's Middags gingen wij naar een boekwinkel om een klein stockboek te kopen. Bij haar thuis leerde ik hoe ik de postzegels moest afweken en daarna drogen en dan netjes in het insteekalbum doen. Het waren niet alleen Nederlandse zegels, maar ook buitenlandse.
's Maandags ging ik trots naar school met mijn postzegelboek. En wat bleek: er waren nog meer jongens, die postzegels spaarden en nu begon mijn echte grote hobby. Veel ruilen met elkaar en bij familie en kennissen altijd om postzegels vragen.
Al spoedig kwam ik er achter, dat er in de Benthuizerstraat een grote postzegelwinkel was. De eigenaar heette van Smaalen. Meegenomen door jongens van mijn klas ging ik hier veel heen. Ook vaak alleen, want het was het vlakbij het Pijnackerplein 7b, waar mijn grootouders hebben gewoond en na hun overlijden nog een oom en een tante.
Nu, die postzegelwinkel van van Smaalen zat tot de nok toe vol met postzegels. Er waren hele grote stockboeken met zegels uit de gehele wereld. Je kon uit alle prijsklassen kiezen en kopen: postzegels voor 1 cent, 5 cent, 10 cent etc. Het was daar geweldig om te zijn.
Nu was die heer van Smaalen een wat norse man, die het niet erg vond, dat er een flink aantal jongens binnen kwamen, maar het was nu niet zo goed voor zijn omzet, want veel geld om te kopen was er niet. Het was vooral kijken en kijken en daar verdiende hij niet aan.
Na heel wat boeken ingezien te hebben, zonder te kopen, verzocht hij ons toch vriendelijk maar wel zeer dringend de winkel te verlaten.
Weer later werd ik door jongens van school meegenomen naar de postzegelmarkt, die was gevestigd op het Noordplein tegenover de Rembrandtstraat en de Erasmusstraat. Eigenlijk was dit een opslagplaats voor kisten van de groentemarkt, maar tussendoor werd er postzegelmarkt gehouden op woensdagmiddag en zaterdagmiddag.
Op woensdagmiddag was het niet zo druk, maar zaterdagmiddag was een drukte van belang. Er werd begonnen met ruilen, maar al snel werd er gehandeld en veel goede zaken gedaan. Ook de echte handelaars hadden die plek al spoedig ontdekt en jarenlang is dit de grote postzegelmarkt van Rotterdam geweest.
De markt is nu gevestigd bij het plein voor de Sint Laurenskerk (LINK)
Nu aan die handel heb ik ook driftig meegedaan. Veel verdienen deed ik niet, want al het verdiende geld werd weer geïnvesteerd in de aankoop van andere zegels. Hoe kwam ik dan aan die winst?
Een aardige anekdote is het volgende:
Ik had al gauw door, dat men graag de nieuwste zegels wilde hebben en dus kopen. Ik hield dus nauwkeurig bij, wanneer er nieuwe Nederlandse zegels uitkwamen. Zeer regelmatig kwam ik dan ook op het postkantoor in de Burgemeester Roosstraat. Aan het einde van deze straat vlakbij de Noordsingel was het postkantoor gevestigd. Voor het eerst in mijn leven kocht ik een postfrisse serie postzegels. Het waren de zomerzegels van 1954 (nrs. 641 t/m 645 volgens de catalogus). Met alle toeslagen, die bestemd waren voor cultureel -en sociaal werk, kostte deze serie f.0,73. Hiervan kocht ik een aantal series en verkocht deze dan weer op de postzegelmarkt voor f. 1,00. En dan met winst van f. 0,27 per serie, kon ik dan weer andere postzegels kopen.
Men vond dit thuis wel goed, maar had er toch grote moeite mee, dat ik f. 0,73 betaalde voor postzegels, die je niet gebruikte en alleen maar verzamelde. Maar vader dacht er uiteindelijk toch wel wat anders over. Hij vond het een goede investering en zelfs stimuleerde hij mij om door te gaan met verzamelen.
Dat het een goede investering is geweest, ach leest u zelf maar : de huidige waarde van bovenvermelde postzegels is volgens de huidige catalogus f. 72,50, dus bijna 100 x zoveel.
En dan nog iets over postzegels verzamelen. Het zal geweest zijn in de jaren 1955/1956. Op je verjaardag kreeg je altijd cadeaus.
Je kreeg altijd grote maar vooral nuttige cadeaus. Nu ik kreeg toch een raar pakketje van mijn oom Adri op het Pijnackerplein, wat netjes in papier gepakt was, maar uitgepakt kwamen er allemaal kleine pakketjes uit en weer ingepakt in krantenpapier.
Wat was dit nu? Snel uitgepakt en wat bleek: het was de gehele postzegelverzameling van oom Adri. Wat was ik hier blij mee. Vele schriften vol geplakt met wel honderden zegels uit de hele wereld. Zelfs mijn vader werd hier stil van. Waarom? Welnu, het grote woord kwam er uit.
Hij had ook graag zijn eigen postzegelverzameling aan zijn zoon gegeven, maar hij had het niet meer, want in de oorlog had hij het geruild voor eten!!!.
Samen met mijn vader heb ik weken lang geweekt, gedroogd en gesorteerd. Ook kreeg ik met sinterklaas een nieuw groot album, waar al die postzegels in konden.
Nog een laatste anekdote over de postzegelverzameling: In veel latere jaren ging ik mijn vader altijd van de zaak ophalen. Nu, daar op de Nieuwe Binnenweg, voorbij de Claes de Vrieselaan, was ook een mooie postzegelwinkel. In de etalage stond een mooie serie postzegels. Het was de serie uit 1952 : 100 jaar Nederlandse Rijkstelegraaf en 100 jaar Nederlandse postzegels. De serie gewone postzegels had ik al, maar dit waren tentoonstellingszegels, uitgegeven met afwijkende kleuren (nrs. 592 t/m 595 van de catalogus). Ik wilde ze heel graag hebben voor mijn verzameling. Maar ja, de prijs was f. 2,50. Ik overlegde met vader, wat ik moest doen.
Ik zal het met je moeder overleggen.
Daar kwam dus niets van in.
Dus zelf maar beslissen.
Na anderhalve week kijken voor de etalage, ben ik toch maar naar binnen gegaan om die serie te kopen voor f. 2,50. Vader kon het niet veel meer schelen, maar moeder was hier niet gelukkig mee. Ik heb het geld er allang uit, want de huidige cataloguswaarde bedraagt f. 190,00.
De heer van Smaalen raakte op een gegeven moment uit beeld. Later ben ik hem nog tegen gekomen in het sportfondsenbad in de van Maanenstraat. Ik zat toen op de Rotterdamse Reddingsbrigade en wie dook er ineens op als trainer : jawel een heel andere heer van Smaalen, maar het bleek wel dezelfde man.
Dit was dus mijn verhaal over postzegels verzamelen. Ik heb deze hobby nog steeds en zeer regelmatig koop ik wel eens wat partijen op. De verzameling van Nederland is bijna compleet op ca. 30 zegels na.
Ook vanaf 1964 verzamel ik 1e dagenveloppen van Nederland. Nu ik niet meer werk, ben ik er na 25 jaar van niet actief verzamelen er weer mee verder gegaan. Vooral de geschiedenis achter de postzegels heeft mijn grote belangstelling. Ik zoek daarom nog steeds catalogi van de gehele wereld om de geschiedenissen te achterhalen. Deze zijn vrij kostbaar, dus dan maar weer naar de bibliotheek, waar je ze altijd kunt inzien. Meenemen mag niet, want deze zijn te kostbaar.
We kregen o.m. de volgende reaktie:
Zojuist hebben wij met veel belangstelling deze website bezocht. Mogelijk bent u geinteresseerd in linkuitwisseling?
Op http://www.verzamel.com en http://www.postzegels.net treft u een groot aantal postzegel-veilingen en aanbiedingen aan. Bieden en bestellen kan al vanaf 1 cent! Mogelijk zijn deze sites interessant?
Altijd natuurlijk, zetten we er op deze pagina meteen nog wat extra postzegel / post links bij naar een paar andere verhalen op onze site en er komen nog veel meer verhalen over het onderwerp postzegels en post.
Ook kregen we een verzoek van de Paginabeheerder van http://Postzegels.Beginthier.nl om zijn link te plaatsen, zetten we er dus ook maar even bij.
-
Elke pagina altijd completer: http://www.Beginthier.nl
Beginthier.nl heeft meer dan 310.000 (unieke) bezoeken/dag en is daarmee Startportal No 2 voor de Nederlandstalige internetter.
- De laatste postzegelverzamelaars van Rotterdam
- De posttarieven vanuit Rotterdam AD 1818
- Pas vanaf 1940 werd in Rotterdam op zondag geen post meer bezorgd
- De postbestelling van Rotterdam tot 1795
- De eerste luchtpostbestelling van Rotterdam viel in het water
- Over het Postkantoor van Rotterdam
- De postbode / brievenbesteller van Rotterdam AD 1840
- Over Thurn und Taxis, Jacob Quack (postmeester van Rotterdam)
en dus over de geschiedenis van de Post
| Klik hier als je wilt zoeken via Aad's Freefind search engine, vul in het venster jouw woord in, bijvoorbeeld postzegel en klik op ENTER |
|---|
Mei 2008 meldt Hans:
In de afgelopen jaren heb ik al heel wat interviews gegeven voor diverse kranten en instellingen. En zo nu en dan gebeurt het dan en komt er weer iets voorbij. Ditmaal op 20 mei 2008. Broer Aad ontving een e-mail naar aanleiding van onze website met de mededeling, dat hij een verwoed postzegelverzamelaar is en iets hierover mag vertellen. Nu heeft Aad naar mijn mening niets met postzegels, maar hij weet wel, dat ik wel een verwoed verzamelaar ben, dus…….e-mail maar weer doorsturen.
Ik zocht natuurlijk direct contact en alles ging in een sneltreinvaart. Reeds op vrijdag 23 mei 2008 werd het interview voor Collect al telefonisch opgenomen door een medewerkster van Taalfax. Diezelfde middag kreeg ik de tekst van het interview al toegestuurd voor autorisatie. Dat had ik gevraagd gezien ervaringen uit het verleden. Op één klein foutje na zat het interview goed in elkaar en kon zo geplaatst worden.
Maar het was nog niet af, want er moesten ook nog foto's bij. Ook dit ging heel snel en op maandagmiddag 26 mei 2008 stapte een heuse fotograaf binnen en heeft toen een flink aantal foto's gemaakt van de postzegels uit mijn album waar het verhaal in het interview over gaat. Er was nu nog één probleem………de fotograaf wilde ook nog foto's van mij met als achtergrond een zendmast of iets dergelijks want ook dat komt in dat interview voor. Maar waar vind je nu vlakbij zoiets? De oplossing lag dichterbij dan iedereen dacht, want mijn echtgenote had plotseling een uitstekend idee. "Er staat toch hier vlakbij een zendmast op de dijk vlakbij Oudenhoorn?"vertelde zij. De fotograaf keek verheugd en vond dat een prima idee. Het weer bleek niet zo goed te zijn, dus er moesten lampen mee.
Dus met de auto en alle apparatuur naar de dijk en daar zijn zeker wel ca. 60 foto's genomen in allerlei standen en houdingen. Nou ik voelde mij net een fotomodel alhoewel ik helemaal niet weet wat dat inhoud.
En dan rolt zo medio juni 2008 het blad Collect in de brievenbus en dan zie en lees je jouw eigen interview en constateer je dat ook dit weer allemaal heel leuk is geworden.
Collect 56, Mijn Postzegel & ik
Hans Engelfriet (64) uit Hellevoetsluis verzamelt al zo'n 55 jaar postzegels. Zijn hart gaat uit naar Nederlandse en buitenlandse postzegels, maar helemaal gek is hij op de serie tentoonstellingszegels I.T.E.P. uit 1952. Daar heeft hij namelijk bijzondere herinneringen aan.
Al 55 jaar postzegelpassie!
Hans' passie voor postzegels ontstond bij zijn vrijgezelle tante, waar hij als jongen graag heen ging. "Zij had wat postzegels in een doosje en dat vond ik prachtig. Van haar kreeg ik ook mijn eerste, kleine stockboekje. Toen ik in Rotterdam woonde, ging ik elke zaterdagmiddag naar de postzegelmarkt. Ook zette ik een soort handeltje op. Ik kocht voor 73 cent een serie Zomerzegels op het postkantoor en verkocht deze voor een gulden op de markt."
Van alle kanten kwamen er aanvullingen op zijn verzameling, voornamelijk Nederlandse postzegels. "Ik kreeg op mijn verjaardag eens een baaltje schriften met ingeplakte postzegels van een oom. Dat was mijn mooiste kado, al waren sommige met plakband vastgeplakt! Uren en uren heb ik zitten afweken. Ook buitenlandse postzegels gingen me interesseren. Via een schoondochter ben ik gaan 'postcrossen' op internet. Je verstuurt en ontvangt hierbij postkaarten - en dus ook postzegels - van over de hele wereld. Hartstikke leuk, ik heb nu contacten in bijvoorbeeld IJsland, Luxemburg, Finland, Letland, Rusland, de Filippijnen en Japan."
"Mijn vader werkte in de jaren '50 en '60 bij een juwelierszaak. Vaak ging ik hem ophalen, en zo ontdekte ik dat daar ook een postzegelhandel zat. Toen ik in de etalage deze serie postzegels zag, was ik op slag verkocht. Ze kostten 2 gulden 50; een heel bedrag voor die tijd. Drie dagen lang heb ik ernaar gekeken en vroeg ik mijn vader of ik ze zou kopen. Toen hij het goed vond, kocht ik ze. Maar toen ik ze vol trots aan mijn moeder liet zien, vroeg ze of ik helemaal gek was geworden: 'je gaat je geld toch niet weggooien?' Ik heb hier dus speciale herinneringen aan."
Hans mist nog zo'n 30 Nederlandse postzegels in zijn collectie. In zijn portefeuille heeft hij dan ook altijd een kaartje met de ontbrekende nummers. "Heel soms heb ik geluk, zoals op een braderie in Bunschoten-Spakenburg. Daar stond een postzegelhandelaar die me aan een aantal felbegeerde losse postzegels kon helpen. Maar dat is een uitzondering. Mijn droom is om de allereerste Nederlandse postzegels te bezitten. Tegelijkertijd moet je realistisch blijven. Postzegels verzamelen mag best wat geld kosten, maar het moet leuk blijven."
