- De Twentsche Bank aan de Blaak 28 Rotterdam
- De ABN aan de Blaak 34 Rotterdam
- De ABN Weissenbruchlaan 68 Rotterdam
- De ABN 't Plateau Spijkenisse
- De ABN Hoogvliet
- De ABN AMRO Hoogvliet
- De ABN AMRO Hellevoetsluis
- De ABN AMRO Rozenburg
- De ABN AMRO Spijkenisse maar nu aan de Raadhuislaan
want dit verhaal over zijn bankleven in een notendop zit er weer op
Het heeft nogal heel wat tijd gekost, voordat ik er aan toe kwam om weer eens wat verhalen te gaan schrijven. In oktober 2004 had ik al een voorzetje gegeven, dat het nog eens een grote wens van mij was, om zo mogelijk alles eens in verhalenvorm op te schrijven over hetgeen ik allemaal beleefd heb gedurende mijn bijna 36 jaren werkzame leven in het bankbedrijf.
Nu heb ik al wel wat ervaring met het schrijven van verhalen in het verleden opgedaan. De afgelopen weken heb ik dan ook al veel onderzoek gedaan zal ik maar zeggen. Mijn archief is altijd zeer compleet gebleven, dus daar kan ik genoeg uit putten en bovendien laat ik dan ook altijd "mijn raderen" weer eens flink draaien.
Maar buiten het beschrijven over mijn werkzame leven, vond ik toch ook weer leuk om andere privé herinneringen weer eens naar boven te halen. Daarvoor heb ik ook dagen lang alle fotoalbums weer eens bekeken. Nou, dat bleek een behoorlijke klus te zijn, want letterlijk overal kwamen foto's te voorschijn. Natuurlijk moest hier een selectie van gemaakt worden, want al die foto's bij dit verhaal plaatsen, dat zou onmogelijk zijn.
In verband met bovenstaande zal deze bundel verhalen er dus wat anders uitzien, dan mijn vorige verhalen. Allereerst wil ik dus mijn bankleven beschrijven, al zal er ook wel eens een "uitstapje" gemaakt worden naar een andere herinnering en daarna volgen mijn verhalen zo vanaf 1973 tot ??????
Ik vind het altijd wel leuk om vast te stellen hoe lang ik hierover doe. Welnu, ik begin met schrijven op 12 april 2005 en aan het einde van deze verhalenbundel zie ik wel wanneer het is klaargekomen.
Het zal natuurlijk wel eens voorkomen, dat ik het over herinneringen heb, die al in mijn vorige verhalenbundels, meestal zeer summier voorkomen, maar daar is dan niets aan te doen.
Zoals gezegd: allereerst mijn 36 jarige bankleven. Hoe ben ik ertoe gekomen om bij een bank te gaan werken? Welnu, mijn studie destijds aan de MULO Ds.A.R.Rutgersschool in de Nobelstraat in Rotterdam vond ik al zeer snel erg leuk en dan vooral de economische vakken. Ik ben daar later heel veel in doorgegaan.
In 1960 deed ik eindexamen MULO en voordien presenteerden zich al vele bedrijven zich bij ons op school om jong personeel te werven. Dat waren allemaal heuse presentaties. Ik herinner mij presentaties van Unilever, Hudig & Veder (scheepvaart) en Nationale Nederlanden (nu ING) en zelfs de politie. Alle presentaties gingen natuurlijk over de administratie/boekhoudingen van die bedrijven. Wonderlijk genoeg waren daar geen bankbedrijven bij, hoewel er in die jaren zeer vele banken bestonden.
In het begin van de jaren '60 had ik nog echt geen idee wat ik zou gaan doen. Het was wel duidelijk, dat ik zou gaan werken, want dat was wel de gewoonte in die tijd. Van doorstuderen had men toen nog niet helemaal gehoord en bovendien waren wellicht de financiële middelen ook niet aanwezig. Ik zou wel verder gaan studeren, maar dat moest dan maar 's avonds na het werken.
genomen in maart 1960
toen woonden de Engelfrieten nog hier.....
Het zal zo ongeveer in april 1960 geweest zijn, dat ons gezin, toen nog wonende in de Willebrordusstraat 97b te Rotterdam, bezoek kreeg van oom Maarten. Deze oom met zijn broer Adrie werkten al jaren bij De Twentsche Bank N.V. te Rotterdam. Oom Maarten was bovendien al een aantal jaren directeur van het kantoor aan de Havenstraat in Rotterdam.
Hier heeft jarenlang Maarten, de broer van Alie gewerkt
Maar oom Maarten kwam eigenlijk voor mij. Hij vroeg mij of ik al wist waar ik zou willen werken. Nou, dat wist ik nog helemaal niet. Hij vertelde dat de Twentsche Bank aan de Blaak behoorlijk snel groeide en men had op korte termijn vele vacatures. Zijn advies was dus om zo snel mogelijk een sollicitatiebrief te schrijven en om er zeker van te zijn, dat ik een reactie zou ontvangen, adviseerde hij mij in dat schrijven te vermelden, dat dit op zijn advies was.
Nu bestond er in die tijd nog geen cursus om sollicitatiebrieven te schrijven, zoals wij dat tegenwoordig kennen. En zeker een vermelding van je cv oftewel curriculum vitae, in gewoon Nederlands…een levensbeschrijving met werkervaring en behaalde diploma's, daar had nog nooit iemand van gehoord. Ik moest gewoon een kort en krachtig briefje schrijven aan de Twentsche Bank N.V. Blaak te Rotterdam.
Zelf had ik geen briefpapier, maar ik wist, dat mijn vader wel voorbedrukt briefpapier had. Dat maakt natuurlijk meer indruk, dacht ik toen al. Nu, zo'n velletje was zo geregeld. Men stelde het toen ook niet op prijs, dat je dit typte met een schrijfmachine, neen, het moest handgeschreven zijn. Wel moest ik iets aan het briefpapier wijzigen. Mijn juiste voorletters waren J.P. en dus geen P alleen, dus maar een J bij de naam toevoegen. Ook constateerde ik, dat op dit briefpapier de postrekening van mijn vader was vermeld. Nu wist ik al, dat dat echt niet kon, dus dan maar doorhalen. En zo is mijn eerste en naar later bleek, mijn enige sollicitatiebrief op de bus gegaan. In die tijd dacht je er nog helemaal niet aan om hier een kopie van te maken; kopieerapparaten bestonden immers nog niet. Toch kan ik de betreffende sollicitatiebrief wel laten zien, want ter gelegenheid van mijn 25 jarig jubileum in 1985 ontving ik alsnog aan kopie hiervan.
Daar ik de volgende maand schriftelijk examen M.U.L.O.
en in de maand juni mondeling examen hoop te doen,
wend ik mij reeds thans tot U met het verzoek voor een vacature
bij Uw instelling in aanmerking te mogen komen.
Mijn schrijven is op advies van mijn oom, de Heer M. Boogaard.
Uw berichten gaarne tegemoet ziende
Mijn bankleven in een notendop verteld…………….vervolg!!!!!
Op 12 juni 2005 heb ik de laatste hand gelegd aan dit bankverhaal oftewel mijn 36 jarige bankleven en sinds begin juli 2005 staat dit gehele verhaal op onze familie website.
Natuurlijk komen er altijd over al mijn verhalen wel eens reacties, al kan dat wel eens lang duren. Maar nu ging het allemaal anders en wat gebeurde?????
De bank, waar ik gewerkt heb, ABN AMRO Bank, geeft sinds een paar jaar een kwartaalblad uit onder de naam Grand Cru. Altijd weer leuk om op deze wijze weer eens iets van De Bank te mogen vernemen. Dit informatieblad is voor gepensioneerden, vutters en andere postactieven van ABN AMRO..
Eind juni ontving ik van bovenvermeld blad, jaargang 6 - 2005 nummer 2, en daar stond een artikel in met als titel : Special : De Bank van Toen. Daarin werd gevraagd of er oud medewerkers waren, die hun vroegere herinneringen aan de bank door middel van persoonlijke verhalen wilden vertellen via eerder vermeld blad.
Toeval bestaat niet, zeg ik dan maar altijd en meteen op 25 juni 2005 zond ik een mail naar de redactie van Grand Cru over het bestaan van mijn verhaal op onze familie website.
Het heeft wel lang geduurd (men was klaarblijkelijk met vakantie!!!), want pas op 26 juli 2005 werd ik gebeld door een redactrice van Grand Cru. Men had inmiddels onze familie website gevonden en natuurlijk ook mijn bankverhaal. Men was zeer onder de indruk. Er waren al heel wat reacties binnen gekomen, maar uiteindelijk ben ik nog met een drietal oud-collega's uitgekozen voor een interview met Grand Cru.
Nu heb ik al heel wat interviews afgegeven, maar dit ging weer op een heel andere wijze. Via een professioneel journalistenbureau werd ik op vrijdag 29 juli 2005 telefonisch geïnterviewd.
Het zo maar een halfuurtje duren, maar het werd bijna anderhalf uur, maar allemaal heel erg leuk.
Ik had met het journalistenbureau wel afgesproken, dat ik van tevoren het artikel wel graag wou inzien, want ervaringen uit het verleden bewijzen wel, dat er toch wel wat "onzin"wordt geschreven als je even niet oplet. Welnu, op 5 augustus 2005 kreeg ik het artikel via de mail toegezonden en er stonden maar twee foutjes in, dus het kon ermee door!!!
Ook aan het verzoek om nog foto's in te zenden heb ik natuurlijk voldaan en dus alsdan maar afwachten tot september 2005……….
Zaterdag 24 september 2005 viel het bewuste nummer van Grand Cru ook bij mij in de bus en wat blijkt, het betreffende nummer van Grand Cru barst van de nostalgie en gaat bijna helemaal over de bank van vroeger. Uit dit nummer blijkt, dat men inmiddels ook on line is en men heeft een plaatsje gekregen bij de site van het pensioenfonds van de bank onder
Als je dan naar die site gaat en dan even naar Grand Cru en dan naar het gastenboek, dan zie je onmiddellijk mijn geschreven reactie in het gastenboek.
Maar nu terug naar het interview. Onder de titel "De bank van toen" staat ook mijn bijdrage voor dit blad en gaat vergezeld met een aantal inmiddels bekende foto's.
Om het gehele interview nu correct op de site te krijgen, heb ik het even moeten overtypen anders lukt het niet. Hieronder dus de integrale tekst van het interview en vooral het laatste gedeelte beslaat mijn gehele bankleven:
Hans Engelfriet (61)
In 1960 begonnen bij de Twentsche Bank, uit dienst in 1996.
"Toen ik van de mulo kwam, was er werk genoeg. Via een oom kwam ik bij de Boekhouding van de bank. Daar hielden enorme machines grootboekrekeningen van klanten bij. Aan de andere kant werden dagafschriften gemaakt. Het was een echte productieafdeling. Zo moest ik elke maand de kaarten met grootboekrekeningen op formulieren zetten en handmatig rente berekenen. Na een half jaar werd ik kasassistent. Die afdeling was razend druk omdat al het geldverkeer contant verliep.
Warenhuizen lieten trommels met geld brengen, de trammaatschappij stortte de opbrengsten contant. Ook wij kregen maandelijks een loonzakje.
Je kon in die tijd aan iemands werkplek zijn functie aflezen. Gewone medewerkers zaten aan een bureau met één laatje. Ging je hogerop, dan kreeg je een ladenblok. Chefs hadden er twee en procuratiehouders zaten op een stoel met leuningen. Geldtransporten gebeurden soms nog met de fiets. Ik heb wel eens een ton aan duizendjes opgehaald. De bank had ook incassolopers die geregeld 50.000 gulden aan contanten binnen brachten. Over veiligheid dacht niemand na.
Betaalcheques.
Nà 1960 nam het betalingsverkeer toe. Veel mensen hadden al een rekening bij de Postcheque- en Girodienst. Banken besloten toen salarisrekeningen te introduceren. Daardoor waren meer bankkantoren in woonwijken nodig. Begin jaren zeventig maakte ik de overstap naar zo'n bijkantoor. De vestiging stond in een wijk met vermogende mensen, Dames uit Hillegersberg kwamen wekelijks vijfduizend gulden huishoudgeld halen om te winkelen in de Bijenkorf. Later werd een wijk bijgebouwd voor modale verdieners. Ook zij openden massaal rekeningen. Nadat de betaalcheques werden ingevoerd ging het bij deze groep mis. Mensen gaven cheques heel makkelijk uit, zonder te beseffen dat het geld van hun rekening werd afgeboekt.
Mensenkennis.
Toen ik directeur werd van een bijkantoor, merkte ik dat mijn voorganger erg ver was gegaan met service verlenen. Klanten belden op zaterdag of zondag thuis aan om zaken te regelen. En op Goede Vrijdag had hij extra geld in huis voor huisvrouwen die vergeten waren dat de bank dicht was. Dat was voor mij over de schreef, maar we kenden onze klanten wel degelijk goed. In al die jaren is mensenkennis het meest waardevolle dat ik heb opgedaan bij de bank. Ik sprak directieleden van Shell, maar ook de bloemenman op de hoek. Door de omgang met mensen van allerlei pluimage kreeg ik een brede belangstelling waar ik nog altijd veel plezier aan beleef".
Hellevoetsluis, 26 september 2005.
