We beginnen eerst even met een kleine karakteristieke samenvatting van deze links naar Richard's vorige reizen :
Via de volgende links ga je rechtstreeks naar: (de eerste 4 links vormen 1 pagina)
en we voegen er ook nog deze link aan toe :
Om met dit laatste verhaal te beginnen, met die onvergetelijke eindzin van Richard :
-
‘s Avonds was het tijd voor het nieuwjaarsfeest. We waren uitgenodigd voor een authentiek Schots feest. Rond 20:30h zaten we in een soort enorme bingohal met 180 gepensioneerden. Meiden versieren zat er dus niet echt in, of je moet uit zijn op de erfenis van een oude weduwe. Maar goed, het werd toch behoorlijk gezellig.
En, oud of niet, Schotten kunnen drinken! Mijn god, zelfs Andre Hazes zou het afleggen hier. Na twee pinten (van dik een halve liter) in een half uur dachten Gideon, Dirk en ik dat het nou wel wat langzamer zou kunnen, maar men bleef ‘the Dutch boys’ bier aanbieden. Na een uur zaten we allemaal achter 6 pinten, waarvan er nog 3 op ons stonden te wachten. We werden, plat gezegd, gewoon onder de tafel gezopen door de Schotten. Maar het was wel erg gezellig, echt zo’n dorp van ‘ons kent ons’ en met name Dirk deed het goed bij de dames (op leeftijd). Saillant detail; Schotten hebben inderdaad ! niets aan onder hun kilt, zo bleek op het toilet.
Rond 23:45h verzamelde iedereen zich op de dansvloer waar enkele strijdliederen werden aangeheven, die vertelden over allerlei clans die elkaar de hersens hadden ingeslagen. En bovenal Scotland The Brave en dat soort nationalisme. In extase ging iedereen toen het nieuwe jaar in, proostend op Schotland. Echt heel erg leuk, je viert ineens met 180 man oud en nieuw. We hebben veel vrienden gemaakt, en behalve ons drinkgedrag, hebben we een goede indruk gemaakt als Nederlanders.
Maar goed, inmiddels zijn we weer aan het ontkateren hier. We vermaken ons prima
Uit onze China reis deze fragmenten :
-
Aad was al twee keer alleen in China, waarvan 1 keer via de Transib van Moskou naar Beijing : zie deze link en ook deze link, over z'n tweede reis, en dus kwam het goed uit om het nog een derde keer te doen, je laat je zoon toch liever niet alleen !!
Ni-hau (=hallo)
na drie jaar weer terug bij het spugende deel van de wereld: Chinezen!
Alleen vreemd dat iedereen onder dat soort omstandigheden de onoverkoombare neiging krijgt slap te gaan ouwehoeren over de maan, de sterren en hoe klein we allemaal zijn zo onder al die sterren (de goedkoopste versiertruc die ik ken, maar blijkbaar soms effectief)...en ik kreeg nog een duitse jongen op me af die net was aangekomen uit Berlijn en nu al heimwee had. Nou ja, het houd je bezig, he.
Ik vermaakte me met het uitzicht, en heb tijdens de reis heeeeel veeeeel instant-noudles gegeten. Instant-noudles zijn een apart verhaal hier in Azie. Je krijgt een enorme piepschuimen bak noudles, met gedroogde groente (ja, mam, groente!), gedroogd vlees en 'saus', en daar gooi je dan kokend water bij en dan heb je een prachtige maaltijd.
....rond 18:30h was ik eindelijk in Shanghai. Mijn vader zou me opwachten, waar zijn Rotterdamse punctualiteit (als iemand zich afvraagt waarom ik altijd te vroeg op afspraken kom; dat heb ik van mijn vader) wat te kort bleek te schieten. Na 2 uur wachten toch maar richting hotel gegaan, met de metro.
In de lobby stond hij uiteindelijk te wachten. Het hotelpersoneel vond het maar niks dat hij 's avonds nog de deur uit ging. Nou ja, het was in elk geval nog steeds erg leuk om iemand die je kent ineens voor je te zien staan, zeker in Shanghai.
En toen: cultuurschok Ik kwam op de hotelkamer en heb geloof ik een uur alleen maar rond zitten staren! Enorme kamer, enorm bed (geen stapelbed zowieso), minibar, eigen douche en wc, shampoo van het huis, stoelen, bureau, kortom erg luxe allemaal. Heerlijk geslapen
Ook maar gelijk inkopen gedaan, veel souvenirs gekocht, en mijn afpingel-kwaliteiten weer eens laten botvieren.
Maar erg leuk spelletje, vind ik zelf.
en dit emielde Aad toen Richard even weg was
zo richard is even aan deboemel, zijn we even onder elkaar, nee hoor we hebben het samen heel gezellig alleen het toetsenbord is zoo gammel als wat...
richard is hier inderdaad een kleine (grote) attractie, maar het verhaal gaat verder, beetje vereerd mag best toch
(hadden ze het over mij dus) nou mijn dag kon toen niet meer stuk, dat snappen jullie wel, maar ik weet dat mijn philips buikje en die licht uitstaande oortjes het hier ook goed doen, hoor, heb nu alleen wat konkurrentie gekregen, maar hij loopt ook altijd voorop, ik huppel er wat achteraan
nou die zoon van ons kan pingelen als de beste, iets kost een kwartje en met hem erbij 18 cent, dus we worden nog eens rijk, moeder zou zeggen, ja zoiets slaat een geslacht over,dat pingelen heeft die dus van moeder Alie
bij iedere KFC moet ie ook even een menuutje doen, drink ik gezellig een kopje thee mee en jat ook een paar frietjes en drinkt hij vervolgens uit mijn flesje water, maar ja het blijft je kind dus dat zie je maar door de vingers en ik betaal dus meestal, oh ja hans, richard zijn pinup pas deed het niet, of jij ook weer even kunt bellen, hij leeft nu echt op mijn portemonnaie
gisteravond samen 2 films gekeken, eentje ging over een vrouw die haar man 2 keer vermoordde, dus beetje "eng" (nee die 2 is geen typefout)
enne jullie geloven het niet, maar het was weer vandevenen weer, heerlijke miezer en dus kon mijn lange
broek aan en we hebben toen heerlijk 2.5km over de stadsmuur gelopen en toen via de KFC een taxi a 5gulden, via dat reisburo naar het museum genomen. weer heerlijk genoten van alles wat er stond, richard hield niet zo van al die potten en pannen, maar vond het toch wel leuk want hij heeft een aantal foto's met mij erop genomen voor onze website, en hij droeg mijn tas
groetjes en kusjes voor wie daar interesse in heeft
het verhaal waarom deze dame werd gedood, kun je lezen via deze link
na het eten willen we nog in het pikke donker (ENG, ENG, ENG................, maar gelukkig zijn we met 14.000.000 mensen die hier meestal dag en nacht rondsjouwen.) naar de muur lopen, want die is hier prachtig verlicht, net als trouwens alles hier, china houdt nu eenmaal van felle kleurtjes, maar van die wandeling waren we snel genezen, want het begon toch te waaien en te donderen. Iemand trok toen ineens ook nog een bak water open, niet normaal meer, we hebben moeten rennen.......
zag eergisteren nog even onze familie homepage, de teller stond al boven de 2500, met dank aan aline
nou we weten na zo'n luier dagje niets meer te melden en dus gaan we eruit tot beijing
heel veel groetjes van aad, die onder kritische begeleiding van richard dit zat in te typen
en toen lichte paniek vanuit Hellevoetsluis: Hans een Chinees virus ???
Gisteren schrok ik even toen ik het net opging. Ik kreeg vooraf een waarschuwing, dat ik eerst Chinese woorden moest binnen halen, voordat ik een emiel kon openen.
Toen kwam er van een andere bekende een bericht binnen met bijlagen. Deze bijlagen was ik bezig aan het openen en toen kreeg ik tot twee maal toe een waarschuwing van mijn anti virus, dat ik deze bijlagen verder niet moest openen.
Zo zie je, ook bekenden kun je niet vertrouwen, ik had zoiets nog nimmer gehad, betrokkene zal ik hierover wel eens even aanspreken. Ik heb dit bericht onmiddellijk verwijderd.
Vandaag kreeg ik weer het bericht, dat ik Chinese woorden moest binnen halen; dit heb ik weer verwijderd. Eerst dacht ik nog, dat dit van jullie afkwam, maar dit bleek toch niet waar te zijn. Nu ik zal vandaag wel even ook een berichtje zenden aan Carliene en haar ook deze emiel wel zenden, kan zij zien wat wij allemaal te vertellen hebben.
Nu beste broer en neef, dat was het voor deze keer weer. Veel plezier verder in China en ik hoor jullie wel weer.
O ja, ik zal van al jullie emielen en die van mij, wel een uitdraai maken voor moeder, zodat zij toch zo ongeveer wekelijks haar plof krijgt, want daar is zij zoo aan gewend.
Nou die jongens in China vermaken zich best hoor. Ik heb gisteren de atlas maar weer eens gepakt, waar zij nu eigenlijk precies zijn, want ik had het niet helemaal goed meer in mijn hoofd. Nu zo te zien maken zij flinke reizen. Van Xi'an naar Beijing is nog een flinke afstand. Zij zullen wel met de trein reizen, want daar in China is natuurlijk geen wijkbus!!!
Op het plein Mao in zijn mausoleum gezien, museumpje gepikt, etc. Alles gaat wel een beetje bureaucratisch: kaartje kopen bij mevrouw A, dan met bagage weer naar B, tussenstop bij C, controle bij D (en dan mocht mijn vader zijn water niet meenemen, terwijl mijn flesje onopgemerkt meemocht naar Mao), snel door, en voor je het weet sta je weer buiten. Alle voorbereidingen kosten meer tijd dan de bezichtigingen zelf. Maar het is allemaal erg mooi, en ik kom veel Chinese gewoonten tegen die ik uit Taiwan al kende. Lawaai maken is de voornaamste.......
Gisteren hebben Aad en ik Pekingeend gegeten; smaakt een beetje naar kip, iets droger (en dan voor een zwemmer!), maar toch wel leuk om een keer te doen: de kok komt hem ter plekke voor je snijden. Verder ben ik fan geworden van de lokale kruidenthee. Dan ligt er een paar kamilledingen in een kopje, en dan komt er een mannetje met een enorme gieter op afstand je kopje bijvullen. Erg knap; ze kunnen goed richten met dat water, dat dan hoeps! zo in je kopje verdwijnt en de thee weer aanvult.
Aad wordt steeds ijdeler........
no, he is my father
oh, so young
how old do you think he is...
40
aline er is dus een kans dat je me nog kunt inhalen !!!!!
echt gebeurd hoor (al 2 keer) en dus geen grapje
Tot volgende week in Nederland (hoeft oma ook niet meer ongerust te zijn, toch!)
Nou Oma vindt het toch maar helemaal niets dat jullie daar zitten, Wat doen ze daar in China. Ik vind Chinezen maar niets het zijn net vlooien
En ze mogen daar maar gemiddeld anderhalf kind krijgen. Hoe ken dit nou??
Buurvrouw Knoop had al een oplossing hiervoor, dan doen ze dit toch samen met de buren!!!!.
En dan tot slot van moeder: "kinderen blijven jullie bij mekaar? en mekaar niet kwijt raken hoor???"
En dan de liefste opmerking die je als Paps kunt krijgen :
|
Enkele weken later ging broer Arnoud naar de USA..... Klik maar eens hier op, als je Arnouds emielen vanuit New York en Washington wilt lezen, ook Arnoud kan geweldig goed observeren en wat beschrijft hij alles leuk..... Veel plezier met Arnouds pagina |
|---|
En weer daar voor, was Richard naar Egypte en Australie geweest en dus ook wat typische fragmenten :
-
De eerste nacht sliepen we in rieten
hutjes (echt zoals we ze kennen uit Kuifje in afrika), maar 's nachts koelt
het enorm af. Mijn stenen bed bracht daar niet veel verbetering in en ik lag
dus enorm in de kou te zitten. Echt rillen, klappertanden, etc.
onder politiebegeleiding (er worden daar wel eens wat fundamentalisten gesignaleerd).
...................................... Alles goed hier, ik ga nu weer een hapje eten..........................
salaam
helaas was ik overdag iets teveel verbrand, en dus gloeiden mijn benen op in het donker. Heb nu (drie dagen later) nog steeds een knalrooie kop en de rest van mijn lichaam zou niet misstaan als kreeft bij het Hilton (waar ik nu dit mailtje zit te typen).
Een van de reisgenoten van Richard en Dirk maakte maar liefst 662 foto's en zette die als volgt op het internet. Aad was diep onder de indruk en vond zowaar zijn zoon terug in wel 2 foto's, wie vindt er meer ??
En toen Australie :
............Melbourne was een beetje nat en vies (met name onze jeugdherberg, de jongen onder mij bleek er een genoegen in te scheppen de hele nacht door scheten te laten, en het stonk er echt enorm......).
Een van die gasten vroeg me wanneer 'Holland has been civilised'.......
Zoveel Hollanders dat er hier rondlopen. Je begint in het engels, en uiteindelijk blijk je gewoon Nederlands te kunnen praten.
Ik hou het even kort, heb nog 18 mails te beantwoorden....................
Heb net 950 km gereden, dat is best wel inspannend (ongeveer A'dam-Praag), maar het is hier verder weer helemaal prima
Ik zat een beetje bij te komen van een dreun tegen een paal de vorige dag (en een beetje van de alcohol), verder alles goed hoor, en zat weer heerlijk in de zon boekje te lezen.
Als buur had ik een vrij grote leguaan, bijna meter lang! Prachtig beest, erg lui, net als ik.
Gezwommen in een riviertje, wat erg vreemd rook: ik hou het op de lucht van aardappelpuree, al vond Rutger het eerder panne(n)koeken.
Anyways
Ben net thuis van een hele dag vergaderen in het academisch genootschap, gekeken of ik je geest hier nog tegen kwam, ben via het toilet (even plassen), maar "ontsnapt".
Thuis als troost maar Chinees gehaald, want Mam is de hort op naar Schoonhoven met creditcard...., wilde iets kopen vast voor de vakantie, maar we zijn net terug uit Wales, dus ????
Anyways, (vind ik een hele leuke.......) heb trouwens mijn weddenschap verloren : maak het toch nog mee, dat we gaan verhuizen naar de Campus, wij zijn uitgeroepen tot pilot en moeten op 1-1-2003 (.....) al over zijn, kan ik op donderdag niet meer naar de markt voor goudreinetten. Heb dit al besproken op de markt, de appelboer wilde ook best naar de Campus, verliest een hele goede klant, kom al bij hem sinds ik bij Licht werkte, al weer 20 jaar geleden, kind waar blijft de tijd, zou Oma zeggen.
Oma heeft op dit moment last van jicht, volgens haar een rijkeluisziekte en dus was ze maar liever een armoedzaaier.....
Nou, dat was het weer uit Geldrop, het is hier nu deze week ca 25C, dus zaterdag met Oma hopelijk een niet te warme dag in Overschie. Oma sprak de wens uit voor zaterdag "'k hoop dat mijn benen het dan nog doen, benieuwd wanneer ze er mee ophouden, als ze dan maar niet aan mijn verstand beginnen", leuk toch, de rest staat op deze link
Sydney is een leuke stad. Het kostte Rutger en mij enige moeite, maar nadat we voor de derde keer de stad van noord naar zuid ('shit, zijn we hier al?') hadden doorkruisd, hebben we een leuke jeugdherberg gevonden, eentje met gratis ontbijt (lekkere broodjes!).
En, voor mij een groot pluspunt, een bed met 'open einde'. De meeste Australische beddenmakers hebben de neiging om aan het voeteinde (of hoofdeinde, want omgekeerd liggen hielp ook niet) zo'n modieus plankje te timmeren, zodat ik, met behulp van de stelling van Pythagoras, alleen dwars net mijn benen kan strekken.
Kwam langs het oorlogsmonument in Hyde Park. Beetje officiele plek, tikje sacraal zelfs, maar eromheen was het hele park bezaaid met kerstboomverlichting en grote neonreclame. Beetje vreemd contrast, maar door al die verlichting kon ik wel 'veilig' in het donker door het park lopen. Vrijheid door neonreclame, misschien een mooi motto voor de 5-mei viering volgend jaar..........
Vanochtend zijn we op een groot vliegdekschip geweest; een stel amerikaanse mariniers (5000) hadden hier vrij (gevolg: overal dronken matrozen in Sydney), en wij mochten op hun schip kijken. Echt enorm groot! Overal straaljagers enzo, maar ook een beetje amerikaans over de top indruk proberen te maken.
O ja, en pap: een tube Prodent zou ik nog wel kunnen gebruiken straks in China....
John was op en top australier: gok- en drankverslaafd van hier tot in Tokio, maar je kon wel met 'm lachen. Hij bood me een spelletje pool aan, en een biertje. Daarna deed ik hetzelfde, en dus eindigden we aan de bar.
John moest echter op een gegeven moment weer gaan gokken (paardenraces), maar stelde me voor aan Elaine. Elaine was een 'outcast' in C'bran: ze was verhuisd, en nu weer even op bezoek. Dat pikten de meesten echter niet, en dus zat ze alleen aan de bar. Maar Elaine bood mij ook alweer de nodige biertjes aan, dus ik vond het allemaal best.
Ik was ruim een uur onderweg en toen BANG werd ik beschoten
Of, wat later bleek, ik had een klapband. Oeps. Gelukkig was er net een tankstation, dus al hobbelend (iedereen lachen daar) van de weg af. OK, en dan bandje verwisselen.
Alles goed hier. Ik kijk uit naar Shanghai!
Nog een tip: je hoeft geen aftersun mee te nemen, daar heb ik nog genoeg van, net als scheerschuim en aftersshave. Scheelt allicht weer met pakken!
Enne...als je dan toch extra ruimte hebt; kun je een Volkskrantje voor me meenemen? Lijkt me leuk om te lezen!
Aber jetzt
Aad heeft beloofd niets over de geschiedenis van Nieuw Zeeland te melden, wil Richard misschien zelf doen....?
Even een kort bericht - ik ben nu via Washington in lOS Los Angeles, even wachten en over uur naar Auckland, waar ik morgen ben.
- Aad mailde dat op de terugweg vanuit Londen Stansted zijn mini-schaartje uit veiligheidsoverwegingen in beslag was genomen, op de heenreis was het natuurlijk geen probleem, waarop Richard vanuit Nieuw-Zeeland reageerde met :
Schaartjes moet je ook gewoon in je bagage doen, niet bij de handbagage. Voor je het weet pleeg je een aanslag. Toen ik de USA in kwam, eergisteren, vroegen ze zelf of ik van plan was dat te doen, of ik iemand ken die dat wilde. En of ik mensen kende uit het nazi-tijdperk.
Mijn auto hier is een automaat, dus je linkerbeen heeft vakantie, en voor de rest is het gas of rem. Heb mooie route gedaan; overal langs de snelweg heb je 'Scenic drives', dan ga je een enorm mooie omweg maken, en vandaag heb ik allerlei prachtige stranden gezien, mooie heuvels, etc.
Wel ben ik weer zo rood als een kreeft; net als Barcelona. Maar sinds vandaag ben ik gaan insmeren....
Verder heb ik veel zin om door te gaan; zo'n stad heb je wel gezien na een paar dagen, en iedereen is altijd maar drukdruk bezig. Dus morgen lekker relaxen naar Kerikeri. Ik ga ook nog naar Rotorua, daar zijn allemaal van die thermische baden.
N-Zeeland is vooralsnog erg geslaagd, zeer mooi en niet duur (een bed kost me zo'n 8 (acht!) euro per nacht, de auto 12, een menuutje bij de MAC 7,50), en lijkt erg veel op Engeland, alleen alles net even iets indrukwekkender qua bergen (eeuwige sneeuw) en landschap. Op het vliegen na een ideaal land voor je!
Een paar dagen later :
het gaat allemaal geweldig, al is er niet veel internet waar ik ben. Nu zit ik in een elektronica-winkel, waar je hun snelle internet mag testen...
Hierbij mij programma; ik ben nu volgeboekt:
- 1 jan Thames
- 1 jan Opotiki
- 2-4 jan Rotorua
- 4-9 jan Ohakune
- 9-12 New Plymouth
- 12-16 Wiatomo
- 16 vliegtuig, 17 jan terug in Amsterdam
Alle hostels waar ik zit zijn via die website die aad heeft te vinden, in noodgevallen daar dus bellen
Verder alles goed, vandaag 18 km bergwandeling gedaan! Prachtige omgeving, heerlijk rijden en bedacht me vandaag nog dat dit eigenlijk helemaal moeder-proof is: er zijn zelfs geen enge spinnen, gevaarlijke slangen, alleen maar lieve kiwi's (vogels) en hele mooie bomen en planten
Nou, ik ga nog even zwemmen, doegie
Op 2 januari kwam dit leuke verhaal binnen :
ik wens iedereen bij deze natuurlijk ook een geweldig 2003 toe en ik hoop dat ik jullie allemaal aankomend jaar ook weer mag tegenkomen onder het genot van een lekkere pint, een bak koffie, heerlijk diner, spetterend debat, goede sigaar of een combinatie van deze zaken.
Na 4 dagen Auckland, waar ik eigenlijk vooral een beetje heb genikst, ben ik vertrokken naar Kerikeri in het noorden. Kerikeri was zo'n beetje thuiskomen: met 8 mensen een heerlijke kerst gehad.
De eigenares van het hostel had een uitgebreide lunch gemaakt en om een uur of drie 's middags lag iedereen uit te buiken in de tuin. Heerlijk, kortom. Vanuit Kerikeri was het maar een uur of drie rijden naar het meest noordelijke punt, dus dat heb ik de volgende dag gedaan, samen met Renata, een Duitse die net haar baan heeft opgezegd en nu een jaar aan het rondreizen is.
In een prachtige omgeving (blauwe oceaan, mooie bomen, planten, volgels, weer) hebben we toen op tweede kerstdag aan het strand rondgedobberd.
De auto doet het prima; we moesten een uur of wat door een dirt-road (weg zonder asfalt, met alleen maar stenen en zand) en dat hield-ie prima.
De volgende dag heb ik Carlton (een 'local'; hij slaapt alleen maar in hostels omdat dat goedkoper is dan een eigen huis) een lift gegeven en daarna weer wat Scenic Drives gedaan: wederom prachtige uitzichten en veel dirt-roads. Dan sta je om drie uur 's middags op een rots naar de oceaan te kijken; dat is wel gaaf hoor!
's Avonds met Nico, een Griek, gegeten en de volgende dag zijn we samen naar Thames gegaan, in de Coromandel (dat is het tropische gedeelte van NZ).
Leuk detail: in de krant werd op 28 december moord en brand geschreeuwd: 'Traffic Stuck'. Bleek dat heel NZ op 28/12 vertrekt voor vakantie, en bij Auckland stond die ochtend over een stuk van 10 kilometer sommige toeristen maar liefst een half uur stil. De premier is teruggeroepen (geen grap) van vakantie, er zijn vragen gesteld in het parlement, en de volgende dagen stonden de kranten vol met ideeen om deze afgrijselijke ramp aan te pakken....kortom, je begrijpt waarschijnlijk waarom ik autorijden hier zo leuk vindt: je kunt rijden wat je wilt, benzine kost 50 eurocent per liter en zelfs het linksrijden went na drie bochten.
Maar je moet wel uitkijken met je snelheid: de politie neemt blauw op straat hier vrij serieus: om de 15 minuten staat er wel zo'n auto langs de snelweg met zo'n donuteter erin. Op dag 6 was het raak: wiew-wiew! Ook ik was blijkbaar te hard aan het rijden. Gestopt, agent stapt uit, en na mijn eerste 'hello officer' kon hij horen dat ik niet uit NZ kwam. 'All right, Netherlands, yes, that's a fine country. But I'll tell you, son, if a sign says 70 you're not supposed to go 92. You understand?' Natuurlijk begreep ik dat. 'Well, have a nice holiday'. En dat was het dan. Ik ben sinds die tijd weer helemaal voor gedogen, al rijd ik nu als een voorbeeldig burger precies volgens de snelheid (maximum is 100, maar veel bochtige wegen zorgen ervoor dat je maar 60 kunt)....
Maar goed, met Nico dus naar Thames. We dachten in een jeugdherberg te komen, maar het was zo'n huisje op een familiecamping. Maar goed, hij slaapt in een tent en ik had dus het huisje voor mezelf. Maar je ontmoet zo weer eens wat andere mensen: allemaal gezinnetjes; sommige gaan met kids een jaar op reis! Met een van die gezinnen heb ik oud-en-nieuw gevierd; vanwege brandgevaar mocht je geen vuurwerk afsteken, dus bleef het bij een biertje en een paar partypoppers.
Thames was een goede uitvalsbasis voor mijn eerste serieuze 'tramp' (wandeling). Heb weer uurtje dirtroad gedaan, waarna een wandeling begon die iets van 12 uur moest duren. Prachtige bossen, daarna flink klauteren omhoog (over een oud goudmijn-spoorrails-pad) en dan kom je bij een hut waar je kunt overnachten. Maar allez, ik kon ook de Pinnacles (rotspartij) op. Dat was echt geweldig! Je kon alleen maar klimmen; niet te veel naar beneden kijken, en dan zit je dus om 1500h in je eentje bovenop een 900 meter hoge rots een beetje rond te kijken. Dat was erg indrukwekkend. Langzaam weer naar beneden, pad ontdekt (waar ik een Nederlands koppel tegenkwam) en zo via de officiele route weer terug.
De volgende dag de benen laten uitrusten; Nico wilde graag vissen (nationale sport hier), en had een hangmat. Ik benoemde mezelf tot 'Hoofd Toezicht' en heb de hele dag aan de kust in een hangmat gelegen, biertje gedronken en vanuit die positie kunnen kijken hoe Nico voor 7 dollar aan aas in de zee heeft weg weten te werken zonder ook maar een vis te vangen. Maar goed, een BigMac menu ging er 's avonds ook prima in.
Daarna een dagje in Opotiki (in het oosten) geweest, daar veel aan het strand gehangen, in 2e boek begonnen (de eerste was 'Dead Famous': allemaal lezen; geweldig leuk) en veel gewandeld en rondgereden. De teller staat nu op 2800 kilometer. Vanochtend naar Rotorua, dat is het hart van toerisme hier: allemaal vulkanen, geisers, hot pools (ik ga straks weer even bubbelen in het hostel). Allemaal echt prachtig, maar het stinkt wel enorm, al die zwavel hier.
Nog wat Nieuw-Zeeland feiten:
- Je mag pas alcohol kopen als je 25 bent. Ik moet ook elke keer paspoort laten zien, en ben meestal hoofd bierinkoop voor de jongere backpackers
- Een pistool daarentegen mag je vanaf je 18e hebben
- Drugs zijn verboden, maar de bevoorrading lijkt efficienter te zijn dan in menig Nederlands' coffeeshop (bron: Nico)
- Als je hier een SOA oploopt, ben je verplicht aan de dokter al je vorige sexuele partners op te geven
- Ze poetsen hier je voorruit bij een benzinestation
- Je mag hier per uur een biertje drinken en dan nog achter het stuur kruipen: NZ heeft het hoogste toegestane alcoholpercentage in je bloed van alle westerse landen
- Het wemelt hier van de HongKongers, die na de Chinese overname massaal voor NZ hebben gekozen
- De Britse koningin is immens populair; uit onderzoek bleek dat meer mensen haar kennen dat de premier
Een paar dagen later :
vandaag net een nieuw kapsel aangemeten gekregen hier, en ik dacht dat dat wel een goede reden was voor een email naar jullie. Ik ben slecht in openingszinnen, dat blijkt wel.
Maar goed: in Rotorua (waar mijn vorige mail vandaan kwam) veel gezien: enorme geisers, kokende modderpoelen, lava, en allerlei anders moois dat moeder natuur doet als ze boos is. En, jawel, mijn eerste kiwi! De kiwi is de bijnaam van NieuwZeelanders en is een klein vogeltje. Maar ik denk dat ze bij het ontwerpen van de vogels de stagiaire de kiwi hebben laten doen: het is een lelijk beestje, een soort flinke tennisbal, met veel te dikken benen en een onhandig grote snavel. En het beestje wordt met uitsterven bedreigd.
Geheel terecht, wat mij betreft.
Verder had mijn hostel in Rotorua een heerlijke hot pool: zo'n warm bad waar je 's avonds heerlijk biertjes zit te drinken en de sterren kunt bekijken. Het was, kortom, weer afzien daar.
Tijd dus om door te gaan naar wat wat mij betreft het hoogtepunt is tot nu toe: Mordor! Dat is eigenlijk Torongio National Park, maar sinds LOTR er die film heeft opgenomen beter bekent als Mordor, vandaar. Opvallend trouwens dat alle Kiwi's (de inwoners van..) hier iemand kennen die iemand kennen die koffie heeft gezet bij de opnamens, of iemand kent die de kostuums heeft gemaakt, of....kortom, LOTR is hier 'hot'. Mooie film trouwens, al moet je tot deel 3 wachten tot die ring eens in het vuur wordt gegooid.
Maar goed, Mordor heeft de prachtige wandeling 'Crossing'. Dat is een stevige tocht. Je wordt dan om 6.30 's ochtends gedropt aan de ene kant en 's middags aan de andere kant opgepikt. Nou vind ik wandelen leuk, maar ik ga %*^() niet om 630 opstaan tijdens vakantie! Kortom, ik ben zelf rond 1100h naar het begin gereden, heb de Crossing gedaan en aan het einde omgekeerd en nog een keer gelopen. Menig wandelaar verklaarde me voor gek, en ik heb nog spierpijn (theoretisch zou het 14 uur moeten duren om dit te doen), maar mooi! Je loopt door enorme kraters (alsof je over de maan loopt), ziet geweldig mooie kokende meren, rotsen in alle kleuren van de regenboog, en het ene na het andere prachtige uitzicht. Waanzinnig, absoluut. Zelden zoveel moois gezien op een dag.
Tijdens deze tocht kon je ook nog de vulkaan Mt Ngaoroe (oid) beklimmen. Dat leek me een beetje teveel van het goede, maar twee dagen later ben ik terug gegaan om deze joekel op te gaan. Het waaide inmiddels flink, dus de klouterpartij was wat zwaarder dan anders. Overal los zand, dus het tempo werd twee stappen omhoog, en weer een terug (en soms acht terug, als het hard waaide). Uiteindelijk via een rotspartij boven gekomen en ineens sta je op de top van een vulkaan. Voor diegenen die zich afvragen wat je dan in de vulkaan ziet (daar was ik eigenlijk wel benieuwd naar): een warm meer.
Het stonk gigantisch naar rotte eieren, want meneer de vulkaan is nog actief (dit soort verhalen kan ik beter achteraf aan mijn moeder vertellen dan vooraf, bedenk ik me nu), maar het mooiste was vooral dat je ineens in de wolken bent. Dat ben ik sinds enkele dagen voor mijn vertrek ook al, maar letterlijk is toch ook wel bijzonder. En op een gegeven moment klouter je ineens boven de wolken en dat was ook wel apart, al waaide het wel erg hard, dus tijd voor de afdaling. Voor mensen met hoogtevrees af te raden.
Het was achteraf wel een beetje eng, je glijd naar beneden over een lawine van zand en stenen, ontwijkt af en toe een steen die wat harder naar beneden wil, en schuilt af en toe in je regenjas voor al te stevige winden vol steen. Ik weet niet of ik het nog eens zou doen, maar het was achteraf wel erg gaaf.
En na een stevige wandeling is het tijd voor een heerlijke Wopper. Gelukkig was de BurgerKing maar 50 kilometer verderop, dus na een klein uur zit je dan toch smakelijk te eten.
De afstand was overigens niet erg: via de ene weg rij je over de 'Desert Road', een soort mini-woestijn, en via de andere weg kom je langs die vulkaan die ik heb beklommen en 'snowy mountain', een berg (je raadt het al) met sneeuw.
Tussendoor nog wat mooie routes gereden, en in een leuk hostel verbleven in Ohakune. Ik bewoonde een kamer met een USA-Richard. Deze Richard was een soort mengeling tussen Pim Fortuyn en Osama Bin Laden: een enorme baard en een kale kop. Verder veel lol met de kinderen van de eigenaar, ik heb zelfs nog de negende verjaardag gevierd van de middelste dochter, die volgens haar oudere zus stapelverliefd op me was.
Maar aan alle pret kwam weer een eind: op naar New Plymouth, een stad aan de voet van een andere berg, Mt Egmount. Ik zit in een geweldig leuk hostel, waar de eigenares alle namen van de bewoners kent en rond acht uur een taart in de vorm van de berg serveert. O ja, en een hangmat in de achtertuin, maar ik zal jullie al te veel hedonisme besparen.
Anyways,
vandaag geprobeerd die berg te beklimmen, maar hij was in enorme wolken gehuld. Ben geloof ik tot 1800 meter gekomen, maar ik zag helemaal niets meer en het werd ook wel nat, dus maar naar beneden gegaan en de stad in getrokken waar ik nu dus zit.
Heb foto's laten ontwikkelen en kreeg gelijk de tip dat aan de overkant bij het arbeidsbureau gratis internet is, waar ik nu dus zit te tikken. Ik denk niet dat ik hier een baan ga aannemen (het meeste is voor Maori's bedoeld, die zijn hier een tikje een probleem qua werk, criminaliteit, etc), maar het is een aardige dame achter de balie. Oh, ze gaat nu ook koffie voor me halen.
Tijd om te gaan dus, morgen tweede poging naar de berg en dan nog 4 dagen in Waitoma, waar ik grotten ga abseilen, bevaren etc.
Het laatste reisverslag vanaf een vliegveld :
vandaag zitik weer uren te wavchten op het vliegtuig,dus vandaarmaar weer even een email achter een erg oude computer netr een raar toetsenbord sorry voorspelfouten....
De laatste dagen waren erg leuk - ik ben met twee anderen nogmaalsMount Egmont opgeweest,maarzonder succes,er was teveel mist. Wel hebben we nog sneeuwballen gegooid,maar hetleukste was eigenlijk 's avonbds.Ik heb die andere twee met de auto naarde berg gebracht,en de deal is dan dat zij voormij koken,.Zo heb ik inmiddels al heel wat maalt5ijden gegeten. Hihi!
Anyways, buiten een heerlijk maal hadden zeook nog wat flessen wijn in de aanbieding en het is erglaat geworden op de veranda,maar ik geloof dat we uiteindelijk wel alle wereldproblemen hebben opgelost. De volgende dag door naar Waitomo Caves,mijn laatste bestemming.
De grotten hier zijn de bekendste atrakktie. Erzijn zgn glowworms. Dat zijn wormpjesdienet als spinnen draden weven ominsecten te vangen. Maar zij doen dat in het donker. Na het spinnen gaan ze boven uin de grotzitten en geven ze licht.Menig insect die dan voorbij komt denkt 'hee, daar is luicht!' en vliegt zo recht op de dinertafel van onze gloeiende vriend. En het is een prachtig gezichtals je er onder drijft.
Ik heb zo'n toer gedaan door de grotten - wetsuit aan, en dan duiken,zwemmen, en allemaal leuke dingen in de grotten. Het was ijskoud, maar enige koffie hielp wel. Heb ook nog een stuk ge-abseild, kortom, een leuke dag.
Verder nog wat gewandeld en rondgereden, en vandaag dus weerterug. Heb net weer voor de Amerikaanse douane zo'n form ingevuld met allerlei leuke vragen zoals: bent u van plan omterroristische activiteiten te ontplooien? Ik ben eigenlijk altijd geneigd om dan leuk te willen doen,maar hoorde gisteren toevallig dat een Nieuw-Zeelander op dat formulier hadingevuld
nu al 3maanden vast zit....geen grappen dus met diejongens.
Verder dus een beetje wachten en hangen, en hopelijk een beetje goed eten in het vliegtuig. Niet zoveel te melden verder,al ishet natuurlijk erg jammer omweer weg te gaan, maar ik vind het ook wel weer leuk iomjullieallemaal te zien!
Dus,bedankt voorallemailtjes en graag totziens!
groetjes
Richard
PS>Reply svp naar
richard@engelfriet.net
Aangezien ik hotmail niet meer ga gebruiken alsik terug ben omdat deze helemaal plat is door alle junkmail.....
