|
(klik op deze tekst om een voorgeadresseerde mail te openen) |
Terug naar het Engelfrieten overzicht |
|---|
| Naar beneden |
|---|
Alie wist precies wanneer hij thuis zou komen ....
Ook dit jaar beleven we weer 4 en 5 mei 1945.
Het is dus al weer zoo'n 56 jaar geleden, niet te geloven, dat we bevrijd werden.
We zaten in de kerk en we zagen dat de vlag werd gehesen, de dominee hield even stil en toen zette het orgel het Wilhelmus in, en dat hebben we allemaal staande gezongen, terwijl de tranen over onze wangen liepen.
En natuurlijk ook het 2e vers :Mijn Schild ende Betrouwen Zijt Gij, O God Mijn Heer
ontroerend mooi, om nooit meer te vergeten.
Naderhand hoorden we dat de koster een tip had gehad en die had het dus snel doorgegeven naar binnen. Sommigen hadden immers nog stiekum een radio, zoodoende werd het door diverse mensen gehoord die het natuurlijk rondvertelden.
Heel Nederland was blij en gelukkig, de tirannie was verdreven en er werd volop gefeest en gedanst, wekenlang !!
Maar de realiteit kwam ook, de vragen, over de mannen en de vaders die weggevoerd waren.
In de maand juni 1945 werd bekend gemaakt dat er op 15 - 16 - 17 juni treinen uit Duitsland naar Nederland zouden komen met ex-dwangarbeiders, dus al die mannen kwamen naar huis !!
Die treinen kwamen op maandag, dinsdag en woensdag aan.
Ik zei tegen mijn ouders, dan komt Piet dus maandag thuis ! Mijn ouders zeiden, hoe weet je dat toch zoo zeker, dat is mijn intuitie !!HIJ KOMT THUIS !!
De dagen daarvoor natuurlijk het hele huis schoongemaakt. Hansje was 2,5 jaar oud, ik had hem geleerd dat op die foto Papa stond en weet je Hansje, Papa komt thuis !!!
De maandag brak aan, het was al half één, nog geen Piet, dus Hansje maar naar bed gebracht, Papa komt zoo....
En ik, ik maar wachten natuurlijk en ja hoor, om 2 uur ging de bel en...........daar was Piet, o wat een weerzien, dat vergeet je nooit meer !!
En Hansje, vroeg hij, ik zei hem, kom maar gauw mee, naar boven, we stonden bij zijn bedje en Hansje werd wakker, en ik vergeet het nooit, want hij riepPAPA
hij herkende zijn vader van de foto !!!
Ontroerend hè...............
Het leven staat nooit stil, ook wij moesten verder. De draad van het werken moest weer opgepakt worden.
Piet had bij Siebel gewerkt en daar kon hij weer in dienst komen. Het salaris werd aangepast en met goede vooruitzichten is Piet daar weer begonnen. Hij heeft er tot zijn 65e gewerkt.
Ik ben nu al 4 jaar weduwe, maar elk jaar krijg ik van Siebel nog steeds een attentie, mooi hè en dus denken ze nog steeds aan mij !!
|
|
wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker .... |
| Terug naar de top |
|---|
