- De Twentsche Bank aan de Blaak 28 Rotterdam
- De ABN aan de Blaak 34 Rotterdam
- De ABN Weissenbruchlaan 68 Rotterdam
- De ABN 't Plateau Spijkenisse
- De ABN Hoogvliet
- De ABN AMRO Hoogvliet
- De ABN AMRO Hellevoetsluis
- De ABN AMRO Rozenburg
- De ABN AMRO Spijkenisse maar nu aan de Raadhuislaan
want dit verhaal over zijn bankleven in een notendop zit er weer op
| Klik hier om terug te gaan naar deel 14 |
|---|
In die tijd kwam het nog regelmatig voor, dat cliënten zgn. bladendepots aanhielden. Dat waren effectendepots, waarvan de mantels in eigen beheer, meestal in safeloketten door de cliënten zelf werden bewaard, terwijl de bladen ( coupons - en dividenden) door de bank werden bewaard voor afrekening. Nu had kantoor Weissenbruchlaan een aantal zeer vermogende cliënten, welke o.a. waren ondergebracht bij de afdeling vermogensbeheer in Amsterdam. Het waren cliënten, die een effectenbezit c.q. vermogen hadden van miljoenen. De afdeling vermogensbeheer in Amsterdam beheerde deze grote portefeuilles en kochten en verkochten grote partijen met het doel een zo'n groot mogelijk rendement te behalen. Deze afdeling hield de gehele dag alle koersen wereldwijd in de gaten. Wij werden dan ook letterlijk dagelijks plat gebeld door deze afdeling aangaande deze transacties van deze cliënten, die zgn. bladendepots aanhielden. Want met name bij verkoop moesten deze cliënten naar kantoor komen om de mantels te leveren. Je moest dan nog goed opletten, dat je de juiste stuknummers had, anders moest de cliënt weer terug komen. Er bestonden in die periode al twee soorten effecten, de zgn. K- stukken (klassieke stukken) en de zgn. CF stukken. Deze laatste waren computerstukken ( CF betekent Centrum voor fondsen administratie) en de mantels hiervan waren erg klein.
Nu, ik had een vijftal zeer vermogende cliënten, die een bladendepot hadden. Het aanhouden van zulke depots was afkomstig uit de jaren '60 toen de bank "Texeira de Mattos" in Amsterdam met complete effectendepots van cliënten gefraudeerd had en later ook failliet is gegaan.
De mutaties in die portefeuilles van die cliënten werden zo omvangrijk, dat het allemaal nauwelijks was bij te houden. Het mooiste was, dat die cliënten elke morgen in de hal van het kantoor stonden met hun kluissleutel al wapperend in de hand. Ik moest zelf de inhoud hun enorme kluistrommel nakijken om de juiste mantels te lichten. Na enkele dagen had ik het idee, dat de cliënten dit ook allemaal niet zo leuk vonden. Nou ik ook helemaal niet, want het kon allemaal wel anders en eenvoudiger geregeld worden.
Maar ja, het waren zeer belangrijke cliënten voor ons kantoor en ik moest die cliënten correct helpen. Maar op een gegeven dag zei ik toch vriendelijk tegen één van die cliënten, dat dit allemaal wel anders en eenvoudiger kon. Het gehele safeloket moest ontruimd worden en alle mantels moesten dan gedeponeerd worden in de betreffende effectendepots en dan hoefde men nooit meer hiervoor naar de bank te komen.
Nu, ik had in de roos geschoten en de oren vielen bij deze cliënt als het ware van het hoofd. Het enige wat hij kon zeggen was: "onmiddellijk doen". Nou, dat hebben wij geweten!! Samen met een collega zijn wij avonden en zaterdagen bezig geweest om alles uit te zoeken en op papier te krijgen. Uiteindelijk werd het door mij getekende reçu speciaal bij hem thuis afgeleverd. Daarna speciaal vervoer met grote koffers geregeld naar de Blaak, alwaar ik, naar later bleek, ook vele collega's getrakteerd heb op vele avonden overwerk.
Na terugkomst van vakantie deed ik uiteraard verslag aan mijn directeur over de eerder vermelde zaken. Hij stond paf, dat dit allemaal in die vier weken was gebeurd. Over de zaak van dat frauderende meisje heeft hij nog een pittig gesprek gehad met de afdeling personeelszaken. Hij heeft aldaar medegedeeld, dat ik op een zeer juiste wijze had gehandeld en dat het droevig was, dat er niet onmiddellijk een andere employé naar het kantoor was gestuurd. Maar ja, zo ging dat in die tijd. De bank heeft altijd het standpunt gehad om niet negatief in de publiciteit te komen. Aangifte bij justitie is dan ook nimmer gedaan. Men ging ervan uit, dat men altijd aan het kortste eind trok, want dan had men maar maatregelen moeten nemen om zoiets te voorkomen. Deze handelswijze heeft men altijd gehanteerd.
