Ik was in de oorlog weer bij mijn ouders gaan wonen, had het ook niet zoo op dat Amsterdam waar we na ons trouwen terecht waren gekomen, want in Rotterdam was geen woonruimte te krijgen.

Dus toen Piet weer thuis gekomen was uit Duitsland, zoeken naar een huis.

We kregen een tip, in de Willebrordussstraat staat een huis leeg. Nou, mijn vader erop af, want die kon het beste kletsen van ons allen...... en natuurlijk kreeg die het voor elkaar, maar er werd in die tijd veel geknoeid en zwart gedaan, dus er moest wel wat tegenover staan, liefst jenever.

Nou hadden wij een zwager Arno, de man van Cor, die kon er ons wel aan helpen, maar het kostte wel dfl 35,= per fles, duur hoor !! We kochten dus twee flessen en dat viel gelukkig in goede aarde, (figuurlijk dan) maar er kwam weer, ja, maar enfin, die man wilde meer!

Nu had Piet uit Duitsland een paar laarzen meegebracht, hij ze gauw halen, maar Piet zei toen heel zakelijk :

U die laarzen en wij de sleutel, gelijk oversteken
Nou en dat is dus gelukt, wat waren we blij en gelukkig. Het was een tweede etage met 3 kamers een keuken en een waranda en een halve zolder. Groot genoeg voor ons, hoor !!

Piet zei dat we er zoo snel mogelijk in moesten, dus schoonmaken en er gaan wonen. Opknappen, witten, verven en behangen, dat komt later wel. Zoo gezegd, zoo gedaan. Van lieverlee kwam er zeil op de grond, een kleed erop en wij gingen er wonen. Witkalk of behang was niet te koop, dus de plafonds schoonmaken. Er was een soort verf, dat verfde je over het behang heen, nou en het stond toch gezellig !!
Iedereen hielp iedereen, er was een hele eensgezindheid, hoor...., geweldig toch !!

Er kwamen gordijntjes, lampen hadden we nog. Ik heb een laken beige geverfd en er toen het droog was, gordijntjes voor de keuken van gemaakt, stond ook reuze gezellig, hoor !

Piet kwam een keer thuis met 4 geraniums, had die ergens op de kop getikt. Nu hadden we ook planten in huis, het werd echt heel knus bij ons !! Als we visite kregen, dan zeiden ze altijd, wat is het hier toch gezellig, leuk hè ?

Laat Piet nu ook op een keer een radio meebrengen, eerlijk gekregen hoor, enne hij deed het nog ook, hadden we weer muziek.

Mijn moeder had nog een tafeltje voor ons, hup een kleedje erover, en toen de radio erop. Luxe had toen niemand, en dus hadden we net als iedereen

geen geiser
geen badkamer
geen wasmachine
geen wasdroger
geen koffieapparaat
geen gasfornuis

en ga zoo maar door !

Maar we waren vrij en blij, moesten wel hard werken, maar van werken is nog nooit iemand dood gegaan toch ??

We kregen van die Lieftinck allemaal een tientje en je zocht het verder zelf maar uit.

De koffie, kolen en suiker zijn tot 1951 op de bon gebleven, maar ik ruilde heel veel. Mijn schoonmoeder had graag koffiebonnen, een echte koffieleut was dat, dus ik ruilde dat voor suikerbonnen, hadden de kinderen een snoepje of een kaakje.

Ja, ik kan wel zeggen, ik was een goede zakenvrouw, dat leerde ik steeds beter te doen. Ik naaide alle kleren voor mijn kinderen zelf, dat noemden we toen oud maakt nieuw. Ik kreeg van die of die wel eens kleding, nu alles uit tornen en daar dan weer rokjes en broekjes van maken. De truien uittrekken, de goede wol weer wassen en op een plank winden, laten drogen, dan was de draad weer recht en kon er weer gebreid worden.

Nee, we waren niet zielig of ongelukkig hoor, we waren blij, gelukkig en dankbaar en we waren gezond, dat was het voornaamste !!! De kinderen zijn, op Hans en Aline na, allemaal in de Willebrordusstraat geboren, nou ze groeiden als kool, elk kind werd met vreugde ontvangen, altijd blijdschap met een nieuw leven. Altijd weer een godswonder !!

Als er in de straat bij de buren een kind was geboren, breide ik altijd een paar sokjes en ging op kraamvisite, zoo heb ik heel wat sokjes moeten breien, gezellig toch of niet ???

Kostelijk, moeder !!!

De huur van ons huis was dfl 28,= per maand. Maar wat kwam na 13 maanden uit, de huur was slechts dfl 27,= per maand. Dus de huisbaas had zich per ongeluk vergist ?! Na de oorlog was er de Volkshuisvesting en die hebben alles uitgezocht. Die 13 gulden kregen we niet terug, maar we mochten wel 13 maanden wonen voor dfl 26,=, toch mooi geregeld, toch....want elke maand ging er dan 1 gulden in een spaarpotje.

Zoo leefden we verder, eenvoudig en zuinig, maar tevreden.

wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....