Een e-mail sturen? Het e-mail adres is aad@engelfriet.net
(klik op deze tekst om een voorgeadresseerde mail te openen)
Terug naar  het Engelfrieten overzicht

Naar beneden 

Pijlstaartolie voor mijn "vreeselijke kromme benen"

Alie is soms nog op zoek naar die Pijlstaartolie, want "mijn benen doen het nu ook niet meer zoo goed" ....

Ik had "vreeselijke kromme benen" t.g.v. de Engelse ziekte.

Moe zette mij altijd met mijn kromme benen in de zon. Vooral de Maartse zon, die had veel kracht, zei Moe altijd! En 2x daags een lepel levertraan, met een snoepje toe.

Zij moest een keer verf halen voor Pa, want Pa had een verfbui

Ze nam mij mee in een wandelwagentje en dan kon die pot verf precies tussen mijn benen staan. Moe heeft het zoo dikwijls verteld, dat weet ik nog goed hoor!!

Pa had van iemand gehoord, in Zeeland verkochten ze olie en daar moest je die benen mee insmeren, het heette "Pijlstaartolie"

Dus Pa naar Zeeland en die olie gekocht. Het heeft geholpen, want ik heb nu geen kromme benen meer!!

Moe zei ook altijd dat ik geen mooi haar had, net koperdraad.

Toen ik anderhalf jaar was, heeft Pa al mijn haar afgeknipt. Moe zei, je hebt toen het haar weer ging groeien een lief kopje met haar gekregen!!



Wij vroegen ons af: wat was dat nu pijlstaartolie, volgens deze
link wordt het omschreven als:

Vermeldenswaard is ook de vangst van de pijlstaartrog. Daar werd dan de lever uitgesneden, die in een wekfles werd gedaan om in de zon te laten rotten totdat er wat olie en drab overbleef.

Daarna werd de drab er uit gezeefd, zodat de beroemde pijlstaartolie overbleef die gebruikt werd als huismiddeltje tegen velerlei kwalen.

Soms was er jarenlang geen huisarts ter plaatse, omdat men deze geen voldoende inkomen kon bieden. Zodoende behielpen vele inwoners zich met de zelf gewonnen pijlstaartolie.

In de volksmond heette het dat men de beste resultaten mocht verwachten als men er een goede slok van innam. Dit middel wordt ook nu (anno 1993.......) nog wel door enkelen gebruikt. Ook door mensen van buiten de gemeente Arnemuiden werd dit middel zeer op prijs gesteld.

Een populaire pagina, diverse mensen zijn op zoek gegaan naar die pijlstaartolie.

Ook Hans heeft z'n Zeeuwse netwerk, zullen we maar zeggen, ingeschakeld, want moeder Alie wist zeker dat haar vader het 79 jaar geleden in Hansweert ging halen.....

Het is op verschillende plaatsen in Zeeland nog steeds bekend, maar helaas nergens meer leverbaar, HELAAS.......

En dus moesten we het even verwerken toen we een emiel kregen van Lia Vriens dat zij zomaar op een rommelmarkt een liter fles pijlstaartolie op de kop had getikt..........

Nou, wat waren we blij dat Lia die fles aan Alie wilde geven. Alie wist niet wat haar overkwam, na 79 jaar weer kunnen beschikken over pijlstaartolie....

Een paar druppels per dag, was toen zoo goed voor m'n benen, zou het nog steeds helpen?
Zou het nog steeds zoo stinken?
Pas op, je mag het niet drinken, hoor, dan word je ziek

En dus zijn we nu bezig om Lia's fles pijlstaartolie vanuit Zeeland in Rotterdam te krijgen !

Op Alie's verjaardag krijgt ze in ieder geval van Hans vast een tegoedbon voor het verkrijgen van een fles pijlstaartolie, zo mogelijk zelf met Hans op te halen in Zeeland. Enne we gaan hem betalen in Euro's.... (klik maar eens op deze link en op deze link)




We kregen de volgende reaktie:

Net heb ik het verhaal over de pijlstaartolie gelezen.

Dat kwam me bekend voor. Mijn vader heeft het eens gebruikt voor een verstuikte voet, maar die slikte het en tot onze verbazing werd juist de plaats waar de pijn zat vettig. Hij had een sterke maag, want die moest je wel hebben.

Bij ons werd de traan op een andere manier opgevangen als in het verhaal van Alie, maar dat kan plaatselijk verschillen.

De pijlstaartlever, die hij van een bevriende visser kreeg, werd opgehangen met een flesje eronder. De levertraan viel dan langzaam druppelsgewijs in het flesje. Het duurde dagen voor de lever rot en uitgedroogd was en het stonk vreselijk.
Er moest niets meer gezeefd worden want de lever was een natuurlijke filter.

Wij woonden in Breskens en later kreeg ik een zwager die visser was, die ook nog eens een lever heeft meegebracht omdat vader daar zoveel baat bij had voor kneuzingen.

Moeder hield het op Arnica tinctuur wat niet zo stonk en waar we ook allemaal baat bij hadden, want er werd wat afgekneusd.

Met vriendelijke groet,

Betsy Verpoorten




Ca 13 jaar nadat we het bovenstaande verhaal op het internet hadden gezet, kwam juni 2015 de volgende erg leuke reactie:






Klik hier voor het vervolg





Familiewapenklein
wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....


Terug naar de top





Last update :

15 Juni 2015