Uiteraard gaan we eerst even 100% citeren uit dit verhaal van Hans:
-
Als eerste moet natuurlijk verhaald worden de trouwerij van mijn moeder.
Het is mij niet bekend hoe zij vader heeft leren kennen. Wel is bekend, dat de familie Engelfriet en de familie Boogaard elkaar kenden van de kerk. En het was en is natuurlijk niet ongebruikelijk, dat de kinderen uit die gezinnen dan verkering kregen.
Maar vader Piet woonde in Kralingen in de 2e Jerichostraat. Dat was een behoorlijk eind verwijderd van het Pijnackerplein. Op de fiets was dit wel te doen, maar 's zondags mocht je niet fietsen. En lopen was meer dan één uur. Ook toen al deed men dingen, die eigenlijk niet mochten U ziet wel, de tijden zijn niet veranderd.
Moeder heeft ooit het volgende verhaal verteld:
En dan ook eerst maar wat citeren uit dit verhaal van Hans:
En zoo zag het Pijnackerplein er tien jaar daarvoor uit :
Het Pijnackerplein nu ziet er geweldig uit. Het is goed opgeknapt en gelukkig in zijn oude glorie gebleven. De muziektent staat er glorieus bij. Moeder staat voor het voor haar zeer geliefde pand 7B.
Nee hoor, ze wil wel meteen aanbellen
.....zit er zoo in, hè......
Ook vertelde zij hier dat haar vader een houten torentje had laten verwijderen, want het kostte te veel verf
enne wie weet, komt ze er binnenkort wel weer op bezoek, dankzij Aline
Op een zondag kwam vader naar haar toe op het Pijnackerplein niet lopend, maar stiekem op de fiets, wat natuurlijk niet mocht. De fiets moest natuurlijk onopgemerkt weggezet worden. Ook dat lukte.
Maar het noodlot sloeg toch toe.'s Avonds wilde vader weer naar huis en wat bleek: zijn fiets was gestolen......
Hoe dit verder thuis verteld moest worden weet ik niet, het is mij nooit verteld. Maar er zal wel menig woordje over gepraat zijn in huize Engelfriet en later ook wel in huize Boogaard !!
Maar goed, het verhaal gaat weer verder. Een trouwdag werd vastgesteld. Wij kunnen ons dat niet voorstellen in die periode van oorlog. Maar ook het gewone leven van die tijd ging toch door.
Piet Engelfriet en Alie Boogaard gingen trouwen op 23 september 1942. En als wij de verhalen moeten geloven van die tijd, was het nog een vrolijke dag ook. Zelfs een echte trouwjurk en echte bloemen; alleen pa had een geleend pak aan.
Pa werkte al een aantal jaren bij Siebel juweliers. Na hun trouwen moest er toch huisvesting worden gezocht. In een verwoeste stad als Rotterdam was dit echter niet eenvoudig.
Na enige tijd werd pa overgeplaatst naar Siebel in Amsterdam en zodoende betrok het jonge paar een woning in Amsterdam aan het Columbusplein.
Over die periode heeft moeder weinig verteld. Waarschijnlijk heeft zij het daar niet zo erg naar haar zin gehad. Zij woonde ver weg van haar familie in Rotterdam en het was nog steeds oorlogstijd. Wel verteld zij met veel genoegen, dat zij goed werden opgevangen door de kerk van Amsterdam. Met respect verteld zij over de periode, dat zij kerkten in Amsterdam aan de Lauriersgracht waar Ds.L.S.den Boer toen predikant was.
De oorlogssituatie vertoonde steeds ergere vormen. De Duitsers hadden steeds meer mannen nodig om te werken in Duitsland. Via de Nederlandse bedrijven werden mannen gevorderd. Ook mijn vader ontkwam hier niet aan. Hij moest zich melden voor werk in Duitsland en werd zodoende afgevoerd naar Duitsland.
Dit was een hele klap voor mijn moeder, alleen te moeten achterblijven in het voor haar vreemde Amsterdam. Inmiddels was zij in verwachting van mij, dus zo prettig is dit niet geweest.
Uiteindelijk besloot zij terug te keren naar Rotterdam en is toen liefderijk weer opgenomen in het huis van haar ouders aan het Pijnackerplein. Dit moet waarschijnlijk hebben plaatsgevonden in het voorjaar van 1943. Vader wist dit wel en ook hij vond dit de beste oplossing.
op, maar misschien haalt Aad wat herinneringen door elkaar, Hans HELP.
LINK
En nu dus dit verhaal van Hans over de 25-jarige bruiloft van Alie en Piet :
Het jaar 1967 was in het gezin Engelfriet nog in een ander opzicht een belangrijk jaar. Pa en Ma Engelfriet zouden op 23 september 1967 25 jaar getrouwd zijn en dat moest dus gevierd worden.
Al heel vroeg werden er voorbereidingen getroffen. Dit feest zou gevierd worden net na het moment, dat ik met Lenie verkering had gekregen.
Allereerst bedacht ik, dat het wel aardig zou zijn foto's te maken van ons hele gezin ter gelegenheid van de a.s. 25 jarige bruiloft. Welnu, Lenie heeft in diverse soorten onderstaande foto's gemaakt van het gezin Engelfriet in juli1967 in de woning aan de Eskampstraat 7d te Rotterdam-Overschie.
Maar eerst weer wat foto's uit dit verhaal:
Wat een deugnieten, hè
Aline zit helemaal links
het stoepje bleek in Mei 2001 onveranderd :
(al heeft ze die helemaal niet nodig, hoor...)
Achter hen moeder Alie en maar praten in haar dictafoon
daarnaast Hans met Lenie
......de nog steeds hoge stoep met drie treden naar de ingang, is nog steeds onveranderd.........wat er nog steeds staat op de stoep zijn aan beide zijden de pilaren met de kettingen. Deze hebben klaarblijkelijk altijd goede diensten gedaan en behoefden niet te worden gerenoveerd........
In ons vroegere huis op nr. 7d woont nu de fam.C.J.van Lavieren en op 5d woonden vroeger onze buren de fam.v.d.Wal.
Nou en dan natuurlijk, moet Aline naar binnen en drukt gewoontegetrouw op alle (!) 8 bellen, was ze zoo gewend en uiteraard gaat de buitendeur, net als toen, dus gewoon open. Na de bekende vermaning van haar moeder (en haar broers), Aline toch, stormt Aline de 8 x 8 treden op, naar boven, naar huis.
Maar helaas, moeder Alie kan haar niet meer bijhouden en blijft maar wachten onder aan de trap:
kom je gauw weer naar beneden
en niet weer naar het dak toe, hè,
hoor je me
wel luisteren, hè,
naast onze voordeur (links) was de daktrap
of Aline dit nu weer heeft gedaan....
En Aad nog even volgens dit verhaal :
- Van tijd tot tijd droom je nog wel eens over vroeger, Aad krijgt dan altijd dit beeld te zien, precies zoals het op deze onderstaande foto is te zien.
Aad kijkt altijd in zijn droom schuin over de garages heen naar huis: over het waarom ?
Lijkt me heerlijk om daar nu eens over te filosoferen. Hans' emiel adres staat bovenaan deze pagina, dus.......
Het feest werd thuis in de Eskampstraat gehouden.
Maar zoals het hoort, heb ik ook nog een advertentie laten plaatsen in "Tot Opbouw" het inmiddels allang verdwenen classicale kerkblad.
Op de bovenste foto's zie je op de achtergrond de slaapkamer van Alie en Piet en de tafel waar Aad 's middags aan studeerde. Helemaal rechts in die kast de sigarendoos van Opa Boogaard, nu in het bezit van Aad. De foto ernaast (3 personen) komt me heel bekend voor natuurlijk, maar wie het zijn ???? HELP ALINE
Ook op de bovenste foto v.l.n.r.:
Dick (Dirk), Ineke, Marry, Corry, Aad en Hans, Aline mocht op de bank.
En toen ging Aad de mist in, want dat waren foto's van de verloving van Lenie en Hans, oei oei.... Nou als troost doen we er dan deze foto's met Aline bij, vanwege het interieur zullen we maar zeggen....:
Nou wist Aline het ook toevallig :
Schilderij met de zonnebloemen is volgens moeder een huwelijksgeschenk geweest van tante Cor. Die had een toenmalige verloofde die een kunsthandel had. Dus is dat schilderij nu 61 jaar oud
De onderste twee foto's komen uit dit verhaal van Aline.
