Klik hier voor het vorige verhaal
Weer terug naar de Rehobothkerk aan de Noordsingel in Rotterdam.In 1968 kwam er een einde aan de Overschiese periode. Ik ging toen trouwen en het was toen de gewoonte, dat je je terug trok uit het jeugdwerk. En zo geschiede aldus. De vereniging en ook de kerkelijke gemeente van Overschie werd verlaten en samen met Lenie werden wij (weer) lid van de Christelijke Gereformeerde Kerk te Rotterdam-Centrum.Voor mij betekende dit dus weer een beetje thuis na 8 jaar weg te zijn geweest.
De gemeente van Rotterdam-Centrum werd nog steeds gediend door Ds.I. de Bruyne. Met velen maakten wij weer opnieuw kennis en beiden hadden wij het erg naar onze zin in Rotterdam-Centrum.
Al spoedig kwam er weer werk voor mij aan. Men wist mij klaarblijkelijk al snel weer te vinden. Een aantal jaren heb ik mede leiding gegeven aan een jongensclub met jongens van 12 - 16 jaar. De tijd had toen ook al niet stil gestaan, want het waren natuurlijk andere jongens, zoals uit mijn tijd, toen de knapenvereniging Samuël nog bestond.
Maar toen gebeurde er iets, wat ik nog nimmer had verwacht. Het was tijdens een morgendienst medio 1970. Ik zat alleen in de kerk. Alle mededelingen werden door de predikant gedaan. Plotseling werd de mededeling gedaan voor nieuwe kandidaten voor ouderlingen en diakenen. Ik hoorde dat allemaal rustig aan, totdat…….bij kandidaat voor diaken werd ook mijn naam genoemd.
Ik schrok hier geweldig van.
Kan dat zomaar?
Had ik hier wel tijd voor mede in verband met mijn studie?
En zo had ik nog vele vragen.
Ik heb niets meer van de preek gehoord, want die mededeling gonsde maar door mijn hoofd. Ik was pas 26 jaar jong en dan al lid van een kerkenraad als je gekozen zou worden? Het duizelde mij en natuurlijk ook Lenie toen ik haar dat thuis vertelde.
In die periode was het nog niet de gewoonte om hier vooraf met predikant of wijkouderling over te spreken. Eigenlijk moest je dit allemaal maar zelf uitzoeken!! Het zou nog een aantal weken duren, voordat de gemeente tijdens een gemeentevergadering zou stemmen. In die weken had ik dus ruim de tijd om hierover na te denken en een beslissing te nemen. Nu ben ik, wat dit soort zaken betreft, ook altijd erg nuchter gebleven, ook al in die periode. Uiteindelijk heb ik voor mijzelf de beslissing genomen dat, mocht ik gekozen worden, ik dit zou aannemen.
De avond van de gemeentevergadering naderde toch spoedig. Tegenwoordig doet men dit niet meer: verkiezingen worden nu gehouden nŕ de morgendienst. De verkiezing verliep voorspoedig en al spoedig kwam de stemcommissie met de uitslag. Met een grote meerderheid van stemmen was ik gekozen tot diaken. Formeel werd ook ik dus door de kerkenraad als zodanig benoemd, zoals dat behoort volgens de kerkorde.
Maar dat was natuurlijk nog niet alles. Men wilde wel graag weten of ik ook mijn benoeming wilde aanvaarden. Het moderamen van de kerkenraad wilde na afloop van de gemeentevergadering met alle gekozenen spreken. Het was maar een korte vergadering.
Hoewel ik mijn beslissing al had genomen, had ik nog wel één punt, waar ik mee zat. Was ik niet te jong met mijn 26 jaar voor de kerkenraad? Het jongste kerkenraadslid tot nu toe was ca. 40 jaar!! Het gesprek werd geleid door Ds.de Bruyne. De vraag, die ik had, had ook hij wel verwacht. Zijn antwoord was echter heel duidelijk………"je bent hier nooit te jong voor". Ik begreep van hem, dat het echt de bedoeling was om jong bloed binnen de kerkenraad te krijgen. Aldus werd besloten en de volgende zondag werd dit aan de gemeente medegedeeld.
Er brak toch wel een spannende tijd voor mij aan. Wat werd er van mij verwacht? En wat zou ik moeten doen? En dan…..ik heb er al eerder over geschreven……..moet ik nu een zwart kostuum gaan kopen? Zonder overleg met wie dan ook, besloot ik dat laatste zeker niet te doen. Ik zou niet opvallen met een donkerblauw kostuum, daar had ik altijd nog wel wat aan, dacht ik toen ook al heel praktisch.
De bevestigingsdienst naderde spoedig. Vooraf had ik al een brief van de scriba ontvangen, dat ik uiterlijk om 09.45 uur aanwezig moest in de consistoriekamer. Heel fijn was het, dat vele familieleden bij deze dienst aanwezig waren.
