Hierdoor is de "Aurore" niet alleen eene der eerste zuivelfabrieken des lands gebleven, doch heeft zich bovendien in den loop van slechts enkele jaren een eerste plaats veroverd onder de voornaamste exportzaken van Rotterdam, terwijl haar naam zich reeds in een wereldreputatie mag verheugen.
Tot slot zij hier medegedeeld, dat thans reeds millioenen liters melk worden verwerkt, hetwelk een enorm quantum mag worden genoemd, in aanmerking genomen de weinige jaren die sedert de oprichting der fabriek zijn verloopen.
En natuurlijk is er ook deze anekdote over Herberg In den Rustwat en Aurore:
Wat die herberg In den Rustwat precies heeft betekent in de geschiedenis van Rotterdam kun je o.m. vinden in dit verhaal, hier laten we alleen de prenten zien uit o.m. dat verhaal:
Aan het eind van de negentiende eeuw kreeg de gemeente belangstelling voor De Rustwat. Als gevolg van de stadsuitbreiding en de toekomstige aanleg van een trambaan wilde men De Rustwat en het omliggende terrein verwerven. Al in 1880 werden daartoe onderhandelingen gevoerd met Adrianius Kolff die aanvankelijk wel bereid leek in elk geval de grond rond De Rustwat te verkopen. Maar bij de onderhandelingen ging hij steeds meer eisen stellen. Het stukje grond dat bij wenste te verkopen werd 'kleiner en kleiner', zo meldde de Directeur der Gemeentewerken Gerrit Jan de Jongh aan Burgemeester en Wethouders.
Gerrit Jan de Jongh
Alleen een smalle strook grond wilde hij 'in het belang van het doortrekken van den tramweg' wel afstaan, maar dan zou de trambaan wel tot zijn buiten moeten worden doorgetrokken en geëxploiteerd en moesten de bewoners van Woudestein bovendien vrij gebruik van de lijn kunnen maken.
Zestien jaar later slaagde de gemeente er wel in De Rustwat en het omliggende terrein aan te kopen, een transactie waarbij ook Woudestein gemeentelijk eigendom werd. 'Voor het blokje huizen op den dijk springt dit belang in het oog', aldus de toelichting van B & W aan de gemeenteraad. 'Bij 'ln den Rustwat' is de weg zeer smal. De aankoop daarvan opent dus de gelegenheid daar te zijner tijd tot de vereischte verbreeding te geraken en de aangrenzende gronden (... ) op de meest voordeelige wijze in exploitatie te brengen.' Op Woudestein wilde de gemeente een ziekenhuis bouwen, een plan dat nooit is doorgegaan.
De herinrichting van het gebied was in 1905 gereed.
- Wat een belevenis moet het zijn geweest op de negentiende september van het jaar 1905. toen de Rotterdammers voor het eerst op "hun"elektrische tram konden stappen. Met een flinke vaart, sneller dan de snelste paardentram, werden zij vervoerd van de Honingerdijk via het Beursplein naar het Park. Voor 7,5 cent geschiedde dit wonder en wanneer de rijkdom reikte tot 10 cent, dan was men de gelukkige eigenaar van een retourtje.
Op 18 september van dat jaar kon tramlijn 1, als eerste elektrische tram van de Rotterdamsche Electrische Tramweg Maatschappij, feestelijk worden ingewijd. (LINK) De oude route van de paardentram, die zijn eindpunt bij de Hoflaan had, (LINK) was doorgetrokken tot bij de Oude Plantage. De Rustwat kwam bij het eindpunt te liggen, middenin de trambaanlus.
Dat De Rustwat bespaard was gebleven was vooral te danken aan de belangstelling die de directeur van gemeentewerken De Jongh voor het gebouwtje koesterde. Weliswaar bevond het zich in een vervallen toestand en maakte vooral de achterkant van het gebouw 'een uiterst slordige indruk', het 'pittoresque gebouwtje' beviel hem zo dat hij de gemeente voorstelde het te restaureren om het van ondergang te behoeden.
Volgens De Jongh was het uitermate geschikt als 'ververschingsgebouwtje' waar het publiek melk, bier of limonade zou kunnen krijgen. Van de drie woningen zou een 'tamelijk ruime zaal met woning' kunnen worden gemaakt en het terreintje bij het gebouw kon worden ingericht als terras.
'Aldus zal aan het einde van de tramlijn een niet onaardig aanleg verkregen worden, in plaats van den onooglijken toestand, die zich daar bevindt', schreef De Jongh. Reeds bij de opening van de tramlijn konden belangstellenden in de grondig gerestaureerde Rustwat terecht.
De gemeente had het verpacht aan de stoomzuivelfabriek Aurore, voor dit bedrijf een goed middel van reclame voor haar 'onvervalschte, hygiënische' melk. Verkoop van alkoholische dranken was niet geoorloofd, zo stond in de pacht overeenkomst, en tevens moesten alle verversingen van de beste hoedanigheid zijn, maar dat was de zuivelfabriek wel toevertrouwd. Verder diende de pachter een 'genoegzaam aantal nette, op stevig karton gedrukte exemplaren van het tarief' in en buiten de lokalen te plaatsen en moest de bezoeker behoorlijk worden bediend.
alleen voor haar 'onvervalschte, hygiënische' melk.
Verkoop van alkoholische dranken was niet geoorloofd
En vanzelfsprekend hebben we op onze site veel meer over Aurore en de RMI / R.M.I. van Rotterdam:
| Klik hier als je wilt zoeken via Aad's Freefind search engine, vul in het venster jouw woord in, bijvoorbeeld Aurore en / of RMI / R.M.I.en klik op ENTER |
|---|
Bijvoorbeeld deze foto's uit dit verhaal van Hans :
Wie niet schreeuwend langs kwamen waren de bakker en de melkboer.
Met de bakker en de melkboer was toch wel iets eigenaardigs mee aan de hand. Deze lieden hadden een vaste klantenkring. Nederland was in die tijd verdeeld in zuilen t.w. rooms katholiek - protestant christelijk en neutraal (hoofdzakelijk socialistisch). Zo ook de melkboeren en de bakkers.
Ik weet het nog goed, welke bakkers en melkboeren op deze wijze werkten: Aurore, R.M.I. en de Vooruitgang, dat waren de bekende namen van die tijd van melkboeren.
De namen van de bakkers weet ik niet meer, maar wel dat bakker den Hartigh, gevestigd aan de Gordelweg een bekende bakker was.
De melkboer heb ik op zaterdag vaak geholpen, waarmee ik zelfs f. 0,25 verdiende voor een middag.
Heel opmerkelijk was het echter wel, dat in de vakantieperiode het "zuilen-idee"ook op vakantie was. Men kocht dan bij die bakker en melkboer, die langs kwam.
We kregen de volgende reaktie met foto van Nellie:
De Coöperatie was een melkfabriek, maar er waren ook enkele supermarkten ( kleine) van net als de Spar, ze werden de Coöp genoemd. Maar het hoofdmenu van de verkoop was zuivel. De concurrent van waar mijn vader werkte, heette Sterovita ( IJsselmonde ), er was ook de RMI ( Oranjeboomstraat ) en de Combinatie. ( Overschie )
Alles is in de jaren, 1963, gefuseerd en werd toen De Melkunie, mijn vader moest toen helemaal op zijn brommertje en zijn fiets naar de Spaanse Polder tussen Overschie en Schiedam, volcontinu diensten draaide hij. Momenteel heet alles nu weer Campina, waarvan mijn moeder nog haar pensioen ontvangt.
Waar de Coöperatie / Coöp zijn fabriek had, heeft mijn vader nooit verteld ( het was maar een kleine fabriek ) en de karnemelk van De Melkunie was toch de lekkerste !!!!!
1904 - 1954
Coöperatie Rotterdam
We ontvingen het volgende van Kees Monen:
Winstbewijs
1906
Zag op je website de Stoomzuivelfabriek Aurore , ik heb daar wat kleine info over plus een scan van het winstbewijs 1906, naar mijn informatie was er ook een fabriek in de Persoonsdam 18 ( ca 1960) , misschien kun je het gebruiken. ALTIJD!!
Stoomzuivelfabriek Aurore v\h D.H. van Blankesteijn
(vroeger genaamd: (1899) Hollandsche Kaas Export Maatschappij v\h D.H. van Blankesteijn )
Directie: M.D. Blankesteijn.
Commissarissen: J.B. van Stolk - A. Oppenheim - W.F.H. van Peski
Kapitaal aanvankelijk ƒ 1.000.000, verdeeld in 350 preferente en 650 gewone aandelen à ƒ 1000 , in 1906 teruggebracht tot ƒ 350.000 , door vernietiging van de in de portefeuille overgebleven 350 gewone aandelen en intrekking van de overgebleven 300 aandelen , welke vervangen werden door 300 winstbewijzen.
