom krijgt dit verhaal nu op het eind wel een streep en dit verhaal niet. Gewoon vergeten Gerard, zei ik dan, maar daar reageerde je dan niet op...

    Ook het formaat van jouw foto die zowel bovenaan als onderaan dit verhaal staat, was een punt van diskussie. Ze mogen me wel herkennen, maar niet te nadrukkelijk.

    Tja en dan de onvergetelijke hulp bij de versjes van Alie: samen met Marieke was jij altijd in de slag, ook heb je het initiatief genomen om ze op alfabet te zetten, een heidens karwei, of er toen uitkwam dat we al dubbele hadden, weet ik niet meer.
    Soms kwam er een vraag, waarop jij dan meteen kon antwoorden, hebben we al, 281.
    Een beetje geirriteerd raakte je dus wel eens als iemand naar een versje vroeg, wat gewoon in de lijst stond, kan die niet lezen dan, was het dan...

    Ooit kwamen we in kontakt met iemand die kommentaar had op jouw Rotterdamse dialekt verhalen, laat die maar aan mij over, was het...

    Voor jou een eye-opener was mijn opmerking dat toen mensen uit jouw omgeving mopperden over al die familie verhalen, ik zei, maar ze hoeven het toch niet te lezen. Meteen kwam er de onvergetelijke reaktie, je hebt gelijk, we doen het alleen maar voor de lol en het is nog een leuk tijdverdrijf ook.

    Gerard, ik zal je missen, je korte ironische emailen, je zeer unieke manier van schrijven, maar natuurlijk vooral je vriendschap, als er iets is, dan moet je het maar zeggen hoor, was het altijd en dat kan ik nu niet meer....

    Ik heb altijd bewondering gehad voor de zelf door jou gekozen titel voor de uitdrukkingen van Tiny, je vrouw:

    We horen ze nooit meer....

    Iedereen die dit leest, zou deze mooie titel een aantal keren moeten lezen en dan daarbij ook aan jou moeten denken.






    Een samenvatting van wat overige reakties, die we hierbij plaatsen.

    Wil je ook iets toevoegen, stuur dan Aad een email.

    Gecondoleerd met het verlies van Gerard. Maar zijn gedachtengoed blijft bewaard op de website!

    Wat zal Gerard gemist worden, maar wat zullen we hem ook vaak herinneren door al zijn bijzondere bijdragen.

    Een groot verlies van een man die menigeen zal hebben vermaakt met zijn verhalen en geïnspireerd bij het schrijven van verhalen over Rotterdam.
    Via deze weg wens ik iedereen veel sterkte en hoop dat alle herinneringen aan deze man het verlies doet verzachten.

    Wat triest van Gerard Martens. Deze man had ook nog de moeite genomen om mij een paar emails te sturen over het verhaal van Uncle Ian McLeod.
    En ook zo'n heerlijke verhalen verteller, hij heeft me ooit fotoos gestuurd van de Tuinderstraat, waar ik geboren ben. Ik wist eigenlijk helemaal niets van die straat maar hij gaf me toch een idee van hoe het er ooit uit gezien heeft en van een heel mooi zwembad dat daar ooit was.

    Mijn oprechte deelneming met jullie verlies.
    Sterkte, en ik hoop dat het later troost zal bieden dat je zo veel herinneringen geboekstaafd hebt.

    Het overlijden van Gerard kwam ook voor mij als zeer onverwacht. Hoewel ik Gerard niet persoonlijk kende heb ik in het afgelopen jaar een aantal malen per email contact met hem gehad en ik moet u zeggen dit was een zeer prettig contact.
    Ook heb ik genoten en geniet nog steeds van de vele verhalen door hem geschreven op de "Engelfriet" site

    'k Wilde je even laten weten van ons medeleven bij het overlijden van Gerard.
    Ik denk dat wij er geen notie van hebben hoeveel contact jij en Gerard hadden, en wat hij voor jou betekende. Niet alleen op de website.

    Our condolences to the family with the loss of Gerard Martens.
    Our harts are with you and families.

    Tot mijn ontsteltenis verneem ik pas nu van het overlijden van Gerard Martens. Tijdens de kerst stuurden we elkaar nog opgewekt digitale kerstgroeten. Gerard heeft het klaar gespeeld onderdelen uit mijn leven in diverse verhalen buitengewoon contentieus vast te leggen, waarvoor ik hem niet alleen dankbaar ben, maar zelfs vereerde.
    De erfenis die Gerard op deze site naliet is van onvoorstelbaar groot geschiedkundig belang. Fijn dat dit gekoesterd zal blijven.

    Nog zeer vele malen zal ik Gerard op deze manier kunnen raadplegen over wat anders in onze herinneringen vertroebeld naar de achtergrond zou verdwijnen. Maar wat belangrijker is, dat is zijn historische boodschap aan het nageslacht.
    Gerard liet een oeuvre na. Wat mij betreft verschijnt zijn nalatenschap ook in boekvorm zodat het voor velen steeds onder handbereik zal liggen.
    Dank voor dat alles Gerard.

    Vandaag, 12 jan. 2004, las ik dat Gerard Martens (1923-2003) is overleden. Mijn medeleven gaat uit naar zijn familie en kennissen.
    Dankzij de site van Gerard Martens, blijft Gerard nog jarenlang in gedachten bij de velen, die genoten hebben van zijn verhalen.

    Vorige week kreeg ik van Annemiek Littlejohn het intrieste bericht dat Gerard zo plotseling was overleden. Ik ben er diep verdrietig over en ik wens zijn kinderen en kleinkinderen heel veel sterkte om het verlies van deze markante vader en opa te kunnen dragen. Gerard en ik kenden elkaar nog niet zo heel lang, maar de bijzondere, en eigenlijk trieste aanleiding voor onze "ontmoeting" en de verrassende blije betekenis die hij voor mij kreeg wil ik graag met jullie delen.

    Gerard kwam ruim twee jaar geleden op mijn pad via onze Amersfoortse Courant, die een artikel over hem plaatste. Dit artikel had betrekking op Kamp Amersfoort en de gedichten die hij schreef over deze trieste periode in zijn leven. Het gedicht de Rozentuin werd daarin genoemd. Het artikel trok mijn aandacht omdat mijn vader, die helaas al in 1969 is overleden, ook enige tijd in Kamp Amersfoort heeft gezeten. En het toeval? wil, dat de school van mijn 2 kinderen in Leusden, de kleinkinderen die hij nooit heeft gekend, het beeld de Stenen Man "geadopteerd" heeft. Ieder jaar wordt er op 4 mei door onze school 't Ronde, een krans gelegd en enkele gedichten voorgedragen. Dit is voor mij een zeer ontroerend moment.

    amstenenman

    kinderentronde

    LINK

    Ik kreeg contact met Gerard en zodoende kwam ik in bezit van dit prachtige gedicht. Onze eerste mail is dus van 12 april 2002. Ik mailde hem dat ik misschien zijn gedicht zou voordragen, onvoorbereid weliswaar, maar ik zou wel zien waar en wanneer, want het paste niet echt in het "protocol" zo'n echte kinderherdenking moet tenslotte helemaal uit de kinderen zelf komen.
    Ik had het gevoel, dat ik het voor hem moest doen, dus met een verfrommeld gedicht in mijn zak verliep de buitenplechtigheid. Na afloop, toen ik onder begeleiding van enkel vogelgezang, terugliep, besloot ik, even te gaan luisteren naar een vrijwilligster in het gebouwtje, die aan een grote groep kinderen voortreffelijk de maquette van het kamp stond uit te leggen. En toen kwam ze bij "de Rozentuin" en begon de gruwelijke lelijkheid van deze tuin duidelijk te maken. Dat was dus, vond ik , het moment voor Gerard zijn gedicht.

    Ik heb hem gelijk een verslag gegeven van deze dag en vanaf toen hebben wij contact gehouden. Ik genoot van zijn brede interesse, zijn enthousiasme. Even was er door mijn "luiheid" wat minder mailcontact, maar vorig jaar pakten wij de draad weer op. Ik vertelde hem over mijn gezin en mijn herintreding in het onderwijs. Enthousiast mailde hij mij alles over zijn "onderwijskinderen" heb alles gezien van hun scholen, heb hen ook gezien op deze websites. Kortom het was zo enorm leuk om met hem te mailen. Dat het contact met hem voor mij nog een veel diepere betekenis zou krijgen bleek niet veel later.

    Gerard en ik ontdekten dat wij naast "de Stenen Man" nog iets zeer plezierigs gemeen hadden: wij zijn beiden Rotterdammers, en ik heb zelfs een aantal jaren in de Vinkenstraat gewoond!

    Tja, en toen was het natuurlijk logisch, dat ik kennismaakte met de Engelfriet-site. En dat vind ik een briljant cadeautje, voor iemand waar de ouders al heel lang van overleden zijn.
    Die alleen nog iets weet van de verhalen van haar zeer Rotterdams vader (Lange Torenstraat).
    Ik wandelde weer met mijn vader vanaf ons huis (Erasmussingel) langs de Bergseplas, via het sluisje, langs de molen en terug via de Strekkade, ik ging weer zwemmen in de Wilgenplas, wandelde weer met pa over de Blikfabriekbrug naar opa en oma in Crooswijk.
    Kortom, het kon geen toeval zijn dat Gerard op mijn pad kwam, hij bracht een stukje van mijn jeugd weer tot leven. En daar ben ik hem zo dankbaar voor.

    Na de dodenherdenking van afgelopen jaar bij de Stenen Man, kwam Gerard in aanraking met het dichterlijk talent binnen ons gezin namelijk van mijn elfjarige dochter Jasmijn. Zij heeft een eigengemaakt gedicht voorgedragen, over haar opa en Kamp Amersfoort. Het maakte voor mij "de cirkel" wel helemaal rond. Dit gedicht heeft Gerard op zijn site gezet:

    Uit weer dit verhaal van Gerard:

    Na het lezen van deze "poging tot samenvatten", begrijpen jullie wel, dat deze weliswaar korte ontmoeting met Gerard wel een zeer waardevolle betekenis voor mij heeft gehad.
    Mijn herinneringen aan hem beginnen bij het verdrietige, levensvernietigende Kamp Amersfoort maar "eindigen" bij zijn levenslustige, bruisende Rotterdam.




    Met genoegen denk ik terug aan de middag die de heer Martens bij ons verzorgde.
    Dank dat u het ook op internet zette.
    Sterkte met het verlies.
    Gelukkig heb u nog vele herinneringen

    H.G,

    Arend den Hoedt

    ENECO Activiteiten groep 50+




    Op 6 januari 2004 namen we afscheid van onze Gerard Martens, op de voorkant van het tekstboekje was nog eenmaal Gerard aan het woord:

    gerard op bank mouwenveld

    Gerard Martens

    * 22 - 09 - 1923

    † 31 - 12 - 2003






    Klik hier voor de 244 verhalen van Gerard Martens





    Terug naar de top





    Last update :

    11 November 2005