Was wat het Algemeen Verkoop Lokaal?
Op het eind van de Mart op de Goudsesingel, vlakbij het Oostplein, daar was het Algemeen Verkoop Lokaal. Tijdens de martdagen fungeerde de buurt rondom het Algemeen Verkoop Lokaal als het Waterlooplein van Rotterdam en dus als rommelmarkt, maar, en dat weten we ook uit een heleboel andere verhalen, ook als vergaderruimte voor de mindere stand, zoals dat toen genoemd werd. Alie mocht daar dus nooit komen, Gerard alleen met z'n vader, want er werden in het Algemeen Verkoop Lokaal opruiende toespraken gehouden...
Op onze site hebben we bijv. dit verhaal, citaat:
-
Van een ander slag was de straatprediker-wereldhervormer Albertus Kloosterman. Een anarchist
Hij droeg een Manchester pak en - wat in die dagen als heel zonderling werd beschouwd - hij liep blootshoofds
Zijn langzaam lopen en zijn onverwachts omkeren had voor hem de bedoeling een bekeuring wegens het veroorzaken van een volksoploop te pareren.
Hij keek met zijn donkere fanatieke ogen nauwelijks de mensen op straat aan. 't Was alsof hij boven hen uitsprak. Zijn brochures ventte hij uit, onder het plechtig geroep van: "Eerbiedig opgedragen aan alle femelaars en hemelbestormers. Aan dominees, pastoors en rabbies en andere handelaars in hemelse gelukzaligheden. Aan alle ministers, die rusten na slecht regeren.... Koopt en léést de brochure "Kerk, kazerne en brandkast" 10 cent!"
Als er een koper opdaagde, reikte hij hem stilzwijgend de verlangde brochure over en liet het geld in de zijzak van zijn colbert glijden. Onverstoord vervolgde hij zijn weg, of keerde zich tegelijk om. De agent deed eveneens zo.
"Koopt en léést de brochure: (Mercurius de god der dieven. Eerbiedig opgedragen aan alle kapitalistische schurken en andere volksuitzuigers). Tien cent!"
Dat was Albertus Kloosterman, die ook wel in het Algemeen Verkoop Lokaal aan het Oostplein zijn opstandige redevoeringen hield. Toch was hij geen demagoog, die in breed pathos en scheldwoorden zijn wereldbeschouwing ingang trachtte te doen vinden. Hij sprak rustig, doch de kern van zijn woorden was niettemin doordrongen van felle haat.
Als je iets te verkopen had, dan ging de betere stand dus bijv. naar het Notarishuis:
De Oudehaven met de Roobrug
Rechts de Geldersekade met het Notarishuis
geheel rechts, het zogenaamde Huis met de Paarden, dat afgebroken is voor het spoorviaduct
LINK
LINK
Nog steeds heeft Rotterdam een Notarishuis waar openbare verkopen worden gehouden, aldus Google en, sssttt, Aad krijgt wel eens een emiel of hij weet waar iets is.........
Ook over de Mart op de Goudsesingel hebben we wel wat:
De onderstaande foto's met toelichting komen uit dit verhaal:
Met Moe naar de mart op de Goudschesingel, in 1932
Alie Engelfriet-Boogaard vertelt ....
De Goudschesingel tijdens een marktdag. In de rechteronderhoek de aansluiting op de Meent-doorbraak. Het is omstreeks 1932 en deze laatste doorbraak is pas gerealiseerd. Aan de overzijde is de aansluiting van de Jonker Fransstraat. In de verte, in de rechterbovenhoek het Algemeen Verkoop Lokaal bij de Lange Warande. Het Oostplein valt net rechts buiten de foto.
De mart op de Goudschesingel liep van het Oostplein tot op het Boschje, dat we hier zien.
De palingverkoper heeft mooie aanbiedingen. Maar we willen wel graag zekerheid, dat we echt kwaliteit kopen, niet waar?
De sigarenverkoper heeft genoeg aan een klein plaatsje in de open lucht. Een stoel, een stapel kisten voor hem, en handelen maar.
Een pepermuntmaker aan het werk, dat trekt van wijd en zijd belangstelling. Al die kinderen zouden best een stuk pepermunt lusten, maar of ze het krijgen valt nog te bezien.
Jeugdige bloemenventertjes en op de achtergrond een zwaar besnorde ijscoman, die zo te zien aanmerkelijk beter zaken doet.
Sommige standwerkers voeren hele toneelstukken op om hun waar aan de man te brengen.
Ook Gerard Martens vertelt over de Mart, in dit verhaal:
De wekelijkse markt was in mijn jeugd op de Goudse Singel en wel op Zaterdag. In die tijd was het sluitingsuur van de markt pas 's avonds om tien uur. Trouwens, ook de winkels waren tot tien uur open.
Als je nu even de volgende foto bekijkt, dan zie je het eind van de Jonker Fransstraat en links op de hoek Rutecks cafetaria. Maar voordat Ruteck daar kwam was op die betreffende hoek de lunchroom van Heck.
Zaterdagavond was meestal de tijd, dat mijn ouders naar de markt gingen en Gerardje mocht (moest) mee. Meestal was het zo dat het heel lang nog licht was.en op die mooie avonden gingen mijn ouders wat gebruiken bij Heck. Tenminste als er geld was.
Je begrijpt deze uitgaven, moesten ergens gecompenseerd worden en daar kwam ik in het beeld. Ik kreeg toestemming om even naar de markt te gaan, maar dicht bij blijven, werd er bij gezegd. Dat dicht bij blijven bestond daarin, dat ik niet verder kwam dan de Bananenkoopman. Deze koopman was een joodse standwerker, die trachtte met veel woorden en gebaren zijn fruit aan de man te brengen.
Ik zorgde, dat ik vooraan in de kring kwam te staan, want hij had altijd veel bekijks. Het kopen was wat minder en dat liet hij dan duidelijk merken.
Zijn manier van werken was ongeveer zo.Hij nam een flinke tros banen, die hij eerst aanprees en dan begon het. Wie geeft er vijftien cent, veertien, ik zal het goed met jullie maken, geef een duppie. Niemand een duppie.? Dan volgde er een lichte verwensing. En dan, jullie zien me zeker voor gek an, nou dat bennik ook. Negen acht zeven niemand? Nee? Nouw dan vreet ik ze vanavond zellef op. Maar dan riep iemand Een stuiver! Verkocht! En de volgende tros werd vertoond.
Hoe meer het nou naar tienen liep des te trager ging de verkoop. Zo te horen was ie pisnijdig maar geloof me maar hij had die dag al genoeg verdiend. Ik stond ondertussen met een zielig gezichie tussen de mensen in en op een goed ogenblik begon hij weer. Wie maak me los? Tien cent. Negen, acht zeven zes een stuiver nog niemand. Nee? Zogenaamd ongelovig keek hij dan de kring rond, maar hij wist wel beter. Ze stonden gewoon te wachten, dat hij nog lager ging. Maar soms hadden ze dan een strop. Hij riep nog een keer Niemand? Nee? Dan geef ik ze net zo lief weg. Hier jochie, die zijn voor jouw. En daar stond ik met een tros bananen voor noppes. Als een hazewind holde ik dan naar Heck en daar zaten dan een paar glunderende ouders.
Het was natuurlijk niet altijd kermis en ik kwam ook wel eens zonder bananen terug, maar een paar maal is het me toch gelukt. Ik had schijnbaar een armoedig gezichie.
Een van de rommelmarkten van Rotterdam werd gehouden op de nog steeds bestaande Vlasmarkt. Waar is dat dan nu in 2004 ???
Lees maar even mee, kom je de Vlasmarkt vanzelf weer tegen in dit verhaal :
-
Aad is toen rechts van Het Gouden Hoofd het Hang opgelopen tot de eerstvolgende brug en heeft daar toen deze foto gemaakt :
Volgens de naambordjes heet de straat links nog steeds Hang, die rechts heet nu Steiger
Als we ons helemaal omdraaien en recht de andere kant uitkijken, dan hebben we nu het volgende uitzicht :
Waar op die foto al die auto's geparkeerd staan rechts, heet het nu nog steeds Hang, Aad is aan de linkerkant van het water, heet nu Zijl, naar de Groote Markt gelopen, want daar, op de plaats waar nu een parkeergarage is, stond vroeger Erasmus. Je weet wel uit dit verhaal van Alie...
Onder de Vlasmarkt loopt de Spuisluis van de Delftsevaart, rechts zie je het sluiswachtershuisje. In de verte de huizen aan de Delftsevaart, nu niet meer voor te stellen...
Ook daar werd een, we zouden nu zeggen, kontinue veiling gehouden, was toen meer gebruikelijk dan nu in de open lucht, ooit schreef iemand daarover:
-
een raadsel hoe de veilingmeester op de Vlasmarkt er urenlang onbegrijpelijke woorden en cijfers kon zingzeggen zonder duizelig van zichzelf te worden. De Joodse koopmannetjes en koopvrouwtjes schenen dat gebed zonder einde allemaal te begrijpen. Ze verstonden de veilingmeester nog als door het rooster van de sluiskolk uit de diepte de doffe blaf van scheepshonden klonk en de sluiswachters met hun rinkelapparaat bij de peilschaal de doorvaart organiseerden. De onverstoorbaar mijnende mannen en vrouwen met hun gekorven gezichten staan mij in de herinnering geetst.
De Vlasmarkt is ook de geschiedenis ingegaan als de doorgang naar Leiden in 1574 van ruim 200 platboomvaartuigen van de geuzen op weg naar Leiden met je weet wel, nee, je weet het niet ??? Klik dan maar vlug HIER..., om je te helpen doen we er vast deze prenten bij .....
die lang door de Spanjaard werd belaagd
Op drie oktober, dat gedenken wij heden,
werd die vijand plots verjaagd
Er kwam een einde aan honger en nood
Door haring, hutspot en wittebrood
De haring blijft altijd Leidens symbool
van vrijheid en verzet tegen de Spanjool.
In de buurt van het Algemeen Verkoop Lokaal kon je bijvoorbeeld deze man tegenkomen, schoenen werden nagekeken op evt verkoopwaarde:
We draaien ons om en zien dan dit op de muur staan achter de kramen :
Laten we maar gauw naar binnen gaan, Aad z'n scanner moet nodig vervangen, Aline is goed in afdingen en anders vragen we Tom wel mee
Cornelis Gerardus Sr, de broer van Johannes en Marie
met een hulp op de markt Maashaven
Cornelis Gerardus Jr
ook op de markt Maashaven
Nel de Groot
op de markt in Gouda
Ja en dan dook er ook nog een foto op van mijn grootmoeder en oom van mijn moeders kant.
Misschien voor oud Rotterdammers een leuk plaatje. Mijn oom stond met een bloemenkar op de Binnenweg. Achter hem zie je het vroegere Vroom en Dreesman.
Oma de Groot en Ome Lou
Tom in vroeger dagen, zoo vader zoo zoon
Geldbiljetten en munten hebben een eigen benaming, ook een echte Rotterdammer zal het e.e.a. bekend in de oren klinken :
en wat noemt men een lammetje?
De latere eenheden van fl.250,=, fl.50 en fl.5,= werden meestal vernoemd naar de afbeelding, ook het nieuwe briefje van fl.100,= noemde men soms een snip.
Maar de vraag was dikwijls :
kent je soms effe ’n meijer wisselen, dan doen ik het straks voor jou, want deze klant wil wat omgerolen hebben en dan mot ze natuurlijk wel bij betalen
Een echte marktkoopman spuugt altijd op zijn eerste dagontvangst. Hij noemt dat jatmoos en stort het geld in zijn lijzingkist (een andere naam voor een kassa) en geeft het de wens mee van mazzel en brochem. (spreekt voor zich.....)
Als hij door het slechte weer weinig verkocht, dan was er weinig te lijzen.
De marktkoopman noemt zijn waar, de handel of het nu om groente en fruit gaat of kousen en sokken, het is en blijft zijn mooie handel.
De handel wordt zo vroeg mogelijk uitgepakt.
Het uitpakken doet men op een bled (plank) welke op schragen liggen. Het geheel is voorzien van een bovenzeil en een vaak door de koopman zelf aangebracht achterzeil.
Bij heel erg slecht weer wil de koopman nog wel eens een voorzeiltje of luifel spannen, zodat de klanten ook redelijk droog en behaaglijk boodschappen kunnen doen.
Aan het einde van de dag leert men de koopman kennen. Menig laatste pondje spruitjes, of bosje bloemen gaat weg voor weinig.
De koopman met verse waar wil los (uitverkocht) naar huis.
Jammer genoeg verdwijnt de ware koopman. Voor een marktkoopman van tegenwoordig valt het niet mee om te kunnen overleven.
Hoge investeringen voor opslag en vervoer, de hoge gemeente tarieven en de lage marges dwingen menig koopman er mee te stoppen.
Ook het wegblijven van de jonge consument schept veel problemen. De oudere Rotterdammer blijft de markt nog wel trouw. Vaak gaat men naar de markt vanwege de gezelligheid, het sociale contact of voor dat lekkere harinkie.
Ik heb me altijd verbaasd over de haringeters.
Al vroeg in de ochtend kwamen mannen uit de kroeg en onderweg naar huis aten ze dan eerst nog een harinkie.
Ze namen dan voor moeders ook nog een paar mee want dan had die niets te mopperen.
De hele dag kwamen mensen een harinkie eten. Tonnetjes vol werd er verkocht en geconsumeerd en iedereen doopte de haring in de schaal met uitjes die niet werd schoongemaakt maar wel werd bijgevuld en wat mij altijd opviel en bij is gebleven, de hele dag hing er maar één handdoek aan de kraam en die kon je ’s-avonds rechtop zetten vanwege de afgeveegde handen en monden......
Geen zoutje an!!!!!!!!!!!!!!
Zo uit zee, zonder vet!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Je hoorde het de klanten dan zeggen, hij had de beste haring, de lekkerste uitjes en altijd schoon. Heerrrrrrrrrrrrlijk toch.
Misschien lust ik daarom geen haring.
Op de hoek de Prinsenkerk, afgebroken voor de (oude) gemeente bibliotheek
Op zoek naar nog meer koopjes, sorry, informatie, maak dan gebruik van onze Search Engine, helemaal gratis en dat zal Rotterdammers toch wel aan moeten spreken....
| Klik hier als je wilt zoeken via Aad's Freefind search engine, vul in het venster jouw woord in, bijvoorbeeld Goudsesingel of Goudschesingel of Mart of zie maar en klik op ENTER |
|---|
kom maar op, dan zetten we het hieronder gewoon erbij.....
gratis en voor niks
en nee, we doen niet aan zegeltjes of Erre Mieles
En meteen rolden er wat aanbiedingen binnen...., je mag zelf ontdekken wat de aanbieding is
