4 September 1936
Over de Schiedams(ch)edijk hebben we natuurlijk al het een en ander op onze site:Citaat uit dit verhaal:
-
Uit ons vorige verhaal beginnen we met deze foto :
Linksaf de Karrensteeg, rechts de Witte Leeuwensteeg,
met rechts op het hoekje een klein stukje Gerzon
Als we nu even achter die twee heren aanlopen naar het kruispunt bij Gerzon, en we draaien dan met ons hoofd naar links,dan kijken we op de volgende foto recht op dat wisselkantoor en natuurlijk ook op die andere mooie panden ernaast, met helemaal uiterst rechts nog een glimp van het Schielandshuis, ook uit ons vorige verhaal
Meteen op het eind van de Karrensteeg, nog even de Gedempte Vest oversteken en we zijn waar we Alie straks gaan zoeken, bij de ingang van de Bijenkorf
Je zult je afvragen waarom is nu hier een wisselkantoor, nou deze buurt was een buurt waar Alie in haar jonge jaren zeker niet mocht komen. Het was het uitgaanscentrum voor o.m. zeelui, vandaar dat wisselkantoor.
Als je in buurt van de Bijenkorf kwam, dan kwam je bijvoorbeeld ook in de buurt van de dancing Lybelle aan de Gedempte Vest : in de grote zaal van Lybelle was ruimte voor wel 750 personen. Er waren twee dansvloeren, één voor de slijpers en één voor de stijldansers.
Tijdens de mobilisatie werden er echter ook wel eens wat 2001 dingen georganiseerd :
- Toen hadden ze een worstelwedstrijd georganiseerd voor dames in een visbak. Halverwege zijn we allemaal weggegaan, door de enorme stank die dat ontwikkelde. Een onsmakelijke zaak, maar het was goed bedoeld. Trouwens elke vrijdagavond was het daar uitverkocht, er was altijd iets bijzonders in de Lybelle. Zo werd er ook eens een bokswedstrijd tussen Bep van Klaveren en Luc van Dam georganiseerd
Zonder nu moralistisch te worden, de Gemeente Rotterdam vond al in de jaren twintig dat het gebied rondom de Schiedamsche Dijk e.o. wel een face lift kon gebruiken en dat kwam mooi uit : men wilde die buurt toch wegbreken voor de grote verkeersdoorbraak van de Blaak naar de Coolsingel, zie weer ons vorige verhaal .
Zoo werd op de hoek van de Gedempte Vest, de Baan en de Schiedamsche Singel vast wat afgebroken, jaren bleef dit echter braak liggen, niemand had interesse om nu juist daar te gaan bouwen. De Gemeente Rotterdam had visioenen van een luxe hotel, maar in tijden van recessie, is dat, in zoo'n buurt, wat te hoog gegrepen.
Om een lang verhaal kort te maken, de Bijenkorf zag het blijkbaar toch wel zitten om daar een nieuwe vestiging op te bouwen. Binnen de kortste keren waren de vergunningen rond.
Om het Bijenkorf gebouw, ontworpen door Dudok, beter tot zijn recht te doen komen werd zelfs de Schiedamsche Singel tot aan de Witte de Withstraat gedempt.
-
In 1916 sloot de gemeente, die de totstandkoming van een eerste-rangs hotel gaarne zag, een overeenkomst met de Hotel Maatschappij, waardoor deze over de nodige aansluitende terreinen zou kunnen beschikken.
Ontwerp van de NV Rotterdamsche Hotelmaatschappij
op het Van Hogendorpsplein
Als gevolg daarvan werden de huizen tussen de Gedempte Vest en de Schiedamsesingel afgebroken, waardoor een woestenij ontstond, die tot ergernis van alle Rotterdammers jarenlang dit stadsdeel bleef ontsieren.
Toen Mr. Van Aalten in 1927 er in de Raad een interpellatie over hield, bleek het dat de Hotel Maatschappij wegens de moeilijke tijdsomstandigheden de bouw niet meer aandurfde en dat langdurige onderhandelingen en concessies van de zijde der gemeente de Maatschappij niet over het dode punt hadden kunnen heenhelpen.
Maar in 1928 verklaarden B. en W. in een brief aan de Raad: 'onder deze omstandigheden hebben wij gemeend, toen van de n.v. Maatschappij De Bijenkorf te Amsterdam, gemachtigd door de Hotel Maatschappij, een aanvraag inkwam om medewerking tot de stichting op het terrein van een groot warenhuis, daartegen niet a priori een afwijzend standpunt te moeten innemen......'
Die medewerking liet niet op zich wachten, en zo kon de directie van De Bijenkorf nog in augustus 1928 een besloten prijsvraag uitschrijven; de plannen werden aan de jury voor- gelegd, die de eerste prijs toekende aan Ir. W. M. Dudok, die kort daarop de definitieve opdracht kreeg.
Op 13 juni 1929 werd de eerste paal geslagen en in hetzelfde jaar werd een begin gemaakt met het dempen van de singel tussen het Van Hogendorpsplein en de Witte de Withstraat, waarbij, om verzakkingen te voorkomen, een onderheide vloer van gewapend beton gelegd werd. In 1930 kwam dit werk gereed en op 16 oktober kon De Bijenkorf worden geopend.
-
Maar we kwamen nooit op de Schiedamsedijk en
ook zouden we onze schreden nooit naar Katendrecht
zetten.
Over de Binnenrotte, ook een verboden buurt. durfden we nog wel, maar dan op een holletje en soms in gestrekte draf als de vrouwen, maar vooral haar beschermheren geen goede bui hadden. Bovendien moest je je als groepje nooit in vreemde straten wagen, want dan kon het wel eens een, voor ons hopeloze vechtpartij worden, want de regels waren in die straatjes heel anders en niet altijd even eerlijk. Straatvechtertjes noemden wij ze. Toch! Overdag kon je gerust alleen of met je vader door die steegjes lopen. Geen mens, die je een strobreed in de weg lag. Nee, het was er wel gezellig.
De Schiedamsedijk werd ons uitgelegd als de Zeeliedenbuurt, maar in de wandelgangen werden er andere uitdrukkingen gebruikt.
In Katendrecht was het van hetzelfde laken een pak, maar daar had je ook nog de Chinezen. En bij de Chineeze mos je nie weze, was toen een gezegde. Later bleek wel dat die Chinezen behoorlijk zwart gemaakt waren. De Chinezen, die wij kenden, waren de Pindamannetjes en dat waren stuk voor stuk heel vriendelijke mensen. maar desondanks Katendrecht, ook wel De Kaap genoemd, was om die twee redenen taboe voor ons opgeschoten jongens.
Om half acht gisteravond was men op de "Dijk", thans op buitengewone fraaie wijze versierd met ruim 320 kroon-laurieren op standaards, onderling verbonden met groenslingers, waartussen de originele ouderwetse vetpotjesverlichting, overal al gereed om de VVV-week op feestelijke wijze in te zetten.
In bijna al die menigmaal laaggezolderde café's, bars en proeflokalen, waar de feestelijke guirlandes en groenslingers, vol vlaggetjes en allerlei andere versiersels in een overdadige hoeveelheid van de zoldering afhingen, stonden reeds vrolijk gestemde dames in matrozenpakken van wit en groen; telkens vroegen ze hoe laat het was, omdat acht uur de officiële openingstijd was.
Maar men had nog een half uur de tijd en deze tijdruimte werd gebruikt om de vetpotjes een vlammetje te geven. Want iedere dijkbewoner had er een stuk of zes voor zijn deur hangen en die moest hij zelf aansteken en verzorgen.
Toen er één begon, begon men overal. En na enkele minuten gloorde de karakteristieke verlichting, die bij zovelen oude herinneringen opwekte aan oranjefeesten, toen dit het enige verlichtingsmiddel bij feestelijkheden was, daar niemand nog aan electriciteit dacht.
Veel werk is er op de Dijk van de versieringen gemaakt. De Dancing Alcazar heeft nu als ingang een Chinese Tempel, badend in een zee van licht en de Dancing Cosmopoliet heeft boven haar ingang draaiende lichtwieken te midden van de andere kleurige lampen. Huis aan huis zijn de café's kostelijk met vlaggen en groen versierd. Het schijnt een wedstrijd te zijn geworden om boven elkaar uit te blinken. Café De Stad Embden is in een Beiers Bierhuis omgetoverd, de Bar van Betsy wedijvert in bloemen en vlaggentooi met de Shimmey Bar en deze weer met de Ocean Bar en deze op haar beurt met de Narvic Bar.
Wij zouden zo door kunnen gaan, doch het is ondoenlijk.
Uit ons verhaal
Rond 1911 stonden er nog veel 17e eeuwse huizen in Rotterdam, 50 jaar ervoor waren er ook nog huizen uit de 16e eeuw in Rotterdam
halen we vast deze prenten:
Slechts twee café's willen wij nog om hun aardige versiering noemen. Het zijn de echte Dijkse zaken, namelijk Het Paard in de Wieg en Het Neusje van de Zalm. De beide gevels zijn bedolven onder 12.000 papieren rozen, een werk door de werkloze A. G. Meertens met geduld en smaak uitgevoerd.
Intussen konden al tal van Dijkbewoonsters in hun matrozenpakken het in de nog ledige zaken niet best uithouden. Ze kwamen op de trottoirs, tuurden in de richting van het oude Museum Boymans, vanwaar muziekklanken kwamen van de muziekkapel Stadion, die er opgesteld was.
Daar, voor het Museum sprak de heer J. Gelderblom namens de Dijkwacht een inleidend woord. Hij verzocht de heer A. H. van Riel, bestuurslid van de VVV, de officiële opening te verrichten door een wit lint door te knippen, een verzoek waaraan de heer Van Riel gaarne voldeed. Hij bracht in herinnering hoe de Dijk op successen kon terugzien, in 1934 en 1935 behaald met haar originele versieringen, die de aandacht van het gehele land hadden getrokken.
Na een woord van dank aan de voorzitter van de "Dijkwacht", namens het bestuur van de V.V.V. verklaarde de spreker de feestweek geopend en knipte het lint door. Direct klonk toen van het harmoniekorps "De Rotterdamse Vlag" van Bart Verhallen. Van de richting Vismarkt kwamen twee prachtvol versierde paardentrams aangereden, waarin het comité en de genodigden zich - voorafgegaan door de muziek - over de Dijk lieten rijden en waarachter zich direct een landauer aansloot met reeds in hoge feeststemming verkerende gecostumeerde Dijkbewoonsters, zingend van "Regendroppen, die aan mijn venster kloppen", gevolgd door een enthousiast "Houd er de moed maar in".
Een dichte menigte volgde deze openingsstoet, die over de Dijk trok langs al die, versierde en verlichte huizen, de versierde stegen en gangen. Het feest was direct in volle gang. Overal klonk muziek uit de café's van harmonicabands en orchestrions. Voor de café's stonden gecostumeerde dames in apachencostuums met grote petten. Steeds voller werd het op de Dijk en toen de feestelijke stoet met de muziek en de versierde paardentrams van de Scheepstimmermanslaan terugkeerde, moest er stapvoets gereden worden, zo vol was het.
Nog behoort vermeld te worden, dat er een wedstrijd georganiseerd is voor etalage- en gevelversiering en dat voor het geheel een bedrag van circa f. 7.000,= besteed is. Een banketbakker heeft zijn winkelpui door de decorateur Lo Maunau, die meer gevel decors voor de Dijk maakte, doen veranderen in een oud-hollandse gevel, copie van het bekende schilderij "Het straatje van Vermeer". Zelfs een levend "oud" vrouwtje zit aan de deur een kous te breien.....
Op zoek naar nog meer verhalen uit de Pers anno 1860 - 1940 ? Klik dan maar vlug HIER
