Het was 1943 en onze eersteling moest geboren worden. Ik heb al eens verteld over het ledikantje met toebehoren en ook over babykleertjes en het maken van de doopjurk.

En weten jullie hoe wij aan onze eerste kinderwagen zijn gekomen?

U moet die tijd eens indenken: de winkels waren allemaal leeg, niets te koop, een vreeselijken tijd was dat, maar door luisteren en vragen kon je nog wel eens ergens aan komen!!! Zoo op een avond kwam Piet thuis en wij samen eten en toen zei hij: ik heb een verrassing, maar het is nog niet helemaal rond. En toen ging hij vertellen. Een horlogemaker van de zaak (Siebel) die had een kinderwagen staan, haast niet gebruikt en hij wilde hem kwijt. Nu, Piet vroeg natuurlijk wat hij er voor vroeg, want bij ons kwam ons eerste kindje!!!

Nu zat er in ons spaarpotje zoo'n f. 150,00 (vonden wij al heel veel hoor!!!). Nu Piet begon met f. 75,00. Nee, dat was te weinig. Die man vroeg f. 175,00. Heeft Piet nog gepingeld voor f. 150,00, maar daar moest nog iets bij en dat "iets"bestond uit levensmiddelen of zoo.
Maar ja, wij hadden f. 150,00 in de spaarpot, maar wat moest er bij?? Levensmiddelen konden wij niet missen. In de linnenkast kijken, maar ook niks. Wij hadden drie dekens. Zouden wij er één geven? Neen, zei Piet, dat kan niet. En weet je wat jullie vader opeens zei??: Wacht eens en hij haalde uit de kast zijn postzegelalbum. Ik zei: neen jongen, dat is helemaal van jou, alles gespaard, niet doen!! Maar ja, geen praten van mij hielp en hij ging er morgen op af met het geld en het album.

Ik vragen hoe ziet die kinderwagen er uit en wat voor kleur?? Ja, dat wist Piet ook niet. Maar wat kon ons de kleur schelen!!! Als wij maar een wagen hadden.

En de andere dag, het was gelukt en de koop was gesloten.

Ik weet nog goed: Piet was woensdagmiddag altijd vrij en dan kon hij de wagen komen halen. Die man woonde op de Admiraliteitskade (want wij woonden toen in Amsterdam), maar Piet niet gek, hij gaf die f. 150,00 en hij zei als ik die wagen kom halen krijg je mijn postzegelalbum. Ook dat lukte zoo en alles kwam voor elkaar en wat waren wij blij.

Hij was prachtig, haast niet gebruikt : een donkerblauwe wagen met een witte kap en de wielen waren van chroom. Wij hebben hem gepoetst en gewreven : een pracht wagen!!!

Er moest ook een matrasje in en op de zaak was nog wat houtwol en Piet vroeg er naar en hij mocht het meenemen. Ik had nog een katoenen lap, dus er was een matrasje. En wij dachten: de rest komt wel: een dekentje en lakentje en sloopje en ja hoor.
Mijn schoonmoeder had voor ons een laken en dat kon ik verknippen voor een lakentje en sloopje en moeder had nog een deken, was al oud, maar het middenstuk was nog goed, dus ook afknippen en omhaken. En weet je wat tante Cor voor ons nog had???
Een overtrek voor een sierkussen "roze" en daar moest een kussentje in en dat had zij ook nog voor ons. Want vroeger werd er op de kinderwagen op het voeteneind zoo'n kussen gelegd!!.

Nu weten jullie hoe wij aan onze eerste kinderwagen met toebehoren zijn gekomen en jullie begrijpen nu ook onze blijdschap en dankbaarheid.

wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....