Terug naar  Aline's homepage
Een emieltje sturen naar Aline? Haar emiel adres is aline@engelfriet.net
(klik op deze tekst om een voorgeadresseerde mail te openen)
Terug naar  het Engelfrieten overzicht

Naar beneden 

Aline heeft ooit wat hele oude baby kleren gekregen van haar moeder......

Dit heeft moeder in de oorlog gebreid voor haar eerste kindje.

Alle kinderen hebben hier in gelegen, dus kreeg de laatste, aline dus, het mee.

Want zoo is onze moeder !

gebreiddoormoederali

En nu een hempje, wat we allemaal hebben aangehad, enne let op het merkje : engelfriet boogaard

gemaaktdoormoederali

En dan natuurlijk het pronkstuk uit ons gezin, juist De Doopjurk :

doopjurkkinderenengelfriet2

Bij Webmaster Aad sprongen, bij wijze van spreken dan, de tranen in de ogen, want hij is in deze jurk al op het internet geupload, natuurlijk in
het verhaal wat gaat over Aad's geboorte........

aaddoopjurk

Aline vroeg nog, terecht om dit erbij te zetten :

aline bij opa op schoot

Aline, met doopjurk, bij Opa op schoot in de Eskampstraat

pas op dat die bloemen niet van de televisie vallen

De foto van Aline komt uit dit verhaal.

Aline zal deze pagina eens even mooi uitprinten voor haar moeder Alie, kan die er nog veeeeeeel meer over vertellen !!

En dat gebeurde dus ook, lees maar eens mee, wat Alie er nog allemaal over vertelde :

In 1939 brak de mobilisatie uit. Ik hoor mijn moeder nog zeggen, wij gaan steeds wat extra inkopen doen, want tijdens de mobilisatie van 1914 - 1918 was er de laatste jaren gebrek aan veel dingen. Onder andere: textiel, koffie en vooral zeep.

Zoo gezegd, zoo gedaan.

Dus als Moe of ik boodschappen gingen doen, dan was het niet één pak koffie maar twee pakken koffie. Er werd een kast boven leeg gemaakt en daar was voor ons voorraadje. Zeep werd ook dubbel gekocht en dat ging lekker zoo.

Mijn moeder zei het wel eens tegen die of gene, maar de meeste vonden het flauwekul om dat te doen.

Maar zij hebben er later veel spijt van gekregen!!!

Moe en ik gingen ook extra ondergoed voor ons allemaal kopen. Ook linnengoed (lakens, slopen enz.). Ook ging zij denken om breiwol en katoen te kopen en zij dacht ook aan schoen smeer.

In 1940 begon de oorlog en na 1 ½ à 2 jaar kwam de schaarste; er kwam een bonnenstelsel, maar alles werd steeds minder, maar wij waren erg voorzichtig met ons voorraadje.

In 1942 gingen Piet en ik trouwen en in 1943 werd ons eerste kindje verwacht (Hans). Textiel of wol was niet meer te koop.
Mijn moeder ging naar de kast boven en kwam beneden met een lap flanel. Hier kind zei zij, maak hier maar vast hemdjes van (zie de tweede foto). Eerst van een stuk papier een patroontje gemaakt en toen passen en meten om zoo voordelig mogelijk te knippen. Ik haalde 4 hemdjes uit die lap, wat was ik trots en Moe ook hoor!!!

Door het zoompje van het halsje een bandje rijgen en klaar was kees. De lapjes, die over waren naaide ik aan elkaar en had zoodoende 4 navelbandjes (wordt tegenwoordig niet meer gedragen).

Toen wij trouwden, woonden wij in Amsterdam. Maar als wij naar onze ouders gingen, was er altijd wat voor ons.
Mijn schoonmoeder heeft van restjes wol een kruikenzakje gehaakt, want zij had nog een klein kruikje en mijn moeder had nog een knot jeagerwol en daar kon ik borstrokjes van breien (zie de eerste foto). Die wol heb ik in drieën verdeeld en dat lukte en zodoende kon ik 3 borstrokjes breien.
Ik had zelf nog een bolletje wol voor het omhaken (een picotje) en weer een ander bolletje wol om koordjes te draaien om het vast te maken. Wat heb ik veel van mijn moeders voorraadje gekregen en met een stukje zeep kon ik nog wel eens ruilen.

Onze eerste is in het ziekenhuis Eudokia geboren en toen moest ik alles nog merken: kijk maar op de foto van het hemdje, dan ziet u het merkje E.B.( Engelfriet-Boogaard). Alle verdere kinderen hebben het ook allemaal gedragen en ik was er altijd weer trots op.

Ik ben in het wit getrouwd en ik had het plan om van mijn japon een doopjurk te maken en ook dat lukte goed. Aan mijn bruidsboeket zat een smalle en brede kant. Het brede kant heb ik onderaan de jurk genaaid en aan de smalle kant een rozetje gemaakt en rechts boven op de jurk genaaid. Alle kinderen zijn er in gedoopt.

Ook heb ik deze doopjurk wel eens uitgeleend aan hen die geen doopjurk hadden.

Nu ik dit schrijf denk ik dat is 59 geleden, maar ik weet het nog goed hoor!!

Ook mijn blijdschap en dankbaarheid weet ik nog !!!


En toen kwam deze reaktie:

hi Aline

Heb net je site gevonden en wat leuk joh om al dat spul weer te kunnen bekijken.
Jij hebt zo'n klein babyvestje of hempje.
Je hebt daar per ongeluk toch niet het patroontje van?
Ik heb namelijk zelf ook zo'n borstrokje aangehad vroeger.
Maar sinds mijn moeder al overleden is kan ik het haar niet vragen.

Ik hou me aanbevolen voor het patroontje.

Ben bijna zeker dat dees of gene het ook wel leuk zou vinden om voor een kleinkind te maken als vestje misschien want vandaag de dag dragen de babies geen borstrokjes meer.

Nou meid, blijf doorgaan met je site.
Ik heb mijn petje af hoe je dat allemaal voor mekaar hebt gekregen om die site te maken.

groetjes en alvast bedankt van Hennie in Canada






Familiewapenklein
wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....


Terug naar de top





Last update :

11 Oktober 2003