dit verhaal is een exakte kopie van het verhaal van Alex den Ouden, klik maar even op deze link
Met Moe naar de mart op de Goudschesingel, in 1932
jullie zullen begrijpen dat we het belangrijk vonden om dit verhaal ook op onze eigen site te hebben

Met Moe naar de mart op de Goudschesingel, in 1932

Alie Engelfriet-Boogaard vertelt ....

Ik had zojuist mijn laatste schooljaar op de lagere school afgesloten. Het komend schooljaar zou ik naar de Industrieschool gaan. We (mijn 5 broers en mijn zus en ik) hadden allemaal ons rapport gehad en allemaal waren ze verhoogd. Vader moest de rapporten tekenen, zodat ze voor de laatste dag van het schooljaar weer ingeleverd konden worden op school.

Wel, mijn school was afgelopen, maar de andere scholen hadden nog geen vrij. Ik was dus lekker alleen thuis met Moe. Pa was ook naar school, lesgeven natuurlijk. Toen zei mijn Moe op een dinsdagmorgen: "Het is vandaag mart, meisje, wij gaan daar samen naar toe, lijkt je dat wat?" Nu, ik vond het natuurlijk prachtig, samen met mijn moeder, heerlijk!! Moe zei: "Ik heb op een briefje geschreven wat we allemaal nodig hebben en we nemen de grote tas mee!! Doe vlug de schoenen aan, dan gaan we op stap."

De Goudschesingel tijdens een marktdag. In de rechteronderhoek de aansluiting op de Meent-doorbraak. Het is omstreeks 1932 en deze laatste doorbraak is pas gerealiseerd. Aan de overzijde is de aansluiting van de Jonker Fransstraat. In de verte, in de rechterbovenhoek het Verkooplokaal bij de Lange Warande. Het Oostplein valt net rechts buiten de foto.

De mart was op de Goudschesingel. De Tweede Pijnackerstraat door, linksaf de Zwartjan op, door de Noordmolenstraat en dan stond je al op het Noordplein. Schuin het plein oversteken, de Noorderbrug passeren en naar rechts een kort stukje langs de Rotte. Dan stond je aan het begin van de Jonker Frans. Het was daar heel erg druk, daar op de Jonker Frans. Want er gingen veel menschen naar de mart, wij waren heusch niet de enigen, hoor!

Helemaal aan het begin van de Jonker Fransstraat had je de Oudaenstraat, dan kreeg je de Dirk Smitsstraat. Een stukje verder had je links de Van der Werffstraat en toen waren we al haast bij de Goudschestraat. De volgende kruising was de Warmoezeniersstraat. Weer een stukje verder kreeg je rechts de Boschlaan (die kwam op het Boschje uit, bij het begin van de Pompenburgsingel). Tenslotte rechts de Hoveniersdwarsstraat, die na een klein stukje ineens Jan van Loonslaan ging heten. En toen - "Kijk," zei Moe, "we zijn al bij de Goudschesingel en hier begint de mart. Wat denk je ervan?" Ik liep te genieten!!

De mart op de Goudschesingel liep van het Oostplein tot op het Boschje, dat we hier zien.

Moe kreeg het boodschappenlijstje uit haar tas en las voor: ".... knoopjes voor de overhemden, elastiek voor de onderbroeken, wol om sokken van te breien." Al het breiwerk thuis, dat deden mijn zusje en ik, 12 en 14 jaar oud! We konden het o zo goed hoor en we deden het graag! Weten jullie wat Moe namelijk deed ? Ze kocht strengen wol en die moesten eerst op knotten gewonden worden. Vroeger had je vierkante stuivers. Moe nam zo'n stuivertje en daar omheen werd dan de wol gewonden. Je moest dat met z'n tweeën doen. Eentje nam de streng op de armen en hield die voor zich. De ander begon de knot op te wikkelen en dan werd de draad mooi van de streng getrokken. Degene die ophield moest steeds heen en weer gaan om de draad soepel te laten aflopen. Die knotten van mijn Moe, als je heel zo'n knot had opgebreid, dan kwam het stuivertje te voorschijn en dat mocht je dan houden. Wij hebben heel wat afgebreid, mijn zus en ik.

Maar enfin, we waren nu net op de mart aangeland. Alles wat Moe nodig had, werd successievelijk gekocht. Elastiek kon je kopen per el of op een kaartje met drie el erop. Moe nam altijd kaartjes elastiek, want ze zei, dan weet ik zeker dat ik 3 el heb. Bij dat los afmeten word je toch altijd genept. Weet je hoe ze dat deden, die lui van de mart? Onder het afmeten trokken ze hard aan het elastiek! Kocht je 3 el los, dan was dat thuis soms wel 10 cm te kort als je het namat. Ja, mijn Moe was bij de tijd.

Ineens stonden we "zomaar" voor een kraam met allemaal heel mooie snuisterijen, ook ringetjes voor kinderen. Ik zei: "Oh moe, wat mooooiiii!!" En toen, ik weet het nog zo goed, mocht ik "zomaar" twee ringetjes uitzoeken, eentje voor mezelf en eentje voor mijn zus. Ze kosten per stuk wel 25 cent, hoor. Voor mijzelf kocht ik een prachtig ringetje met een blauw steentje en mijn zusje kreeg er een met een rood steentje. Ze was daar reuze blij mee!

"Kom," zei moe, "we hebben nog meer doen, gauw verder, kindje. Jullie moeten ook nieuwe jurkjes hebben en allebei een nieuw rokje." Ik keek mijn ogen uit naar al die prachtige lappen stof. Moe had al snel door, wat ze wilde kopen, en toen sloeg ze aan het onderhandelen met de koopman. Zo heb ik het van haar geleerd. Het lukte haar altijd om wat van de prijs af te krijgen. Eerlijk gezegd, zij kon het beter dan ik.

Op weg terug naar huis liepen we weer door de Jonker Frans. Nou was er op de hoek van de Dirk Smitsstraat een bakkerij, die heette Zijderveld. Ineens stopt mijn Moe - en we gaan daar naar binnen! Daar kocht ze zomaar, plompverloren, gevulde broodjes (nu noem je dat puddingbroodjes). Ik weet nog goed dat ze per stuk 13 cent kostten en twee voor een kwartje. Moe kocht in een keer tien (!) broodjes en dat was dus één gulden vijfentwintig samen mevrooi en dat was toen een hoop geld, zeg. Ga je voor je voordeel naar de mart - en koop je daarna zomaar als extraatje 10 gevulde broodjes .... ik was er helemaal beduusd van. Maar Moe zei: "Jullie hadden allemaal een mooi rapport, dus ik tracteer." Thuisgekomen werden de broodjes in de kast gezet en we wachtten netjes (en met spanning) tot ook Pa eindelijk uit school was. Toen gingen we gezellig met het hele gezin een kopje thee drinken, met een gevuld broodje van bakker Zijderveld. Kan je je voorstellen, dat ik een heerlijke dag had gehad?

Bedankt Alie, we zien de mart als het ware voor ons. We zouden graag met je meegewandeld hebben, maar ja, we hebben die tijd niet allemaal zelf meegemaakt. En tegenwoordig ziet de Goudsesingel er wat anders uit dan toen .... Daarom hieronder een stel foto's die voor de oorlog op de mart aan de Goudschesingel zijn gemaakt. Kunnen we nog even wat langer blijven kijken. Stoffenkramen - daar hebben we op dit moment nog geen foto van, jammer genoeg ....

De palingverkoper heeft mooie aanbiedingen. Maar we willen wel graag zekerheid, dat we echt kwaliteit kopen, niet waar?

De sigarenverkoper heeft genoeg aan een klein plaatsje in de open lucht. Een stoel, een stapel kisten voor hem, en handelen maar.

Een pepermuntmaker aan het werk, dat trekt van wijd en zijd belangstelling. Al die kinderen zouden best een stuk pepermunt lusten, maar of ze het krijgen valt nog te bezien.

Jeugdige bloemenventertjes en op de achtergrond een zwaar besnorde ijscoman, die zo te zien aanmerkelijk beter zaken doet.

Sommige standwerkers voeren hele toneelstukken op om hun waar aan de man te brengen.

wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....