Iedere Rotterdammer(ster) van 42+ en ouder kent wel verhalen over de Boezembarakken...
Toen Aad ooit dit verhaal maakte
wilde hij natuurlijk besluiten met iets over de Quarantaine Inrichting de Boezembarakken, maar tot z'n verbazing, was er in heel zijn bibliotheek, zullen we maar zeggen, NIETS te vinden over de Boezembarakken. Nou, denk je dan, dat komt nog wel een keer, loop vanzelf nog wel eens tegen een boek of zoo aan, met als onderwerp zoiets als
maar het was wel lekker rustig
Maar, helaas, nooit viel er iets dergelijks uit een kast bij een Antiquariaat en dus laat je het er maar bij, komt nog wel eens.... en dan plotseling komt er de volgende emiel :
-
Geachte heer,
al een poosje ben ik bezig met stamboomonderzoek, uiteraard komen bij het opschrijven van de (jongste) generaties allerlei verhalen naar boven. Zo ook over de zgn. Boezembarakken waar in de oorlogsjaren een familielid in gelegen heeft. Nu heb ik een aantal vragen: wat is de officiele naam van dit ziekenhuis, waar bevond het zich precies en zijn er eventueel afbeeldingen of foto's van te vinden? Ik zou het heel prettig vinden als u mij hierop antwoord kon geven. Alvast bij voorbaat mijn hartelijke dank hiervoor.
Met vriendelijke groet
dhr. J. van Bodegom
in blijde verwachting op de dingen die komen gaan van boven
uit het verhaal, wat wordt door velen zeer serieus wordt genomen:
Het geheim van den Haargroei
LINK
want het verhaal over de ziekenhuizen van Rotterdam eindigt dus noodgedwongen bij deze Quarantaine Inrichting:
En ja, dan weet je je getroost door je familie, want wat kwamen er een hartverwarmende reakties op die emiel over de Boezembarakken:
Moeder Alie vertelde meteen weer het verhaal van Tante Gon die, heel erg natuurlijk, daar moest liggen, maar stiekum wel eens tegen Alie zei, kind, wat is het hier heerlijk rustig, waardoor Alie wel eens een beetje jaloers werd.....
Tom meldde dat zijn Opa er ook had gelegen en die schat van een Ria vertelde per kerende emiel :
We hebben het over een noodziekenhuis aan de Boezembocht in Crooswijk in de vorm van portocabines. I.v.m. te weinig ziekenhuisruimte, en bestemd voor besmettelijke ziekten zoals TB.
Het bestond in ieder geval nog begin jaren '60, toen ik er wel langs fietste. (Aad dacht meteen erachteraan:) Maar helaas nooit een foto van gemaakt hebt, dat deed je natuurlijk niet in die jaren, wie had er trouwens een fototoestel, allemaal waar natuurlijk....
Die lieve Marieke kwam helemaal uit Canada met wat links aanzetten:
-
Ik had het onderstaande net als onvoldoende zijnde weggekieperd, maar misschien heb je er toch wat aan? de laatste, nummer 3???
OPROEPEN / SEARCHES
We hebben samen gewerkt in de Boezembarakken in Rotterdam. Dat was in de begin jaren van 1960. Als je dit leest laat dan wat van je horen.
From:members.ams.chello.nl/j.veldhoven/blad73.html
UFO Waarnemingen Nederland 1958
Winter zag 's ochtends om 04:00 uur vanuit haar woning aan de Wandeloordstraat boven de boezembarakken een "oranjekleurige vuurbal", die zi...
From:home.wanadoo.nl/cold/uned58.htm
1965 Medical Experiences on Curacao
...probably because they had contaminated German soldiers.They had an obligation to go to the "Boezembarakken" , a makeshift emergency hosp...
From:home.tiscali.nl/sb137765/E65_Medical_Experiences_o.html
Aad's eigen Search Engine Copernic maar weer eens geaktiveerd, en die kwam nog met dit, van Alex natuurlijk:
-
Kan het niet zo zijn, dat bedoeld wordt de Boezemstraat? Deze ligt op Crooswijk, en daar was in de jaren 1950 een soort ziekenhuis in een soort portacabine-vorm, dat de Boezembarakken werd genoemd. In die tijd was er nog een behoorlijk gebrek aan ziekenhuisruimte, vandaar dat die "noodoplossingen" van na de oorlog vrij lang nog in gebruik zijn gebleven. Mijn moeder is ooit aan de Boezemstraat geweest voor onderzoek, vandaar dat ik dit (nog) weet. De Boezembarakken zijn in de jaren 1960 afgebroken.
Aad heeft het maar niet aan zijn vrouw gevraagd, als niet-Rotterdamse krijgt die mogelijk wat vreemde associaties bij het woord Boezembarakken, Rotterdamse humor weer zeker, klinkt het dan weer....laat maar dus....je moet dit geheel alleen verwerken....
Maar gelukkig hebben we ook nog ons stamhoofd Hans en die aarzelde geen moment en sprong meteen in zijn Otootje en ging ter plaatse kijken:
Citaat uit dit verhaal:
-
Een Daewoo is wat compacter dan een VW, dus onderstaand een bescheiden Foto van onze nieuwe Oto:
en verzamelaars van oude nummerborden, nodig voor stamboom onderzoeken
Waarom deze verandering?? Eigenlijk heb ik daar geen antwoord op, dus laten wij het maar houden op:
Nou gebruik ik ook vaak de uitdrukking, leen nooit een boek en je vrouw uit, maar bij een oto ligt het toch wat anders....
We dwalen af, terug naar Hans in z'n Otootje:
-
Ik doe ook nog even mee.
Maar nu terug over de Boezembarakken. Ik weet precies waar die waren, ik ben er vanmiddag meteen langs gereden, zal ik maar zeggen. Daar is nu een pompstation.
Het enige wat ik thuis kan vinden is iets over dat beroemde bruggetje, dat er trouwens nog is, de zgn. Barakkenbrug. Daar is over bekend :
De Barakkenbrug is een brug over de Boezem, die in 1932 zijn naam kreeg. Hij leidde naar de barakken waar mensen met besmettelijke ziekten werden verpleegd. De barakken werden gebouwd in 1929 en in de jaren zestig ontruimd en gesloopt.
Meer kan ik er niet over vinden. Maar met elkaar toch heel wat informatie dacht ik. Waar kan een mens toch niet zoet mee zijn.
En toen bedacht Aad de volgende uitvlucht, zou het kunnen zijn dat de barakken ooit op het Schuttersveld dezelfde zouden zijn als die aan de Boezembocht ??? Als historicus ben je nooit voor 1 gat gevangen en er zijn mensen die iets meteen als waar aannemen, omdat wij het publiceren....
En jawel, Tom bood redding:
-
Was vandaag op verjaardagvisitie en mijn oudste zwager (80 jaar) heb ik nog
gevraagd of hij toevallig een foto heeft van de Boezembarakken.
Maar helaas.
Hij is groot gebracht in het Oude Noorden dus hij kende het wel en vertelde me dat er eerst iets was op het Schuttersveld wat later is verhuisd naar de Boezem.
Het Schuttersveld is dus niet hetzelfde als de Boezem maar het heeft wel duidelijk wat met elkaar te maken.
Nou, we zitten toch aardig in de richting!!!
Want over het Schuttersveld hebben we al o.m dit op de site:
Citaat uit dit verhaal:
|
Dat is niemand minder dan kolonel Blankenheym......... Kolonel Blankenheym, was het opperhoofd van de roemruchte schutterij. En welk een opperhoofd! Het penseel van een schilder waardig. Ge hadt hem door Rotterdam moeten zien rijden aan het hoofd van zijn legerscharen. Wie voelde zich niet veilig onder des schutters hoede ? Tallooze, waarlijk tallooze malen heb ik met mijn kameraden achter of naast kolonel Blankenheym geloopen als hij, stapvoets, naar het Schuttersveld op Crooswijk reed, of, zijn mannen aanvoerende, door de stad. Dat waren oogenblikken, die je nooit vergeet. Wat wisten we in die dagen van pacifisme en ontwapening ? Het waren onze eigen schutters, de mannetjesputters van Rotterdam..... |
En dan natuurlijk ook een stukje tekst samen met zoonlief de burgemeester:
|
De schutterij was eerst in haar vollen fleur bij de parades. Extra opgepoetst en gevolgd door een talrijke schare toog zij dan naar den Heuvel of naar het Schuttersveld. Dan stonden er twee indrukwekkende baarden naast elkaar en namen de parade af : die van Burgemeester 's Jacob en die van kolonel Blankenheym. De baard van den Burgemeester was de gast, maar die van den kolonel was de chef en deinde trots op en neer met den dreunenden tred der passeerende schutters |
Aad is dol op dit soort Nederlands.............., heerlijke proza, kan ik zoo van genieten, maar je moet er van houden.......
Nou vooruit, zetten we tot slot de drie mooie baarden nog even alle drie naast elkaar, nog even nagenieten toch.....
|
|
|
Misschien komt het ooit weer eens in de mode, zoo'n mooie baard, maar helaas kan Aad daar niet meer aan meedoen, alhoewel alleen zoo'n baard zit er misschien nog wel in...........
maar in 2002 is er nog niet veel veranderd, zegt men...
Want ho is effe, Aad was ooit Sinterklaas, van eind jaren tachtig tot halverwege de jaren negentig. Hij moest in de VUT omdat de school moest fuseren met een andere Sinterklaas, sorry school, maar toen had Aad toch ook zoo'n mooie baard :
Klein detail : let op het rietje in het kopje thee, ja dat is het nadeel van zoo'n baard, naar het toilet mocht Sint natuurlijk ook niet....., maar dat heeft niets met die baard te maken, gelukkig ??
Meer over de schutters vind je natuurlijk in dit verhaal, maar uit dit verhaal nog dit:
Nou, op dit Schuttersveld verschenen dus in 1885 de volgende barakken, officieel een hulpziekenhuis van het Coolsingelziekenhuis, maar bedoeld voor Cholera patienten (LINK) :
een beetje ver van de nummers 15 en 16
de barakken op het Schuttersveld / Exercitieveld
Want let eens op de praktische inrichting, kompleet met lijkenloods en bergplaats voor doodskisten en baarhuis, alles onder 1 dak, heet dat toch ?? Wie zou er trouwens 's nachts naar die buitentoiletten (#13) zijn gelopen, zoo dicht langs de lijkenloods en bergplaats voor doodskisten en baarhuis..........
In oktober 1929 besloot de gemeenteraad tot oprichting van een barakkencomplex i.v.m. een mogelijke alastrium epidemie, een bepaald soort pokken. Massaal werden ook 325.000 mensen gevaccineerd. 96 mensen werden opgenomen in de net opgerichte Boezembarakken.....
Tijdens WOII werden de Boezembarakken ook gebruikt voor de opvang van mensen met geslachtsziekten.
En toch blijft het in Aad's hoofd spoken, waarom is er nu niets te vinden over de Boezembarakken ??? Zoveel Rotterdammers zijn ermee bekend, dus wachten we maar gewoon op de reakties, en wie weet een of meerdere foto's van onze eigen Rotterdamse Boezembarakken.
Een jaar nadat we dit verhaal hadden gemaakt, werd ons deze foto uit 1950, bezorgd door Anja Vermaat:
Tussen 1930 en 1940 werden de Boezembarakken steeds verder uitgebreid. Aanvankelijk werden vooral patiënten die aan de pokken leden hier verpleegd, na WOII vooral tbc patiënten.
Na de opening van het Dijkzigtziekenhuis (1960) werden de Boezembarakken afgebroken.
Hierbij nog wat informatie, betreffende uw artikel over de Boezembarakken op de Boezembocht.
Mijn Oma en Opa woonden daar een paar honderd meter vandaan, in de Boezemlaan,zodoende heb ik de barakken van dichtbij meegemaakt in mijn jeugdjaren.
Er staat nu een benzinestation op de plaats waar de Boezembarakken waren.
De Boezembarakken, vaak liep ik er langs als kind over de Boezembocht, ik probeerde dan iets te ontdekken, want wat gebeurde er daar allemaal achter dat bruggetje, ook zag ik natuurlijk het verplegend personeel , dus het moest wel een soort ziekenhuis zijn?
Later wist ik dat er mensen verpleegd werden,voor TBC en POKKEN.Ook heb ik er wel eens rond gekeken, en dan zag je allemaal buiten bedden onder een afdak op een rij staan opgesteld.En met mooi weer lagen er patienten in. Dat is zo'n beetje wat ik me er nog van kan herinneren. En met de informatie in uw website over de Boezembarakken, ben ik volledig ingelicht wat er werkelijk gebeurde in die tijd.
Met vriendelijke groeten,
Nico van den Bos
Ook kwam er de volgende reaktie over de Boezembarakken:
Mijn vader lag in de boezembarakken in 1953-1954. In het Bergwegziekenhuis was er een nier bij hem verwijderd. Voor toen een grote operatie. In de boezembarakken moest hij opknappen en werd er een dieet voor hem bepaald.
Mijn moeder ging op bezoek bij hem met het pontje over de Rotte bij de Heervrankenstraat. Zij vond het overvaren op zondagmiddag vooral niet prettig als er voetballen was. Er waren dan teveel mensen op het pontje.
Soms mocht ik mee en moest ik wachten bij de portier in de wachtruimte. Ik mocht niet mee op de zaal. Een foto heb ik niet.
Wij, mijn vader, moeder, broer en ik (later nog een zusje) woonden in de Hoyledestraat 14a. Mijn ouders woonden er vanaf 1938, tot wij verhuisden in juli 1958 naar de Lemkensstraat op Overschie. Toen ik iets ouder was werkte ik bij een winkel als verkoopster. Deze winkel staat op de foto van het winkelcentrum Hoornwijck met de telefoon. Mijn baantje tijdens mijn studie. Het was Neeleman, een melkhandel. Eerst kwam de eigenaar nog als melkboer aan de deur.
LINK
Je website is erg leuk.
Thea Verhoef
We ontvingen ook de volgende reaktie van Willem van Baardewijk:
Wat ben ik een bofkont met jouw site. Zocht naar boezembarakken (Weinig mensen weten daarvan) en jawel: tof tof tof.
Een schitterende foto, heel herkenbaar.
Als knaap 1961-1962, was ik genoodzaakt mijn moeder daar te bezoeken die zo goed als in coma daar lag en is overleden.
Aan de hand daarvan heb ik een gedicht geschreven:
-
We gingen er weer heen
de barakken,
waar zij lag
om langzaam weg te gaan.
De kamer van hout
en weinig licht.
Alleen haar gezicht
zagen we
te langzaam dood gaan.
We gingen er weer heen,
alsof het gisteren was.
Zolang geleden
was de tijd
stil gaan staan.
Haar ogen,
vroeger
sneden zij brood
en ziel,
lagen nu
nietszeggend open,
in weer
geen daglicht.
We gingen er weer heen,
doodmoe van het
afscheid nemen.
De kamer nog kleiner.
De dag
was allang verdwenen
in een lange nacht,
waarin geen geluiden.
Alleen fluisterde de dood
zijn te trage woorden.
We gingen er weer heen.
De nacht
verdween
in ijskoud ochtendlicht.
Haar gezicht
nu
glazig strak,
brak geen verdoofde traan.
En de morgen
de morgen
brak pas na jaren aan.
Wie weet er nog iets over de Boezem Barakken ?
Ik kan me er nog wel het een en ander van herinneren, heb daar gewerkt rond 1960 en heb zelfs nog wat foto's van ex-collega's. De feestelijke kerstmaaltijd met de directrice ( zr Jansen) aan het hoofd van de dis. Heb onlangs weer contact gekregen met een oud- collega en we zijn druk bezig die tijd weer voor de geest te halen, het is tenslotte al een flink tijdje terug!
De indeling weet ik ook nog precies. Het portiers hokje, links over de brug, waar je moest tekenen, als je na elf uur thuis kwam, je was daar intern, en er werd goed op je gelet. De eetzaal ,keuken, en de conversatie-zaal rechts .met de piano. Gezamenlijke maaltijden ,en denk erom.. op tijd zijn! Het hoofd van de keuken vroeg een moment stilte voor het evt. gebedje en na de maaltijd was er weer een afsluiting. Wel moge het u bekomen !!
Over iedere barak valt wel iets te vertellen , Het was toen al in een erbarmelijke staat ,de houten vloeren kreunden onder iedere stap en soms ging je er bijna doorheen. Alles was verveloos , maar er hing altijd een geweldige sfeer ! Een huiselijk sfeer zelfs ,omdat veel patieenten er lang verbleven. De meesten tot hun einde.
Het zou leuk zijn, als anderen uit die tijd, de moeite zouden nemen om ook eens in het verleden te gaan spitten . Misschien kunnen we daar dan gezamenlijk nog eens over praten !!
Mijn naam is Charlotte de Graaf
Sinds kort heb ik contact (e- mail) met Benny Stahlberg , die daar ook in die periode werkte en het heeft ons al leuke momenten en namen opgeleverd!!!
Mijn man is de persoon in de box .......
Suzan Berkhout
Naamgenoot Aad vertelt ons het volgende:
Wie weet meer over de boezembarakken vraagt u ergens.
Ik weet niet zoveel te vertellen, alleen maar dat ik erin heb gelegen.
En wel: In 1932/3, ik was toen 4 jaar, omdat ik difterie had en dus besmettelijk was. Het was echt quarantaine, geen bezoek, ook mijn ouders niet.
Twee dingen zijn mij bij gebleven: Een boterham werd gesmeerd en rijkelijk bestrooid met chocolade hagelslag (mijn favoriete beleg), daarna omgekeerd, wat bleef hangen was je beleg.
Mijn ouders hadden een grote rode brandweerauto afgegeven, met verlichting voor en achter en natuurlijk een grote rode lamp. Ik vond dat schitterend. Daar werd al snel de batterij uitgehaald, anders "ging die op"
Ik kan ik me die tijd niet herinneren als erg negatief.
Toen ik eindelijk thuiskwam had ik het praten wat verleerd en was mijn haar roze van de lysol.
vriendelijke groeten,
Aad
