Nieuw boek beschrijft Napoleons bijzondere expeditie in Egypte
Zojuist is bij Uitgeverij Aspekt een boek verschenen over Napoleons expeditie in Egypte (1798-1799). De belangstelling voor de omstreden keizer is enorm toegenomen omdat 2011 door Nederland werd uitgeroepen tot Napoleonjaar. Leidse auteur Paul Dentz beschrijft in Napoleon Bonaparte in Egypte de veldtocht die niet bepaald glorieus verliep voor de Fransen, maar politiek en cultureel gezien nogal wat teweeg bracht. Deze door wetenschappers begeleide expeditie zette de kunst van de farao's in één klap in Europa op de kaart, met een ware Egyptomanie tot gevolg.
Voor hij aan de ongekend grote veldtocht begon zei Napoleon: 'Europa is een molshoop… Alles heeft zijn tijd hier gehad… We moeten naar de Oriënt; daar valt pas de hoogste roem te behalen.' De offers waren groot. Hoewel Napoleon zijn mannen respect bijbracht voor de Egyptenaren en hun cultuur, liep het toch uit op voortdurende gevechten tussen beiden. Dentz putte voor zijn beschrijvingen van de veldtocht onder andere uit ooggetuigenverslagen en brieven van Napoleon aan zijn geliefde. Enkele van deze brieven vielen in handen van de Britten die niet schroomden om de intieme inhoud te publiceren in kranten.
Koran herschrijven
In 1799 keert Napoleon in het geheim terug naar Frankrijk, zijn doelen waren niet gehaald. Terugblikkend schrijft hij: 'Ik zag hier de manier om al mijn dromen te verwezenlijken…Ik zag mezelf optrekken naar Azië, gezeten op een olifant, een tulband op mijn hoofd en in mijn hand een nieuwe Koran die ik naar eigen inzicht herschreven zou hebben. Bij mijn ondernemingen zou ik de ervaringen van beide werelden hebben samengevoegd, het hele terrein van de geschiedenis tot mijn eigen voordeel hebben benut.'
Over de auteur
Paul Dentz (1942) schreef een aantal romans waaronder Wees (2007), Uit naam van Apollonia (2008), Een soort liefde (2010) en de verhalenbundel Bizar (2009). Dentz is een groot bewonderaar van Bonaparte. Eerder gaf hij lezingen over de Egyptische expeditie, onder andere in de Openbare Bibliotheek Leiden. Meer informatie over de auteur:
Napoleon Bonaparte in Egypte
Uitgeverij Aspekt / http://www.uitgeverijaspekt.nl/
248 pagina's , ISBN -13: 978-90-5911-943-7
Toen Alie met haar verhaal kwam over de paardendeken van een betovergrootvader die met Napoleon was meegegaan naar Rusland en terug was gekomen met een houten been en de paardendeken, ja toen moest Aad daar even iets over vertellen, want Alie verwarde die eerste Napoleon met "er was toch ook nog een andere Napoleon". Aad beloofde zijn moeder om daar even iets over op te schrijven....
En als je nu denkt, wat heeft dit allemaal met Rotterdam te maken, klik dan niet op deze link....
We beginnen met deze kompakte levensloop van de eerste Napoleon Bonaparte, kan Google weer mee vooruit, niet ?
Wist je dat we ook een verhaal hebben over de Patriotten tijd en Kaat Mossel ? Klik maar eens hier.....
thumb
- 1769
- geboorte in Ajaccio
- 1779-1785
- cadet aan de militaire scholen van Bnenne en Parijs, bevordering tot tweede luitenant
- 1792
- terugkeer naar Corsica, benoeming tot luitenant-kolonel van de Nationale Garde, breuk met Pasquale Paoli
- 1793
- expeditie naar La Maddalena (Sardinië), vertrek van familie Bonaparte naar Frankrijk, beleg van Toulon, bevordering tot brigadegeneraal
- 1795
- commandant van het Binnenlands Leger
- 1796
- huwelijk met Josephine de Beauharnais, opperbevelhebber van het Italieleger, begin van Italiaanse veldtocht, nederlagen van Oostenrijk en de Piemontezen, bestand van Cherasco tussen koninkrijk Sardinië en Frankrijk overwinningen op Oostenrijk bij Lodi, Lonato, Castiglione en Arcole
- 1797
- slag bij Rivoli, val van Mantua , voorbereidende vredesonderhandelingen met Oostenrijk in Leoben, verdrag van Campoformio
- 1798
- inscheping in Toulon en begin van Egyptische veldtocht, landing bij Aboekir en verovering van Alexandrie, vernietiging van Franse vloot door Nelson bij Nijl-monding
- 1799
- campagne in Syrië, heimelijke ontsnapping uit Egypte en terugkeer in Frankrijk. staatsgreep van 18 Brumaire benoeming tot Eerste Consul
- 1800
- tweede Italiaanse veldtocht tocht over de Alpen, slag bij Marengo met nederlaag voor Oostenrijk door tussenkomst van Desaix, buskruitkomplot in Parijs
- 1801
- vredesverdrag van Luneville met Oostenrijk, ondertekening van het concordaat tussen Kerk en staat
- 1802
- vrede van Amiens met Engeland , benoeming tot consul voor het leven
- 1803
- opzegging van de vrede van Amiens door Engeland
- 1804
- gerechtelijke moord op de hertog van Enghien, uitroeping van het keizerrijk, kroning in de Notre Dame
- 1805
- derde coalitie (Engeland, Rusland, Duitsland, Zweden en Napels), slag bij Elchingen tegen Oostenrijk en val van Ulm, Franse vloot bij Trafalgar door Nelson vernietigd, slag bij Austerlitz met overwinning op Oostenrijkers en Russen, verdrag van Presburg met Oostenrijk
- 1806
- vierde coalitie (Pruisen. Rusland en Engeland), veldtocht in Saksen tegen Pruisen, overwinning op Pruisen bij Jena en Auerstadt, intocht in Berlijn en afkondiging van het Continentaal Stelsel tegen Engeland
- 1807
- slag bij Eylau tegen de Russen, Russische nederlaag bij Friedland, verdrag van vrede en bondgenootschap tussen Frankrijk en Rusland te Tilsit
- 1808
- interventie in Spanje, volksopstand in Madrid, gevolgd door Franse vergeldingsmaatregelen, capitulatie van Franse troepen bij Bailen
- 1809
- vijfde coalitie (Oostenrijk, Engeland en Spanje), Beierse veldtocht, inname van Regensburg. Franse nederlaag bij Aspern, overtocht van de Donau met overwinning op de Oostenrijkers bij Wagram, vrede van Wenen met Oostenrijk, echtscheiding van Joséphine
- 1810
- huwelijk met Marie Louise van Oostenrijk
- 1811
- geboorte van de Koning van Rome
- 1812
- zesde coalitie (Engeland, Rusland en Zweden), Russische veldtocht, overtocht van de Dnjepr, inname van Smolensk, overwinning bij Borodino, bezetting van Moskou, terugtocht, de Grande Armee vrijwel vernietigd, overtocht van de Berezina, terugkeer van de keizer in Parijs
- 1813
- veldtocht in Duitsland, Franse overwinningen op de geallieerden bij Lützen en Bautzen, wapenstilstand van Plasvitz, algemene coalitie (Engeland, Oostenrijk, Rusland en Pruisen), Fransen in Volkerenslag bij Leipzig verslagen, geallieerden steken de Rijn over
- 1814
- talloze veldslagen om geallieerde opmars in Frankrijk tot staan te brengen, slag bij Parijs en val van de hoofdstad, troonsafstand in Fontainebleau, vertrek naar Elba, eerste verdrag van Parijs tussen Frankrijk en de geallieerden
- 1815
- terugkeer van Elba en machtsovername in Parijs, de 'honderd dagen', Belgische veldtocht met Pruisische nederlaag bij Ligny, Fransen bij Waterloo verslagen, tweede troonsafstand, val van Parijs, verbanning naar Sint-Helena,. tweede verdrag van Parijs
- 1821
- dood op Sint-Helena
En natuurlijk ook over iets gemeenschappelijks tussen Napoleon I, Lodewijk Napoleon en Napoleon III: Hortense de Beauharnais, de stiefdochter van Napoleon I, de echtgenote van Lodewijk Napoleon en de moeder van Napoleon III.
T.g.v. de geweldig stijgende populariteit van dit verhaal (dank, dank, dank!) worden de financiële lasten per maand voor onze Engelfriet site ook steeds hoger..... En dus zijn we op zoek naar sponsors: zakelijk of privé. Graag kontakt opnemen met hans@engelfriet.net Iedere bijdrage is van harte welkom !! Om het aantal GB / maand beheersbaar te houden, zijn wij helaas genoodzaakt foto's / prenten / kaarten etc als thumbnail weer te geven. Klik dus op de thumbnail voor het originele formaat en op BACK van je browser om weer terug te keren naar het verhaal. Ook de vierkantjes met rood kruisje zijn een thumb, die thumb bleek te klein om weer te geven... |
|---|
Voor de Franse Revolutie bestond Europa uit een aantal nationale staten; geen van deze staten streefde toen naar overheersing van alle andere. Er bestond een soort machtsevenwicht. Dynastieke belangen speelden een veel kleinere rol dan in voorafgaande eeuwen.
De achttiende eeuw kende veel oorlogen, maar die oorlogen werden met beperkte middelen uitgevochten, ook al omdat alle grote mogendheden met financiële moeilijkheden kampten. De belastingheffing was namelijk overal zeer gebrekkig mede doordat daarbij gepriviligieerde groepen moesten worden ontzien. Zo betekende het ingrijpen van Frankrijk in de Amerikaanse vrijheidsoorlog het bankroet van de Franse staat. Pogingen om het belastingsysteem te hervormen liepen uit op de bijeenroeping van de Staten-Generaal, waarmee de Franse Revolutie zou beginnen.
De gebeurtenissen in Frankrijk deden in de eerste stormachtige jaren de coalitie-oorlogen ontstaan, waarin Frankrijk steeds vocht tegen een verbond van andere mogendheden.
Tijdens de eerste coalitie-oorlog veroorzaakte het voor Frankrijk ongunstige verloop de val van het Franse koningshuis waarna de Eerste Franse Republiek werd uitgeroepen.
Onder de nieuwe volksvertegenwoordiging, de Conventie, kwamen felle revolutionairgezinden aan de macht, die verantwoordelijk waren voor de moord op gevangen genomen aristocraten, hetgeen in heel Europa een schok veroorzaakte, en voor de terechtstelling van koning Lodewijk XVI, een daad die onder andere Engeland tot een oorlogsverklaring bracht.
Engeland nam aan de eerste coalitie-oorlog deel uit verontwaardiging over de executie van de Franse koning en omdat de Conventie de Hollandse Republiek bedreigde en zo de riviermonden van Rijn, Maas en Schelde kon veroveren. Bovendien was de Britse regering bang dat Frankrijk radicale bewegingen in Engeland zou ondersteunen.
De coalitie-oorlogen hadden een heel andere karakter dan de oorlogen van de achttiende eeuw. Die oorlogen werden gevoerd door huursoldaten. In de coalitie-oorlogen streden 'volkslegers'.
In 1793 had de Franse revolutionaire regering, bedreigd door buitenlandse invasielegers en opstanden in het binnenland in haar nood de 'Levée en masse' geproclameerd, dat is de totale mobilisatie van de bevolking, allereerst van alle ongehuwden tussen 18 en 25 jaar. Bovendien liet de regering beslag leggen op voedselvoorraaden, rijpaarden, vee, textiel, enzovoort. Daardoor kreeg de oorlog een heel ander aanzien.
Frankrijk werd de 'Grande Nation'. De bezette gebieden en de 'zusterrepublieken' moesten in allerlei vorm aan Frankrijk schatting betalen. Napoleon zou ook veelvuldig een beroep doen op de moed, de vaderlandsliefde en de edelmoedigheid van het Franse volk.
Maar de mogelijkheid van een 'volk in wapenen' bleef natuurlijk niet tot Frankrijk beperkt. Toen in 1805 Engeland door een Franse invasie werd bedreigd, kwam het ook tot een 'Levy en Masse Act', al zou uitvoering van de wet niet nodig blijken, want er meldden zich genoeg vrijwilligers.
In 1808 kwam het in Spanje tot een volksopstand tegen Napoleons broer Joseph. Plaatselijke junta's gaven leiding aan de guerilla-strijders, die verder werden opgezweept door Spaanse geestelijken, die in de Fransen de duivelse vijanden van hun paus zagen.
Toen Oostenrijk in 1809 aan Napoleon de oorlog verklaarde deed de regering met succes een beroep op de nationale gevoelens van de Duitse Oostenrijkers. Niet op andere in Oostenrijk en Hongarije levende volken zoals de Tsjechen, Hongaren, Kroaten en Polen.
De Polen, onderworpen en verdeeld onder Pruisen, Oostenrijk en Rusland waren pro-Napoleon, omdat ze van hem het herstel van de Poolse staat verwachtten.
In 1813 kon de koning van Pruisen met succes een beroep doen op de Duitse nationalisten, die na de vernedering van Pruisen in 1806, zich graag wilden wreken (die Nationale Erhebung).
Met de komst van de volkslegers werden de oorlogen grimmiger. Massale aanvallen met de bajonet vonden plaats. De burger-soldaten waren betrouwbaarder, genadelozer, geestdriftiger. Bovendien waren volkslegers goedkoop. Napoleon en zijn uit de troep opgeklommen generaals vochten er een nieuw en zeer bloedig soort oorlog mee.
Nieuw was ook de economische oorlog. Al lag hier een precedent in 1651 met de Engelse scheepvaartwetten (LINK) tegen de Hollandse suprematie ter zee.
In Berlijn proclameerde Napoleon (l november 1806) het zogenaamde Continentaal Stelsel dat Engeland afsloot van het Continent. Met verordeningen tot verbranding van Engelse en koloniale waren, waar ook aangetroffen. Nieuw was ook het decreet dat alle Engelse burgers in de door Napoleon beheerste gebieden moesten worden geïnterneerd. Door het Continentaal Stelsel werd grote schade toegebracht aan de Engelse economie, bijvoorbeeld door grote werkloosheid, maar de Britse handel vond nieuwe markten in Zuid en Midden-Amerika terwijl er een grote smokkelhandel werd gevoerd met het door Napoleon bezette Europa.
Napoleons economische strijd tegen Engeland hield in dat hij alle Europese kusten in handen moest krijgen. Successen in Noord-Duitsland, Denemarken (waartoe ook Noorwegen behoorde), Kerkelijke Staat, Napels en Sicilië en Portugal. Maar in Spanje liep zijn politiek op een catastrofe uit.
In termen van de Tweede Wereldoorlog gesproken, werd Spanje zijn Stalingrad en zijn nog steeds onverklaarbare tocht naar Rusland, de landing in Normandië.
La Grande Armée ging in 1812 vol goede moed naar Rusland met 450.000 man, waarvan er een jaar later slechts 10.000 over waren. Napoleon leed hierdoor een van de grootste nederlagen uit de geschiedenis. Niet alleen ten gevolge van het Russische Leger, maar voornamelijk door een slechte planning en grote logistieke blunders....
Na de zogenaamde volkerenslag lag bij Leipzig, waarbij opvalt hoeveel Duitsers in het Franse leger streden, kwam de troonsafstand van 1814.
En na Elba en de Honderd Dagen, Waterloo.
Voor Frankrijk betekenden de coalitie-oorlogen een verlies van ruim drie miljoen mannen. Het zou honderd jaar duren voor het bevolkingsaantal weer op peil was gebracht, en toen begon de Eerste Wereldoorlog.
-
Nog even dit over het huwelijk van Napoleon in 1810 met Marie-Louise, dochter van Frans II, de laatste Keizer van het Heilige Roomse Rijk der Duitse Natie (LINK):
de zoon van Marie-Louise en Napoleon was de laatste in de geschiedenis die de titel Koning van Rome kreeg, verleend door de vader van Marie-Louise die zich, na de opheffing van het Heilige Roomse Rijk der Duitse Natie in 1806, Frans I van Oostenrijk noemde. Volgens de traditie mocht alleen de zoon van de Keizer van het Heilige Roomse Rijk der Duitse Natie de titel Koning van Rome dragen. (vergelijkbaar met de titel van de Prins van Wales in Groot-Brittannië)
Het spreekt vanzelf dat de toekenning van de titel Koning van Rome aan zijn zoon, het morele gezag van Napoleon tot grote hoogte deed stijgen, in ieder geval bij zichzelf.
De ironie van de geschiedenis is wel dat Napoleon in 1806 na zijn overwinningen bij Ulm en Austerlitz, zijn latere schoonvader, toen nog, Frans II, Keizer van het Heilige Roomse Rijk der Duitse Natie, dwong om af te treden als Keizer van het Heilige Roomse Rijk der Duitse Natie en het Heilige Roomse Rijk der Duitse Natie te ontbinden. In een proces dat de geschiedenis is ingegaan als mediatisatie werden honderden kleine staatjes opgeheven, rijksgraven en ridders verloren dus hun status. Het oude Heilige Roomse Rijk der Duitse Natie ging op in slechts 36 (!) staten om uiteindelijk samengevoegd te worden tot de Rijnbond, later gedomineerd, niet door Oostenrijk, maar door Pruisen.
Tot de mediatisatie was het Heilige Roomse Rijk der Duitse Natie versnipperd over meer dan 300 landjes, geregeerd door keurvorsten, aartsbisschoppen, abten, hertogen, landgraven, stadsraden, graven en rijksridders. In de Rijnbond werden, dankzij Napoleon, overal dezelfde wetten en regels gehanteerd.
Napoleon en Tsaar Alexander van Rusland waren in Tilsit bij elkaar gekomen met de onuitgesproken bedoeling, de handen van de ander te binden om zelf orde op zaken te kunnen stellen. Zo gezien was in de ogen van Napoleon een nieuw pact hard nodig. Hij wilde zijn vriend een nieuw verdrag dicteren, nadat hij hem eerst in één of twee veldslagen overtuigend had verslagen. Het kwam niet in hem op dat hij - net als in Spanje - in Rusland niet alleen een leger, maar een heel volk tegenover zich zou vinden. Een volk, dat bovendien een onpeilbaar groot land en een vermorzelende winter als bondgenoten had.
Op 15 augustus 1812 (zijn verjaardag) bereikte Napoleon de Dnjepr. Twee dagen later besloot hij in het spoor van de terugtrekkende Russische legers de stad Smolensk in te nemen.
Er volgde de slag bij Borodino aan de Moskwa, waar de Russen op 7 september opnieuw werden verslagen. Ditmaal kon men echter nauwelijks van een zege voor Napoleon spreken, omdat de troepen van de tsaar kans zagen zich in goede orde terug te trekken.
Een week daarna rukte Napoleon het verlaten Moskou binnen. De Russen staken hun heilige stad echter in brand. La Grande Armée moest terugtrekken. Deze rampzalige tocht, waarvan de Russen de route bepaalden, kreeg eind november een climax in de overtocht van de Berezina.
Dat althans nog een gedeelte van het gedemoraliseerde leger de overkant bereikte, was vooral te danken aan de zelfopoffering van Hollandse pontonniers.
-
15.000 Nederlanders moesten mee met Napoleon naar Rusland, slechts enkele honderden kwamen weer heelhuids terug. Een van de Nederlandse Regimenten werd La Gloire de l'Hollande genoemd. Dirk van Hogendorp, broer van Gijsbert Karel van Hogendorp en Herman Willem Daendels, waren Generaal in La Gloire de l'Hollande.
LINK
Kwam als Brigade-Generaal van het Bataafsche Legioen
samen met een Frans leger o.l.v. Pichegru in de winter van 1795 naar Nederland
waar alle rivieren tot hun geluk bevroren waren....
Daendels ging in Indië de geschiedenis in als De Donderende Groote Heer
onder zijn leiding werd onder dwang de Grote Postweg dwars door Java aangelegd
terug in Europa trok hij met Napoleon op naar Moskou en overleefde het ternauwernood
de historisch meest betrouwbare schets van de oversteek van de Berezina
De ondergang van Napoleon
Adam Zamoyski
1812
Adam Zamoyski
Klik op de bovenstaande thumb foto's voor meer informatie over deze geweldige boeken
èn om het eventueel direct te bestellen!
Nadat Aad dit verhaal had geschreven, verscheen in zijn Volkskrant op 5-9-2002 een artikel over opgravingen bij Vilnius in Litouwen, de restanten van 2000 Napoleontische soldaten zijn daar ontdekt. De Volkskrant vat het aldus samen :
Op zoek naar nog meer boeken over Napoleon?
Liever een ander onderwerp?
Kan ook:
-
De Russische veldtocht van Napoleon Bonaparte wordt beschouwd als een van de grootste militaire misrekeningen uit de geschiedenis. De Franse keizer stak op 24 juni 1812 de Nemen-rivier over die de grens vormde tussen het door de Fransen beheerste hertogdom van Warschau en Litouwen, dat in de Russische invloedssfeer lag.
Aangenomen wordt dat de keizer aan het hoofd stond van het grootste leger uit de geschiedenis: 614 duizend man van zeker twintig nationaliteiten, onder wie ook Nederlanders. Binnen zes maanden waren negen van de tien soldaten omgekomen.
Het doel van de aanval op Rusland was om Tsaar Alexander I te dwingen mee te doen met Napoleons blokkade tegen Groot-Brittannië. Het leger van de keizer werd verwelkomd door de bevolking van Polen en Litouwen die hem als bevrijder beschouwde.
Drie maanden na het begin van de campagne, na de Slag bij Borodino, had Napoleon zich verschanst in Moskou. Het was half september en de Russen staken de stad in brand bij hun vlucht naar het oosten. Daardoor raakten de Fransen verstoken van onderdak en voorraden.
Napoleon bleef vijf weken in Moskou. Hij verwachtte dat de Tsaar zich zou overgeven en een vredesakkoord zou ondertekenen dat door hem was gedicteerd. Eind oktober besloot hij tot de terugtocht, net toen de winter was ingezet.
De soldaten van de Grande Armee stierven als ratten bij de terugtocht naar het westen. Aangenomen wordt dat slechts 50 duizend man Vilnius bereikten op 8 december.
De Russen bereikten de stad een dag later en namen verschrikkelijk wraak op de Fransen. Niettemin waren de meeste van Napoleons soldaten gestorven door kou, honger en ziekten tegen de tijd dat Tsaar Alexander I op 22 december de stad binnentrok. Napoleon zelf was al eerder gevlucht, zijn immense leger in de steek latend. Hij vertrok op 5 december richting Parijs.
Aad vult nog aan met :
Tsaar Alexander was de broer van Anna Paulowna, de vrouw van Koning Wilem II (LINK)
- Van Joost van Hövell tot Westervlier kregen we bericht dat hij bezig is met een website (in opbouw) over de terugtocht van Napoleon in december 1812 uit Rusland. Joost gaat zowel een documentaire als een speelfilm hierover maken!
- Het plan is om deze reis daadwerkelijk na te gaan doen. Dat houdt in met dezelfde materialen, dezelfde route en hetzelfde tijdschema. Dit aan de hand van het dagboek van Caulaincourt (Memoires du general Caulaincourt, duc de Vicence, Grand Ecuyer de l'Empereur).
- Doel is aan te tonen hoe de machtigste man van Europa in staat was door alle mogelijke, niet gemechaniseerde, middelen aan te wenden, met grote spoed en onder zeer zware omstandigheden deze lange reis in ijltempo af te leggen, onderwijl ook nog zijn keizerrijk besturend en moordaanslagen overlevend.
250.000 geallieerde troepen (Russen, Pruisen, Oostenrijkers, Zweden) vochten tegen 190.000 soldaten van Napoleon. Op 19 oktober 1813 werd Leipzig veroverd, Napoleon moest vluchten.
Ter herinnering aan de volkerenslag werd bij Leipzig - na 15 jaar bouwtijd - in 1913 een monument, het "Völkerschlachtdenkmal" opgericht. Het gevaarte is 91 meter (!) hoog en 300.000 ton zwaar. Voor het stompe monument bevindt zich een bassin, dat de tranen van de volken symboliseert, die aan deze eerste massaslag in de nieuwe tijd deelnamen.
Op onze site hebben we ook nog dit verhaal
Aan de tocht van Napoleon naar Rusland nam ook de Rotterdammer Dirk van Hogendorp deel, de oudere broer van Gijsbert Karel van Hogendorp. Dirk van Hogendorp bracht het tijdens de tocht van Napoleon naar Moskou, zelfs tot Gouverneur-Generaal van Litouwen. Al snel werd Dirk van Hogendorp, Dirk van Hogendorp zetelde dus in het hierboven genoemde Vilnius nogal tiranniek genoemd. Meer over Dirk van Hogendorp kun je vinden in ons verhaal
Maar terug naar Leipzig: waarom vond deze volkerenslag bij Leipzig plaats, in het door Napoleon in 1806 gestichte Koninkrijk Saksen ?
De Koning van Saksen was de laatste bondgenoot van Napoleon en dat heeft hij, die Koning dus, geweten. Na de Völkerschlacht op het grondgebied van Saksen werd de Koning verbannen, hij mocht pas na het Congres in Wenen in 1815 terugkomen. De helft van zijn koninkrijk moest hij afstaan aan Pruisen. Dat krijg je ervan als je te lang wacht met kiezen....
Aad komt al sinds 20 jaar geregeld in Saksen, ook toen het nog deel uitmaakte van de DDR. Zijn vrienden wonen vlakbij Dresden, ach en dan pik je ook wat mee over de geschiedenis van Saksen. Horst, waar hij veel mee optrekt, weet ook het een en ander van geschiedenis en zoo komt het wel eens voor dat we al wandelend jaartallen enzo uitwisselen en dus nu ook hier een kort verhaal over de boeiende geschiedenis van Saksen :
-
De naam Saksen behoorde eerst bij een landstreek in het noorden van Duitsland, door een konflikt van de leenman met de Keizer, de leenheer, verloor het gebied zijn naam en werd de naam Saksen toegekend aan een nieuwe Duitse nederzetting rondom de Burcht Meissen.
Eind 15e eeuw werd het land in 2 delen gesplitst, twee zonen natuurlijk....
De oude "hoofdstad" Meissen werd verlaten, daarvoor in de plaats kwamen twee nieuwe, Wittenberg en Dresden. En nu begrijpen jullie ook waarom Luther op 31 oktober 1517 iets op de deur van de kerk in datzelfde Wittenberg spijkerde, Wittenberg was toen een belangrijke stad, met een universiteit.....
In de erop volgende eeuwen werd het gebied rondom Wittenberg steeds verder opgesplitst en ontstonden staatjes als Saksen-Coburg, Saksen-Weimar etc etc met als belangrijk export artikel een huwbare Prins of Prinses. Kijk maar bijvoorbeeld naar Belgie of Luxemburg.
Het rechter gedeelte werd nooit opgesplitst en werd welvarender dan het in stukken gehakte linker gedeelte. Een van de bekendste onderdanen in het Keurvorstendom Saksen met als hoofdstad Dresden was natuurlijk Bach, hij leefde van 1685 tot 1750 en werd vooral beroemd als Cantor in de Thomaskirche in Leipzig, waar hij o.m. zijn Weihnachtsoratorium voor het eerst opvoerde. Kom je met Advent in Saksen, op heel veel plaatsen wordt dan het Weihnachtsoratorium uitgevoerd !!!
In die andere beroemde kerk van Leipzig, de Nikolaikirche, werden voorafgaande aan de Val van de Muur de Montagsdemonstrationen gehouden, wat uiteindelijk mede oorzaak was van het einde van de DDR.
Een andere beroemde componist in Saksen was Richard Wagner, hij woonde in Dresden, waar hij delen uit Lohengrin komponeerde, tot hij in 1849 moest vluchten, want hij had deelgenomen aan de Mei opstand van 1848. Richard woonde in een paar kamers van het Marcolini Paleis waar ooit ook Napoleon had gelogeerd. Na 1849 werd het verbouwd tot ziekenhuis.
Kom je in Dresden en omgeving, dan ontkom je niet aan een groot aantal herinneringen aan de "Gouden Eeuw" van Saksen, de meesten zijn te danken aan deze Keurvorst :
Koning van Polen vanaf 1697
1694 - 1733
August der Starke is in zijn leven begonnen om de stad Dresden en omgeving te verbouwen tot een pronkstuk van de barok. Overal kom je paleizen van hem tegen en natuurlijk had hij een groot aantal kinderen, maar ook besloot hij op een dag om Katholiek te worden, een belangrijke randvoorwaarde om door de Poolse Landdag te kunnen worden gekozen tot Koning van Polen. Volgens de overlevering rammelde hij ook flink met de geldbuidel in de buurt van een aantal Poolse edelen met kiesrecht.
Zijn geloofsverandering leverde hem wel een oorlog op met Zweden, Polen moest hij weer afstaan, maar met hulp van de Russen werden de Zweden weer verslagen en kreeg August der Starke de Poolse Troon weer terug. Het spreekt vanzelf dat hij, na zijn spontane geloofsovergang, een eigen katholieke kerk aan zijn hof liet bouwen, de Hofkirche met uitzicht op de Elbe. Via een verguld overdekt loopbruggetje, hoog boven de gewone man / vrouw, kwam hij van zijn paleis naar de Hofkirche. In de straat, zeg maar onder dat loopbruggetje, vind je nu nog steeds de beroemde Fürstenzug, een 100 meter lang betegelde voorstelling met alle vorsten van Saksen tot 1918, schitterend.....
In 1710 werd in de oude hoofdstad Meissen ontdekt, men zegt afgekeken van de Chinezen, hoe je porceleinen voorwerpen moest maken, de Saksen waren de eersten in Europa, de Engelsman Wegdwood heeft het weer van de Saksen geleerd.
Op Aad's VOC pagina kun je een voorbeeld zien van een servies met de volgende omschrijving :
- Het (Meissner) servies telde 432 onderdelen, waaronder zes grote borden, waarvan dit er één is, met een diameter van bijna 50 centimeter. Op de zes borden de zes gebouwen van de zes kamers van de VOC. (Amsterdam, Middelburg, Rotterdam, Delft, Hoorn en Enkhuizen)
De eerste trein van Duitsland werd, ook in 1839, aangelegd in Saksen, hij reed van Leipzig uiteraard naar Dresden. Over hoe dat in Nederland is gegaan, kun je vinden in ons spoorwegen verhaal.
Wist je trouwens dat in het oosten van Saksen nog steeds een slavische bevolkingsgroep woont, de Sorben, met hun eigen taal ? Nieuwsgierig, ga dan ooit naar Bautzen, maar denk er wel aan dat Bautzen een slechte naam heeft gehad, in WOII was hier een van de beruchtste Gestapo gevangenissen en in de DDR werd het gebouw gebruikt door de Stasi, er hebben mensen jaaaaren gevangen gezeten, alleen omdat ze het land uitwilden. De naam Bautzen heeft nog steeds dus een nare bijklank...
Bautzen is het centrum van de slavische bevolkingsgroep de Sorben, het enigste gebied in de BRD dat tweetalig is.
Tijdens WOII was Bautzen berucht voor de Gestapo gevangenis in de burcht op de foto.
In de DDR tijd fungeerde dezelfde gevangenis als Stasi gevangenis, in 1990 werden de laatste gevangenen vrijgelaten.
We hebben gezien dat na 1815 het land van August der Starke werd gehalveerd, ook na de Pruisisch Oostenrijkse oorlog van 1866 verloor Saksen weer een deel van zijn grondgebied. Bij de slag bij Königgrätz koos de Saksische Koning weer de kant van de verliezer, de Oostenrijkers. Nog steeds worden over die te late verkeerde keuzes van de Saksische Koningen grappen gemaakt. Beroemd zijn ook de Saksische woorden van de laatste Saksische Koning die opgelucht was dat hij er in 1918 mee moest stoppen, het Koninkrijk Saksen werd een Republiek :
Na 1989 werd Saksen weer omgevormd tot de Freistaat Sachsen.
Op 13 Februari 1945 werd Dresden gebombardeerd door een gezamenlijke luchtvloot van Amerikanen en Britten, een van de meest zinloze bombardementen ooit. Dresden was uitgeroepen tot open stad, de Russen stonden al voor de deur en de stad was strategisch niet belangrijk, dus zat de stad overvol met vluchtelingen. Men vermoedt dat Churchill persoonlijk het bevel heeft gegeven aan Bomber Harris, de man die de geallieerde bombardementen plande en uitvoerde. De stad werd diverse keren achter elkaar gebombardeerd, de temperatuur liep zo hoog op dat alles en iedereen gewoon verdampte. Mensen die in de Elbe waren gesprongen werden door Jachtvliegtuigen bestookt. Uiteraard werd het in de DDR tijd propagandistisch uitgebuit, overal bordjes met Anglo-amerikanischer Bombangriffe.....
Ga hier niet verder op in, wel is het zo dat een standbeeld voor Bomber Harris er nooit is gekomen vanwege Dresden, aldus mijn geheugen. De volgende 3 steden hebben nog steeds met elkaar kontakt, Dresden, Coventry en .... Rotterdam. In de Kreuzkirche van Dresden hangt een kruis uit Rotterdam, idem in de St. Laurenskerk.
Tot besluit een paar foto's van het weer redelijk gerestaureerde Dresden, zoals het er heeft uitgezien in de dagen van August der Starke :
Brühlsche Terrasse langs de Elbe
Zwinger
De beroemde Semper Oper
Maar eerst even nog een quiz vraag, van wie is de uitspraak :
Goed geraden, die is, aldus de overlevering, van Lodewijk Napoleon, de broer van de Keizer en de eerste Koning van Nederland.
Citaat uit dit verhaal:
-
De vurige Orangist Willem Bilderdijk vluchtte in 1795 samen met Stadhouder Willem V naar Groot-Brittannië. De vurige Orangist Willem Bilderdijk keerde echter al snel terug en werd uiteindelijk de bibliothecaris en de leraar Nederlands van niemand minder dan Koning Lodewijk Napoleon. Dat leraarschap van Willem Bilderdijk was, zegt men, niet zo succesvol, want van wie is de uitspraak:
Goed geraden, die is, aldus de overlevering, van Lodewijk Napoleon en zo zal Willem Bilderdijk het hem echt niet geleerd hebben.....
Ook nu nog krijg je in alle verhalen een positief beeld van Lodewijk Napoleon, zoo was Lodewijk Napoleon volgens de overlevering echt bezorgd na de buskruit ontploffing in Leiden (1807) en stichtte Lodewijk Napoleon een fonds voor de slachtoffers, heel uniek..... Ook was Lodewijk Napoleon de eerste die de schilderijen verzameling van o.m. de Oranje's openstelde voor iedereen, wat uiteindelijk uitmondde, vele jaren later, in het Rijksmuseum.
Na Lodewijk Napoleon's installatie ging hij aanvankelijk in Utrecht wonen, persé niet in Den Haag, waarom dat kun je hieronder lezen. Later verhuisde Lodewijk Napoleon zijn hof naar Amsterdam en ging wel eens wonen in het Stadhuis op de Dam, nu nog steeds bekend als het Paleis op de Dam, een herinnering aan Lodewijk Napoleon.... Bij voorkeur woonde Lodewijk Napoleon echter in Utrecht en Haarlem.
-
Zijn andere broers, Jerôme, Joseph en Lucien waren Koning van resp. Westfalen en Spanje. Lucien heeft een staatsgreep tegen Napoleon helpen voorkomen. Bovendien was Lucien Prins van Canino en Musignano.
En natuurlijk gaan we ook wat dieper in op Lodewijk Napoleon:
Lodewijk Napoleon heette aanvankelijk natuurlijk ook Lodewijk Bonaparte, net als zijn beroemde broer Napoleon Bonaparte. Lodewijk stond al vanaf zijn jeugd onder grote invloed van broer Napoleon en vanaf een gegeven moment noemde hij zich Lodewijk Napoleon, zijn Franse naam was uiteraard Louis Napoleon, maar in de Nederlandse geschiedenis wordt hij natuurlijk Lodewijk Napoleon genoemd.
Net als zijn broer kreeg Lodewijk Napoleon een militaire opleiding en trok hij, voor 1806, mee op allerlei veldtochten van zijn broer, waarop we hier niet verder op in kunnen gaan.
Broer Napoleon was getrouwd met Josephine de Beauharnais. Josephine had al 2 oudere kinderen uit een vorig huwelijk (Eugene en Hortense de Beauharnais) en de kans was klein dat uit haar huwelijk met Napoleon nog een kind, het liefst een zoon natuurlijk, zou worden geboren. Ook namen beiden het niet zo nauw met hun huwelijk en volgens de overlevering was Josephine bang om haar bevoorrechte positie in Frankrijk te verliezen als er ooit een (bastaard)zoon van Napoleon zou worden geboren en dus kwam, aldus de overlevering, Josephine met het plan om haar dochter Hortense de Beauharnais te laten trouwen met Lodewijk Napoleon. Zowel Hortense de Beauharnais, even flirtig als haar moeder, als Lodewijk Napoleon voelden hier niets voor. Lodewijk Napoleon wilde graag trouwen met een nicht van Hortense, Emilie de Beauharnais, ook Emilie wilde dit graag, ook Hortense de Beauharnais had iets anders op het oog dan Lodewijk Napoleon, maar onder grote druk van broer en moeder, werd op 3 Januari 1802 het huwelijk tussen Hortense de Beauharnais en Lodewijk Napoleon gesloten. De opzet van Josephine was dat de voogdij over een evt zoon in handen kwam van haar man, Napoleon.
Ondanks de slechte relatie tussen Lodewijk Napoleon en Hortense de Beauharnais werd op 15 Oktober 1802 door Napoleon en Josephine aangifte gedaan van de geboorte van Napoleon Charles, de zoon van Lodewijk Napoleon en Hortense de Beauharnais.... Tijdens zijn Nederlandse periode zou deze oudste zoon Napoleon Charles in 1807 in Den Haag overlijden.
Lodewijk Napoleon en Hortense de Beauharnais kregen nog 2 zonen, Napoleon Louis (1804, overleden in 1831) en Louis Napoleon (1808), de latere Keizer Napoleon III, waar we het natuurlijk ook over gaan hebben.
En dus gaan we het ook hebben over het gemeenschappelijke tussen Napoleon I, Lodewijk Napoleon en Napoleon III: Hortense de Beauharnais: de stiefdochter van Napoleon I, de echtgenote van Lodewijk Napoleon en de moeder van Napoleon III.
-
Louis Napoleon, de latere Keizer Napoleon III, werd geboren op 20 April 1808. Negen maanden daarvoor, zo ging al snel het gerucht, had zijn moeder Hortense de Beauharnais bezoek gehad van een groot bewonderaar van Hortense: Admiraal Carel Hendrik Verhuell....
Citaat uit ons verhaal
-
Bovendien was de gehele Nederlandse kust nog geblokkeerd door de Nederlandse Marine in Franse Dienst o.l.v. Admiraal Verhuell in Den Helder, die tot op het laatst Napoleon trouw zou blijven, aldus zijn eed van trouw. Verhuell werd later door Koning Willem I gezien als een uiterst betrouwbaar officier, toen Verhuell zijn diensten aanbood aan Willem I en in feite werd hersteld in zijn funktie.
Feit was wel dat de echtgenoot van Hortense de Beauharnais, Lodewijk Napoleon, zeer verheugd was over de zwangerschap van zijn vrouw Hortense
Toen Hortense de Beauharnais in 1837 overleed schreef Lodewijk Napoleon een brief aan Louis Napoleon, de latere Keizer Napoleon III, waarbij Lodewijk Napoleon zijn zoon Louis Napoleon condoleerde met het verlies van zijn moeder.
Na hun Nederlandse periode zagen Lodewijk Napoleon en Hortense de Beauharnais elkaar nauwelijks meer, volgens de overlevering kwamen ze elkaar na 1815 nog 1 keer tegen, hij onderweg naar Rome en zij kwam daar net vandaan. Onderweg werd gestopt en vanuit hun koetsen spraken de 2 even met elkaar.
- In het hieronder aanbevolen boek Hortense, de vergeten koningin van Holland valt te lezen dat Lodewijk Napoleon en Hortense de Beauharnais elkaar na 1815 meerdere keren hebben ontmoet tijdens de 'bezoekregeling' van hun zonen. Lodewijk Napoleon kwam Hortense de Beauharnais ook vragen om hun zonen terug te halen die als rebellenleiders in Italië optraden.
Voor meer details: zie het boek Hortense, de vergeten koningin van Holland.
Oktober 2006 verscheen het volgende boek over Hortense de Beauharnais:
Hortense
Thera Coppens
ISBN 90 290 7787 5
van harte aanbevolen
Van Thera Coppens ontvingen we de volgende samenvatting die we met haar toestemming hieronder weergeven:
Geloof je dat men ons naar Holland wil sturen? Ik kan er niet aan denken zonder dat de tranen in mijn ogen springen, schreef Hortense de Beauharnais aan haar broer Eugène. Maar haar lot was al beslist. Keizer Napoleon creëerde het koninkrijk Holland en verhief zijn broer Louis Bonaparte /Lodewijk Napoleon en diens gemalin Hortense de Beauharnais tot Koning en Koningin van Holland. In juni 1806 hielden Lodewijk Napoleon en Hortense de Beauharnais met de beide prinsjes hun intocht in Den Haag en installeerden zich in Huis ten Bosch. Vier jaar lang van, 1806 tot 1810, was Hortense La Reine de Hollande.
Hortense de Beauharnais bracht in totaal slechts zeven ongelukkige maanden in ons land door. In 1810 vluchtte Hortense de Beauharnais vanuit Het Loo in overspannen toestand voorgoed naar haar moeder Joséphine de Beauharnais in Frankrijk. Geen koningin is zozeer belasterd als Hortense, die voor een lichtzinnige vrouw werd gehouden.
Wie was ze werkelijk?
Thera Coppens schreef het boek
waarin haar ware aard onthuld wordt.
Hortense die in 1783 in Parijs werd geboren, bracht met haar moeder, Markiezin de Beauharnais, haar kleuterjaren door bij haar grande-mère op de suikerplantage van Martinique. Bij het uitbreken van de slavenopstand vluchtten ze naar Parijs en belandden in de hel van de Franse Revolutie. Hortenses vader verloor het hoofd onder de guillotine en haar moeder zat in de gevangenis te wachten op haar doodvonnis. Met haar broertje Eugène zwierf Hortense in doodsangst door de Parijse straten. Maar toen keerde het politieke getij: haar moeder werd vrijgelaten.
De nu straatarme weduwe was rijk gezegend met charme en schoonheid; ze verwierf vrienden in de hoogste kringen en veroverde het hart van een Corsicaans militair: Napoleon Bonaparte.
Zonder haar kinderen op de hoogte te stellen trouwde de 32-jarige weduwe Joséphine de Beauharnais met de 28-jarige Napoleon. Hortense had een hekel aan haar stiefvader en dat liet Hortense merken ook. Maar Napoleon nam van zijn veldtocht uit Italië parfums, horloges en juwelen voor Hortense mee en schreef haar: Ik zal voor jullie voelen als een vader en jullie zullen van mij houden als van je beste vriend.
Terwijl Napoleons ster als een komeet steeg, leidde Joséphine een bijna vorstelijk bestaan aan de zijde van de Eerste Consul. Hortense werd naar het meisjespensionaat van Mme Campan gestuurd. De directrice erkende direct de grote talenten die er in het beminnelijke meisje scholen: Hortense blonk uit in musiceren en zingen. Hortense danste sierlijk en onbevangen en werd de beste leerlinge van de schilder Jean Baptiste Isabey. Bovendien was Hortense een uitstekend actrice.
Haar moeder kocht in de nabijheid van het pensionaat Château de Malmaison. Met haar verfijnde smaak en alle indrukken die ze tijdens haar reis met Napoleon door het klassieke Italië had opgedaan, richtte ze haar buitenplaats in met extravagante elementen: Romeinse zuilen, Egytische sfinxen, obelisken en griffioenen. Ze liet tuinen en vijvers aanleggen. In grote kassen kweekte ze tropische gewassen. Er verrees ook een theater bij haar kasteel. De levenslustige Hortense oogstte daar haar eerste successen.
Napoleon voelde zich na een week van intensieve arbeid gelukkig op Malmaison waar Joséphine en Hortense hem amuseerden. In hun witte, dunne japonnen, het haar met een lint opbonden a la Grèque leken ze op Popejaanse fresco’s. Er was maar een ding dat aan Napoleons geluk ontbrak: een zoon. Joséphine bleek onvruchtbaar en haar positie werd bedreigd. Door Hortense uit te huwelijk aan Louis Bonaparte / Lodewijk Napoleon, de jongere broer van Napoleon, leek het gevaar afgewend.
Het was geen gelukkige bruiloft: Hortense en Lodewijk Napoleon voelden niets voor elkaar.
Hortense vervulde echter de liefste wens van haar moeder en baarde negen maanden na het huwelijk een zoon: Napoleon Charles die tot erfgenaam en opvolger van Napoleon werd benoemd. In 1804 kwam haar tweede kind ter wereld: Napoleon Louis. Kort daarna kroonde Napoleon zich tijdens een luisterrijke plechtigheid in de Notre Dame tot keizer van Frankrijk. Hortense keek met de kleine kroonprins aan haar hand toe, hoe haar moeder knielde om gekroond te worden tot keizerin.
Napoleon breidde zijn macht in Europa uit. Lodewijk Napoleon en Hortense de Beauharnais werden tot Koning en Koningin van Holland verheven en vertrokken in 1806 naar Den Haag.
Lodewijk Napoleon en Hortense de Beauharnais werden met veel enthousiasme verwelkomd. In Rotterdam spanden hun onderdanen de paarden uit en trokken de koets zelf voort: Deze vreugde die geleek op razernij deed koude rillingen over mijn rug lopen, schreef Hortense in haar mémoires.
Haar huwelijk met de sombere, wispelturige en jaloerse koning Lodewijk Napoleon bleek een ramp. In april 1807 kreeg de kroonprins kroep. Koningin Hortense de Beauharnais zat aan zijn bedje in Huis ten Bosch: De angst nam bezit van mij. Ik riep de Hemel aan. Ik smeekte om gerechtigheid. Mijn kind zal niet sterven, zei ik steeds, wat heb ik misdaan? Waarom wil Hij me straffen?
Toen het prinsje overleed stortte Hortense in en moest naar haar moeder in Frankrijk worden gebracht. Na verloop van tijd voegde Koning Lodewijk Napoleon zich bij haar. In hun gezamenlijke rouw volgde er een korte verzoening.
Negen maanden later hoorde koning Lodewijk Napoleon in Amsterdam dat zijn vrouw Hortense in Parijs bevallen was van haar derde zoon: Louis Napoleon. Lodewijk Napoleon weigerde echter feest te vieren en ontkende het vaderschap. De rusteloze Lodewijk Napoleon liet in de Wittevrouwenstraat in Utrecht een nieuw koninklijk paleis bouwen. Nauwelijks was het kostelijk gemeubileerd of Lodewijk Napoleon besloot van Amsterdam de hoofdstad te maken en het oude Stadhuis op de Dam te verbouwen tot koninklijk paleis. Tevergeefs commandeerde Lodewijk Napoleon in zijn brieven Hortense naar Holland te komen. Maar Hortense vreesde dat haar zwakke kinderen in het gure klimaat eveneens zouden overlijden. Bovendien moest ze haar moeder troosten, van wie Napoleon zich tenslotte toch liet scheiden.
In april 1810 keerde Hortense op bevel van Keizer Napoleon terug naar haar koninkrijk. Na een verblijf in Utrecht vertrok Hortense op Tweede Paasdag naar de hoofdstad. De Amsterdammers zagen nieuwsgierig uit naar de komst van de frivole vorstin over wie zoveel praatjes de ronde deden. Bij het zien van de bleke, magere Hortense was men stomverbaasd: Reine misérable! hoorde ze op straat roepen: Onze arme koningin!
Het kille, Koninklijk Paleis op de Dam vergeleek Hortense met het paleis van de inquisitie.
Lodewijk Napoleon negeerde Hortense volkomen en hield haar zoon bij haar weg. Daar zit ik nu in Amsterdam, schreef Hortense aan haar vriendin in Parijs, volstrekt alleen. Als ik hier eens zou sterven, verstoken van verzorging en genegenheid! Ik hoef maar in de spiegel te kijken om te beseffen dat de dood nabij is.
Na enige weken was Hortense er zo slecht aan toe, dat Lodewijk Napoleon haar wel moest toestaan om naar Het Loo te vertrekken vanwaar Hortense naar haar moeder in Frankrijk ontsnapte. Om nooit meer terug te keren. Met het koninkrijk Holland was het spoedig gedaan: in Paviljoen Welgelegen in Haarlem tekende Koning Lodewijk Napoleon zijn troonsafstand en vertrok ’s nachts met onbekende bestemming.
Na de Slag bij Waterloo en de verbanning van Napoleon moest Hortense in 1815 op straffe des doods met haar kinderen Frankrijk verlaten. Hortense vond een ballingsoord in Slot Arenenberg aan de Bodensee. Daar ontplooide ze al haar politieke en creatieve talenten.
De al bijna legendarische La Reine de Hollande ontving in Slot Arenenberg de grootste kunstenaars van haar tijd als Chateaubriand, Alexandre Dumas, Lord Byron en Franz Liszt.
In 1837 is Hortense in Slot Arenenberg diep betreurd overleden. Volgens haar laatste wens werd Hortense in Frankrijk naast de witte tombe van haar moeder keizerin Joséphine begraven. De jongste zoon van Hortense werd later Keizer van het Tweede Keizerrijk en besteeg als Keizer Napoleon III de troon. Om zijn moeder Hortense te eren koos Keizer Napoleon III een van de composities van La Reine de Hollande als nationale hymne.
Hortense
Thera Coppens
Mocht je meer willen weten over Thera Coppens, haar overige boeken en activiteiten, bezoek dan haar site:
In 1804 werd Lodewijk Napoleon benoemd tot Prins van Frankrijk, kortom hij was de evt opvolger van zijn broer, mocht er iets met zijn energieke broer gebeuren.
Want in tegenstelling tot zijn broer leefde Lodewijk Napoleon het liefst een teruggetrokken leven, bovendien leed hij aan allerlei reumatische ziekten, op het eind van zijn leven kon hij bijv. een arm niet meer bewegen en had Lodewijk Napoleon zowel pijn tijdens het zitten als het liggen. Geregeld ging Lodewijk Napoleon dan ook kuren in een warme omgeving en dus was zijn verblijf in het vochtige Nederland voor zijn gezondheid een kwelling en dat was dan ook de reden waarom Lodewijk Napoleon niet graag verbleef in Den Haag, te dicht bij de zee, waaraan Lodewijk Napoleon dus een hekel had. Broer Napoleon had zich altijd weinig aangetrokken van de gezondheidsproblemen van zijn jongere broer Lodewijk Napoleon, Napoleon kon zich een leven gehinderd door bijvoorbeeld reuma gewoon niet voorstellen. Ook de soms filosofische gesprekken van Lodewijk Napoleon vielen bij Napoleon verkeerd. Ondanks alles adoreerde Lodewijk Napoleon zijn broer Napoleon en deed Lodewijk Napoleon alles wat zijn broer hem opdroeg, tot 1810....
Lodewijk Napoleon werd op 1 september 1805 benoemd tot commandant van La Garde Nationale van Parijs.
Na 1780 was het in de Republiek der Verenigde Nederlanden twee keer bijna tot een burgeroorlog gekomen. In 1787 stonden de conservatieve orangisten en de progressieve patriotten voor het eerst tegenover elkaar. Pruisen kwam tussenbeide, ten gunste van het conservatieve kamp.
Citaat uit dit verhaal:
-
......officieel werd het door Pruisen een belediging van het Koningshuis Hohenzollern genoemd en vanuit de aan de Republiek grenzende Pruisische gebieden werden, met steun van de Britten, troepen samengetrokken die in september 1787 het land binnen kwamen.
de tekenaar, Dirk Langendijk, was een Patriot, want Dirk schrijft in zijn toelichting :
links komt een Oranjegezinde bende zoogenaamde rustbewaarders opmarcheren,
daarachter wordt jenever uitgedeeld aan het 'zaamgescholde grauw'.
Het in blauwe uniformen aangetrede patriotisch vrijkorps gedraagt zich voorbeeldig
ondanks de beledigingen van het 'zaamgeschoold vee'
dat een kapitein van het vrijkorps dwingt om op Oranje te drinken
In 1795 dreigden de twee partijen opnieuw slaags te raken. Dit keer kwam Frankrijk in actie ten gunste van de patriotten.
In december 1794 hadden de troepen van generaal Pichegru de provincie Brabant ingenomen. Begin januari stak de Franse generaal met zijn leger de bevroren Nederlandse rivieren over en trok verder noordwaarts. Op 16 januari werd Utrecht bezet. Twee dagen later vertrok Stadhouder Willem V naar Groot-Brittannie. Het Staatse leger had nauwelijks weerstand geboden.
Het in Nederland aanwezige Britse leger trok plunderend weg naar Hannover. Er was een einde gekomen aan de Republiek der Zeven Verenigde Nederlanden. De Bataafse Republiek kwam tot stand.
De Opening van de Nationale Vergadering in Den Haag
onder voorzitterschap van P. Paulus
voor het eerst in de Nederlandse Geschiedenis waren de leden van deze Nationale Vergadering gekozen
via Nationale Verkiezingen, al mocht niet iedereen aan de verkiezingen deelnemen.......
-
Alleen mannen ouder dan 20 jaar hadden stemrecht, mits zij beschikten over eigen inkomsten of vermogen. Het doel van de verkiezingen voor de Nationale Vergadering was een verzameling van wijze mannen bijeenbrengen......
Nederland werd voor de verkiezingen voor de Nationale Vergadering verdeeld in districten. Er werden vergaderingen in een district uitgeschreven waar maximaal 500 mannen bijeenkwamen, de zogenaamde Grondvergaderingen. Een Grondvergadering koos uit haar midden kiesmannen. De gezamenlijke kiesmannen kwamen vervolgens in groepen van 30 bijeen en kozen uit deze 30 man één lid voor de Nationale Vergadering. Inderdaad een beetje zoals het nu nog gaat tijdens de Presidentsverkiezingen in de USA.
Na de verkiezingen voor de Nationale Vergadering kregen alle leden van de Nationale Vergadering een reiskostenvergoeding en Dfl 10,= per dag vergaderen, voor die tijd een zeer royale vergoeding!
Op 1 oktober 1795 annexeerden de Fransen het huidige België; Nederland werd een satellietstaat van Frankrijk. De Noordelijke Nederlanden sloten een verdrag met Frankrijk over de legering en onderhoud van 25.000 Franse troepen in Nederland.
Nu Willem V was vertrokken en de orangistische regenten van de macht waren verdreven, konden de Nederlanders onder Frans toezicht, hun revolutie verder doorvoeren. In augustus 1799 landden Britse troepen in Noord-Holland. Na een interventie van Franse troepen moesten de Britten in oktober weer inschepen. Nadat in Frankrijk Napoleon aan de macht was gekomen werden de zaken in Holland goed in de gaten gehouden. Door de Franse militaire aanwezigheid kon Napoleon stevige druk uitoefenen op de staatkundige en bestuurlijke ontwikkelingen binnen de Bataafse Republiek.
Niet algemeen bekend zal zijn dat in 1802 de Prins van Oranje, de zoon van Willem V, de latere Koning Willem I, naar Parijs is gegaan om Napoleon om een genoegdoening voor het verlies van de Nederlanden te verzoeken. Bij de Vrede van Amiens werd het Huis van Oranje Nassau door Napoleon bedacht met het bisdom Fulda, de abdijen Corvey en Weingarten, de stad Dortmund en landgoederen in Zwaben. Napoleon zou er een gewoonte van maken zoo rond te strooien met steden en landstreken...
-
Helaas (?) was de Prins van Oranje, de zoon van Willem V, de latere Koning Willem I zo dom om op een gegeven moment legercommandant in het Pruisische Leger te worden, dat hele leger werd vervolgens door Napoleon verslagen....
De Prins van Oranje, de zoon van Willem V, de latere Koning Willem I stapte toen over naar de Oostenrijkers die ook weer door Napoleon werden verslagen en als je je dan weer aanbiedt als ex-Prins van Oranje aan Napoleon, ja dan raak je je cadeautje van Napoleon (het bisdom Fulda, de abdijen Corvey en Weingarten, de stad Dortmund en landgoederen in Zwaben) natuurlijk weer kwijt. Oprecht teleurgesteld trok de Prins van Oranje, de zoon van Willem V, de latere Koning Willem I toen maar naar Berlijn om pas naar Londen te verhuizen toen het voor Napoleon echt fout begon te gaan....
In de zomer van 1805 was in Europa de zogenoemde derde coalitie ontstaan: een bondgenootschap tegen Napoleon dat bestond uit Rusland, Groot-Brittannie, Oostenrijk en Zweden. Toen het nieuws over dat nieuwe verbond bekend werd, trok het Franse leger tegen het Oostenrijkse leger op en bracht het bij Ulm een gevoelige klap toe. Hierna ging het Franse leger de Donauvallei binnen en veroverde op 15 november Wenen. De door Napoleon gewonnen beroemde Slag bij Austerlitz vernietigt de militaire macht van Oostenrijk. Terwijl het Russische leger zich naar het oosten terug trok, moest de Oostenrijkse Keizer de vrede van Presburg (het huidige Bratislava) tekenen waarbij hij het Oostenrijkse territorium in Italië en Zuid-Duitsland aan het Franse keizerrijk afstond.
Om de Hollandse kust tegen een nieuwe verwachte Britse invasie te beschermen en vanwege een mogelijke Pruisische invasie, voor het geval Berlijn aan de oorlog mocht gaan deelnemen, had Napoleon Lodewijk Napoleon belast met het oppercommando over het Noorderleger dat langs de Rijn was gestationeerd. Lodewijk Napoleon kreeg opdracht om met het deel van dat Noorderleger dat zich nog in de buurt van Parijs bevond, naar Nijmegen te vertrekken, zijn eerste kennismaking met Nederland
Toen de vrede weer was getekend voelde Lodewijk Napoleon er niets meer voor om in dat voor zijn gezondheid niet zoo goede Nederland te blijven, het Noorderleger werd ontbonden en via Utrecht, Amsterdam, Haarlem, waar Lodewijk Napoleon incognito het Teyler Museum bezocht, Leiden, Den Haag en Rotterdam vertrok Lodewijk Napoleon naar Straatsburg waar hij van Napoleon de wind van voren kreeg. Bovendien vertelde Lodewijk Napoleon dat men in Nederland dacht dat hij, Lodewijk Napoleon, wel eens namens zijn broer het bewind over Nederland zou gaan voeren, Napoleon ontkende natuurlijk dit gerucht, want Lodewijk Napoleon had er natuurlijk ook zijn gezondheidsproblemen aan toegevoegd, waarom hij zeker niet naar dat klamme Nederland kon. Broer Napoleon vond het allemaal gezeur...
Terug in Parijs kwam Lodewijk Napoleon erachter dat zijn vrouw Hortense de Beauharnais hem niet meer wilde zien, ook op bevel van Napoleon mocht hij zich niet meer met Hortense de Beauharnais bemoeien. Verdere opdrachten van Napoleon bleven uit en Lodewijk Napoleon werd volkomen genegeerd door iedereen en raakte daardoor, niet voor het eerst, in een depressie, Lodewijk Napoleon zou er nog veel meer krijgen.
Mei 1806 nam Napoleon een van zijn impulsieve besluiten, in een opwelling besloot hij Lodewijk Napoleon tot Koning te benoemen van Nederland. Napoleon vond, samengevat, dat de hervormingen in de Bataafse Republiek, ten gunste van uiteraard Frankrijk, te lang uitbleven. Een grote delegatie werd uit Den Haag naar Parijs ontboden, Napoleon echter weigerde hen te ontvangen, de communikatie liep via zijn Minister Talleyrand.....
Alleen de afgevaardigde Verhuell werd door Napoleon ontvangen en kreeg van Napoleon een dreigement te horen: als de Bataafse Republiek zijn broer als Koning niet zou accepteren, dan zou er een Franse Generaal worden gestuurd naar Den Haag om orde op zaken te stellen.
Naar algemeen wordt aangenomen was Lodewijk Napoleon niet op de hoogte van deze onderhandelingen, eind mei 1806 hoorde Lodewijk Napoleon het persoonlijk van zijn broer. Lodewijk Napoleon kwam met allerlei tegenargumenten, w.o. zijn gezondheidsproblemen, maar volgens Napoleon was het besluit al genomen en moest een onderdaan van de Keizer van Frankrijk ieder bevel van de Keizer accepteren. Bovendien bracht Verhuell persoonlijk een bezoek aan Lodewijk Napoleon om hem over te halen naar Den Haag te komen, bang natuurlijk voor het alternatief van die Franse Generaal.
Ook de stiefdochter van Napoleon, Hortense de Beauharnais, de nog steeds officiele vrouw van Lodewijk Napoleon, ging op audientie bij haar stiefvader Napoleon. Hortense de Beauharnais ging er vanuit dat zij niet meehoefde naar dat kille Nederland, samen met haar man Lodewijk Napoleon, die zij, met goedkeuring van Napoleon, niet meer hoefde te ontmoeten toch...
Napoleon gaf Hortense de Beauharnais echter het bevel met haar man, Lodewijk Napoleon, gezamenlijk naar Den Haag af te reizen, of zij beiden, Lodewijk Napoleon en Hortense de Beauharnais, nu wilden of niet, Napoleon was de baas, punt uit, met evt gezondheids- en huwelijksproblemen kon hij geen rekening houden.
- Hortense de Beauharnais schreef hierover een brief aan haar broer Eugène:
Geloof je echt dat men ons naar Holland wil sturen?
Ik kan er niet aan denken zonder dat de tranen in mijn ogen springen. Er zijn zoveel mensen die blij zouden zijn om koningin te worden. Waarom is hun niet dit geluk gegeven, dat mij juist zo ongelukkig maakt?
Mijn God, ik zal er nog van verdriet aan sterven.....
Juni 1806 kwamen Lodewijk Napoleon, Hortense de Beauharnais en hun 2 zonen gezamenlijk aan in Den Haag. Lodewijk Napoleon omringde zich al snel met Nederlanders, Hortense de Beauharnais weigerde dit pertinent, Hortense de Beauharnais wist niet hoe snel ze weer uit Nederland kon vertrekken, kortom ook in Nederland, ondanks het overlijden van hun oudste zoon in Den Haag, leefde het echtpaar gescheiden.
Lodewijk Napoleon liet nog wel t.b.v. Hortense de Beauharnais de oude Stadhouderlijke vertrekken rondom het Binnenhof restaureren.
Het is niet de bedoeling om nu de hele tijd van Lodewijk Napoleon als Koning van Holland te bespreken, daarom alleen wat belangrijke zaken: uiteraard was er geen geld meer in de Staatskas, broer Napoleon bleef echter aandringen op financiele ondersteuning vanuit Den Haag van zijn grootse plannen. Vaak wordt gedacht dat Lodewijk Napoleon niet heeft meegewerkt aan het Continentale Stelsel waarbij alle handel met de Britten werd verboden, niets is minder waar, want de smokkel vanuit Holland was even groot als die vanuit bijvoorbeeld Bretagne, allemaal verkeerde beeldvorming. Ook leverde Lodewijk Napoleon op verzoek Nederlandse troepen uit aan zijn broer, alleen Napoleon wilde steeds meer en meer...
Ondanks zijn gezondheidsproblemen vonden ook zijn tijdgenoten dat Lodewijk Napoleon een groot aantal broodnodige hervormingen op gang heeft gebracht die door Koning Willem I verder werden doorgevoerd, in 1820 bezocht Lodewijk Napoleon met toestemming van Koning Willem I nog een keer Nederland om niet alleen oude vrienden te bezoeken, maar ook om een proces te voeren over het eigendomsrecht van zijn huis in Haarlem, wat Lodewijk Napoleon uiteraard verloor. Bij de begrafenis van Lodewijk Napoleon in 1846 werd er door een grote Nederlandse afvaardiging een lovende toespraak gehouden...
- Door de eeuwen heen werden munten steeds opnieuw gebruikt, tot in de Franse tijd werden nog steeds 17e eeuwse munten (en soms nog oudere....) gebruikt, een van de eerste nieuwe "Nederlandse" munten werd geslagen tijdens het bewind van Koning Lodewijk Napoleon:
LINK
Op zoek naar boeken over Lodewijk Napoleon?
Liever een ander onderwerp?
Kan ook:
Zonder Lodewijk Napoleon daarin te kennen, nam Napoleon allerlei maatregelen die ook rechtstreeks van invloed waren op het Koninkrijk Holland, de bekendste zijn de annexatie door Frankrijk van alles ten Zuiden van de grote rivieren, al was Oost-Friesland (het gebied rondom Embden) al eerder bij het Koninkrijk gevoegd, ook moest Lodewijk Napoleon accepteren dat Vlissingen een Franse stad werd, die later zelfs voor korte tijd veroverd zou worden door de Britten, maar door een tegenaktie van Lodewijk Napoleon werden de Britten weer verjaagd, al kreeg Lodewijk Napoleon daarvoor niet de eer die hij daarvoor zou hebben verdiend.
-
Op 11 November 1807 werd Lodewijk Napoleon het verdrag van Fontainebleau opgedrongen, waarbij als compensatie voor Vlissingen Oost-Friesland aan zijn Koninkrijk Holland werd toegevoegd.
Tijdens de 80-jarige oorlog was Vlissingen (samen met Den Briel en Rammekens) ook al eens in buitenlandse handen gekomen, de Engelsen kregen deze steden in bezit als onderpand voor hun financiële hulp. Oldenbarnevelt slaagde er pas jaren later in om Vlissingen, Den Briel en Rammekens weer terug te kopen.
Citaat uit dit verhaal:
-
Weldra breken de onderhandelingen aan omtrent het Twaalfjarig Bestand, waardoor de zelfstandigheid tegenover Spanje in klemmende woorden zal worden uitgedrukt.
Hetzelfde tijdvak strekte, om ons geheel los te wikkelen naar èlken anderen kant.
Geldschuld aan Engeland?
Zal worden afgedaan.
Het Engelsche gezag over de pandsteden Vlissingen, Den Briel en Rammekens ?
Gelost.
Zeggenschap van vreemdelingen in den Raad van State?
Tot een eind gebracht.
De relatie tussen de 2 broers zou nog meer deuken opleveren, Lodewijk Napoleon kwam erachter dat zijn post (zakelijk en prive) op persoonlijk bevel van Napoleon werd onderschept. Tijdens de vredesbesprekingen tussen Napoleon en de Russische Tsaar in Erfurt werd Lodewijk Napoleon bewust niet uitgenodigd, al was Lodewijk Napoleon nog steeds officieel de opvolger van Napoleon, Lodewijk Napoleon was nog steeds Prins van Frankrijk..... Lodewijk Napoleon raakte door al dit soort spanningen weer depressief, hij werd rusteloos en verhuisde keer op keer van Amsterdam naar Utrecht naar Soestdijk, Het Loo en Amelisweerd. Nog steeds moest Lodewijk Napoleon niets hebben van water, hij was er vast van overtuigd dat dit een negatieve invloed had op zijn reumatische klachten. Op zijn bevel werden daarom vijvers bij al zijn verblijfplaatsen gedempt.
Augustus 1809 benoemde Napoleon Generaal Bernadotte tot opperbevelhebber over het Schelde gebied, zonder Lodewijk Napoleon daarin te kennen. Het verlies van Vlissingen werd door Napoleon uitgelegd als een falen van zijn broer en niet als een falen van zijn Franse Leger, terwijl Vlissingen, immers een Franse stad, nota bene was overgegeven door de Franse Generaal Monnet.
Eind 1809 kreeg Lodewijk Napoleon eigenlijk altijd de schuld voor alles wat bij Napoleon mis ging, of het nu wel of niet met Holland te maken had. Bovendien stuurde Hortense de Beauharnais Lodewijk Napoleon een brief waarin zij meedeelde van hem te willen scheiden.
Ook kwam de Franse ambassadeur met een bevel om onmiddellijk naar Parijs te komen, Lodewijk Napoleon vermoedde, later bleek terecht, dat de Keizer hem zou meedelen dat hij Holland zou toevoegen aan Frankrijk. Bovendien wist Lodewijk Napoleon dat zijn broer er een meester in was om mensen die hij niet meer vertrouwde, in het openbaar te beledigen, kortom het werd de gevoelige Lodewijk Napoleon allemaal gewoon te veel, ook zijn reumatische klachten werden steeds erger.
Op aandringen van zijn Nederlandse ministers ging Lodewijk Napoleon toch naar Parijs en werd uiteindelijk inderdaad door zijn broer in het bijzijn van de Nederlandse overige afgevaardigden zwaar beledigd. Ook werd Lodewijk Napoleon op een receptie volkomen door zijn broer genegeerd, en ook natuurlijk zodanig dat het iedereen opviel.
In deze dagen was Napoleon op het hoogtepunt van zijn macht, hij liet zich, tijdens het verblijf van Lodewijk Napoleon in Parijs, scheiden van Josephine en huwde met Marie-Louise van Oostenrijk, uiteraard tijdens een pompeuze theatrale huwelijksplechtigheid. Tijdens de huwelijksvoorbereidingen stelde Napoleon zijn broer Lodewijk Napoleon een ultimatum, al het land ten Zuiden van de grote rivieren moest worden afgestaan, de bijdrage vanuit Nederland aan het Franse Leger moest worden vergroot en en passant werd ook meegedeeld dat alleen Napoleon mocht scheiden van zijn vrouw en hij, Lodewijk Napoleon, perse dus niet. Napoleon had zelfs Hortense de Beauharnais weer het bevel gegeven onmiddellijk met hun kinderen naar het Noorden af te reizen, Lodewijk Napoleon kon het, terecht, niet meer volgen allemaal, zijn depressies werden steeds heviger, uiteraard.
Terug in Nederland merkte Lodewijk Napoleon dat er een heel netwerk van spionnen was ontstaan, ook weer op persoonlijk bevel van broerlief. Lodewijk Napoleon verdacht zelfs zijn vrouw Hortense de Beauharnais ervan een Franse spion te zijn, haar vertrekken in het Paleis op de Dam in Amsterdam waren daarom volledig afgesloten van de appartementen van Lodewijk Napoleon. Ook Hortense de Beauharnais kreeg het zwaar, zij kon niet wennen aan dat simpele Amsterdam, bovendien kon zij niet tegen de daar hangende lucht, waarvan zij 's nachts niet kon slapen. Alleen het middagmaal werd nog gezamenlijk gebruikt, de rest van de tijd leefden Hortense de Beauharnais en Lodewijk Napoleon gescheiden. Op 27 mei 1810 verliet Hortense de Beauharnais Amsterdam en trok via Het Loo naar Frankrijk.....
-
Even een klein intermezzo over een van die maatregelen die Lodewijk Napoleon heeft genomen, die we nog steeds op diverse plaatsen in Nederland kunnen herkennen, de zogenaamde Waterstaatskerken. Een klein voorbeeldje uit bijv. Ootmarsum:
- Na 1795 kregen de Katholieken hun kerkgebouwen weer terug, die na 1648 aan de Hervormden of zoals ze toen genoemd werden, de Gereformeerden waren gegeven.
In 1809 bezocht Lodewijk Napoleon Ootmarsum en vroeg of er een wens was, nou die was er, men wilde graag de oude RK Kerk weer terug, want Ootmarsum was overwegend Katholiek.
Die wens werd dus door Lodewijk Napoleon ingewilligd, de Staat verleende een financiele subsidie, er moest wel, net als op veel andere plaatsen in Nederland en dus ook in Ootmarsum, een kerk gebouwd worden volgens een min of meer vast ontwerp, het zogenaamde Waterstaatsontwerp.
In Ootmarsum stelde Lodewijk Napoleon nog een unieke extra eis, de Hervormden moesten samen met de Katholieken de Hervormde Waterstaatskerk bouwen, uit de oude kerk mochten de Hervormden het orgel, de preekstoel, een lessenaar en een grafsteen meenemen.....
In deze periode woonde Lodewijk Napoleon ook veel buiten Haarlem, de kleine Napoleon Louis, die door zijn moeder was achtergelaten, was het enige gezelschap voor Lodewijk Napoleon. Toen een Frans leger Amsterdam en Haarlem wilde bezetten, was dit de bekende druppel...
Op 4 juli 1810 kwamen de kranten met een extra editie, waarin opgenomen de afscheidsproclamatie van Lodewijk Napoleon, officieel ten gunste van zijn zoon Napoleon Louis:
Lodewijk Napoleon dook weer op in Oostenrijk en weigerde om terug te keren naar Parijs, een blamage voor Napoleon, zijn troonopvolger in dat toch wel vijandige Oostenrijk, heel Europa had leedvermaak....
Lodewijk Napoleon vermaakte zich prima in Oostenrijk, eindelijk deed hij waar hij zelf zin in had, o.m. literatuur, filosofie. Toevallig bleek Goethe zijn buurman te zijn en die twee konden samen heel goed overweg, Lodewijk Napoleon leefde helemaal op. Zijn overige zaken deed hij allemaal af per post, zoals het kontakt met Hortense de Beauharnais over de opvoeding van de kinderen. Lodewijk Napoleon begon ook gedichten te schrijven en ging al werken aan, laten we maar zeggen, zijn memoires. Ook had hij nu tijd om een driedelige roman te schrijven. Alle tijd nam hij ook voor bezoek, w.o. uit Nederland.
Op 20 Maart 1811 werd in Parijs de zoon van Napoleon en Marie-Louise geboren, de Koning van Rome genoemd. Eindelijk was Lodewijk Napoleon verlost, zoo vond hij zelf ook, van de troonsopvolging.....
Na de verloren Slag bij Leipzig trok Lodewijk Napoleon echter terug naar Parijs, naar zijn familie. Napoleon weigerde hem echter te ontvangen, laat staan dat hij Lodewijk Napoleon wilde belasten met het gouverneurschap van Parijs, zoals werd voorgesteld.
Nadat Parijs was gevallen vertrok Lodewijk Napoleon naar Zwitserland.
In 1814 volgde een proces tussen Lodewijk Napoleon en Hortense de Beauharnais over de voogdijschap over Napoleon Louis, wat door Lodewijk Napoleon werd gewonnen. Napoleon Louis woonde de rest van zijn leven bij zijn vader.
Na de ontsnapping door Napoleon van Elba kwam de hele familie Bonaparte weer bijeen in Parijs, en nu eindelijk kreeg Lodewijk Napoleon toestemming van zijn broer (!) om te scheiden van Hortense de Beauharnais.
Na Waterloo werden alle Bonapartes uit Frankrijk verbannen. Lodewijk Napoleon trok naar Rome en later ook naar Florence. Zijn huwelijk was echter nog steeds niet ontbonden, uiteindelijk weigerde zelfs de Paus....
In 1825 kreeg Lodewijk Napoleon een onwettige relatie, zoals dat toen werd genoemd, met een Romeinse vrouw, met als gevolg een zoon die later in 1860 door Keizer Napoleon III, zoon van Lodewijk Napoleon en Hortense de Beauharnais, in de adelstand werd verheven, net zoals Keizer Napoleon III deed met de buitenechtelijke zoon van Hortense de Beauharnais en Charles de Flahaut: Auguste de Morny.
In 1831 deden de 2 zoons van Lodewijk Napoleon en Hortense de Beauharnais mee aan een opstand tegen het Pauselijke Gezag over een Romeinse provincie, tijdens deze dagen liep Napoleon Louis roodvonk op, waaraan hij overleed. Alhoewel diep bedroefd, schreef Lodewijk Napoleon een excuus brief aan de Paus over het gedrag van zijn 2 zonen.
In 1832 stierf de Koning van Rome, de zoon van Napoleon en Marie-Louise. De jongste zoon van Lodewijk Napoleon en Hortense de Beauharnais, Louis Napoleon, ging zich toen gedragen als de erfgenaam van de Bonapartes en uiteindelijk werd hij dus de nieuwe Keizer Napoleon III.
Louis Napoleon vroeg in 1840 geld aan zijn vader Lodewijk Napoleon om een staatsgreep in Frankrijk te financieren, vader Lodewijk Napoleon wees dit verzoek verontwaardigd van de hand. Zoonlief zette door en landde op 6 Augustus 1840 vanuit Schotland bij Boulogne. De poging mislukte, een krant schreef: De zoon van de ex-Koning van Holland heeft net zoo min verstand als een hart.
Louis Napoleon werd opgesloten en tot levenslang veroordeeld. Vader Lodewijk Napoleon schreef hem vele brieven en stuurde hem ook boeken.
In 1846 verslechterde de gezondheid van Lodewijk Napoleon, zoon Louis Napoleon deed een verzoek om zijn ernstig zieke vader te mogen bezoeken, het verzoek werd geweigerd, ook het soortgelijke verzoek van de secretaris van Lodewijk Napoleon werd uiteindelijk afgewezen.
Op 25 Mei 1846 lukte het Louis Napoleon om te ontsnappen naar Groot-Brittannie met als doel om van daaruit zijn stervende vader te bezoeken, maar niemand wilde Louis Napoleon de benodigde papieren geven. Louis Napoleon stond immers te boek als een onruststoker....
Op 25 Juni 1846 overleed Lodewijk Napoleon op de leeftijd van 68 jaar.
Als je op zoek bent naar een verhaal over Nederland in de jaren 1813 - 1815,
klik dan HIER voor o.m. de biografie over Gijsbert Karel van Hogendorp.
-
Het Congres, gehouden in Wenen van september 1814 tot juni 1815, van Europese vorsten en staatslieden had als doel een nieuwe orde te scheppen in de staatkundige verhoudingen in Europa na de Napoleontische oorlogen en de ineenstorting van het Franse keizerrijk onder Napoleon (1769-1821). Het Congres van Wenen, gedomineerd door de Oostenrijkse staatsman Von Metternich (1773-1859), bracht een machtsevenwicht tot stand tussen de vijf grote mogendheden: Groot-Brittannië, Pruisen, Rusland, Oostenrijk en Frankrijk. Op het Congres van Wenen kwam men een ingrijpende territoriale herschikking overeen: het Duitse Rijk werd niet hersteld; in plaats daarvan wordt een Duitse Bond in het leven geroepen die nauwelijks enige samenhang heeft. Oostenrijk bekleedt het voorzitterschap van deze bond. Polen en Finland werden onder Russisch toezicht gesteld, Noorwegen werd bij Zweden gevoegd, de Nederlanden werden verenigd, de Kerkelijke Staat werd hersteld, Luxemburg kwam als groothertogdom aan de Koning der Nederlanden. Ferdinand VII van Spanje en Lodewijk XVIII van Frankrijk kregen hun troon terug en het Heilige Roomse Rijk der Duitse Natie werd officieel ontbonden. Het Congres van Wenen legde de basis voor bijna een eeuw van betrekkelijke rust in Europa.
Om een lang verhaal kort te maken, in Juli 1830 werd de zeer conservatieve Karel X via een staatsgreep, georganiseerd door zijn eigen regering, weggevaagd.
Tot ieders verrassing bleef Frankrijk een koninkrijk, met als Koning Louis Philippe van Orleans, maar met een liberale grondwet, de eerste in Europa... De ironie van de geschiedenis werd het feit dat deze Burger-Koning zoals hij werd genoemd, op 15 december 1840 de keizerlijke as van Napoleon mocht bijzetten in de Dôme des Invalides in Parijs. De glorie van Napoleon leefde voort in een Europa, dat meer door hem was veranderd dan het zelf wilde toegeven.
De jaren vlak voor 1848 (het jaar van de burgelijke revolutie) waren echte rampjaren in Europa, strenge winters, cholera epidemieen, mislukte oogsten, aardappelziektes...
Ook was de grote trek naar de steden op gang gekomen, aanvankelijk was daar werk, maar later viel dit tegen en volgden in 1847/48 massa ontslagen.
Alleen in Groot-Brittannie bleef het rustig, de rest van Europa schudde op zijn grondvesten, ook in Nederland, waar in 1 nacht Koning Willem II van conservatief liberaal werd, tot verbazing van zijn eigen regering, maar meteen toegejuicht door het volk.
Thorbecke kon eindelijk zijn nieuwe grondwet opstellen waarin o.m. de macht van de Koning drastisch werd beperkt, Koning Willem III heeft er heel zijn leven moeite meegehad, maar dat is een ander verhaal.
De periode 1850 tot 1870 is de tijd van Keizer Louis Napoleon III, een neef van Keizer Napoleon Bonaparte, want, zoals we zagen, de jongste zoon van Lodewijk Napoleon.
Het zoontje van Keizer Napoleon Bonaparte werd door Louis Napoleon nummer II genoemd, vandaar die III :
1808 - 1873
de jongste zoon van Lodewijk Napoleon en Hortense de Beauharnais
Voor velen is Napoleon III een raadselachtige figuur gebleven, voor sommigen zelfs een omhooggevallen avonturier.
Toch is er in de laatste decennia meer waardering voor zijn regering gekomen, waarbij dan de nadruk wordt gelegd op zijn binnenlandse politiek en zijn ontegenzeggelijk grote populariteit, vooral in het eerste deel van zijn regering.
In elk geval ligt er in zijn regeringsperiode een duidelijke breuk. In die eerste periode lukte hem bijna alles: 1848 president, 2 december 1851 prins-president, na een wat uit de hand gelopen staatsgreep.
In 1852, alweer op 2 december, keizer. Door zijn hulp aan de paus in 1849 en door zijn onderwijspolitiek had hij zich van de machtige steun van de katholieke Kerk verzekerd. Hij liet een groot programma van openbare werken uitvoeren, zoals de drastische herbouw van Parijs, waardoor velen werk vonden.
In zijn buitenlandse politiek bleek hij geleerd te hebben van de lessen van zijn oom. Hij wilde dan ook goede relaties onderhouden met Engeland, geen botsing met de paus riskeren en de onder de eerste Napoleon verloren gegane Franse gebieden heroveren. Het eerste gelukte hem. In de Krimoorlog was Engeland zelfs zijn bondgenoot, zijn persoonlijke relaties met koningin Victoria waren voortreffelijk. In 1860 sloot hij het vrijhandelsverdrag met Engeland (Cobden-verdrag). Hoogtepunt was uiteraard zijn voorzitterschap van de vredesconferentie in Parijs tot bezegeling van de Krimoorlog.
Voorts stelde hij zich, waarschijnlijk oprecht, op als kampioen van de verdrukte nationalisten in Europa. Voor hem, evenals voor veel van zijn tijdgenoten, was nationalisme een volstrekt rechtvaardig streven naar de bevrijding van een vijandig gezag.
In 1858 werd een wel zeer bloedige aanslag door de Italiaanse nationalist Orsini op hem gepleegd. Op zijn minst was het opzienbarend dat Orsini vanuit zijn cel theatrale brieven mocht publiceren, nog wel in de keizerlijke krant: Le Moniteur. 'Red Italië, Sire, en vijftig miljoen Italianen . . .' enz. In elk geval ging hij zich toen intensief met de Italiaanse zaken inlaten. Daardoor verloor hij de steun van de katholieken, die bevreesd waren voor de positie van de paus. Hij moest dan ook op de liberalen gaan steunen, waardoor zijn regime steeds meer democratische concessies moest doen, met als gevolg dat Frankrijk aan het eind van zijn regering bijna een constitutioneel-parlementaire monarchie was geworden.
In zijn buitenlandse politiek streefde hij, nadat de gebeurtenissen in Italië een voor hem ongunstige wending genomen hadden, krampachtig naar een succes. Dat bleef uit, want Bismarck en anderen zaten hem dwars.
Genoemd kan ook worden het krankzinnige Mexicaanse avontuur, waarin hij, vooral op aandringen van zijn vrouw, een poging deed om, gebruik makend van de Amerikaanse Burgeroorlog, in Mexico een katholiek, Romaans Keizerrijk te stichten als tegenwicht tegen de angelsaksische, overwegend protestantse republiek van de Verenigde Staten. De overwinning van het Noorden betekende het einde van dit plan.
Napoleon III probeerde ook tevergeefs van koning Willem III Luxemburg te kopen, waarover Bismarck zijn beslissend veto uitsprak.
- 1. Ministers moeten het vertrouwen genieten van het parlement
- 2. Met gebruikmaking van het budgetrecht kan het parlement ze tot aftreden dwingen
- 3. Van zijn recht om ministers te benoemen of te ontslaan kan de Koning slechts gebruik maken indien de meerderheid van het parlement daarmee akkoord gaat
- 4. De regering kan in geval van conflict één of beide Kamers ontbinden; indien echter de nieuwe Kamer bij het standpunt van de oude blijft, dan moet de regering toegeven.
-
De Luxemburgse kwestie ontstond in het najaar van 1866 over de politieke status van het Groothertogdom Luxemburg, dat sinds het Congres van Wenen (1815) het persoonlijk bezit van het Huis van Oranje was en door de Nederlandse koningen werd geregeerd in personele unie met Nederland.
Sinds Pruisens overwinning in de oorlog met Oostenrijk (1866) maakte Napoleon III zich zorgen over het Europese evenwicht, dat hij hersteld wenste te zien door de toevoeging van Luxemburg aan Frankrijk. De uitgesproken francofiele Nederlandse Koningin Sofie, echtgenote van Koning Willem III, en haar oudste zoon Willem steunden dit denkbeeld. In het algemeen zagen veel Nederlanders, die door de opgang van Pruisen vreesden voor het voortbestaan van Nederland, wel wat in de Franse plannen.
Op 28 maart 1867 overhandigde kroonprins Willem aan Napoleon III, namens zijn vader koning Willem III, een schriftelijke verklaring van afstand en op 31 maart 1867 keerde hij in Den Haag terug met volmacht aan de daar geaccrediteerde Franse gezant Baudin om het koopcontract namens de keizer te tekenen, mits een vertegenwoordiger van de Luxemburgse Statenvergadering zou meetekenen. De daartoe aangewezen diplomaat, Tornaco, talmde echter.
Inmiddels had Bismarck de publieke opinie in Duitsland tot heftige protesten aangezet; hij lokte een interpellatie in de Rijksdag op 1 april 1867 uit en droeg, vermoedelijk er van uitgaand dat inmiddels de koopakte getekend was, de Pruisische gezant te Den Haag, graaf Perponcher, op de Nederlandse regering te laten weten dat de verkoop een aanleiding tot een oorlog zou worden. Onmiddellijk nam minister van Buitenlandse Zaken, Graaf Van Zuylen van Nijevelt, een voorstander van de verkoop, het initiatief tot een conferentie van de mogendheden over de status van het Groothertogdom, die van 7 tot 11 mei 1867 in Londen plaatsvond tussen Groot-Brittannië, Frankrijk, Rusland, Oostenrijk, Pruisen en Nederland. Dit resulteerde in een verdrag waarbij o.a. Luxemburgs neutraliteit werd gegarandeerd.
Echter bij de begrotingsdebatten van najaar 1867 slaagde Van Zuylen er niet in het gevolgde beleid en met name de buiten de Staten-Generaal om aangegane internationale verplichting ten opzichte van Luxemburg aannemelijk te maken; de regering had zich buiten deze kwestie moeten houden, omdat zij daar niets mee te maken had.
Op 26 nov. 1867 werd de begroting van Buitenlandse Zaken verworpen, wat de zeer boze koning Willem III deed besluiten tot kamerontbinding.
De nieuwe Tweede Kamer keurde bij motie-Blussé van Oud-Alblas de ontbinding af en verwierp de betrokken begroting op 28 april 1868, waarop het ministerie aftrad.
De Luxemburgse kwestie heeft grote invloed gehad op de ontwikkeling van het Nederlandse parlementair stelsel. Met betrekking tot de verhouding tussen Kamer en regering ontstonden nu de volgende regels:
Napoleon III wachtte ook tevergeefs op een territoriale compensatie voor zijn neutraliteit in de Pruisisch-Oostenrijkse oorlog van 1866, zie onder Saksen.
Hij poogde, eveneens tevergeefs, een Belgische spoorwegmaatschappij te kopen. Hier stuitte hij op een afwijzing van Engeland, dat Napoleons initiatieven inzake België wantrouwde. Zijn politiek met betrekking tot de Spaanse troonsvacature, leidde tot de oorlog tegen Bismarck en daarmee kwam het militaire debacle, dat resulteerde in het smadelijk einde van zijn keizerrijk.
De Krim oorlog was de eerste grote oorlog sinds 1815. Een oorlog die overbodig was en gemakkelijk voorkomen had kunnen worden. Kort samengevat: de Turkse regering had in 1852 toegegeven aan Napoleons eis om erkend te worden als beschermheer van de heilige plaatsen in Jeruzalem.
Toen eiste tsaar Nicolaas I het beschermheerschap op over alle Grieks-Katholieken en dat waren er alleen op de Balkan al vele miljoenen. Na een Turkse weigering volgden nieuwe Russische eisen.
Na een hernieuwde afwijzing bezetten de Russen de zogenaamde Donau vorstendommen, Moldavië en Walachije. Een Engels en Frans vlooteskader gingen bij de Dardanellen liggen. Turkije verklaarde toen de oorlog aan de Russen.
Later zou de vraag worden gesteld of de Britse en/of de Franse gezant dat niet had kunnen voorkomen, maar toen was de Krimoorlog allang een feit.
Na de vernietiging door de Russen van een Turkse vloot in de Zwarte Zee eisten Frankrijk en Rusland de ontruiming van de Donauvorstendommen. De oorlog werd een feit toen Franse en Britse schepen de haven van Odessa bombardeerden. Wel ontruimden de Russen op verzoek van Oostenrijk de Donauvorstendommen. Toch zetten Engeland en Frankrijk de oorlog door.
Vooral de Britse populaire pers was zéér anti-Russisch. Door de neutraliteit van Pruisen en Oostenrijk was een oprukken naar de Russische westgrens onmogelijk. Dus werd het een aanval van Engelsen en Fransen op de Russische vlootbasis Sebastopol op de Krim.
De Krimoorlog was zeer bloedig, de organisatie van het Britse leger schoot aan alle kanten te kort. Nieuw aan deze oorlog was, dat er Engelse oorlogscorrespondenten bij aanwezig waren. Via een zeer ingewikkelde telegrafische verbinding kreeg zo het Engelse krantenlezend publiek te horen hoe afschuwelijk het lijden van de soldaten was. Het was tevens de eerste oorlog waarbij vrouwen zich inzetten voor het verplegen van de gewonden.
Florence Nightingale werd er een levende legende door: 'The lady with the lamp'! Ook werd bekend de zinloze verspilling van mensenlevens: de aanval van een Engelse light brigade op Russische artilleriestellingen.
Franse troepen forceerden tenslotte de capitulatie van Sebastopol. Daarna waren er vredesonderhandelingen in Parijs (1856). De Zwarte Zee werd gesloten voor alle oorlogsschepen.
Op zoek naar boeken over Pruisen?
Liever een ander onderwerp?
Kan ook:
De Franse regering wond zich evenals de pers enorm op. De Franse regering eiste van de koning van Pruisen, als hoofd van het Huis Hohenzollern, een verklaring dat hij zijn neef nooit toestemming zou geven de Spaanse kroon te accepteren. Zelfs toen de prins zelf voor het aanbod bedankte, bleef de Franse regering aandringen, en na een afwijzend antwoord verklaarde de Franse regering op 19 Juli 1870 Pruisen de oorlog.
In deze Frans-Duitse oorlog stond Frankrijk geheel alleen. De Zuid-Duitse staten steunden Pruisen. Het Duitse leger bleek op elk gebied superieur, zowel technisch als strategisch en organisatorisch. Na drie zware nederlagen werd de ene Franse legergroep in Metz ingesloten. Generaal Mac Mahon wilde het andere Franse leger terugtrekken om Parijs te beschermen. Hij kreeg echter opdracht om Metz te ontzetten, werd bij Sedan op zijn beurt ingesloten en van alle kanten door Duitse artillerie beschoten. Keizer Napoleon, die zich bij dat leger bevond, besloot te capituleren. Enige tijd later capituleerde ook de vesting Metz.
Frankrijk had geen leger meer. Maar in Parijs was na het bericht van Sedan de republiek uitgeroepen en in een roes van nationalisme werd een comité van nationale verdediging gevormd. Herinneringen aan de glorieuze republiek van 1792 speelden daarbij een grote rol. Zo moesten de Duitsers Parijs belegeren, in de koude wintermaanden van 1870-1871. Een heldhaftige waanzin.
Slecht bewapende ongeorganiseerde ontzettingslegers faalden. Eind januari capituleerde Parijs. Er werd een Nationale Vergadering gekozen,die in Bordeaux bijeenkwam. Die accepteerde Duitse vredes voorwaarden: oorlogsschatting van 5 miljard francs en afstand van Elzas-Lotharingen op de vesting Belfort na.
Ook dit is een aardige samenvatting over het ontstaan van de Frans-Duitse (Pruisische) oorlog:
-
In 1868, twintig jaar nadat Bismarck zijn debuut op het internationale politieke toneel had gemaakt, vond er in Spanje een militaire staatsgreep plaats. De nymfomane koningin Isabella II, die haar strenggelovige onderdanen volledig van zich had vervreemd, werd tot troonsafstand gedwongen en ging in Frankrijk in ballingschap. Een mogelijke opvolger voor de troon was de katholieke prins Leopold von Hohenzollern-Sigmaringen. Achter de schermen steunde Bismarck de kandidatuur van dit verre familielid van de Pruisische koning, en werden verschillende invloedrijke Spanjaarden omgekocht.
De troonpretendent trok zich echter terug na felle protesten van Franse kant. Napoleon III, die er alles aan deed om de Duitse eenwording tegen te houden, wenste onder geen beding een Hohenzollern op de Spaanse troon; het kon Frankrijk aan een oorlog op twee fronten blootstellen. Minister van Buitenlandse Zaken Gramont gaf de Franse gezant vervolgens opdracht om naar Bad Ems te gaan, waar de Pruisische koning een gezondheidskuur onderging. Hij moest eisen dat Wilhelm I publiekelijk bekend zou maken dat de kandidatuur was ingetrokken en dat er nooit meer een Hohenzollern kandidaat zou worden gesteld.
Wilhelm weigerde echter in te gaan op een eis die duidelijk bedoeld was om Pruisen te vernederen. Een telegram dat hij aan Bismarck stuurde, werd door de kanselier in verkorte vorm, maar in veel krachtiger taal naar de verschillende Europese ambassades en kranten verstuurd.
Voor Napoleon III was deze 'Emser Depêche' een klap in het gezicht die niet anders kon worden gerevancheerd dan met wapengeweld. Het was precies de reactie waar Bismarck op had aangestuurd. De Franse keizer was enige tijd tevoren al geblameerd, toen koning Willem III Luxemburg aan Frankrijk had willen verkopen en Pruisen duidelijk had gemaakt dat het groothertogdom tot de Duitse invloedssfeer werd gerekend en dat de transactie niet zou worden geaccepteerd.
De op 19 juli 1870 uitgebroken Frans-Duitse oorlog was niet la belle guerre waarover de Franse bevolking had gezongen; hij kostte aan 50.000 Fransen het leven, en een dubbel aantal kwam in Duitse krijgsgevangenschap.
-
In Sedan werd Napoleon III met een paar honderdduizend manschappen ingesloten en verloor op deze manier niet alleen zijn kroon, maar ook de oorlog. Bij Metz gebeurde hetzelfde, daar werd, vanaf 19 augustus 1870, een Frans leger van 160.000 man ingesloten. Metz gaf zich over op 27 oktober 1870.
Tijdens een vier maanden durende belegering, tot 28 januari 1871, werd Parijs met zwaar geschut van wapenfabrikant Krupp bestookt, en toen de huisdieren op waren, maakten de uitgehongerde inwoners jacht op rioolratten.
Op 1 september 1870 leden de Fransen dus bij Sedan een verpletterende nederlaag, en toen de generale staf bekendmaakte dat de keizer krijgsgevangen was gemaakt, werd in Parijs de Derde Republiek uitgeroepen.
Bij de vredesonderhandelingen werd Frankrijk gedwongen om de industriële Rijnprovincies Elzas en Lotharingen af te staan, en eiste Bismarck een schadevergoeding van vijf miljard franc. Zolang dit bedrag niet was betaald, zou Frankrijk blijven opdraaien voor het onderhoud van Duitse bezettingstroepen.
De grootste vernedering voor de Franse bevolking was echter het uitroepen van een nieuw Duits keizerrijk in de Spiegelzaal van het paleis in Versailles op 18 januari 1871. De kiem voor een volgend en veel groter conflict was hiermee gezaaid.
In de Spiegelzaal van Versailles wordt Koning Wilhelm van Pruisen uitgeroepen tot Keizer Wilhelm I van het Tweede Duitse (Keizer)Rijk
achter de Keizer de in 1918 naar Doorn gevluchte Wilhelm II
de man met de arm omhoog, naast de Keizer, is de Groothertog van Baden die roept "HOCH HOCH HOCH"
Bismarck voor het podium heeft net de verklaring voorgelezen, hij draagt een wit uniform
de man helemaal vooraan, zwaaiend met z'n helm, is Stafchef Von Moltke
de voorganger van Von Schlieffen die al ver voor WOI het aanvalsplan bedacht om Frankrijk via Belgie binnen te vallen
-
We kregen van Jos Spijkstra de volgende zeer terechte korrektie:
Er wordt vermeldt dat de man achter de nieuwe keizer, Wilhelm II is, de Duitse keizer die later in 1918 naar Doorn vluchtte. Dat is echter niet juist. De man achter Wilhelm II is diens zoon, de latere keizer Friedrich III (1831-1888) en vader van Wilhelm II (1859-1941).
Friedrich III volgde in 1888 zijn vader op, maar was slechts 99 dagen keizer omdat hij aan keelkanker leed en in datzelfde jaar overleed. Het jaar 1888 wordt in Duitsland dan ook wel het ‘Drei-Kaiser-Jahr’ genoemd, aangezien eerst Wilhelm I overleed, die werd opgevolgd door Friedrich III, die op zijn beurt weer werd opgevolgd door Wilhelm II.
En van Bart:
Ten eerste: zeer indrukwekkende site; je oprechte belangstelling voor een zeer breed scala aan onderwerpen spat er werkelijk vanaf. Zo ook je interesse voor Napoleon III.
Hierbij echter 1 kanttekening: Bismarck zelf was in het geheel niet enthousiast betreffende de Duitse eenwording en was een echte Pruis.
De Duitse eenwording was de worst die hij de diverse Duitse staten voorhield indien zij wilden meestrijden aan de zijde van Pruisen tegen Frankrijk. Hij heeft ook zijn gelijk gekregen: al vrij snel na de eenwording is de rol van Pruisen afgegleden van die van centrale Duitse staat tot marginaal, ruraal & achterlijk gebied (zeker na WO I) zonder echte invloed op het grote Duitse gebeuren.
Napoleon III geeft zich over aan Wilhelm I
Nogmaals 3 hoofdrolspelers:
Stafchef Von Moltke
Wilhelm I
Napoleon III
de droom van Bismarck is uitgekomen, o.m. dankzij Napoleon III ???
Keizer Louis Napoleon III werd als krijgsgevangene opgesloten in de Wilhelmhöhe bij Kassel. Na zijn vrijlating ging hij in ballingschap naar..... Groot-Brittannie, de aartsvijand van zijn oom. Daar stierf hij in 1873.
We kregen de volgende link toegestuurd:
Dit is de website van de Napoleontische Associatie der Nederlanden. Een overkoepelend orgaan van diverse Napoleontische verenigingen uit Nederland en Belgie. Zij brengen de Napoleontische geschiedenis weer tot leven. Daarnaast vormt de website een portal tot diverse informatiebronnen met betrekking tot de Napoleontische geschiedenis.
Olaf Tompot
Secretaris en webmaster NAN
Voor meer vrijblijvende informatie Wilt U eerst meer weten over Aad Engelfriet: |
|---|
