ARCENGEL Nederlands-Indië ARCENGEL Nederlands-Indië ARCENGEL Nederlands-Indië ARCENGEL Nederlands-Indië ARCENGEL Nederlands-Indië ARCENGEL Nederlands-Indië ARCENGEL Nederlands-Indië ARCENGEL Nederlands-Indië ARCENGEL Nederlands-Indië ARCENGEL Nederlands-Indië ARCENGEL Nederlands-Indië ARCENGEL Nederlands-Indië ARCENGEL Nederlands-Indië ARCENGEL Nederlands-Indië ARCENGEL Nederlands-Indië ARCENGEL Nederlands-Indië ARCENGEL Nederlands-Indië ARCENGEL Nederlands-Indië ARCENGEL Nederlands-Indië ARCENGEL Nederlands-Indië ARCENGEL Nederlands-Indië ARCENGEL Nederlands-Indië ARCENGEL Nederlands-Indië ARCENGEL Nederlands-Indië ARCENGEL Nederlands-Indië ARCENGEL Nederlands-Indië ARCENGEL Nederlands-Indië ARCENGEL Nederlands-Indië ARCENGEL Nederlands-Indië ARCENGEL Nederlands-Indië ARCENGEL Nederlands-Indië ARCENGEL Nederlands-Indië ARCENGEL Nederlands-Indië ARCENGEL Nederlands-Indië ARCENGEL Nederlands-Indië

	een stelletje bloedhonden
Swart	Van Heutsz	Colijn
van Daalen	Wilhelmus van Nassaue, Ziet gij dien heldenstoet? Zij schoten op de vrouwen En drenkten 't land met bloed. De kwasten der banieren zijn darmen van een kind. Licht dat ge aan hun rapieren, nog vrouwenharen vindt.	Christoffel

Algemeen erkend als de uiteindelijke veroveraar van Atjeh.
Na zijn gouverneursschap gepromoveerd tot Gouverneur-Generaal van geheel Nederlands-Indië.
Gebruikte de Atjehse methoden ook in de 'buitengewesten' met als resultaat de min of meer centraal vanuit Batavia geleide kolonie.

In feite is Van Heutsz de stichter van de huidige eenheidsstaat Indonesië, althans voor wat betreft de buitengrenzen ervan.

Zowel in Nederlands-Indië als in Nederland werden na zijn dood in 1924 veel monumenten opgericht, die in Nederland staan er nog steeds en sommigen zitten daar echt mee in hun maag, w.o. ARCENGEL.

De tweede in rang onder Van Heutsz en de zoon van vader Van Daalen die in 1874 weigerde GG Loudon een hand te geven... Zoonlief had een hekel aan 'Inlanders'.
Voerde op bevel van Van Heutsz de beruchte tocht door de Gajo en Atlas gebieden uit in het zuiden van Atjeh, waarbij in een paar maanden ca één derde van de bevoking (mannen, vrouwen en kinderen) werden omgebracht. En liet daar gewoon foto's van nemen.
Volgde Van Heutsz op als Gouverneur van Atjeh en voerde een schrikbewind uit over Atjeh. De toenmalige 2e Kamer eiste, na de rapportages door Wekker, van Van Heutsz als GG een onderzoek.
Van Daalen wilde echter niet toegeven dat hij iets verkeerds had gedaan, want "hij had niets anders gedaan dan het beleid van zijn voorganger Van Heutsz met diens nadrukkelijke toestemming voortgezet".

Gelukkig voor Van Heutsz trad Van Daalen vrijwillig terug als Gouverneur, kreeg z'n MWO en werd vervolgens bevelhebber van de KNIL troepen op Java.

De periode Van Daalen is de geschiedenis ingegaan als de Van-Daal-isme periode.

In Atjeh is zijn naam nog steeds bekend, men spreekt er van de tijd "voor" Van Daalen en "na" Van Daalen.
Een 2e Kamerlid in 1903 noemde hem de Alva van Atjeh en dat zegt toch al genoeg...

Toch werd er een monument opgericht voor de helden die vielen voor het Nederlandse vaderland, voor de doden en gewonden onder de lokale bevolking uiteraard niets

De opvolger van Van Daalen. Swart is de geschiedenis ingegaan als de pacificator van Atjeh.

Hij ging met een 'fileermes' door Atjeh en 'ruimde de laatste verzetshaarden op'.

Vele 'onverzoenlijken en hun trawanten' werden op zijn bevel maandenlang meedogenloos achtervolgd en vervolgens 'na gebleken verzet neergelegd'.

Als hij een oeléëbalang bestraffend had toegesproken trok hij soms als straf aan het oor van de oeléëbalang

Een van zijn favorieten was Christoffel.

Een van de favorieten van zowel Van Heutsz als Swart.

Een meedogenloze man, zonder enige scrupulus...

Hij vergezelde Van Daalen op zijn beruchte tocht door de Gajo en Atlas gebieden in het zuiden van Atjeh. Van Daalen schreef in zijn verslag dat Christoffel 'altijd als eerste begon te schieten en als laatste eindigde' en hier had Van Daalen een hekel aan, niet aan dat schieten, maar dat Christoffel al begon voordat hij, Van Daalen, het bevel had gegeven. Na het bevel 'staakt het vuuren' schoot Christoffel met zijn mannen nog altijd even door...

Swart benaderde later Christoffel met de opdracht : 'Jij zorgt dat in dat gedeelte van Atjeh een eind komt aan het verzet en je kunt daarbij zéér hard optreden. Komt in orde, had Christoffel geantwoord en het kwam dus in orde....

Christoffel had een eigen brigade met 'een rooden zakdoek om de hals ten teeken dat zij een ziertje bloederiger zouden optreden dan de anderen.' De brigade kreeg de naam "tijger colonne"

Tien, twintig jaar later wilden ondergeschikten van Christoffel al niet meer herinnerd worden aan hun ex-commandant en wat zij gezamenlijk hadden ondernomen.

En ja, de latere Minister-President mag hier in deze eregalerij natuurlijk niet ontbreken.

Colijn was adjudant van Van Heutsz en trok er ook zelf op uit met zijn mannen. Colijn was verantwoordelijk voor de gevangenneming van de vrouwen en kinderen van Panglima Polim. Panglima Polim werd zo gedwongen zijn verzet te staken.

Tijdens zijn tochten draaide hij zich maar om als er iets gruwelijks uitgevoerd moest worden en stak daarna een sigaar op

Colijn schreef een brief aan zijn vrouw, waarin o.m. : 'Ik heb er een vrouw gezien die, met een kind van ongeveer 1/2 jaar op den linkerarm, en een lange lans in de rechterhand op ons aanstormde. Een kogel van ons doodde moeder en kind. We mochten toen geen genade meer geven. Ik heb 9 vrouwen en 3 kinderen, die genade vroegen, op een hoop moeten zetten, en zoo dood laten schieten. Het was onaangenaam werk, maar 't kon niet anders. De soldaten regen ze met genot aan hun bajonetten. 't Was een verschrikkelijk werk. Ik zal er maar over eindigen.' Zijn vrouw schreef in de marge: 'Hoe vreeselijk!!'

.....schokkend dat Colijn (een tweede luitenant van de infanterie) honderd jaar geleden in de tropen een sigaar kon opsteken, om vervolgens te ontdekken dat zijn soldaten opgetogen twaalf of dertien vrouwen en kinderen hadden gedood......en die man werd later Minister-President en ontving uiteraard ook zo iets als de Militaire Willemsorde.

Onze latere Minister-President is later ook nog aan het pacificeren geweest op Lombok , maar niet op Bali.

Colijns grote verdienste was, volgens Van Heutsz, het schrijven van dikke rapporten, waar niemand iets van begreep en maar aannam dat het allemaal goed zou zijn,