Terug naar  Hans' homepage
Een e-mail sturen naar Hans? Zijn e-mail adres is hans@engelfriet.net
(klik op deze tekst om een voorgeadresseerde mail te openen)
Terug naar  het Engelfrieten overzicht

Naar beneden 

Mijn bankleven in een notendop, deel 23

Mijn bankleven in een notendop verteld, maar het duurde wel bijna 36 jaar bij






hansmaasstad

Hans Engelfriet achter zijn, toevallig, net opgeruimd bureau,
want dit verhaal over zijn bankleven in een notendop zit er weer op




Klik hier om terug te gaan naar deel 22





Alvorens ik nu verder ga met mijn bankverhalen, lijkt het mij toch wel leuk om eerst even een stukje geschiedenis te vertellen over de plaatst Hoogvliet. (eindelijk, zal Aad wel zeggen....) Wij zouden daar immers 17 jaar verblijven, iets wat ik toen nog helemaal niet kon weten. Van tevoren trachtte ik altijd wel iets te weten te komen over de geschiedenis van Hoogvliet, de plaats dus, waar ik zou gaan werken en zou gaan wonen. Het betreft een compilatie uit een boek over de geschiedenis van Hoogvliet, dat in 1991 is verschenen en dat heel goed de geschiedenis van Hoogvliet weergeeft.

De gemeente bestaat uit de heerlijkheden Hoogvliet en Oud - en Nieuw Engeland, bevat het dorp Hoogvliet en enige verstrooid liggende huizen; men telt er 109 huizen, bewoond door 157 huisgezinnen, uitmakende ene bevolking van 740 inwoners, die meest hun bestaan vinden in de landbouw en veeteelt, ook wordt er nog zalmvisserij gedreven. Men heeft in deze gemeente een korenmolen en er was vroeger een scheepstimmerwerf, welke thans niet meer in werking is.

Zo wordt Hoogvliet beschreven in het Aardrijkskundige woordenboek der Nederlanden, dat in 1844 verscheen. De dorpsbewoners van toen hebben echter helemaal niet kunnen bevroeden, wat er met de gemeente Hoogvliet in de loop van de tijd zou gaan gebeuren. Zij zouden de Rotterdamse planologen zeker geen hoofdprijs toekennen, als zij konden zien, wat die van hun gebied hebben gemaakt. Natuurlijk hebben de grote veranderingen in Hoogvliet niet van de één op de andere dag plaatsgevonden. Tot de jaren dertig van de vorige eeuw is de ontwikkeling gelijk aan die van de andere plaatsen op het eiland IJsselmonde. De stoomtram mocht dan vanaf 1904 het gebied uit een zeker isolement hebben verlost, het aanzicht en het leven bleven nog steeds landelijk. Ook de aanleg van de Groene Kruisweg ( 1931 - 1933) bracht in dat opzicht weinig verandering. De annexatie van Hoogvliet - samen met Pernis - door Rotterdam in mei 1934 is echter een breekpunt geweest in de historie van het dijkdorp. Op dat moment waren er 300 woningen en 1300 inwoners; een bescheiden groei ten opzichte van de cijfers van 1844.. De Rotterdamse architect J.Verheul Dzn. had in april 1934 reeds een vooruitziende blik.

verheulpt

J. Verheul Dzn (rechts) krijgt op 4 September 1941,
dus na de verwoesting van de door J. Verheul Dzn ontworpen Schouwburg
de ongeschonden stichtingsoorkonde van "zijn" in 1884 gebouwde Schouwburg
links Ir. Fritzlin, Chef Waterbouwkunde Gemeentewerken

LINK

Uiteraard hebben we over J. Verheul Dzn ook een apart verhaal: LINK

Hij stelde, dat door de annexatie heel veel van het bestaande vriendelijke landelijke schoon en van de bouwwerken uit een oude cultuurperiode in de verdrukking zullen komen. Veel zal gerooid, gesloopt en vergraven moeten worden, veel zal in havens, kanalen en industrie - of handelsterreinen worden omgezet.

De vestiging van een raffinaderij van de Bataafse Petroleum Maatschappij (thans de Shell) in 1936 in het gebied tussen Pernis en Hoogvliet bracht inderdaad grote veranderingen in het landschap en de samenleving. De eerste boerderijen vielen ten prooi aan de slopershamer en als Hoogvlieter, kon je voortaan je brood niet alleen verdienen in de landbouw, maar ook in de industrie. Voor werknemers van de "Bataafsche" werden woningen in het "Shell-dorp" gebouwd. Maar dat was natuurlijk nog niets vergeleken bij de ontwikkelingen van na de tweede wereldoorlog. De toenemende industrialisatie en de havenuitbreidingen zorgden toen voor een grote vraag naar arbeidskrachten, die ook uit andere delen van het land moesten komen. Planologen bogen zich over de vraag, waar die werknemers zouden moeten wonen. De keuze voor een nieuwe woonstad viel op Hoogvliet. Over de juistheid van deze keuze wordt nog altijd gediscussieerd,. Velen menen, dat het niet had mogen gebeuren en spreken van een planologische vergissing. Vooral bij calamiteiten, zoals de brand bij de Shell in januari 1968, wordt de vraag weer actueel. Vooral de plaats van de wijk Nieuw Engeland - de eerste naoorlogse nieuwbouwwijk - is omstreden gebleven.

Maar gedane zaken nemen geen keer. In snel tempo kwam in de jaren '50 en '60 het huidige Hoogvliet tot stand. In volgorde schoten de wijken Nieuw Engeland, Digna Johannapolder, Westpunt, Meeuwenplaat, Oudeland en later door de samenvoeging van de Poortugaalse wijken Zalmplaat en Boomgaardshoek als paddestoelen uit de grond. Het oude dorp verdween vrijwel, maar de bevolking nam snel toe : 13.000 inwoners in 1960, 27.000 in 1962 en 37.000 in 1970. In de jaren '60 werd nog gedacht, dat Hoogvliet een stad van 60 à 70.000 inwoners zou kunnen worden. Zover is het nooit gekomen. Spijkenisse nam de rol van groeistad over en in de periode 1976 - 1985 nam de bevolking van Hoogvliet zelf met 5.800 personen af. In 1990 telde de deelgemeente ruim 38.000 inwoners, ongeveer hetzelfde aantal als 20 jaar daarvoor.

Tot zover een stukje geschiedenis over de plaats Hoogvliet (deelgemeente van Rotterdam), waar ik dus per 1 november 1975 zou gaan werken en ook later zou gaan wonen.





Klik hier om verder te gaan naar deel 24







Familiewapenklein
wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....


Terug naar de top





Last update :

5 Juli 2005