Een e-mail sturen? Het e-mail adres is aad@engelfriet.net
(klik op deze tekst om een voorgeadresseerde mail te openen)
Terug naar  het Engelfrieten overzicht

Naar beneden 

De wandeling van Cees Vrijenhoek door Rotterdam AD 2004 / 2005

Meer verhalen op onze site geschreven door Cees Vrijenhoek zijn dit verhaal en dit verhaal, maar Cees neemt ons ook mee op een wandeling in het Rotterdam AD 2004:

Ziet u het voor je?

Laatst was ik voor enige weken in Rotterdam omdat mijn vrouw daar een riskante operatie moest ondergaan en daar wij in Goes wonen en ze mijn vrouw daar jaren lieten lopen. Bij de huisarts bij een neuroloog en uiteindelijk door eigen ingrijpen in Rotterdam terecht gekomen zijn en daar geholpen is in het Erasmus MC.

Zodoende kwam ik een paar weken in Rotterdam terecht.

Het had geen doen geweest elke dag op en neer met de kans dat ik er zelf ook binnen de kortste keren in terecht was gekomen.

Maar ik was bij mijn dochter in huis en dus in goede handen alleen, zij werkte 2 dagen in de week en ik moest dus uit verveling de straat op en dat verveling liep wel los.

U moet weten dat ik in Rotterdam ben opgegroeid, niet op de Coolsingel maar op het Noorder-eiland, maar als u mijn verhalen gevolgd heeft dan wist u dat reeds, zo van o, dat is die vent weer die Rotterdammer. Niks beter dan Rotterdam als je de stukken leest en dan hebben ze nog gelijk ook,,,,,,,alhoewel !!!!!!!!

Maar, nou begin ik weer over Rotterdam en ik zou het over duiven hebben en weet ik wat nog meer.

Dus mijn dochter woonde op de Pompenburg (hoek Coolsingel) ik de lifft in en naar beneden en het centrum in, zo begon ik dus met het grote Rotterdam van nu te verkennen. Ja, waarheen? Loop maar wat; steek de Coolsingel met levensgevaar over (had ook de metro onderdoor kunnen nemen), Stadhuisplein over, langs de Doelen en de Westersingel en zo de Kruiskade op en dan vallen je ogen haast uit je oogkassen. Hoe het kom weet ik niet maar gelijk schiet het beeld van voor de oorlog je voor de geest en dan krijg je rillingen en niet omdat ik er al zo lang niet geweest was, want de kinderen hielden ons wel op de hoogte maar toch je blijft hier daar staan en denkt, hier zat deze winkel en daar de beroemde spijkermand en ga zo no maar even door. De Kruiskade lag geheel open gebroken, nog troostelozer en dan ga je beseffen dat je geeneens met vakantie hoeft nee, je doet je ogen dicht of nee, je houdt ze open en dan ben je in alle werelddelen. Wie had dit kunnen dromen, zonder dure ticket en met het risico om gekaapt te worden, zomaar, waar je eens naar toe had gewild je keek maar rond en je hoorde alle talen en je zag alle winkeltjes en je kon er zo naar binnen lopen en je werd nog begroet ook en als je de winkel verliet werd je niet eens doorgelicht en daar te midden van echt, echt, echt, daar stond ook nog een groot verzorgingshuis voor bejaarden en gezellig ook nog eens een keer. Ik ben er zelf binnen geweest en heeft er ook nog eens koffie gedronken. Alleen de Kruiskade.

Maar, zo ben je gauw een dag zoet en ik ben ergens geweest. Maar: Nu moet een Rotterdammer niet lullen, zelf is hij er nooit geweest,Waar was ik o ja ik zou het over duiven hebben.

Met mijn vrouw gaat het prima, dank u wel, maar ik ga van verveling de stad maar weer eens in, een Lijnbaantje pikken.

Het eerste wat ik miste was die mooie etalage met van die gebogen glazen puien maar toen zat er een tapijtenzaak in. Die was toen der tijd ontworpen door de architect Jan Gidding uit Schiedam, maar niet alles is eeuwig.

Maar wat is alles toch veranderd, ondanks dat het allemaal van na de 2e wereldoorlog is. Daarom wil ik nou juist als Rotterdammer eens rondneuzen,al die winkels zijn totaal veranderd en die waren zo statig, je ziet er geen bast meer van. Ik wil Rotterdam niet afkammen, want het is nu eenmaal een wereldstad geworden, heeft dus ook de allures van een New York gekregen met Harlem en Brooklyn gratis erbij.

Ik hoor al zeggen; is dat bij jullie in Goes dan anders? Ja… maar voor de Zeeuw is er natuurlijk heel veel veranderd net als dat Rotterdam voor mij veranderd is met dat verschil dat de Allochtonen het nog niet in handen hebben en dat je ook niet zomaar klakkeloos overal met je tent, caravan en camper kan overnachten en een rotzootje er van maken. Waar ben ik nou mee bezig? Maar; ziet u het voor je?

We gaan verder, Burger King links van me want ik kwam vanaf het Sadhuisplein. Waarom zal ik niet even een bak koffie gaan drinken? Binnen gekomen krijg je te zien dat alles op de massa is afgesteld, alles even kaal en goedkoop je koffie zelf gaan halen in een plastic bekertje. Ja natuurlijk hebben wij in Goes ook zo’n bedrijf; Mac Donald en daar is het toch anders; rustiger, schoner en de bediening is anders en dat is toch normaal?

VenD, Hema, Bijenkorf v/d Valk alles even druk en toch, koffie uit een kommetje. Lekker mijn hart gelucht, moet toch kunnen ja toch?

Maar,lekker met mijn bekertje koffie zit ik voor het raam en kan alles goed overzien en tot mijn stomme verbazing zie ik een zakkenroller zijn slag slaan en alles ging even rustig in zijn werk en geloof me of niet; ik zie drie van die gevallen in een minuut of twintig en zonder enige opschudding gebeuren. Als 77 jarige met een bekertje koffie voor het raam van een Amerikaans restaurant zie ik dat gebeuren. Wat voor de stadswachters of de politie en het betaald z’n eigen.

We gaan verder en dan kom ik op het Binnenwegplein hartstikke leuk, mensen van allerlei pluimage met patat en weet ik wat allemaal en nu ben ik aan mijn duiven toe. Maar eerst die mobieltjes, iedereen loopt met zo’n ding aan z’n oren, ik ga op een bank zitten en bekijk de mensen en let vooral op die mensen die met een mobieltje aan hun oren lopen en als je goed oplet betwijfel ik of er wel iemand aan de andere kant aanwezig is,Maar wat is een Londenaar zonder zijn paraplu en bolhoed?

Daar sta ik dan op het Binnenwegplein, mooi weer, hartstikke druk en meer gevogelte dan mensen. Van alles door elkaar, vooral duiven en deze zijn dan ook zeer tam en vandaar ook hondsbrutaal en mussen van het zelfde laken een pak.

Echt weertje om eens lekker op een bankje plaats te nemen en alles eens op je gemak te bekijken, een eindje verder stond een snacktent van Bram Ladage.

Als je er op ga letten wat daar gekocht wordt en niet alleen door de jeugd want die zat op school, dan denk je bij je eigen: het zal wel los lopen met de armoe en dat is natuurlijk niet helemaal waar. Maar, daar gaan we het niet over hebben, anders wordt het een politiek verhaal.

Nu blijven we bij de duiven en je kan zeggen van die vogels wat je wil, ze houden de straat schoon en aan de andere kant bevuilen zij de gebouwen.

Maar ja, dan moet je in Oostenrijk of Zwitserland gaan wonen dan heb je daar geen last van.

Naast mij kwam een man met een zakje patat zitten en al gauw kwamen de duiven poolshoogte nemen één was er zelfs zo brutaal of eigenlijk mak en die kwam op zijn schoot zitten en moest geen frite dus verdween weer.

Ik heb dat hele geval zo eens zitten bekijken en vond dat Binnenwegplein toch wel gezellig, maar je moet het zien en willen zien en vergeet ook eens niet om die muzkanten van een andere kant te bekijken en luister eens even naar hen, dan kom je tot de ontdekking dat zij daar echt hun best voor doen om wat te verdienen en dat neem ik hen niet kwalijk.

Want als je het goed bekijkt; als zij er niet waren of welke kunstenaar dan ook, dan zou het een dooie boel zijn. Of niet?

Via de KOOPGOOT waar je ook van alles ziet en dan denk je; zij proberen toch wat van Rotterdam te maken, maar aan de andere kant wordt er erg veel vernielt en waar ze dat voor doen is mijn een raadsel. Politie naar kijken? Als ik nu heel eerlijk moet zijn en ik ben maar voor een dag of veertien in Rotterdam, Zien wandelen heb ik er wel een paar en ook is het mij opgevallen dat zij niets zien of willen zien.

Dan ineens sta je op de Hoogstraat, EEN ROTZOOITJE dan pas kan je zien dat een mens in Rotterdam alleen maar buiten de deur eet, wat een vreettentjes en de één nog vetter dan de ander en wat er op straat gedeponeerd wordt en terwijl er afvalbakken genoeg aanwezig zijn. Straatvegers zijn er ook genoeg, maar die kunnen het schijnbaar niet bijbenen.

Blikjes, flesjes en halfopgegeten hapjes met of zonder mayonaise wordt in de vensterbanken geplaatst of op straat gedeponeerd.

Zeg er wat van en het is je dood.

Van de Hoogstraat ben ik eens binnendoor gegaan en via de St. Laurenskerk, waar ik even op mijn gemak ben gaan zitten (op een bankje buiten)

Dat alles viel mij mee en tegen. Zoiets behoort schoon te zijn en dat lag niet aan de burgers of de jongelui die daar een plaats zoeken om rotzooi te trappen.

Zo te zien van daklozen. (Zeer ernstig geval voor Rotterdam).

Toch is het ergens een beroerde situatie waarin je terecht komt als je zoveel met Rotterdam te maken heeft gehad en dan na jaren weer eens met aandacht en echt de tijd neemt om je eigen eens goed te oriënteren.

De kraampjes met echte oude lectuur die kon je nog wel vinden en dan maar zoeken en zoeken. Eindelijk een boekje gevonden met enkele foto;s van oud Rotterdam. Mag ik dit boekje van u? Gaat het zo mee, of zal ik het inpakken en hij pakte een stuk krantenpapier en wikkelde het daar in, dat is dan effe €125.-

Ja, zo iets kom je niet meer tegen,ik zeg, nee,zeker niet en zeker niet met een nieuwe kaft. Vindt u het erg als ik het effe er niet voor over heb?

Ik pakte het netjes voor hem uit en gaf hem het boekje terug.

Gooi die ouwe krant maar weg wat mot ik daar mee?

Een nieuwe kaft er omheen en dat is dan over 65 jaar effe 850.- weet ik veel

wat voor geld je dan weer heb!

Hè, op de meent verzeild geraakt, de gracht met het ophaalbruggetje is er ook nog en het Stadstimmerhuis, ik herkende ook nog een oud snoepwinkeltje die absoluut alles nog heeft, dus ik naar binnen en vertelde hem dat ik dit winkeltje goed kon herinneren en ik vroeg hem om een pijpje LAURIERDROP.

Hoe ziet dat er dan wel uit?

U kan alles nog leveren, niets is er veranderd, effe wachtte!

Schijnbaar ben ik dromend de winkel uitgelopen.

Dan sta je in zo'n winkel die al jaren bekend staat dat hij van alles levert, (de oudste snoepwinkel dus).

Pijpen laurierdrop? Wat mogen dat wel zijn en hoe zien die er uit? Deze winkel bestaat al van voor de oorlog, Ja dat weet ik maar al te goed, maar u bent zo oud nog niet, Maar ik zal het voortekenen en ik tekende het voor alsjeblieft en die heb je in verschillende lengtes. Nooit gezien! Leef je opa nog?

Uitgepraat raakte ik niet met die man en ik liep dan ook dromende de winkel uit, het was echt of ik droomde want na een eindje gelopen te hebben zag ik rechts van mij ineens allemaal meubels op straat staan en er was een hoop volk op de been. Dromend keek ik om mij heen en kon zelfs de taal niet verstaan.

Daarnaast stond een groente en fruitkraam en die spraken weer Hollands,aan de overkant en alles opelkaar een Italiaanse ijsverkoper en die sprak gebroken Italiaans ananas geschild en wel, kleding en toen besefte ik dat ik op de markt liep. De grote markt van Rotterdam. Allemensen begin er maar eens aan, maar ik storte mij in het gewoel en wat dacht je? Juist het dromen kwam weer terug, ik droomde dat ik eerst in Turkije liep toen weer in Marokko, dan was ik weer op de Antillen.

Toen ik was gaan zitten kwam ik een beetje bij en ik begreep dat in een stad als Rotterdam ook vooral deze mensen naar de markt gingen. 78 jaar en 35 jaar reeds uit Rotterdam en dan weer erin om eens goed rond te kijken, ik ben me rot geschrokken en als dan ineens hoort roepen ,hé mevrouwtje afblijven en niet in knijpen.

Gelijk liep ik er naar toe en wat dacht je dat het was? Allemaal vreemden stonden alles te betasten, ook een Hollandse vrouw en die moest er afblijven. Waarom? Ik mag toch ook bekijken wat ik koop, ja een pondje en hun kopen met kilo's snapje?

Nou dan sta je toch wel even raar te kijken en zou je zo'n koopman aan willen spreken. Ja, de tijden zijn veranderd en als je het niet goed vindt of er niet mee accoord ga dan ga je voor een poosje op vakantie wegens discriminatie. Ja toch?

En toch, niet om het één of ander het went schijbaar snel, want terwijl ik zachtjes meeschuifelde zag ik ineens vlaggen opdoemen en ik dacht meteen; dat moet een haringtent zijn en ja dat was zo. En nog een bekende ook. Dus ik pakte een harinkje en raakte aan de praat met de visboer die na verloop van tijd mij herkende en we wisten elkaar heel wat te vertellen en natuurlijk alleen maar goeds van vroeger, dat was natuurlijk normaal. Weet je nog Cees? Groene, groene 7 voor een piekie effe schoonmaken wijffie?
Nou moet het graatje en al er uitgehaald worden. Ja, ik lust ook nog wel, maar ik maak ze voor mijzelf niet hemaal zo schoon,nee, graat erin laten en scheuren. wat jij Cees. Maar leuk is het niet meer. Ach Daan je heb geen last meer van pekelvreters tijdens het schoonmaken. Hé Daan ik ga weer eens verder ik ben Rotterdam aan het verkennen, maar je weet niet waar je aan begonnen ben. Tot kijk hè en succes,

Na nog een poosje op de markt te hebben gelopen ben ik op de Metro gestapt en naar het ziekenhuis gereden om mijn vrouw te bezoeken en die had op haar manier al praats genoeg.

Bij mijn vrouw aangekomen hoorde ik dat zij tot na de Pinksteren moet blijven. Jammer, want we hadden er op gehoopt dat zij naar huis zou mogen voor een lang weekend, maar de operatie bleek toch te zwaar geweest te zijn.

Wel jammer maar ik kon nog een poosje mijn Rotterdam bekijken en dat is toch ook wel wat waard, hoewel ik liever had gehad dat zij een lang weekend naar huis had gemogen.

De volgende dag heb ik gekozen voor de Goudsesingel en daar aangekomen moest ik mij toch wel even concentreren. Tegenover mij was de JonkerFransstraat en waar ik stond kon ik mij herinneren dat ik op de plaats stond waar na de oorlog noodwinkels gebouwd zijn, op de plaats waar vroeger de markt stond en waar ik stond had een cafè de witte ballons gestaan.

Daar had ik zelf onprettige ervaringen mee want in dat cafè kwen allemaal van die kwanselaars van die lui die voor hun zelf probeerde te beginnen en met het werkvolk vergaten af te rekenen. Mijn onprettige ervaring was dat ik uitgeleend was aan een zwager van mijn huidige werkgever en in Joure een drukkerij voor Douwe-Egberts moest bouwen en dat ging in de beginne goed. Die firma heette ZaNeMo de afkorting van Zandbergen, Nederlof en Mosterd.

Het Maasstation stond er nog en daarvandaan gingen we met de trein naar Joure (Friesland) en daar had ik het heel goed naar mijn zin TOTDAT.

Met zijn vieren gingen we zaterdags naar huis en in Gouda aangekomen moesten de heren even een plas doen, maar toen de trein ging rijden waren de heren nog niet terug.

Wat later bleek, ze hadden in Gouda stomdronken een taxi genomen en naar de Witte Ballons gereden en daar verder gegaan met drinken.

Wetende dat zij daar ook altijd kwamen ben ik met de tram van het Maasstation naar de Witte-Ballons gereden en daar zaten de heren, stomdronken.

Mijn voorgevoel zei mijn dat ik naar mij geld kon fluiten en dat was ook zo en het werd een hevige vechtpartij: Voor veertien dagen had ik loon te ontvangen en zij vertelden dat zij failliet waren. Dat nam ik natuurlijk niet want ik was pas getrouwd. De kastelein sussendeerde het en liet de politie komen, want die dacht natuurlijk dat hij ook wel naar zijn geld kon fluiten toen hij mijn verhaal gehoord had.

Toen de politie kwam deed ik mijn verhaal en vroegen mij of ik georganiseerd was en ik bevestigde dat, dan zat er niets anders op als dat ik naar mijn bond zou gaan en dat heb ik dus gedaan. Maar het zou moeilijk worden want van een kikker kan je geen veren plukken en ik ging met een voorschot naar huis.

Gek toch, dat terwijl je daar zo staat denken dat juist zoiets je te binnen schiet.

Dat was dus iets wat mij even te binnen schoot terwijl ik daar zo stond te dromen. Maar aan de overkant op de hoek van de JonkerFransstraat weet ik dat je daar voor het bombardement van de stad een cafetaria had van Heck en dat ze daar voor de ramen stonden te bakken en moest je er natuurlijk even naar kijken, alleen voor de lucht al bleef je staan kijken.
Toen ik een jaar of 11 was bleef ik staan kijken net zo lang tot iemand vroeg wil je misschien ook smullen? Maar dat duurde erg lang en toch heb ik het een keer meegemaakt dat iemand mij een warme appelbeignets in mijn handen stopte en zei dat ik hem maar lekker warm moest opeten dat was natuurlijk niet tegen een dove gezegd, kan je begrijpen.
De Jonker-Fransstraat ingelopen deed het mij toch koud aan, de warmte van toen was ondanks de overbevolking niet aanwezig. Groeten was er niet meer bij en alles was kil

Verder gelopen kwam ik weer in een bekende straat de v/d Werfstraat, de noordkant was er nog, daar waren ze met het bombardement gestopt.

Wat ik nog goed voor mij kon halen was, dat je op de hoek een café had café De brandweer en daar naast zat een rijwielhandel van Koch en daarnaast een radiokasten bedrijfje. Verderop het v/d Werfplein en daar had je de boksschool van Theo Huizenaar . Daar bokste en trainde Bep van Klaveren en consoorten, wat een tijd.

De rest was allemaal nieuwbouw en de school was ook weg.

De Dirk Smitstraat was er nog, maar wat is daar allemaal van over gebleven. Ik zag de ijsfabriek voor mij. Dat was een fabriek waar broden ijs gemaakt werden van 1.50 Mtr, lang 20 Cm vierkant. Die werden verkocht aan slagers melkwinkels enz. alle winkels die een ijs kast moesten hebben; zeker vishandelaren en dan kon je hele of halve broden kopen bij de witte wagens die langs de deur kwamen en deze wagens liepen wij als jongens na om een stukje ijs te pikken.

Want als hij een half brood moest afleveren dan hakte hij met een stalen pen zo’n brood door de midden en dan lagen er allemaal stukjes in de wagen en als die man dan het ijs naar binnen bracht jatten wij de stukjes.

Voor de oorlog had je ijskasten en nu koelkasten en nog zijn er mensen die nog steeds het woord ijskast gebruiken. Maar die zijn haast uitgestorven.

Leg het maar in de ijskast. Zelf zeg ik het ook wel eens, pak het maar even uit de ijskast en vergeet hem niet dicht te doen. Zo, dan weet je waarom oudere mensen het over een ijskast hebben en jongeren over een koelkast.

Dat was de Dirksmitstraat. Veranderd? Het was in 1500 net zo’n chaos en we doen ons best?

Aan het eind van de Jonkerfransstraat ben ik langs de Rotte gaan lopen waar eerst die Platte boot lag met allemaal bloemen en ik dacht dat er ook een platte schuit lag met dieren en daar was niets meer van te zien. Dan de brug over en die was er gelukkig nog wel anders was ik in het water gebliksemd. Je kwam dan op het Noordplein en het eerste wat ik miste was de haringtent van Haantjes?

Van het Noordplein ben ik de Noordmolenstraat ingelopen en daar vond ik toch de gezelligheid , alleen wat gevarieerd, nou ja wat vreemde mensen.Maar wat de winkelstraat betreft OK

Jongens wat straalde er toch altijd een warmte van uit en eigenlijk miste ik die. Je had zo je eigen winkels waar je ging kijken, zoals b.v de firma Boon. Daar moest ik altijd de spullen halen voor te politoeren en dan had je iets verderop een slager die billetjes zurezult verkocht en kommen soep, wat voorsoep het was moest je niet naar vragen, het was lekker en niet duur F 0.25. Het was kort na de oorlog en er was nog niet veel zonder bon en dat was een oplossing.

En die kommen soep waren echt groot, een paard kon er in zwemmen en misschien was er wel een paard doorheen gelopen weet jij veel.

Dan had je de eerste Pijnackerstraat en dat was niet normaal een viszaak en wat een mooie winkel en met een Turk als eigenaar en Turks personeel. Hij verkocht alle soorten vis en haring. Natuurlijk kon ik niet laten om er binnen te gaan en een haring te nuttigen en natuurlijk een praatje maken met de eigenaar die goed de Hollandse taal beheerste en hij vertelde hoe hij er toe gekomen was om een viszaak te beginnen.Maar dat was een verhaal op zich.

Maar wat zoek ik in de Pijnackerstraat? Alleen dat was altijd een vaste route als ik naar mijn grootmoeder ging en dan ging ik via het Pijnackerplein en dan keek ik altijd naar Nr. 7. Daar woonde mijn meester, meester Boogaard en als dit leest dan heb je ook mijn jeugdherinneringen gelezen van zo’n 70 jaar geleden.

Mensen kinderen ik schrok me eigen rot. Dat was voor mijn altijd een statige buurt want daar woonde mijn meester en het was ook een statige buurt in die tijd. De muziektent was ook statig, niks van over een troep één puinhoop niets van te herkennen. Maar, het is ook zo lang geleden daar sta je even niet bij stil.

Toen ben ik door gelopen Bloklandstraat zo naar de Hooglandstraat en daar was ook niets van te herkennen.

Maar je herinneringen kunnen ze gelukkig niet afnemen maar wel verpesten dat realiseerde ik me eigen wel.

Toen via de Bergweg, Benthuizerstraat en Schiekade terug gewandeld, ik was moe en ook een beetje geémotioneerd, niets was dan ook hetzelfde. Het was er wel maar er was wat mee gebeurd. En daar stond voor de Teilingerstraat en die ging ik ook eens door. Want vroeger had je daar het Leger des Heils. Daar bleven we altijd staan Zondags om te luisteren, weg.

Spoorsingel puinhoopsingel en zo naar huis waar mijn dochter woonde, maar zo kon je toch uren lopen en dan kom je tot de conclusie dat Rotterdam de hoogte in gaat en tot slot; Wat er met jou is gebeurd? Jij bent verkleurd..

Maar je blijft Rotterdam en ook weer met bruggen!!!

Wordt vervolgd

Bovenvermeld verhaal is in vele delen door Cees Vrijenhoek geschreven. Aan het einde van elk deel staat telkens vermeld "wordt vervolgd". Dit was enigszins een automatisme, want je wist nooit, wanneer Cees weer een vervolg zou gaan schrijven. Maar als je dit gehele verhaal nu helemaal goed leest, is het eigenlijk niet meer nodig, want dit verhaal van Cees is wel degelijk af.

En……er zal nimmer meer een vervolg door hem worden geschreven, want helaas is Cees Vrijenhoek op 31 juli 2005 overleden op 78-jarige leeftijd.

Hiermede moeten wij wederom afscheid nemen van een toch wel bijzonder persoon.

Als enige heeft hij destijds gereageerd op onze oproep naar leerlingen, die bij Opa Dingeman Boogaard nog in de klas hebben gezeten.

Het bezoek van Cees Vrijenhoek aan moeder op 9 oktober 2003 blijft onvergetelijk.

In dankbare herinnering blijven, met toestemming van zijn familie, zijn verhalen op onze familie website te lezen t.w.:

Al deze verhalen worden voorafgegaan door het volgende verhaal

Onze ontmoeting met Cees Vrijenhoek





Familiewapenklein
wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....


Terug naar de top





Last update :

12 Augustus 2005