Klik hier voor het vorige verhaal
Een nieuwe kerk, een nieuw kerkelijk leven in de Rehobothkerk aan de Noordsingel in Rotterdam.De gemeente van Rotterdam-Centrum bleef wederom niet lang vacant. In hetzelfde jaar 1950 werd Ds.J.P.Geels aan deze gemeente verbonden. Hij was afkomstig uit de gemeente van Den Haag - Oost en zoon van de bekende hoogleraar J.W.Geels.
Deze predikant heb ik ook persoonlijk gekend, aangezien ik reeds in het jaar 1953 op 10 jarige leeftijd naar catechisatie ging. Dit alles boeide mij toen al zeer. Op de lagere school, de Juliana van Stolbergschool aan de Rodenrijselaan in Rotterdam, was het in die jaren de gewoonte om elke morgen van 09.00 - 09.30 uur te beginnen met een verhaal uit de Bijbel.
De catechisatielessen waren dus een welkome aanvulling van al die inmiddels bekende verhalen. Maar het ging natuurlijk op de catechisatie om nog meer. De leer van de kerk werd je bijgebracht middels het bekende leerboekje van Ds. Hellenbroek en later van Ds. Jongeleen.
Die catechisatieperiode bij Ds.Geels heeft maar kort geduurd, want eind 1953 vertrok Ds.Geels alweer, nu naar de gemeente van Haarlem-Centrum, waar hij tot zijn emeritaat in 1976 predikant is geweest. Op 14 maart 1990 is hij in Haarlem overleden.
Ds.Geels was een aardige en zeer zachte man. Ds.Geels heeft dus maar heel kort in Rotterdam-Centrum gestaan en kon eigenlijk het werk in deze grote gemeente niet aan. Ook zijn gezondheid was hierdoor niet al te best. Maar catechisatie geven kon hij goed en ik heb veel van hem geleerd. In die periode dacht ik ook wel eens of Ds.Geels dezelfde voornamen had als ik. Ik heet immers Johannes Pieter en de voorletters van Ds.Geels waren ook J.P. Maar als knulletje durfde je dat toen niet te vragen.
Inmiddels had de kerkelijke gemeente van Rotterdam-Centrum de zo gastvrije Gereformeerde Kerk aan de Snellemanstraat verlaten. Reeds in het oorlogsjaar 1941 was men binnen de kerkenraad al aan het denken om weer een eigen kerkgebouw te bouwen. Uiteindelijk werd door de Gemeente Rotterdam een stuk grond toegewezen aan de Noordsingel hoek Teilingerstraat.
Veel is er over de bouw van deze kerk te doen geweest. De kerkelijke gemeente zou van de overheid een schadeloosstelling ontvangen voor het verloren kerkgebouw aan de Jonker Fransstraat door middel van een subsidie van ƒ 210.000,00. Later bleek, dat deze subsidie plotseling verlaagd werd tot ƒ 140.000,00 waardoor de schuldenlast van de gemeente in één keer was verdubbeld naar ƒ 150.000,00.
Citaat uit dit verhaal van moeder Alie:
-
Maar steeds kwam het gesprek met elkaar om een eigen kerk bouwen. En toen kwam 5 mei 1945, de dag van de bevrijding. Een feest, het was een goed woord Bevrijding.
En de gesprekken kwamen toch steeds meer en meer: een eigen kerk bouwen!!! Er werd ook al ingesteld dat er op de 1e zondag van de maand werd gecollecteerd voor een nieuwe kerk. Er waren vroeger altijd drie collecten en dan werd de 2e collecte bestemd voor kerkbouw. Dat liep aardig. Er kwamen wel eens extra giften binnen en er kwam ook een bedrag binnen van de staat, dat heette het schadefonds, omdat door de oorlog de kerk verbrand was.
En toen kwam er een bericht, dat wij grond kregen toegewezen. Het was op de Noordsingel. Veel formulieren kwamen binnen en er werd een commissie benoemd, die dat allemaal behartigden. En toen kwam de eerste steenlegging. Een ieder, die een steen wilde leggen, dat mocht, maar met een gift, dat heeft veel opgebracht, want er moest toch geld komen!!!
Adriaan (daar is Aad naar vernoemt) en Maarten
Mijn vader, Dingeman Boogaard is nog in een invalidewagen erbij geweest en in zijn plaats mocht onze oudste zoon Hans ( toen 7 jaar) een steen leggen voor 10 gulden. In de kerk was ook een aannemer, de heer Maaswinkel en die had steeds een emmer met cement en een troffel bij zich, dus ook weer goed verzorgd. Dit is allemaal gebeurd op 2 december 1950.
Hans schrijft erover in dit verhaal :
-
Zelf heb ik mijn grootvader ook nog wel gekend, echter altijd meegemaakt als een zieke man. Ik zal zelf ongeveer 7 jaar oud zijn geweest, toen ik namens mijn grootvader een steen heb gelegd voor de bouw van de latere Rehobothkerk aan de Noordsingel te Rotterdam-Centrum. Mijn grootvader kon toen al niet meer lopen en werd gereden in een rolstoel.
De opening van de Rehobothkerk op 1 oktober 1951 heeft hij niet meer meegemaakt, aangezien hij op 12 april 1951 is overleden (68 jaar oud).
In het dagelijks leven was mijn grootvader hoofd van een openbare lagere school op het Noordereiland te Rotterdam. Mijn grootvader heeft nooit deel uitgemaakt van een kerkenraad en mocht in die periode ook niet deelnemen aan het Heilig Avondmaal. omdat hij was verbonden aan een openbare school en niet aan een christelijke school.
Echter vlak voor zijn overlijden, kreeg hij toch toestemming om het Heilig Avondmaal toch nog éénmaal te vieren; dus slechts éénmaal in zijn leven heeft hij dit beleefd.
-
Desondanks hebben we nog deze schitterende oorkonde van onze Opa Dingeman Boogaard, Dingeman werd benoemd tot Eerelid van de Mannenvereniging Apollos:
Mannenvereeniging Apollos
Opgericht 2 Maart 1920
Als bewijs van groote erkentelijkheid
voor de vele diensten de vereeniging bewezen,
werd in de op Dinsdag 17 Juni
1947 gehouden ledenvergadering met
algemeene stemmen besloten den Heer
D. Boogaard te benoemen tot
EERELID
Van 2 Maart 1920 tot 17 Juni 1947 stond hij
ingeschreven als lid van Apollos en
dankbaar gedenken wij hoe hij van die zeven en
twintig jaren er drieentwintig de vereeniging
met voorbeeldige liefde, trouw, tact en wijsheid
als voorzitter gediend heeft.
Namens Apollos
Rotterdam, 17 Juni 1947
Laat mijn ziel leven en zij zal U loven
Als je hier nu over nadenkt, over dat niet toegelaten worden tot het Avondmaal, denk ik wel eens: hoe was dit nu mogelijk??
Wat een macht had een kerkenraad van destijds toch!!!
Voor een vervolg op dit verhaal klik dan HIER
Maar de kerk werd gebouwd en er moest ook een Avondmaalsstel komen. Er werd gevraagd gouden voorwerpen in te leveren.
Mijn ouders waren overleden en hun trouwringen hebben wij ook gegeven. Nu hadden wij in de kerk een zekere juffrouw J.de Neef (woonachtig aan de Rembrandtstraat ), die werkte in een juwelierszaak (Brunott) en wist een grossier en daar zou zij eens gaan praten en ja hoor: bij kontante betaling zouden wij nog eens 10% korting krijgen, dus nog een collecte en het was gelukt het bedrag bij elkaar te krijgen, prachtig hè!!
Maar dan moest er ook nog Avondmaalslinnen komen en dat hebben wij: de kinderen van de heer en mevrouw Boogaard uit hun nalatenschap gegeven. Het is geweven in een linnenfabriek met de afbeelding, dat Jezus het Avondmaal instelde met zijn discipelen; dit alles met twaalf servetten.
Wij hebben hiervoor nog een mooie dankbrief gekregen.
We voegen aan dit verhaal ook nog de link toe naar de site van de Rehoboth Kerk : LINK en helaas heeft Aad geen foto van de Rehoboth Kerk op de site gezet, maar daar gaat Hans wat aan doen...., Hans wist natuurlijk weer beter de weg in Aad's archief, want jawel hoor, gevonden :
Later kreeg Hans ook nog deze foto in handen:
Ook heeft men toen al het toen in gebruik zijnde munt en papiergeld, van allemaal één stuk in een koker gedaan en ook deze koker is ingemetseld in de nieuwe kerk. Helaas weet niemand meer op welke plaats deze koker in het gebouw is ingemetseld. Men denkt nu, dat deze koker is ingemetseld vlakbij de naast de kerk gebouwde kosterswoning, maar zeker is dit niet. Men moet dus nu wachten, totdat het kerkgebouw wordt afgebroken, waar enige jaren geleden wel sprake van is geweest, maar ook deze plannen zijn inmiddels weer van de baan.
Als kleine jongen fietste ik heel veel vanuit de Willebrordusstraat naar de Noordsingel om te kijken hoe ver men met de bouw was. Ik deed dat niet alleen, maar velen met mij. Op de vrije woensdag - en zaterdagmiddag was het altijd een drukte van belang daar.
Reeds op 2 december 1950 tijdens de eerste steenlegging door Ds.J.P.Geels, maakte deze ook de naam van de nieuwe kerk bekend. De kerk zou Rehoboth gaan heten, volgens de geschiedenis uit Genesis 26:22. De architect van de Rehobothkerk was Sutterland.
Op zondag 30 september 1951 vond de laatste dienst van de gemeente van Rotterdam-Centrum plaats in de Gereformeerde Kerk in de Snellemanstraat.
Ds.J.P.Geels preekte over 1 Samuël 7:12, waarin hij de steen, die Samuël oprichtte tussen Mispa en Sen, die de naam Eben-Haëzer kreeg, kwalificeerde als een gedenksteen, een boetesteen en een steen der verwachting. De kern van de preek luidde: "Tot hiertoe heeft ons de HERE geholpen". Tien jaar lang had de gemeente gastvrij gekerkt in de Noorderkerk.
LINK
De volgende dag, maandag 1 oktober 1951, werd onder zeer grote belangstelling, de nieuwe Rehobothkerk aan de Noordsingel in gebruik genomen. De kerk telde 768 zitplaatsen. Volgens de overleveringen was het die avond zo druk, dat velen onverrichter zaken naar huis moesten, omdat het kerkgebouw al een kwartier vóór de dienst helemaal vol zat. De gemeente had het financieel erg zwaar en kon de lasten van dit kerkgebouw, mede tengevolge van de lagere overheidssubsidie, nauwelijks dragen. De gemeente bestond in die tijd uit ± 330 gezinnen, vaak grote gezinnen met een ledenbestand van ± 1000 leden.
Maar in die periode werden vele activiteiten gehouden, waarvan de gehouden bazaars nog altijd diepe indruk op mij maken. Met jongens uit de gemeente trok ook ik er wekelijks op uit om bij de leden van de gemeente spullen op te halen voor de te houden bazaar. Veel van deze spullen werden opgeslagen op de zolder van mijn oom en tante aan het Pijnackerplein 7b alsmede ook op de zolder van de familie van Duuren aan de Noordsingel, waar nu sinds jaren het gelijknamige assurantiekantoor is gevestigd.
Er waren ook heel wet gemeenteleden, welke een eigen bedrijf hadden. Ook zij gaven belangeloos aan de kerk en richtten eigen stands in, zoals kaas- zuivel, rookartikelen en nog vele andere zaken. De Rehobothkerk beschikte over vele zalen, welke hiervoor uitstekend gebruikt konden worden.
Juist in die tijd was er een nieuw merk frisdrank in ons land geïntroduceerd t.w. Coca-Cola. Via een gemeentelid kregen wij de beschikking over heel wat kratten. Zelf had ik een spel ontwikkeld hiervoor. Er waren 3 stokken gemaakt als hengels en aan het einde van deze hengels waren grote ringen bevestigd. Tegen betaling van ƒ 1,00 kon je proberen om met één hengel met die ring over een flesje Coca Cola te gooien, zodanig, dat die ring precies over het flesje viel. Wie dat het eerst voor elkaar had, mocht het flesje Coca Cola gratis opdrinken.
Nou ja, gratis……… dat was natuurlijk niet zo, want per ronde verdiende ik ƒ 3,00 voor de kerk, tegen een inkoopprijs van ?????? Al die bazaars, waaraan ik altijd heb meegedaan en trouwens ons hele gezin, waren altijd hoogtepunten.
Later voegt Hans er nog dit aan toe:
In juni 2005 is een prachtig boek verschenen over de Rehobothkerk in Rotterdam. In dat boek maakt men ook een verwijzing naar onze site, maar helaas werd de naam van onze site verkeerd vermeld in dat boek tw www.engelfriet.nl
Ik heb daar toch veel kontakten, maar helaas wat het natuurlijk niet meer mogelijk deze omissie in het boek te herstellen.
Wel heb ik getracht om bij onze vroegere predikant van Rotterdam-Zuid, welke inmiddels vertrokken is naar Assen, te trachten het e.e.a. gecorrigeerd te krijgen, aangezien het mij bekend was, dat hij een recensie zou schrijven in het wekelijks blad van onze kerken De Wekker.
Het heeft wel lang geduurd, maar in het nummer van 9 december 2005 stond inderdaad onder de rubriek "INgeboekt" een recensie. Ds.Otten heeft het wel wat uitgebreid en vermeld de site van de fam.Engelfriet-van Doodewaard. Nou ja, laat maar zitten denk ik dan maar.
In ieder geval staat de vermelding van de site nu wel juist vermeld tw www.engelfriet.net
Rubriek : Ingeboekt d.d. 9 december 2005.
C.M.van Driel (red.), Rehoboth in Rotterdam. Geschiedenis van een christelijke gereformeerde stadskerk, Nieuw Lekkerland 2005, uitg. Van der Perk, 200 pagina's; ISBN 90-7750212-2.
Onder de titel Rehoboth in Rotterdam verscheen een gedenkboek over de Christelijke Gereformeerde Centrumkerk in Rotterdam. Menig gedenkboek is alleen interessant voor de eigen leden en oud leden. Het feest van de herkenning: ik sta d'r ook in!. Dat mag met een gedenkboek. Het doet de gedachten teruggaan naar de voorgeslachten: grootvaders en grootmoeders, die grondvestten; kinderen die doorbouwden en herbouwden en: nu zijn wij aan zet.
Echter, dit boek biedt meer, het is een boek van niveau. Naast het feit, dat er allerlei gedenkwaardige momenten de revue passeren - bijvoorbeeld het bombardement in de oorlogsjaren met alle gevolgen van dien - krijgen we toch ook een dieper kijkje in de keuken van wat mensen bewoog ,van wat ze zeiden en dachten. De samenstellers, Van Driel en Amelink, hebben een herdenkingsmonument gebouwd, waar nog lang naar en ingekeken zal worden.En aangezien iedere rechtgeaarde christelijke gereformeerde Rehoboth in Rotterdam kent, is dit boek zeker het lezen waard voor een breder publiek.
U kunt het boek bestellen voor € 20,00 excl. verzendkosten bij de fam.J,van Welzen:
Op de site van de fam.Engelfriet kunt u meer zien:
ds.S.Otten.
