Bussietrap
Dit was vroeger een spel, zoals er ook nog, Dieffie met verlos, Schuilee, Puttenloop, Drie elle en nog enkele andere straatspelletjes waren, die je niet meer ziet spelen en die zelfs niet meer op straat gespeeld kunnen worden. Neem nou het Bussietrap en kijk naar deze foto van de Vinkenstraat.
Kunnen jullie je voorstellen, dat er een conservenblik,een bussie, op een put werd gezet, die ongeveer vijf meter van de hoek, in het midden van de straat lag? Dat bussie werd weggegooid of getrapt en degene, die hem was, moest het bussie gaan halen zonder om te kijken en het weer op de put neerzetten.
Dan leek het spel verder precies op Schuilee. Degene, die hem was, dat zeiden we tegen degene die moest zoeken, ging dan proberen de anderen te buten. Als hij iemand ontdekte, dan rende hij naar de put, tikte met het bussie op de put en noemde de naam van hem of haar, die hij gevonden had. Was het nu zo, dat de gevonden jongen of meisje eerder bij het bussie was, dan trapte die het bussie weer een eind de straat in en kon de zoeker weer opnieuw beginnen, Geloof me, als je niet zo'n snelle loper was, dan kon je hem heel lang zijn, want eerder gebute personen, mochten zich ook weer verschuilen en hij kon weer opnieuw beginnen.
Het gebied waar we mochten schuilen werd van te voren afgebakend en buiten dat gebied mochten we niet komen. Daar werd eerlijk de hand aangehouden. Meestal werd dat het stuk tussen Zaagmolenstraat en het Willebrordusplein. omdat op de hoek van het Willebrordusplein zo'n lekkere diepe portiek was waar tussen twee haakjes een melkzaak van Aurora, of was het de R.M.I., gevestigd was. In dat gebied viel dan automatisch de Schoonoordstraat en het huisje in de Schiebroekselaan. Op deze foto zie je links het Willebrordusplein en waar nu Formada is was vroeger die melkzaak. Rechts zie je de hoek van de Schoonoordstraat.
Bij het Dieffie met verlos werd het territorium uitgebreid, dan mocht je tot aan de Punt en dat betekende, dat je de Schoonoordstraat, de Bloklandstraat en de Raephorststraat als uitwijkplaatsen mocht gebruiken. De overkant van de Bergweg was dan taboe, maar in de Benthuizerstraat mocht je net zoveel oversteken als je zelf wilde. Hier de Punt in 1908, hetzelfde jaar, waarin Transvalia werd geopend en daar voorbij de zonneschermen moet een zijkant van het theater zijn.
Dat gat veel snelle achtervolgingen, want je was pas gevangen als je bij de arm gegrepen werd en drie tikken op de rug kreeg. Bij die drie tikken werd dan gezegd, één, twee, drie, erbij.
Er waren twee groepen. De dieven en de dievenvangers. Die groepen werden zorgvuldig gekozen en dat gebeurde door het poten. Twee van ons moesten op een afstandje van elkaar gaan staan en dan, om de beurt, de ene voet voor de andere zetten. Degene, die het laatst zijn hele voet kon plaatsen was winnaar en mocht het eerst iemand uit gaan kiezen. Zo werden twee groepen gevormd.
Als je gevangen werd, moest je in de straat aan een lantaarnpaal staan. Kwamen er nog meer dan moest je de eerste een hand geven en zo een rijtje vormen. Er bleef ook een bewaker bij de paal, want als een van de dieven kans zag de gevangenen vrij te tikken konden de vangers weer opnieuw beginnen. Spannend werd het als er maar één dief overbleef, want dat was de enigste, die het spel aan de gang kon houden. Bleef de laatste te lang weg werd het spel gestopt en werden de groepen omgedraaid en het spel begon weer. Zo moest de laatste man wel tevoorschijn komen. We konden niet tot St,Juttemus wachten.
Drie elle werd weinig gespeeld, maar het was wel leuk om de roep Drie èèèèèlle in het schemerdonker door de straten te horen klinken. Verder was het een spelletje met veel discussies, want je was erbij als je binnen drie ellen van de vanger kwam, Nou en over die afstand was altijd gekrakeel. We houden tenslotte geen duimstok in onze zakken. Het is jammer maart als, ik zeg als de jeugd deze spelletjes zouden willen spelen, zou dat niet meer gaan. Eén ding nog. We hadden geen dikke jongens in onze groepen zitten.
Hoe zou dat komen???
