Aad woont in het Roomse Zuiden en daar zeggen ze vaak, als ik je nu zou knijpen, zeg je dan AU of OO. Als er dan wordt geantwoord, AU, dan klinkt het meteen, waarom noem je een auto dan een oto ???
Als je er oplet, dan is het vooral de invloed van het Journaal, dat geoto, en otoriteiten en het ging geheel otomatisch, inderdaad randstedelijk (?) Nederlands. En dan hebben we het nog maar niet over die verkeerd gelegde klemtonen. Het beroemdste is natuurlijk Schiphol, terwijl het gewoon Schiphol heet.
Maar zoo bar als de omroepster op een station het laatst maakte, dat sloeg alles: de Moerdijkbrug was geblokkeerd....
Ook de rollende rrrrr, wordt hier vaak nagedaan, Kinderrren voor Kinderrren...., klinkt het dan en dan snappen ze in Hilversum niet, waarom een Hollands carnavalsliedje niet aanslaat in het Zuiden, rrrraarrr hoorrrr...
Als oud-Rotterdammer in het Brabantse heb je natuurlijk een hoop afgeleerd, maar het verschil tussen kennen en kunnen, liggen en leggen enzo, blijft moeilijk. Ook weet je niet duidelijk te maken of je de kleur geel of een gil bedoelt, ook als je het hebt over je vel, denken sommigen dat je een vijl nodig hebt.
Maar Brabanders kennen er ook wat van. Een meisje wordt vaak aangesproken met hem en ons mam is binnenkort 25 jaar getrouwd, over ons pap wordt meestal niet gepraat.
Waarom moest Aad dit even kwijt, geen idee wat er soms uit zijn keyboard glipt, maar voor de aardigheid gaan we het in dit verhaal maar toch over oto hebben i.p.v. auto. Het verhaal is tenslotte geschreven in de randstad en daar praten ze meestal zoo
Vlamingen hebben het trouwens altijd over de wagen, ook in advertenties, soms denk je dan eerst aan een paard en wagen. Een apparaat heet daar een toestel en daar scheren ze zich dan mee, terwijl wij er mee door de lucht vliegen. Een zwart-wit TV heette daar een wit-zwart TV, maar nu is dat verleden tijd, want ook daar doet niemand meer aan wit-zwart, 't is nu allemaal couleur.
Ook geloof je eerst je oren niet, als een Vlaamse kollega zegt dat het huis gekuisd moest worden, oei oei denk je dan, maar nee, ze hebben extra goed gezogen en dat snappen zij dan weer niet, gezogen??? Ook vertillen ze daar iets, terwijl wij het gewoon optillen en dat is daar weer opgelicht worden.... Aad nu mee stoppen, OK....
Even onder ons, Aad is nu toch even de hond uitlaten, weten jullie dat Aad altijd kado en buro schrijft en dat uitspreekt als cadeau en bureau, niet konsekwent toch of wel ?? Gauw maar verder met Hans' verhaal over z'n eerste Oto:
Inmiddels had ik alweer andere plannen. Ik wilde een oto kopen. Maar dat kan niet zomaar, zoals wij allemaal wel weten, dus eerst maar even otorijlessen nemen. Mijn vele collega's hadden al een oto, dus maar eens informeren, wat een goede otorijschool was en natuurlijk, welke een beetje redelijk was te betalen. Nu, binnen de bank was dit uiteraard geen probleem en door velen werd mij geadviseerd om mij in te schrijven bij otorijschool Gebrs.Blad aan de Mariniersweg te Rotterdam. Dit soort zaken kon je altijd wel even regelen tijdens de middagpauze van één uur. Een aantal collega's zouden mij daar wel even introduceren bij die aardige dames daar op kantoor.
En zo gebeurde het dus ook echt. Ik liet mij inschrijven bij eerder genoemde otorijschool en ik wilde meteen 10 rijlessen voor het bedrag van f. 40,00. Alle theorielessen zou ik thuis wel doornemen, dus 10 echte rijlessen wilde ik hebben. Deze otorijschool reed uitsluitend met Volkswagens Kever. Op de afgesproken tijd werd ik thuis afgehaald voor mijn eerste rijles. Nou ja, rijles…..het was eigenlijk alleen maar stuurles. Voor de rest mocht ik nergens aankomen.
Vanaf Overschie reden wij naar het Pompenburg in Rotterdam, alwaar vele groentekisten waren opgestapeld voor de markt.
Tussen al die kisten door moest ik alleen maar leren sturen, sturen en sturen. Het uur vloog voorbij, dus snel weer naar huis sturen. Iedereen thuis vroeg natuurlijk hoe het gegaan was en vanzelfsprekend ook mijn vader, want hij had nou niet zulke prettige ervaringen met rijlessen!! (LINK)
Nou, ik was toch wel enigszins teleurgesteld hierover. Maar daar kwam spoedig verandering in. Al snel mocht ik gebruik maken van alle pedalen, het waren er wel drie toendertijd en in een volgende les werden de geheimen van het schakelen aangeleerd. Al met al was ik zo wel spoedig door die 10 rijlessen heen en het examen kon ik nog niet aanvragen.
Dus maar weer 10 rijlessen aanvragen en na de vijfde les kreeg ik eindelijk het verlossende woord, dat ik examen kon aanvragen. Nu, dat werd natuurlijk weer geregeld bij die aardige dames op het kantoor van de otorijschool. Op de bank werd mij echter ingefluisterd, dat ik ervoor moest zorgen, dat mijn examenaanvraag zo spoedig mogelijk doorgezonden moest worden. Hoe moest je dit dan doen?
Welnu, even een praatje maken met die dames van de otorijschool op de Mariniersweg. Een aantal collega's gingen dan altijd mee. Alle examenaanvragen werden op dat kantoor in vakjes gesorteerd en de laatste aanvraag lag dus in het onderste vakje. Nu was het de kunst om de examenaanvraag in het bovenste vakje te krijgen. Dus je moest altijd wat meenemen voor die dames, snoep of iets dergelijks of wat kralen of een spiegeltje, afijn net als vroeger in Afrika, en zij zorgden er dan wel voor, dat jouw aanvraag zo spoedig mogelijk werd gehonoreerd.
Welnu, deze "chantagepoging" werd uiteindelijk beloond en in januari 1966 kon ik al examen afleggen. Het CBR was toen nog gevestigd aan de Walenburgerhof naast het grote gebouw van inkoopcombinatie Homobonus. Het theorie examen stelde niet veel voor. Er werd gewerkt met een paar tekeningen, waarvan je moest vertellen wie er voorrang had. Ook werden een paar verkeersborden doorgenomen en toen eindelijk naar buiten naar de oto, na eerst nog een ogentest te hebben afgelegd.
- Tijdens het rijexamen van Aad liep een andere kandidaat mee naar buiten en ons werd gevraagd een nummerbord van die Brabantse auto te lezen, vroeg die andere man van de zenuwen, welke auto bedoelt u? We stonden er ongeveer 3 meter vanaf, de man kon weer vertrekken. Later hoorde Aad dat dezelfde man zijn koffie bekertje over de papieren van de examinator had gegooid, vandaar.
Onze toenmalige buurvrouw liet trouwens de auto sleutels in de put vallen en Aad werd bijna vermoord ooit, toen hij bij het rijexamen van zijn vrouw in de examen ruimte, een biertje bestelde. Meteen stoof een examinator op hem af, U bent nu al gezakt, schreeuwde die...
Het was die januaridag slecht weer met sneeuw en ijzel. Maar kennelijk was dat geen probleem, want het examen kon gewoon doorgaan. Het rijden op zich ging prima door de drukke stad van Rotterdam. Ik had mij vaak 's avonds van kantoor laten ophalen, dus ik kende alles prima. Het beruchte rondje Hofplein ging mij ook goed af en ook ergens op de Schiekade ging de parkeersteek uitstekend. Maar toen…..jawel, het ging mis!!!
Eveneens op de Schiekade moest ik straatje keren. Het was echter zo glad, dat ik tegen de stoep knalde. Dat was dus fout!!! Maar goed, ik mocht doorrijden. Vanaf de Schiekade moest ik linksaf de Walenburgerweg op en ja hoor……….toen trapte die examinator op de rem, want helemaal rechts vanaf de Stadhoudersweg kwam verkeer van rechts en dat had ik voorrang moeten geven. Het was wel meer dan 500 meter van mij verwijderd, maar toch………..verkeer van rechts heeft voorrang en dus was dit mijn tweede fout. Wat had ik er de pest over in. Ik kon gelijk terug naar het CBR en hoorde natuurlijk meteen de uitslag: GEZAKT!!!!!!
Maar ik liet de moed niet zakken en 's middags weer gelijk naar het kantoor van de otorijschool aan de Mariniersweg naar die aardige dames. Natuurlijk weer wat leuks voor die dames meegenomen en maar weer 5 lessen aangevraagd en tegelijk praktijkexamen aangevraagd, want theorieles had ik behaald. Nu, de dames begrepen mij al en mijn aanvraag belandde in het bovenste vakje.
Zeer snel ontving ik weer een oproep en op woensdag 2 maart 1966 kon ik voor de 2e maal praktijkexamen doen 's morgens om 08.00 uur. Deze examinator, dhr. J.A.Oud, was een zeer aardig persoon. Dit examen was voor hem eigenlijk te vroeg en hij wilde snel opschieten, want hij had trek in koffie!!!. Wij vertrokken dus snel van het Walenburgerhof en hij wilde snel naar de otosnelweg richting Overschie. Nu, het was een drukte van belang op het terrein van het CBR en ik ging netjes achter alle oto's staan, want je naderde toch immers een voorrangsweg t.w. de Stationssingel.
Maar de heer Oud had klaarblijkelijk zoveel haast, dat hij aan mijn stuur trok en rechts alle oto's passeerde zodat wij spoedig op de Stationssingel reden. Nu, ik was hiervan flink geschrokken en dacht, dat dit weer een ingreep was. Maar niets van dat alles. Dhr.Oud begon maar te praten en te praten en vroeg waar ik woonde. Nu, dat was een gemakkelijk antwoord. Ik moest maar langs huis rijden, misschien had moeder al koffie. Dit was natuurlijk maar een grapje!!! Na een stukje otosnelweg gereden te hebben, arriveerden wij in het Kleiwegkwartier en moesten de spoorweg over. En jawel hoor………de bomen gingen omlaag en ik moest stoppen. Ik had mijn oto zodanig neergezet, dat ik geen kant meer op kon. "Dat heb je mooi gedaan" zei dhr. Oud en ik dacht maar aan mijn tijd van drie kwartier rijden. Nu nog maar één kwartier en al dat wachten is immers ook examentijd!!!!
Gelukkig pas nadat de slagbomen weer open waren gegaan, pas toen sommeerde dhr. Oud mij om nu maar via de kortste weg weer terug te rijden naar het CBR, hij had immers nog erge trek in koffie!!!. Nu, ik wist de weg uitstekend en in no time waren we binnen vijf minuten bij het CBR. Dhr. Oud stapte vlug uit op naar zijn koffie. Ik moest de oto alleen maar ergens parkeren en dan maar zo snel mogelijk bij hem komen.
Zo gezegd, zo gedaan, al was ik er nog niet helemaal zeker van of ik nu wel geslaagd was, ik dacht immers nog steeds terug aan die ingreep aan het begin van het examen. Maar goed, ik ging toch maar spoedig naar boven in het gebouw van het CBR en spoedig zag ik dhr.Oud al zitten natuurlijk aan de koffie en zwaaiend met een papiertje. Snel naar hem toe en wat gebeurde: "Je bent geslaagd, moet je ook koffie en hier is je bewijs". Nu, dat antwoord vergeet ik dus nooit meer. Ik was de koning te rijk en ik had dus nu mijn rijbewijs!!!
Het bewijs, dat ik mijn rijbewijs op 2 maart 1966 heb gehaald, bewaar ik nog altijd als een zeer waardevol papier.
Punctueel als immer en altijd, ging ik dus nu ook zo spoedig mogelijk mijn echte rijbewijs regelen op het stadhuis aan de Coolsingel in Rotterdam.
Maar eerst terug naar kantoor. Nu er klonk weer gejuich omdat er weer iemand zijn rijbewijs had behaald!!!! Ik kreeg toestemming om 's middags even naar het stadhuis te gaan om alles te gaan regelen, want dat kon daar wel eens lang duren (ambtenaren, snap je wel !!!!). Maar voordat ik dat deed nog eerst even terug naar die aardige dames van de otorijschool op de Mariniersweg om ook hen natuurlijk vriendelijk te bedanken en ook afscheid te nemen met al weer wat kralen en wat lekkers!!!!
Binnen 14 dagen hadden de ambtenaren het voor elkaar en kon ik mijn rijbewijs op het stadhuis gaan ophalen. Al met al was dit een spannende tijd, maar uiteindelijk op 21 maart 1966 was ik de trotse bezitter van een rijbewijs. Ook dit eerste rijbewijs koester ik nog steeds en ook dit bewaar ik als een zeer waardevol document, waarop Hans namens Aad best trots mag zijn!!!
