Een verhaal geschreven door Gerard Martens (link)

Koning,keizer,admiraal...... Maîtresses hadden ze allemaal. 

 

Ja, er bestond een tijd, dat je als regeerder of hooggeplaatst persoon niet meetelde als je niet één of meerdere matrasjes had.

Het is van Lodewijk de Veertiende bekend, dat hij met alle mooie vrouwen van zijn hofhouding wel een kortere of langere verhouding heeft gehad. Het is niet de bedoeling om al die vrouwenliefhebbers te gaan belichten, we blijven vlakbij huis om het  een beetje in de buurt te houden van het verhaal van Aad over de hotels aan de Boompjes in Rotterdam.

 

Laten we beginnen met Napoleon. 

LINK

 

Napoleon heeft verscheidene maîtresses gehad. Daar was dan Mademoiselle Georges, een mooie actrice. Haar eigenlijke naam was, 

Marguerite-Josephine Weimer.

 

  

 

Ze was heel beroemd in de Parijse theaters en maakte haar debuut in 1802. In 1803 had zij een korte verhouding met Napoleon.

Deze mooie dame claimde ook een verhouding met de Hertog van Wellington. 

 

Een andere en later een heel beroemde vrouw was,  

Desiree Clary.

 

 

 

  

 

Zij was een dochter van welgestelde ouders en behoorde oorspronkelijk tot de hofhouding van Joseph Bonaparte. Ze had zelfs een engagement met hem voordat ze met Napoleon een heel romantische verhouding kreeg. Toen zij weer vrij was werd ze  benaderd door de generaals Junot en Marmont.

Zij trouwde echter met Generaal Bernadotte en toen zij werd geadopteerd door de kinderloze koning van Zweden, werd ze zelfs van Koninklijke bloede. Haar zoon Oscar l werd Koning van Zweden. Het koningshuis, waarvan zij aan de wieg stond, regeert nog steeds in Zweden. 

 

Nummer drie in deze rij was, 

Guiseppina Grassini

 

 

 

 

 

 Een operazangeres, die minnares was van de twee grootste generaals van die eeuw, omdat ze in 1814 regelmatig, rond Parijs, gezien werd met de Hertog van Wellington. De beroemde Britse bevelhebber droeg een foto van haar bij zich, wat natuurlijk niet altijd op een relatie hoefde te duiden. 

 

De echte liefde van Napoleon was de mooie, Poolse gravin, 

Marie Walewska

 

 

 

Bonaparte ontmoette haar toen hij in 1807 Warschau had ingenomen. Deze affaire groeide uit tot een lange en diepe vriendschap. Zij kregen zelfs een kind Alexander en Napoleon zou hem tot de wettelijke troonopvolger benoemen. Van heel dit vrouwelijk gezelschap was Marie de enige die hem, tijdens zijn verbanning op Elba, mocht zien. 

 

De laatste in dit rijtje was een heel intelligente vrouw, die een goed oog had voor alle kansen die er kwamen. 

Pauline Foures

 

 

 

 

 

Zij vergezelde haar man naar Egypte, maar liet zich scheiden, nadat ze een verhouding begonnen was met Napoleon Bonaparte. Slank, blond en zeer attractief, werd ze bekend bij de Franse troepen als, Cleopatra. De relatie duurde twee jaar en volgens insiders was het paar erg verliefd. Maar toen Napoleon besliste om naar Frankrijk terug te keren. mocht zij om voor hem politieke redenen, niet mee.

Het is onnodig te vertellen, dat Pauline erg verrast was om daar achter gelaten te worden. Zij probeerde hem te volgen op een Amerikaans schip, maar de Koninklijke Marine hield haar tegen Op de terugreis naar Egypte begon ze toen maar een korte verhouding met Generaal Kleber.  

In 1800 kwam ze weer thuis en in 1816 scheidde zij van haar tweede man en begon een houtexportbedrijf in Brazilië. 

In 1837 keerde zij terug in Parijs.

 

Voordat ik verder ga met de diverse dames van de Lodewijken van Frankrijk zal ik eventjes deze dames op jullie in laten werken, figuurlijk dan, maar er komt nog meer. Zeker weten!

Om mijn verhaal te vervolgen had ik de keuze om de Lodewijken van Frankrijk onder de loupe te nemen, wat betreft hun liefdesleven, maar ik dacht dat het leuker was om echt de beroemd geworden maîtresses nader te bekijken. Want, geloof me, er zijn heel wat snode plannen beraamd in bed en boudoir en menig vijand of vriend van de bewuste dames, werd daar om zeep om naar een beter lot geholpen. En dat gebeurde niet alleen in Frankrijk.  

Eén van de bekendste, misschien wel de beruchtste, dames was Madame du Barry. Ik zal ze eerst laten zien in  verschillende jaren van haar leven.

 

Haar eigenlijke naam was Marie-Jeanne Becu. Ze was bediende, onder de naam van Jeanne Vaubernier, in een Parijs modehuis. Zij werd de maîtresse van een edelman uit Gascogne, Jean du Barry. Deze introduceerde haar in de Parijse "high society" en haar schoonheid betoverde een hele serie van edelgeborene minnaars voor zij onder de aandacht kwam van Lodewijk XV. 

De positie van koninklijke maîtresse was vacant na de dood van Madame de Pompadour, over deze dame later, maar Jeanne kwam niet in aanmerking om officieel deze positie in te nemen, aangezien zij geen adellijk bloed in de aderen had. Hence du Barry organiseerde een schijnhuwelijk tussen haar en zijn broer Guillaume, graaf van Barry. Daarna kon zij haar intrede doen aan het hof en werd in 1769 de maîtresse van de Koning. 

In tegenstelling tot haar voorgangster, Madame de Pompadour, oefende du Barry heel weinig politieke macht uit. Ze was niet populair en dat droeg bij tot vermindering van het prestige van de Kroon. Ze kwam er niet zonder kleerscheuren uit bij de val van een paar machtige vrienden, de minister van buitenlandse zaken de Hertog van Choiseul in 1770 en de kanselier Renë-Nicolas de Maupeon in 1771.

 

 

Hertog van Choiseul

 

Veel van haar tijd bracht ze door in haar buitenverblijven, die Lodewijk XV haar gegeven had in de buurt van Lonveciennes, waar zij de reputatie kreeg van een gulle beschermvrouwe in de Kunst.

 Na de dood van Louis XV in Mei 1774 en de troonbestijging van Louis XVI werd ze verbannen naar een nonnenklooster. 

Vanaf 1776 echter tot aan de Franse Revolutie leefde zij op haar buitenverblijven met de Hertog van Brissac. In 1792 hielp ze de gevluchte edelen in Engeland, wat tot resultaat had, dat zij werd gearresteerd en haar mooie hoofdje verloor onder de guillotine.

Cole Porter was later ervan overtuigd dat zij een Lady was en zo ontstond de musical Du Barry was a Lady. In 1942 kwam er zelfs een film onder dezelfde naam. Een nu nog heel bekend en mooi nummer is Do I love you?

De volgende keer zal ik een rijtje dames aan jullie voorstellen die allemaal te maken hebben gehad met Lodewijk XIV. Au revoir dus.

Maar bijgaand eerst nog een portretje van

Lodewijk de Vijftiende

Lodewijk XIV en zijn maîtresses

 

Alhoewel Lodewijk zeker heel goed was voor zijn vrouw Maria Theresa, was hij verre van een trouwe echtgenoot. Hij zat zelfs een poosje achter de vrouw van zijn broer Philippe aan, maar zijn moeder verbood hem om zoveel tijd met Madame door te brengen, maar die stelde een mooi plan op. Lodewijk moest voorwenden verliefd te zijn geworden op één van haar gezelschapsdames, Louise de la Valliere.  

 

 

 

Zodoende kon Lodewijk, zonder argwaan te wekken de appartementen van Madame bezoeken. Helaas voor Madame werd Lodewijk echt verliefd op La Valliere en Madame was passé  Zes jaar duurde deze openlijke verhouding en in 1667 werd zij zelfs hertogin. Haar twee kinderen werden door de koning wettelijk erkend en één daarvan de Graaf van Vermandois zou volgens zeggen de Man met IJzeren Masker geweest zijn.

  In datzelfde jaar echter werd Lodewijk weer eens verliefd en nu op een vriendin van La Valliere, Athenais, de latere Marquise de Montespan. Zij nam de plaats in van La Valliere, die zich, in 1674, terug trok in een klooster. 

 

 

 

Madame de Montespan en de koning hadden verschillende kinderen en daarom nam zij in 1669 een gouvernante in dienst. Madame Scarron. Dit was een slechte zet van haar, want zoals gewoonlijk werd de koning verliefd op deze gouvernante. Het was nu de beurt van Montespan om afgedankt te worden. Teleurgesteld verviel zij weer in een oude hobby van haar, de zwarte kunst, in een poging om zo de koning voor haar terug te winnen. Alle pogingen faalden echter en ook zij trok zich terug in een klooster. Madame Scarron nam de plaats in van Madame de Montespan en zij kreeg de titel Madame de Maintenon 

 

  

 

In tegenstelling tot de voorgaande maîtresses was Madame de Maintenon een nogal moederlijk type en eveneens in tegenstelling tot de andere was zij in staat de genegenheid van Louis XIV te behouden. 

Zij en Koningin Maria Theresa werden zelfs goede vriendinnen.. In 1683 stierf de koningin in de armen van Madame de Maintenon. 

Zes maanden later trouwde Louis in het geheim met Madame de Maintenon. Dit huwelijk betekende echter niet dat Madame ook koningin zou kunnen worden. Weinige van de hovelingen waren zich bewust van het huwelijk en de meeste beschouwden haar nog gewoon als de maîtresse van de koning. Het was gedeeltelijk onder invloed van Madame dat Lodewijk het Edict van Nantes herriep, wat tot gevolg had, dat veel Hugenoten Frankrijk ontvluchtten. (link)
Dat had slechte gevolgen voor de Franse economie, maar ook de leiders van protestante landen keerden zich tegen hem en het gevolg was oorlog.

Nu blijft er nog één maîtresse over, maar dat is zeker de beroemdste van alle dames.

Madame de Pompadour.

 

  

 

Zoals jullie op deze foto wel kunnen zien, Madame de Pompadour was een uitgesproken schoonheid. Zij is geboren in Parijs in het jaar 1721 als Jeanne Antoinette Poisson en behoorde tot een familie van grote Parijse bankiers. Haar moeder, Louise Madeleine de La Motte, was een beschermelinge van Generaal Lenormant en haar vader was François Poisson. 

 

De moeder van Jeanne Poisson

 

Een groot deel van het jaar leefde zij op het Chateau d'Étioles, vlakbij het bos waar Louis XV graag op jacht was. Zijn aandacht was al gauw gericht op Jeanne en in 1745 werd ze officieel de maîtresse van de koning. en deze gaf haar de titel van Marquise de Pompadour. 

Ondanks dat ze maar vijf jaar de favoriete van Lodewijk de Vijftiende bleef, gelukte het haar om een goede vriendin van de koning te blijven. Dat bleef zo tot haar dood in 1764 op slechts 43-jarige leeftijd. De appartementen die zij in Versailles bewoonde zijn heden ten dage nog te bezichtigen. 

Het gelukte Madame de Pompadour om een verveelde koning te vermaken met het organiseren van soupers, festiviteiten en shows en zij stimuleerde ook zijn interesse voor gebouwen en tuinen. In het bijzonder Le petit Trianon

 

 

 

Madame de Pompadour stond op goede voet met de gehele Koninklijke familie. Zij toonde veel respect voor de koningin, die zich door haar waardigheid en welwillendheid een groot koningin toonde.

Een milde Madame de Pompadour verdeelde koninklijke opdrachten onder de kunstenaars uit die tijd.

Voltaire was een groot bewonderaar van haar. Zij bracht de koning grote interesse bij voor de porseleinindustrie.

In het bijzonder het Sèvresporselein. Haar vele residenties in de steden en op het land werden gedecoreerd op de Floral Rococo manier meestal de Pompadour stijl genoemd. Het Elysée is nu het presidentiele paleis. Aan het eind van haar leven keerde ze echter weer terug naar een klassieke stijl. Na haar dood in 1764 werd ze opgevolgd als maîtresse door de hiervoor beschreven Madame du Barry. Die veel minder populair was en ook veel minder begaafd.

wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....