Eerst even een oude foto (weggeplukt bij Alex), circa 1950. We staan hier in de Vrijenbansestraat en kijken tegen de zuidoostelijke gevelwand (de even nummers) van de Willebrordusstraat. Waarschijnlijk heeft in dit rijtje de kapper van de Engelfrieten mannen gezeten ???
Toen ik klein was, scheen ik veel verkouden te zijn geweest. Nu was er in die tijd maar één oplossing:
Dit moest dus ook bij mij gebeuren. Vader ging altijd mee. Heen lopen naar het Sophia kinderziekenhuis aan de Gordelweg.
Ik herinner mij nog goed die arts, de Haan heette hij met zijn grote witte jas en lamp op het hoofd (net een mijnwerker), Ook de strenge zusters zijn nooit meer uit mijn gedachten geweest.
Ik zie nog voor mij aan de muur hangen grote messen en tangen.
Verschrikkelijk voor een kind, maar het was niet anders in die tijd.
Ik kreeg een kapje over mijn neus en moest gaan tellen.
Nu, verder weet ik niets meer. Wakker geworden in de bezoekersruimte wachtte mijn vader al op mij met handdoeken om het bloed op te vangen.
Teruglopen naar huis was er niet bij, dus gingen wij met een taxi (!) naar huis. Ik voelde mij ellendig en had toch wel pijn.
Thuis gekomen ben ik gaan slapen en 's middags werd ik weer wakker en het ging al wat beter.
Ik geloof, dat opa Boogaard toen kwam met ijs. Dat was heerlijk en naar mijn beleving was ik weer snel de oude.
Als troost kreeg ik ook nog een cadeau. Het was een bouwdoos om huizen te bouwen. Zeer speciaal, want niemand had zo'n bouwdoos. Deze bouwdoos is door de jaren heen in ons gezin gebleven en werd steevast genoemd:
Praktisch iedereen in ons gezin werd "geknipt". Zo ook mijn broer Aad.
Mijn broer Aad moest echter ook met mij geregeld naar de kapper. Het was na het knippen van zijn amandelen, dat ik met hem weer naar de kapper moest. Maar Aad deed zo raar, hij viel zowat in slaap op de kappersstoel, die het bovendien niet voor elkaar kreeg om zijn haar te knippen.
Nu, dan maar naar huis. Wat was nu de reden? Aad dacht, dat hij weer geknipt moest worden aan zijn amandelen en weer moest gaan slapen. Het woord "knippen"had zo'n indruk op hem gemaakt, dat hij alle moeite deed om hier onderuit te komen. Dat is hem dus gelukt.
Overigens is het ook bekend van Aad, dat toen hij geknipt was aan zijn amandelen, ook hij een cadeau kreeg en prompt aan mijn ouders vroeg of hij nu jarig was en dus vijf jaar was geworden. Mijn ouders zeiden prompt: ja.
Maar er was een probleem, want op 3 oktober 1955 werd hij pas echt vijf jaar. Mijn ouders vertelden hem, dat hij nu vier jaar was en een "pullekie". Hij heeft het altijd geloofd!!!
Ik had het al over de kapper. Nu, daar moesten wij als jongens natuurlijk ook regelmatig heen. (waar de meisjes naar toegingen, weet ik niet meer).
Onze kapper bevond zich op de Bergweg vlakbij de rijwielhandel van Willie van Gent, die gevestigd was op de hoek van de Gerard Scholtenstraat.
Het was er altijd erg druk en je moest er wel een middag voor uittrekken, dus het werd altijd woensdagmiddag. Het devies was altijd: kort knippen, zo kort mogelijk, des te minder moest aan kappersgeld worden uitgegeven, logisch toch!!
En zo gebeurde het dus ook. In een zeer korte tijd was je klaar, van modellen in die tijd had men nog nooit gehoord.
Echter, er ging zich een probleem voordoen. De prijzen werden maar hoger, van f. 0,25 naar f. 0,45. Dus vader ging op zoek naar een andere kapper en vond die in het lange gedeelte in de Willebrordusstraat voorbij de van den Hoonaardstraat. (zie de foto bovenaan)
Dus wij als jongens daar ook naar toe. Hij rekende maar f. 0,30.
Het was een ouderwetse kapper. De stoelen konden niet omhoog en de kleine kinderen werden in de kappersstoel gezet met een verhoging. De overtollige haren borstelde hij niet weg, maar blies hij weg uit je nek.
Het was geen gezicht, hij zakte dan door zijn knieën en ging heel wijdbeens staan om de haren weg te blazen.
Ook het knippen was naar mijn mening geen verbetering. Een bloempotmodel was het resultaat. Maar ja, deze kapper was veel goedkoper en kostte maar f. 0,30.
Zodra ik de kans kreeg, ging ik naar een andere kapper in de Jacob Catsstraat. In een latere periode, na ons trouwen ben ik daar ook nog geweest. De kapperszaak bestaat nog steeds, waarschijnlijk nu wel met een andere eigenaar.
We kregen de volgende reaktie:
Ik ben een oud-Rotterdammer maar woon sinds 1955 in Australia. Ik ben in 1932 geboren en woonde at Middenhoefstraat 2b (op de hoek met de Essenburgsingel). Ik ben vorig jaar nog in mijn oude slaapkamertje geweest. Een heel aardige dame liet mij in.
Je verhaal van amandelen knippen is precies zoals ik het ook mee gemaakt heb maar in het oude St. Franciscus Gasthuis op de Schiekade.
LINK
LINK
Naar huis in een taxi met een handdoek voor mijn mond. Ik ben het nooit vergeten en alhoewel het niet een leuke ervaring was vond ik het wel leuk om er van te lezen in de geweldige Engelfriet site. Ik ga alle fotos bekijken.
Keep up the goed work en groeten van
Bert Kret
Australia
Ook kwam er deze reaktie:
Wat een geweldige leuke site, mijn complimenten geweldig. Op de site staat bij in de jaren 50 woonden we in de Willibrordusstraat iets over de kapsalon van de vader van Peter Jaspers. Nou het klopt want wij waren de babysit in die tijd op Peter.
Zijn ouders zijn Dees en Kitty, ik zou het erg leuk vinden om zijn email adres te hebben en contact met hem op te kunnen nemen.Vast heel erg bedankt voor de te nemen moeite.
Paul en Ineke van den Berg -Kint
