Klik hier voor het vorige verhaal
Voor de jeugd was er helemaal niets te doen in de kerk van Overschie en dat vonden wij allemaal heel erg vervelend. Er was wel jeugd, want er waren toch wel een aantal gezinnen met veel jongeren. Er was wel een mannen - en vrouwenvereniging, welke om de 2 weken vergaderden bij de leden thuis. Ook in ons huis aan de Eskampstraat 7d zijn veel vergaderingen gehouden.
Met nog iemand uit de gemeente heeft mijn vader het initiatief genomen om te komen tot de oprichting van een jeugdvereniging. Er bleek al direct veel animo te zijn. Zo kwamen wij dus op zondagmiddag bij elkaar in datzelfde toch enigszins smerige en vooral stoffige zaaltje. De exacte datum van de oprichting van deze jeugdvereniging is mij niet meer bekend, maar het zal waarschijnlijk in 1964 zijn geweest. Op die zondagmiddag heb ik daar voor die nieuwe vereniging een inleiding gehouden over de Kamerling uit Morenland; Handelingen 8: 26-40. Ik vergeet die inleiding en uiteraard die geschiedenis nooit meer.
Tijdens die vergadering moest er dus van alles worden geregeld. Wat moest de naam worden van deze vereniging? Ik had een mooie naam in gedachten t.w. Rehoboth en dat herinnerde mij natuurlijk aan de kerk in Rotterdam-Centrum. Iedereen was het hiermee eens, dus onze jeugdvereniging heette voortaan Rehoboth. Er werd ook een heus bestuur gekozen en binnen enige tijd was er ook een reglement. Vele reglementen heb ik braaf uitgetypt op de schrijfmachine van mijn vader, want kopieerapparaten bestonden toen nog niet.
Er was wel een minpunt. De vergaderplek was echt smerig en dat moest verandererd worden. De oplossing werd gevonden door ná de morgendienst thuis te gaan vergaderen. Dat was wel niet helemaal ideaal, want de ouders moesten elders koffie gaan drinken, maar het was natuurlijk veel beter, dan in dat smerige zaaltje.
De kerkelijke gemeente kon het uiteindelijk ook niet meer uithouden in dat zaaltje.'s Winters stond er een oude potkachel te roken, neen hier moest verandering in komen. Na veel zoeken is men er toen in geslaagd een zaal van het verenigingsgebouw in de Oranjestraat te huren. Dat was een hele vooruitgang en zelfs de jeugdvereniging besloot om in het vervolg ook daar te vergaderen. Maar men bleef zoeken naar een nog betere locatie en vond dit uiteindelijk in een helemaal opnieuw gerenoveerd gebouw, wat in de week dienst deed als wijkcentrum, aan de Rotterdamse Rijweg. En zo verlieten wij dus weer het verenigingsgebouw in de Oranjestraat. Het verenigingsgebouw is nu omgebouwd tot kerkgebouw en behoort toe aan de Nederlands Gereformeerde Kerk van Rotterdam-Overschie.
In het nieuwe wijkcentrum hadden wij het eigenlijk best naar onze zin. Er was inmiddels ook een nieuw elektronisch orgel aangeschaft. De zaal was ruim en kon de gemeente goed herbergen. Er was een podium, waarop men een goede zelf gemaakte moderne katheder had geplaatst, welke diende als kansel.
Ook mochten wij als jeugdvereniging deze zaal na afloop van de morgendienst gebruiken om te vergaderen, maar wel op de uitdrukkelijke voorwaarde…..alles weer netjes opruimen.
Ten tijde, dat wij nog in het verenigingsgebouw vergaderden, kwam mijn vader op het idee om zich als één van de leiders van de jeugdvereniging terug te trekken, de andere leider dacht daar ook zo over. De jeugd moest zichzelf bedruipen was de gedachte. Op zich een hele goede gedachte in tegenstelling tott andere Rotterdamse jeugdverenigingen. Met algemene stemmen werd ik tot voorzitter gekozen.
Voor die periode waren wij al zeer modern en de strijd van vele Rotterdamse verenigingen om jongens en meisjesverenigingen samen te laten gaan als jeugdvereniging hebben wij nimmer gekend.
Na verloop van tijd ontdekten wij, dat er in Rotterdam een district van jeugdverenigingen was opgericht, dat op regelmatige tijden, meestal op zaterdagavond, een districtsbijeenkomst organiseerde in de grote zaal van de Rehobothkerk aan de Noordsingel. Nu, ik wilde daar het mijne van weten en op een zaterdagavond ging ik met mijn inmiddels aangeschafte auto naar de Rehobothkerk. Aldaar waren heel veel jongeren bijeen uit geheel Rotterdam en omgevende plaatsen. De eerste perioden werden er altijd spraakmakende predikanten uitgenodigd, welke een actueel onderwerp behandelden. Het waren altijd geweldige avonden.
Onze vereniging besloot al snel zich ook aan te sluiten bij dit district en dat betekende wel nog meer werk voor de vereniging. Iedereen vond deze aansluiting prima en meerdere kontakten waren snel gelegd. Onze vereniging heeft meerdere malen meegeholpen een districtsweekend te organiseren vlak bij ons in De Tempel in Overschie.
De onderstaande foto's komen uit dit Tempel verhaal:
Dat was altijd een hele organisatie om hiervoor een programma op te zetten. Maar de taken werden verdeeld en ik verzorgde meestal de namiddag op zaterdag. Uit die periode stammen ook nog wel foto's. De groep was echter te groot voor één foto, daarom een aantal foto's van zo'n weekend. Misschien zijn er onder de lezers van dit verhaal nog wel mensen, die zichzelf herkennen!!!
Dat onze vereniging actief was in het district moge duidelijk worden. Op een gegeven moment werd ik verkozen tot 2e voorzitter van het district en ook nog werd afgevaardigd naar de jeugdbond, het tegenwoordige C.G.J.O. ( Christelijke Gereformeerde Jeugdwerk Organisatie).
Ik was reeds gemotoriseerd en regelmatig woonde ik vergaderingen van het bondsbestuur bij in een zaal van hotel Terminus in Utrecht. Ik leerde daar ook heel veel mensen kennen. Menige afgevaardigde uit andere districten is inmiddels predikant geworden in de Christelijke Gereformeerde Kerken.
Vanuit Gouda haalde ik altijd Wim de Groot op, thans Drs.W.P. de Groot, predikant te 's Gravenmoer. Ook leerde ik op die vergaderingen Eddie Slofstra kennen, thans Ds.E.E .Slofstra, als predikant naar art. 6 KO verbonden als geestelijk verzorger aan de Dr.Willem v.d.Bergstichting in Noordwijk.
En dan niet te vergeten….al onze bondsvergaderingen stonden onder leiding van de nu inmiddels 88-jarige Ds .J.H. Velema, emerituspredikant te Nunspeet. Al met al waren dit geweldige tijden en hebben mij goed gevormd in mijn latere leven.
