- De Twentsche Bank aan de Blaak 28 Rotterdam
- De ABN aan de Blaak 34 Rotterdam
- De ABN Weissenbruchlaan 68 Rotterdam
- De ABN 't Plateau Spijkenisse
- De ABN Hoogvliet
- De ABN AMRO Hoogvliet
- De ABN AMRO Hellevoetsluis
- De ABN AMRO Rozenburg
- De ABN AMRO Spijkenisse maar nu aan de Raadhuislaan
want dit verhaal over zijn bankleven in een notendop zit er weer op
| Klik hier om terug te gaan naar deel 28 |
|---|
Zo brak het jaar 1985 aan. Ik wist allang, dat dit een leuk en boeiend jaar zou gaan worden, zowel privé als zakelijk. Begin van dit jaar hadden wij weer besloten om ook dit jaar weer met vakantie naar Canada te gaan, evenals in 1975, 1978 en 1981. Er deed zich echter één probleem voor. De vakantie was natuurlijk gepland in de zomervakantie van onze kinderen, dus juli/augustus 1985. Ik nam dan altijd zes weken vakantie op. Maar op 1 augustus 1985 was ik ook 25 jaar bij de bank in dienst en ook dat zou gevierd gaan worden. Op die datum zat ik wel in Canada, dus alsdan maar even vroegtijdig bilateraal regelen. Mijn regiodirecteur was een prima man, die vooral zulke dingen uitstekend begreep. Ik (of wij) gingen gewoon met vakantie en eind augustus zou het jubileum gevierd worden, geen probleem dus.
De vakantie in Canada was weer prima, maar daarover later meer.
Zo'n twee weken vóór het feest van het jubileum was ik weer gaan werken. Achteraf bleek, dat men tijdens mijn afwezigheid heel wat had kunnen regelen, zonder dat ik ook maar iets vermoedde. Bij het doornemen van alle stukken, die tijdens mijn vakantie waren gearriveerd, was ook een brief van mijn regiodirecteur, die mij meedeelde, dat ik op 28 augustus 1985 een extra vrije dag moest opnemen en dat ik mij die dag niet op kantoor moest laten zien. Ik zou wel om ca. 16.30 uur door één van de dames van mijn kantoor thuis worden opgehaald. Nou dat kwam goed uit. De jongens hadden die dag ook vrijaf gekregen en Lenie moest natuurlijk die dag nog naar de kapper, wat uren duurde. Wij zijn die dag weg geweest. Lenie naar de kapper en ik met de jongens de hort op en allemaal mochten ook zij een cadeau uitzoeken.
Ruim vóór 16.30 uur waren wij weer thuis en op de afgesproken tijd werden wij opgehaald voor de receptie op mijn kantoor. Alvorens naar kantoor te gaan, werd er nog een foto genomen van ons allemaal.
's Avonds werd dit alles afgesloten met een diner voor heel ons gezin met de medewerkers van mijn eigen kantoor alsmede ook het managementteam van de regio. Ook in het personeelsblad werd melding van mijn jubileum gemaakt.
Voorop dient gesteld te worden, dat het alom bekend is, dat dames altijd erg nieuwsgierig zijn. Nu was het al jaren de gewoonte, dat je eigen bankrekening geadministreerd werd op het kantoor waar je werkzaam was. Dat gold overigens voor alle personeelsleden. Dientengevolge had iedereen inzage in al jouw betalingen. Nou zat ik daar niet zo zeer mee, maar op een gegeven moment, al jaren hiervoor, had ik toch het idee, dat een flink stuk van je privacy toch wel weg was. Ik had daarom al in de jaren '60 een postbankrekening geopend, waarvan ik betalingen regelde om op deze wijze nieuwsgierigheid van vooral de dames enigszins te beperken. En dat bleek maar al te waar te zijn getuige het onderstaande voorval:
Ruim vóór mijn jubileumdatum werd ik gebeld door mijn personeelsman. Deze deelde mij mede, dat ik in verband met mijn 25 jarig dienstverband een gratificatie zou ontvangen van één maand bruto maandsalaris, echter netto uit te betalen en dit alles fiscaal vrij. Zijn vraag was echter op welke wijze ik dit bedrag wilde ontvangen? Natuurlijk antwoordde ik, dat dat maar op mijn rekening moest worden gestort, want ik zag het niet zitten om zo'n envelop nu een hele avond bij mij te hebben met alle andere enveloppen, die ik nog zou ontvangen. Hij adviseerde mij echter dit niet te doen. Ook zijn ervaring was, dat vooral de dames zo nieuwsgierig waren om er alsdan achter te komen, wat mijn bruto maandsalaris was. Hij sprak uit ervaring en stelde voor om 90% op mijn rekening te storten en het restant zou aan mij per envelop worden overhandigd na de toespraak van mijn regiodirecteur. Ik vond het allemaal prima en zo is het ook allemaal gebeurd.
Maar nu komt het. Na een paar dagen kwam één van de dames naar mij toe. Zij deed de fiat en had dus inzage in alle rekeningen, dus ook die van mij. Zij vond het vreemd, dat ik op 28 augustus 1985 ook nog een envelop met inhoud had ontvangen, mijn gratificatie was toch al op mijn rekening gestort??
Nou, verder maar geen commentaar. Innerlijk moest ik hartelijk lachen en ik was mijn personeelsman dankbaar voor zijn tip.
