- De Twentsche Bank aan de Blaak 28 Rotterdam
- De ABN aan de Blaak 34 Rotterdam
- De ABN Weissenbruchlaan 68 Rotterdam
- De ABN 't Plateau Spijkenisse
- De ABN Hoogvliet
- De ABN AMRO Hoogvliet
- De ABN AMRO Hellevoetsluis
- De ABN AMRO Rozenburg
- De ABN AMRO Spijkenisse maar nu aan de Raadhuislaan
want dit verhaal over zijn bankleven in een notendop zit er weer op
| Klik hier om terug te gaan naar deel 16 |
|---|
Het moet zo begin 1971 geweest zijn. Regelmatig moest mijn directeur naar de Blaak voor de maandelijkse directeurenvergadering. Hij had daar altijd een hekel aan en vond dit zonde van zijn tijd, maar ja….de plicht roept nu eenmaal. Tijdens zijn afwezigheid regelde ik alle zaken en dat was helemaal geen probleem.
Na afloop van de vergadering verteld hij mij meestal de andere morgen, wat er allemaal was besproken, in ieder geval wat hij belangrijk vond.
En zo gebeurde het ook ná de vergadering van februari 1971. De punten van die vergadering werden heel kort doorgenomen, want zoals altijd, hij vond het zonde van zijn tijd. Toen was hij even stil en kwam toen met een belangrijke mededeling voor mij. Na afloop van die vergadering had hij een apart gesprek met de districtsdirectie. Er was op kantoor Spijkenisse een vacature ontstaan voor kantoorbeheerder en het oog was op mij gevallen. Per 1 mei 1971 a.s. zou ik als zodanig benoemd worden en ik zou vandaag nog wel een uitnodiging ontvangen van de districtsdirectie. Mijn directeur had alvast maar "ja" gezegd, zo deelde hij dat ook aan mij mede.
Natuurlijk was ik stomverbaasd om dit allemaal te horen. Ik was pas 27 jaar en nu al een eigen kantoor? En dat ook nog terwijl mijn studie nog niet was afgerond? Spoedig werden de rapportages erbij gehaald. Van alle kantoren werden die per kwartaal ontvangen. Het kantoor in Spijkenisse aan 't Plateau 30 was natuurlijk een geheel ander kantoor dan het kantoor aan de Weissenbruchlaan. Maar ik kon niet meer terug en ik moest wel "ja" hierop zeggen. Mijn directeur wenste mij alvast veel succes toe en vertelde het meteen op kantoor. Ik had nog maar twee maanden om mijn opvolger in te werken en dan….inpakken en wegwezen.
's Middags zat ik op de Blaak bij de districtsdirectie. Zeer summier werd mij verteld, dat er op dat kantoor wat problemen waren, maar dat ik de juiste man was om dat op te lossen. Momenteel was er een interim beheerder werkzaam, die al veel goed werk had gedaan. De werkelijke reden van de problemen op dat kantoor kreeg ik niet te horen, dat zou ik later wel merken.
Die twee maanden op kantoor Weissenbruchlaan vlogen voorbij. Tijdens het overdragen van mijn taken aan mijn opvolger besefte ik toch wel, wat een veelheid aan taken ik daar had. Eigenlijk nam ik node afscheid van het kantoor Weissenbruchlaan, alwaar ik maar ruim twee jaar had gewerkt. Veel heb ik altijd te danken gehad aan mijn directeur op dat kantoor. Hij was een knap jurist en een goed econoom, waar ik heel veel van heb geleerd. Het was geen gemakkelijk mens, zeker niet voor zichzelf. Na mij vertrek heb ik hem nog slechts enkele malen ontmoet. In 1972, na het overlijden van Pauline schreef hij mij nog een hartelijke brief met zijn oprechte deelneming en kwam daarna nog eens met zijn vrouw bij ons thuis op bezoek. Dit had hij nog nimmer bij iemand gedaan. Ik ben nog in 1975 aanwezig geweest op zijn afscheidsreceptie in het restaurant tegenover het kantoor aan de Bergse Plas. Het was weer een hartelijke ontmoeting. Daarna heb ik hem nooit meer gezien en al spoedig na zijn afscheid (pensionering) ontving ik het bericht, dat hij was overleden. Met groot respect heb ik altijd en nu nog steeds aan hem terug gedacht. Hij was voor mij een groot mens!!! ( zijn achternaam was ook Mens!!!).
En zo begon er dus een nieuwe fase in mijn leven. Natuurlijk was het mijn wens geweest om ook eens een eigen kantoor te hebben. Maar dat alles nu al? Ik besprak dit allemaal ook met Lenie, want er moesten toch ook wel wat praktische zaken worden geregeld. Wij waren in februari 1971 net verhuisd naar de Pieter de Raadtstraat 10b in Rotterdam. De verf in ons huis was nog maar net droog en de nieuwe vloerbedekking en behang stonken nog naar nieuwigheid. Alles was naar ons zin ingericht en eigenlijk waren wij nog steeds aan het bijkomen van de verhuizing. Pauline was in januari 1971 geboren en vooral Lenie verlangde nu wel naar rust voorlopig. Ook had ik zelf nog vele andere verplichtingen, die ik niet zomaar kon verlaten. In 1970 had ik zitting genomen in de kerkenraad van de C.G.K. in Rotterdam-Centrum en was al na enkele maanden penningmeester van de diaconie. Bovendien leidde ik ook nog een jongensclub van die kerk. Eigenlijk hadden wij dus helemaal geen zin om nu alweer te gaan verhuizen. Wij zijn hier altijd heel praktisch geweest.
Dus ik besloot maar om dagelijks naar Spijkenisse te gaan reizen met het openbaar vervoer. Een proefrit was natuurlijk zo geregeld. Wij woonden vlak bij het Centraal Station van Rotterdam, dus ook vlakbij de Metro.
LINK
Ik moest uitstappen op het busstationnetje van Spijkenisse. Je kon nog duidelijk zien, dat hier vroeger de stoomtram had gereden. Vandaar weer met een bus naar Spijkenisse-Noord en na een paar haltes was ik op mijn bestemming gearriveerd. Al met al een reis van ruim drie kwartier, dus dat viel allemaal wel mee.
Inmiddels was er binnen de bank al de nodige publiciteit geweest. Middels een interne mededeling werd dit bekend gemaakt en ook het personeelsblad Ankertros deed hier mededeling van. Al deze papieren heb ik nog altijd bewaard.
