Alie weet in 2001 nog precies de punten van de preek uit haar jeugd in 1927 en ook van latere jaren in 1958 en 1964 en vertelt hoe er vroeger bij haar thuis over gesproken werd.

Om dit verhaal goed te kunnen begrijpen, moet je ook de verhalen van Alie lezen getiteld

mijn eerste kerkgang

en

mijn eerste kerkgang vanaf het Pijnackerplein

Als wij 's zondags uit de kerk thuis waren gekomen, schonk mijn moeder altijd koffie in of chocolademelk : wij mochten kiezen !! Als dit op was, plus koekje, dan ging mijn vader over de preek praten.

Aan één van ons werd dan gevraagd:

Zeg jij eens, wat was het eerste lied dat werd gezongen
Wij, als kinderen, waren erg goed in het onthouden, dus dat wisten wij wel, soms moest ook één het vers opzeggen.

Er waren vroeger ook altijd punten in de preek, die werden vóór de preek begon, altijd uitgesproken en dan zei de dominee nog:

Ik herzeg
en dan werd het nog eens gezegd en dan werd er gepreekt.

Meestal waren het drie punten, soms wel eens vier punten, maar dat was maar een enkele keer. Na de punten werd er nog gebeden:

Gods Geest zij met u en mijnen geest, in het spreken en in het luisteren, amen
Aan mij werd ook vaak gevraagd:

Alie zeg jij de punten eens, weet je ze nog?
Ik denk, dat ik acht à tien jaar was. Ik zie het nog voor mij, mijn vader met die blijde lieve ogen en als ik het dan wist, dan vond hij mij erg knap hoor !!!

Mijn vader was Hoofd ener Openbaaren Laageren School, dus hij kon goed vertellen en dan vertelde hij:

Als je de punten goed onthoudt, kun je de preek goed volgen
Ik weet nog, dat Ds.de Groot (Rotterdam-C) preekte over Naomi, Ruth en Orpha (1927).
Naomi zette Ruth en Orpha voor de keuze:

Ga maar terug naar je geboorteland
De punten waren:

ja of nee !!
Ze stonden stil op de weg en dachten en wat gebeurde er? Orpha keerde terug naar haar geboorteland: het heidenseland. Maar Ruth bleef bij Naomi, zij hield Naomi vast en zei toen

Uw volk is mijn volk en Uw God is mijn God
En dan leerde mijn vader ons eerst goed denken voor je ja of nee zegt (ik was zeven jaar !!!) Ik ben dit nooit vergeten

Dan schonk mijn moeder een 2e kopje koffie of chocolademelk in. Dit gesprek duurde meestal een kwartier en daarna mochten we spelen.

Ik weet nog goed een preek van Ds.K.J.Velema (Hoogeveen). Dat was in 1958. Hij preekte over Paulus hoe hij preekte. Paulus sprak over:

Hij moet wassen en ik minder worden
De drie punten waren:

Hij (de Heere) en ik

Hij of ik

Hij wordt alles en ik niets
Ik vergeet het nooit. Dat leert men niet in één dag en toch moet men leren, dat Hij alles wordt en ik niets. Hoe kleiner je wordt, hoe beter je kan leren !!!

Mijn moeder leerde ons ook veel over de punten dat daar ook een lijn in zit en dan had ze het ook over ons "leven".

Als we geen nood of zorg hebben, vragen we niet om redding, dan leven we maar door, maar o, als er nood en zorg komt en we weten geen raad meer, dan roepen we om verlossing uit de nood. En dan zei moe altijd:

En uit die nood en verlossing groeit dankbaarheid.
En deze drie stukken, zei moe, die zij heel ons leven met ons. Een wijzen les was dat !!

Oude Ds.Rebel (Lutten, emeritus) preekte eens in Overschie (1964) over de verloren penning. De waarde van een penning was niet veel, maar ze konden hem niet missen.

De punten waren

de penning verloren

de penning gezocht

de penning gevonden
Tot slot zongen wij:

Zalig hij die in dit leven, Jacob's God ter hulpe heeft
Dit is mijn verhaal, toen ik kind was, praten over de preek en de punten; ook nog in latere jaren.........

wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....