Terug naar  Hans' homepage
Een e-mail sturen naar Hans? Zijn e-mail adres is hans@engelfriet.net
(klik op deze tekst om een voorgeadresseerde mail te openen)
Terug naar  het Engelfrieten overzicht

Naar beneden 

Mijn bankleven in een notendop, deel 2

Mijn bankleven in een notendop verteld, maar het duurde wel bijna 36 jaar bij






hansmaasstad

Hans Engelfriet achter zijn, toevallig, net opgeruimd bureau,
want dit verhaal over zijn bankleven in een notendop zit er weer op




Klik hier om terug te gaan naar deel 1





Het heeft wel even geduurd, voordat ik iets hoorde, maar uiteindelijk kreeg ik toch een positieve reactie om te komen praten. Op de sollicitatiebrief staat vermeld: "donderdag 11 uur" en naar in 1985 bleek, is op deze sollicitatiebrief ook al mijn salaris vermeld.

Ik herinner mij dat gesprek nog goed. Ik werd ontvangen door de directeur van de bank, de heer W.C.Kodde. Wat een groot gebouw was dat met een indrukwekkende luxe inrichting. Toen ik binnen kwam op het kantoor Blaak 28 werd ik allereerst ontvangen door een echte portier in uniform in een heuse loge. Mijn komst was al bekend en ik werd door een echte piccolo, ook in uniform met pet, naar de directeur gebracht. Ik was geslaagd voor mijn MULO diploma, dus dat had ik al meegenomen met mijn cijferlijst.

De heer Kodde was een zeer vriendelijke man, die mij al spoedig op mijn gemak stelde in zijn zeer luxueuse directiekamer. Naast zijn gewone werk, deed hij dit werk ook graag, dat kon je aan hem merken. Nu, ik moest maar eens wat over mijzelf vertellen en wat ik bij de bank wilde doen. Hoe dat allemaal in werkelijk is gegaan, weet ik niet mee, maar uiteindelijk vroeg de heer Kodde naar mijn cijferlijst. Nu, hij zag het onmiddellijk al. Ik had een 9 voor boekhouden, dus het was hem wel duidelijk…..ik kon geplaatst worden op de boekhoudafdeling, want daar had men spoedig mensen nodig. Mijn andere cijfers vond hij niet zo belangrijk meer. Zijn redenering was, dat je met natuurkunde en aardrijkskunde je brood niet kon verdienen. Eigenlijk was ik tijdens dit gesprek al aangenomen. De heer Kodde schreef op mijn sollicitatiebrief mijn maandsalaris. Dat was een bedrag van f. 125,00 per maand. De rest zou worden afgehandeld door de afdeling personeelszaken.

De piccolo werd weer gebeld en die moest mij naar de afdeling personeelszaken brengen. Die afdeling bevond zich op de begane grond in een vrij kleine kamer. Aldaar zwaaide een zekere heer de Haan de scepter met zijn assistent de heer Buurman.

Ook aldaar werd ik weer zeer vriendelijk ontvangen en in het kort werd e.e.a. verder aan mij uitgelegd. Ik werd bedolven onder diverse paperassen. Maar allereerst moest er nog iets belangrijks gebeuren. Op verzoek van de bank moest ik ook nog medisch gekeurd worden. Ik kreeg daartoe een briefje mee voor een arts in de Zoutmanstraat in het centrum van Rotterdam. Er werd direct een afspraak geregeld. Nu, die keuring stelde helemaal niets voor en met een soort briefje "goedgekeurd" meldde ik mij weer bij de afdeling personeelszaken. Nu was alles geregeld en ik zou per 1 augustus 1960 kunnen beginnen op de afdeling boekhouding. Alles zou nog schriftelijk worden bevestigd. O ja, men moest het juiste adres nog weten, want wij waren inmiddels verhuisd naar de Eskampstraat 7d in Overschie.

Inderdaad kwam binnen enkele dagen op het juiste adres de bevestiging van de bank, dat ik op de afgesproken datum in dienst kon komen bij de bank. Mijn salaris bedroeg toen…ja jullie lezen het goed…..f. 125,00 per maand. In 2005 zou dat betekenen € 56,72 per maand. Maar van de euro had toen nog niemand gehoord. Zo'n salaris was in 1960 niet ongebruikelijk zoals ik al vernomen had van diverse klasgenoten. Bovendien en dat stond niet vermeld in die brief, zou de bank nog maandelijks f. 25,00 voor mij sparen in het HUF en dat betekent weer huwelijks uitzetfonds. Als je dus ging trouwen, werd dit bedrag met rente uitgekeerd. Ik heb bijna het maximale bedrag eruit gehaald, want deze regeling gold tot je 25e jaar en ik ben getrouwd op 23 oktober 1968, dus op één maand na 25 jaar.

Mijn aanstellingsbrief heb ik altijd bewaard en het is inmiddels al een wat smoezelig vodje geworden, maar toch.






Klik hier om verder te gaan naar deel 3







Familiewapenklein
wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....


Terug naar de top





Last update :

21 Juni 2005