Naast een aantal foto's die we al hadden, nu ook een voorraadje verse, met begeleidende tekst, genotteren maar...... :
Met de bebouwing van het Liskwartier is begonnen kort na de grenswijziging met Hillegersberg in 1903. Het gebied ten zuiden van de Centeirbaan hoorde toen bij Rotterdam.
De Schiebroekselaan, de Roderijselaan en de Bergselaan werden kort na 1906 aangelegd, kort voor WOII was de buurt gereed.
Met een ziekenauto op weg naar Eudokia. Op de hoek de slagerij van de Bruyn, met ernaast de sigarenzaak van Oudshoorn, dan de kantoorboekhandel van Leeuwen en de dames - en herenkapsalon van Olsthoorn en nog een chocolaterie.
Hans, als postzegelliefhebber, heeft ongetwijfeld een loupe, misschien vindt hij zichzelf of een broertje of zusje, we horen het graag !!
Hans reageert met :
In de jaren '50 waren de winters naar mijn mening strenger dan tegenwoordig. Zeer regelmatig hadden wij dan ook ijsvrij in de periode van Jul.van Stolbergschool, voor mij dus tot 1956. Op het ijs kon je ook warme chocolademelk kopen met de bekende polkabrokken. Zelf had ik schaatsen van vader geleend, maar het is mijn hele leven niet gelukt om te leren schaatsen. Met vriendjes van school hadden wij een andere sport: glijbanen maken op het ijs. Als wij dan tussen de middag thuis moesten gaan eten en dan weer terug kwamen, durfden wij niet meer op de gemaakte ijsbaan (veel te glad) dus dan maar weer nieuwe maken. Ook met loupe herken ik niemand van de foto.
Hans reageert met :
Tram staat voor halte en dit was en is nog steeds halte voor lijn 14 en 22. Naast Café du Nord bij de tramhalte moest ik vaders boorden laten stijven.
Nou, die is weg....
Achter de bestelauto borduuratelier Twenthe, kon je je nylons laten ophalen.
Hans reageert met :
Op de foto rechts net nog de Amsterdamsche Bank, waar ik jaren rollen stuivers ging halen voor kerkgeld. Foto toont het jaarlijkse bloemencorso, waar ook Siebel aan meedeed.
Maar volgens Gerard Martens is het de hoek Bergweg Willebrordusplein is. Zie de foto bij het verhaal Bussietrap. De hoek die je niet ziet, is inderdaad de Schoonoordstraat.
Hans reageert met :
waar de fabriek was van Van der Meer & Schoep, alwaar ik de foto's en de albums van Bruisend Rotterdam ging afhalen.
Een zuivelwinkel van Aurora, een Meer & Schoep bakker, modehuis Dammers en fotograaf van Ougaarden, waar onze statie foto's werden gemaakt, let maar eens op het watermerk rechtsonderin !!!
Nou, ja, het was in ieder geval ergens in deze buurt.
Hans reageert met :
Tante Lena heeft hier niet gewoond, maar wel in de Baroniestraat (Kleiwegkwartier). In de St.Agathastraat kwamen wij wel omdat daar ook een ingang was van het Bergwegziekenhuis (achterzijde) en daar heeft tante Lena gelegen en is daar overleden.
Op de hoek met de Koningsveldestraat groentehandel Groenendijk, op de andere hoek kruidenier van Vuuren en kapper Griep.
In deze straat woonde Aad's leraar, de heer Sprokkereef.
Volgens mijn tekts was naast waterstokerij en brandstoffenhandel Luijten een smalle doorgang naar een achter de bebouwing gelegen school, maar in dit verhaal heeft Hans het over de Hoonaardstraat met z'n smalle doorgang net als in een vliegtuig slurf, volgens mij moet Hans gelijk hebben of niet ?
Hans reageert met :
De smalle doorgang naast waterstoker Luijten is niet de ingang van de school in de Hoonaardstraat. Volgens mij was dat de school waar wij gymles kregen.
Was hier ooit onze kapper, blijft Aad zich afvragen in dit verhaal....
Hans reageert met :
was inderdaad ongeveer dezelfde plek van onze kapper, echter dichter bij de Hoonaardstraat. Naar deze kapper moesten wij, omdat de kapper op de Bergweg duurder werd ( 0,50) en deze kapper maar 0,35 berekende.
De foto is genomen in de crisisjaren. Bij de groenteboer heet het : Hoera, dat is goedkoop, vijf kilo eigenheimers voor dertig cent.
Nou, daar zou nu heel Rotterdam èn Zeeland op af komen....
De panden 32 t/m 38 werden op 14 mei 1940 verwoest, klik maar eens op deze link.
De schoorsteenpijp rechts achter de huizen hoort bij brood en meelfabriek De Standaard, na de oorlog Van der Meer & Schoep.
In 1930, want toen werd deze ansichtkaart verstuurd, was links op de hoek, net achter de dame, boter- en kaashandel van Zwet gevestigd. Daar aan de overkant was slager P. Rijsdijk in een filiaal van het slagersbedrijf van de gebroeders van Wensveen. Links daarvan zat de concurrent A. van der Wel. Op de rechterhoek bevindt zich de Westlandse fruithandel P. van der Kooij, aldus de tekst bij de foto.
Hans reageert met :
links op de hoek patatzaak van Wakker, waar patat gekocht werd, die afgewogen werd. Aan de overkant de slagerij van oom Henk de Waard in de jaren '50 en weer aan die overkant van de Willebrordusstraat op de hoek: groentenboer Kooij.
Links op de hoek viswinkel K.F. Wakker, volgens ons verkocht hij (ook) patat, lees dit verhaal van Hans maar!
Ernaast lederwaren Terwijn, de winkel in houtwaren en huishoudelijke artikelen van D.A. Petimezas (de Griek genoemd...) en achter de boom slijterij J.A. van der Molen. Bij de volgende boom de ingang van de Julianna van Stolbergschool.
Naast de slagers van Wensveen en van der Wel sigarenmagazijn van Westrenen. Daarnaast de boekhandel annex bibliotheek die wij Dorus noemden, want men had daar een boxerhond die zoo heette.
De foto is gemaakt in 1959, en toen woonden wij er nog, dus zouden Hans en moeder Alie alles goed moeten weten, nog....
We lopen nu onze Willebrordusstraat in en helaas hebben we daar alleen een foto van de overkant van, gemaakt in 2000 :
Ter hoogte van dat Volkswagenbusje was trouwens onze fietsenstalling en rechts om de hoek van de Bergsingel een politiebureau, kwamen de heren niet door die poort nog net rechts op de foto, naar buiten ????
Hans reageert met :
Rechts op de foto achter de kratten zie je net nog de poort naar het politiebureau van de Bergsingel. Naast de pijp van Hoevels zie je duidelijk de fabriek van Beukers & Reineke (chocolade).
Tot slot nog een foto van de Schieveenstraat in de richting van de Bergsingel, uit 1960. In Aad's herinnering woonde hier de verloofde met baard van zijn geliefde kleuterjuf :
Bij het bordje Vami ijs, kruidenier Somers. En dan aan de overkant loodgieter annex fietsenstalling Joh. de Haas.
Hans reageert met :
Foto Schieveenstraat 1960 is genomen vanaf de Rodenrijselaan vanaf de woning van buikie en aan het einde kom je op de Bergsingel. Nog net aan de overkant van de Bergsingel zie je de nog steeds aanwezige imposante RK kerk, het gebouw staat er nog steeds.(naam weet ik niet meer, nou heeft Aad even opgezocht : RK Kerk van de H. Familie, de straat waar de kerk aan ligt, heet de Veurstraat)
Ook deze foto is van de kleuterschool en de Juf - Aad meent, dat zij Juf Klazien heet - geniet bij haar pupillen grote genegenheid, dat is glashelder. Aad met wit blousje recht onder de rechter deurpost. Hij had graag nòg dichter bij de Juf gekropen, bekende hij zonder blikken of blozen. Hij was dan ook ernstig teleurgesteld toen zij zich ging verloven met een man, met een baard nog wel.
We hebben nog meer foto's van andere straten uit het Liskwartier, maar Webmaster Aad gaat nu wat lauweren zoeken om op uit te rusten, ho hij wordt nog even gehuldigd door zijn zoon uit 1977 :
van zijn vader Aad
heeft Aad wel verdiend, vond hij....
Van een van onze fans ontvingen we nog deze foto :
Een kostelijke foto....., weten we nu al dat Alie zal zeggen !!
Ook ontvingen we deze foto :
We ontvingen de volgende zeer gedetailleerde reaktie:
Ik, zowel als mijn vijf broers en zussen, zijn allemaal in de Zestienhovenstraat geboren. Mijn zus en ik zijn daaruit geemigreerd in 1954 en 1956 resp.
Het was zo leuk om de waterstokerij en het melkwinkeltje te zien.
Wij woonden halverwege de straat aan de overkant. Nuyen was de naam van de mensen in de waterstokerij. Wij moesten ook vaak emmers heet water halen voor de was en naar de zolder dragen, drie trappen hoog. Wij woonden op de tweede verdieping.
Mijn meisjesnaam staat ook nog genoemd, n.l. Lindaart, de loodgieter in de Schieveenstraat. Dat was mijn oom, een broer van mijn vader.
In onze straat was er een ijszaak tegenover Nuyen en een plaats, waar ze fietsen verhuurden. Als kind mochten we soms een fietsje of autopet op luchtbanden huren, of een klein ijsje kopen. Die winkels, die op de Rodenrijselaan waren, herkende ik ook.
Die blikslager op de Rodenrijselaan, was geloof ik een Griek. Hij was ook een EHBO post en heeft nog een keer mijn duim verbonden, die ik gehakt had terwijl ik een kwast uit een stuk hout probeerde te hakken.
Gerard Martens zijn verhalen zijn ook leuk over het Noorden. Hij woonde in de Vinkenstraat. Mijn grootouders in de Vinkendwarsstraat. Alle veertien kinderen zijn daar geboren en mijn grootouders hebben daar gewoond tot ze stierven. Hun naam was Scholte.
Ik had een vriendin in de Gerard Scholtenstraat, een op de Rodenrijselaan, Ackersdijkstraat en nog familie in verschillende straten.
Ik hoorde van mijn zusje, dat ze een gedeelte van de Zestienhovenstraat afgebroken hebben, inbegrepen no. 19, waar wij woonden. Ze weet niet wat er komt.
Vond het leuk dit even te laten weten.
Hartelijke groeten,
Ria VanKleef
Ik ben Ria Lagendaal-Terwijn en heb in de WIllebrordusstraat nr. 31a gewoond tussen 1952 en 1962.
Mijn Opa en Oma Berlijn hebben daar toen nog gewoond tot ongeveer 1983. Wij woonden tegenover het Autotransportbedrijf Kloos, waar mijn vader werkte.
Om de hoek in de Schiebroekselaan , richting de Bergweg,zat een taxibedrijf.
Bij ons op de hoek zat eerst Bakker den Hartigh, waar ik per ongeluk achter het geheim van Sinterklaas kwam. Ik moest een halfje brood voor mijn moeder halen en voor mij stond een moeder ,die kwam snoepgoed kopen voor in de schoen van de kinderen. Thuis gekomen vertelde ik het mijn broer Aat, en we zij meteen gaan zoeken in alle hoeken en kasten en vonden inderdaad mijn rietenmandjes met cadeautjes.
Leuk om deze site ontdekt te hebben en ik ga mijn vader en moeder vragen of zij ook nog foto’s van deze straat hebben. De herinneringen komen weer boven, van de kleuterschool, melkboer Reineveld, met dochter Willy. Mijn overbuurjongen Jopie Plooi, die mij altijd moest pesten. Maar goed ik stop nu even anders wordt het een boekwerk en erg laat.
Hartelijke Groeten,
Ria Terwijn
Door toeval stuitte ik op deze site van de Engelfrieten en dat heeft de site dus weer een hele leuke bijdrage opgeleverd, aldus webmaster Aad: knap dat iemand dit nog allemaal weet in 2018
Ik ben in 1952 geboren, niet ver van de Doedesstraat in Rotterdam. Mijn vader en moeder gingen scheiden en mijn vader trouwde met Aty van Leeuwen. Zodoende kwam ik (samen met mijn iets oudere broer) midden zomer 1955 terecht op de Willebrordusstaat 114A. Een huis met een lange trap naar boven (en een touw om de deur te openen) en een in de winter ijskoude erker met paardendekens voor de tochtige ramen. Gaskachel in de achterkamer, draadomroepradio (iets van 4 zenders op bepaalde tijdstippen van de dag) die met een draaiknop was te bedienen. Er was een piano, een zwengelkoffiemolen met een los bakje er onder en er liep een hondje rond.
Wij woonden in bij "Oma" (dus de moeder van Aty ) van Leeuwen. Oma was een aardige dame. Ik werd vlak na mijn 3e verjaardag alras ingeschreven bij kleuterschool "de Merel" aan het einde van de Willebrordusstraat. Mijn eerste schooldag in sept. 1955 herinner ik mij als de dag van gisteren. De klaslokalen met een grote spoelbak, de betegelde toiletten, de gang, de zandbak, de metalen vormpjes (zoals een ei) met een handvatje erop om al mal te gebruiken in het kleurboek, raffiavlechten, de schildersezels en de brede kwasten voor de waterverf. Door toeval zijn mijn werkjes al die jaren aldaar bewaard gebleven en heb ik, ook door toeval, ze recentelijk weer gekregen.
Er was toen een levendige planning en beurtenschema wie de luxe zandbakkruiwagen met een opblaaswiel dan wel de eenvoudiger kruiwagen met een massieven wiel mocht gebruiken in de speelpauzes.
Spannend was het elke keer als ik ooit in de mist wilde lopen. Er naar toe, maar halverwege de straat was de mist weer verderop.
Er was toen ook iets gaande met de lantarenpalen. Soort dwarsliggers onder de lamp voor de ladder? Ombouw gas naar elektriciteit?
De groenteboer Kooi, een vriendelijke man, zat schuin tegenover ons. Ik mocht vaak op zijn scooter, met mijn overbeetse voortanden ter de hoogte van het stuur op het plankje staande, mee rijden naar zijn opslag in een soort garage schuin tegenover de kleuterschool de Merel. Terug hielp ik dan de ouderwetse kar met grote wagenwielen met voornamelijk aardappelen erop mee terug naar de winkel te duwen. Op een dag, ik denk rond 1957, was er daar iemand overleden. De ramen naast de winkel dagenlang met wit papier dan wel kranten afgeplakt tot na de begrafenis. Mijn eerste dood-ervaring. Hij had of huurde ook paarden en/of pony's. 's Ochtends heel vroeg werd ik altijd wakker als de hoeven op de straat klepperden op weg naar de veiling. Vertrouwd geluid.
De Sinterklaaswortelendiscussie staat mij ook nog bij. Mijn stiefmoeder kreeg lacherig grote leenwortelen van Kooi voor het paard. Op de vraag hoe het paard over de Willebrordusstraat heen kon springen kreeg ik van de groenteboer geen antwoord. Evenmin waarom de verschillende Sinterklazen van lengte verschilden en ook qua kleur pak en mijter.
Ik sliep achter een der hoge smalle ramen vlak onder het dak. Naast het pand richting Rodenrijselaan was een hoge lege ruimte; daaronder een soort garage. Daar zat een opslag van o.a. koekjes van een der snoephandelaren in de buurt. Ik denk van de man die een snoepwinkel had (Rodenrijselaan oversteken en dan een paar panden verder in een souterrain rechts) en gratis vogelfluitjes (zo'n ding met een soort schuiftrompetstaafje) aan de jonge jeugd uitdeelde.
De duiven roekoe-den dagelijks en tot vervelens toe. De sirene van Beukers en Reineke loeide elke werkdag.
Soms kregen wij chocolade van de chauffeurs van de vrachtwagens die halverwege de straat werden geladen. Een zoete weeïge chocoladelucht overheerste soms.
Wij speelden "stand-in-de-mand" (een soort korfbal met een levend speelveld) midden op straat ter hoogte van Beukers en Reineke. Toen kwamen ook paddestoelachtige punttollen met zweepjes en zelfs bij de welgestelderen z.g. kaptollen in de straat.
Soms kwam er een voddenboer voorbij. Hij schreeuwde iets van lorre. Oma gooide dan 1 cent uit het raam naar hem.
Mijn eerste zwart-wit TV-ervaring (de "Verrekijker"?) is, naar ik mij herinner, bij een huisarts of zoiets op drie of vier hoog schuin t.o. 114A. Een kinderfestijn.
Wat ik erg zielig vond was een gehandicapte jongen achter een raam op de begane grond t.o. Beukers die alleen maar naar buiten kon kijken. Zijn buurvrouw was voor ons iets minder aardig; die hebben wij (waarschijnlijk volledig onterecht) met kattenkwaad bestookt.
Bij nr. 114A was er een losse steen. Die tijdelijk eruit halend had je een knikkerpot. Er was een levendige handel in knikkers met verschillende soorten intern gedraaide kleuren; 5 knikkers te ruilen voor een glazen stuiter en de nog waardevollere metalen stuiter vertegenwoordigde een vermogen. Bit-coins waren er niets bij. Genaaide knikkerzakken die na een paar weken al slijtgaten vertoonden.
Op een dag kwam er een zeppelin over. Naar ik mij herinner de hele straat op de daken. Wij in ieder geval wel, via een gevaarlijk trapje. Wel eng, want (…zonder railing…) hoog is erg hoog als klein kind.
Omdat een familielid (ik denk Opa van Leeuwen) op zee bij de Holland Amerika Lijn werkte was het drie maal fluiten in de haven van het vertrekkende schip bij een nieuwe reis een gedenkwaardig moment.
Ik heb grote bewondering voor de timmerman van 't Hoen die bij ons onder woonde. Hij draaide van een voorbeeld van een tafelpoot een complete congruente nieuwe. En maakte lijkkisten.
Ik kan mij herinneren dat ik als kleine man stiekem door Rotterdam zwierf en ik onder een nabije spoorlijn in magazijnen met halfronde deuren enge zwaar vermoeide en onverzorgde mannen zag sjouwen. Zoals ook bij de schepen in haven; waar grote netten handmatig werden geladen met stukgoed uit de ruimen van schepen. De oude Maas(hef)bruggen vond ik imposant.
Ook de Bergsingel aan het ander einde van de Willebrordusstraat was bekend terrein. Korven met eenden dan wel zwanen. Die laatste konden stevig met hun vleugels klapperen. Een lel had je zo. Wij mochten toen niet omgaan met 'het ander volk' vlakbij de doorgang naar het politiebureau. Dat waren 'arme' mensen en ''de kinderen konden vanwege ruimtegebrek in huis niet vroeg naar bed en bleven dus op straat hangen tot de ouders ook naar bed gingen''.
Op de hoek van de Bergselaan zat bakkerij Vroom; daar kreeg je via een luikje een puntzakje met z.g. kruimels voor één à twee centen. Ook vaak, na aanhoudelijk zeuren, voor niks.
Het hek van de HBS er vlak bij had een gevaarlijke kartelrand. Een mijner familieleden ging er ooit split (ambulancewerk) en de sporen zijn nu waarschijnlijk nog zichtbaar.
Er kwam daar ook een tram voorbij. Daarop kon je achterop meerijden/hangen. Dan werd de tram stilgezet en kwam de conducteur kwaad achter je aan rennen. De rozenbottels daar kon je opeten maar ook plukken en pasten in plastic blaaspijpen.
Goede vrienden van mijn stiefoma en stiefmoeder waren de van de Wel's. Slagerij aan de Rodenrijselaan. Op de kleuterschool zittende ging ik er net zo lang in de deuropening staan totdat ik een plakje worst kreeg. Bedelarij pur sang. Maar de oogst was niet te versmaden.
Enige panden verderop zat een sigarettenzaak, waar ik soms Caballero voor mij vader moest gaan halen. Toen nog iets van 25 ct.
Ik ben een keer, het advies c.q. de plicht aan een willekeurige voorbijganger te vragen om mij over te zetten negerend, aangereden op de kruising Willebrordusstraat/Rodenrijselaan. Zwaar bloedend en onder de snijwonden werd ik het pand 114A binnengetild en kreeg als verzachtende maatregel behalve pleisters, zwaluwstaartjes en rollen verband ook snoep en een ijsje.
Ik heb toen eruit begrepen dat je beloond wordt voor slechte daden.
Op warme dagen mochten wij op het balkon zitten. Dan keek je uit op de binnentuinen van het blok.
Ook herinner ik mij logeerpartijen (alleen 's middags) op de Zestienhovenstraat bij vriendinnen van mijn stiefmoeder.
Mijn vader werkte in 1957 tijdelijk aan de Bergweg.
Daar vlak bij was ook de Gruyter met zijn snoepje van de week (nooit gehad) en een speelgoedwinkel er naast. Met de neus op de etalageruit gedrukt kijken naar wat de rijken wèl konden kopen.
Regelmatig werd ik door mijn vader langs de gevangenis aan de Noordsingel lopende eraan herinnerd dat als ik ooit kwaad zou doen ik ook achter die tralies zou komen.
De kapper zat in een zijstraat van de Bergweg (Bleiswijksestraat), ruwe handtondeuse resulterend in een bloempotkapsel), niet ver van station Bergweg. Daar vlak bij was toen ook een ziekenhuis.
De verplichte inentingen staan mij ook nog bij. Lang in de rij staan in een of andere hal en beloven niet te gaan huilen bij de prik. (Webmaster Aad, naam was: Den Vaderland Getrouwe, op de hoek Bergsingel/Bergweg)
Midden 1958 kwam ik terecht op de lagere school in de Delfgauwstraat, niet ver van de Gordelweg en een kanaal waar je in kon vallen. Ouderwetse schoolbanken. Kroontjespen. Leesplankje aap, noot, mies. Een hele zwarte man uit Afrika die een demonstratie ''met emmer water op je hoofd lopen'' gaf.
Naar de voor ons nabij gelegen lagere school met de ingang aan de Rodenrijselaan schuin tegenover de Gruyter mocht ik (toen voor mijn beperkte vermogen complexe maar toch wel ietsie te begrijpen logica) met redelijk beargumenteerde religieuze redenen (met referentie aan de oorlog en de watersnoodramp ''God bestaat niet en als je hem echt nodig zou hebben is hij er sowieso niet''), niet.
In aug./sept. 1958 verhuisden wij naar Geldrop. Aldaar ook neutraal onderwijs in een houten schooltje (met maar twee klaslokalen) midden in het geurende groen aan de oever van de Dommel.
Helemaal geweldig was naar ik mij herinner (af en toe logeren bij oma begin jaren 60) de gele vierkante tram lijn 11 naar de Coolsingel. Conducteur met een muntenbakje om zijn middel met schuifjes waaruit hij behendig muntjes teruggaf. Voor een dubbeltje mee. Erachter aan hollen bespaarde dat dubbeltje en gaf ruimte voor een versnapering. Doorlopende Cineac NRC of zoiets. Lang blijven zitten, drie keer zelfde programma. De Dikke en de Dunne. Bio-vakantieoordcollecte. ''Grien maar niet''.
Ook dat ik op de Zwart Janstraat regelmatig ben geweest bij een bibliotheek; waar ik zielig kijkend, tevens begin jaren 60, zonder pasje of zoiets van een hele behulpzame dame de atlassen en plaatjesboeken zomaar mocht bekijken.
Ook was er in de buurt ergens een soort sportfondsenbad; op zeer warme dagen mochten we daar ter verkoeling naar toe.
Ik kan het niet terug vinden, maar er was vroeger, waarschijnlijk aan het einde van de Zwart Janstraat, ook ergens een veemarkt. Ik vond dat levende spul tussen het stenen Rotterdam helemaal geweldig. Ook museum Boymans van Beuningen en het scheepvaartmuseum. Daar mocht je als jochie toen nog met een smoes gratis naar binnen. Toen nog blij dromend over de toekomst.
Het verblijf in de Willebrordusstraat heeft dus een belangrijke rol in mijn leven gespeeld.
Nog meer over de Willebrordusstraat kun je vinden in dit verhaal
