Een verhaal uit 1934, dus ik was toen 14 jaar! Ik had al een vriend, die heette Piet Engelfriet.

Hij woonde in Kralingen, in de 2e Jerichostraat en was al 17 jaar. In die tijd waren we nog gewoon kameraadjes, hoor.... Het mocht wel niet van mijn vader, want mijn vader vond mij nog veel te jong en gelijk had ie natuurlijk, met 14 al verkering met een jongen waar je later mee zou gaan trouwen....

Maar ja, het gaat net als nu, we zochten elkaar steeds op, zoo nu en dan hoor, en dan thuis lekker niks zeggen natuurlijk,,,,,,,,

Piet's oudste zus heette Cor en die was zoo ondernemend, joh, leergierig en ook reislustig. Wat interessant was, ging ze op af.

Cor is geboren in 1908, dus in 1934 was ze 26 jaar. Als ze weer eens op reis ging, brachten Piet en ik haar altijd weg en dan kregen we van haar een dubbeltje, maar daar deden we het niet voor hoor, dat begrijpen jullie wel, maar het was natuurlijk mooi meegenomen......

Cor ging wel eens weg per trein, maar soms ook per boot. En zoo op een dag hoorden we dat Cor naar Afrika zou gaan, met een boot. Nou, Piet z'n ouders waren hier helemaal niet blij mee, maar daar trok Cor zich niets van aan, ze deed altijd wat ze zei, wat een type, hè !! Kostelijk toch....

Dus op de dag dat de boot naar Afrika zou vertrekken, brachten wij haar natuurlijk weer weg, want haar ouders deden dat niet. Later heeft ze mij vaak verteld, dat ze het toch altijd zoo fijn had gevonden, dat Piet en ik haar wegbrachten.

Toen we Cor naar de boot hadden gebracht, kregen we, omdat ze naar Afrika ging, allebei een kwartje, daar waren we beduusd van nog ook !!!

Nou, we hadden een goed plaatsje op de kade langs de Maas, maar zagen toen Cor niet meer, maar gelukkig kwam ze later met een heel gezelschap naar de boot en zagen we haar de loopplank opgaan. Ze keek of wij er ook waren, nou natuurlijk waren wij er nog en dan natuurlijk maar zwaaien naar elkaar en maar zwaaien en roepen en zij deed ook even hard mee, hoor !

Nu ging er vroeger heel veel op zoo'n boot. Heel veel vracht, soms hele grote ladingen, maar ook landverhuizers. En natuurlijk ook soldaten, want die reisden door naar Indië en als er dan nog plaats over was, konden er ook nog gewone passagiers, net als Cor, mee.

Hoe Cor dat allemaal wist en voor elkaar kreeg, was voor ons een raadsel..............Maar het is altijd goed met haar afgelopen, gelukkig.

Ik heb ook kinderen en kleinkinderen die dat ondernemende van Cor hebben, dus ook een beetje van haar gennen!! Vind ik wel gezellig, hoor !!
Kennis verrijkt en ik krijg altijd een ansichtkaart met heel veel plaatjes en die bewaar ik in een album, nou ik heb zoo al heel veel gezien van de wereld. Daar geniet ik zoo van...

Maar, terug naar de bootreis van Cor :

het was vroeger de gewoonte als een boot een verre reis ging maken, dan kwam de Marinierskapel en die speelde dan enkele versjes. Alles en iedereen was dan al aan boord, de loopplank al naar binnengehaald, zodat je je niet meer kon bedenken, en dan heeeel langzaam voer de boot dan weg, met muziek van de Mariniers. En weet je wat de Mariniers als voorlaatste lied dan inzetten, o, ik weet het nog zoo goed, en ik kan het nog zoo meezingen :

Vaarwel mijn Dierbaar Nederland
Lief Vaderland vaarwel
'k verlaat U, dierbaar duin en strand
Lief Vaderland vaarwel
Maar 'k ga met opgewekt gemoed
Volle levenslust en goede moed
Lief Vaderland VAARWEL !!!!
En Piet en ik maar ondertussen zwaaien, hoor, met allebei onze armen. De boot voer dan nog heel langzaam en dan werd heel plechtig tot slot het Wilhelmus ingezet, twee verzen natuurlijk.

En zoo ging Cor naar Afrika. Nou, op Schiphol doen ze dat niet meer zoo

Toen Cor weer uit Afrika terugkwam, nadat ze ooit ook naar Indië en Cuba was geweest, zei ze, nou dit soort verre reizen doe ik niet meer en wat Cor zei dat deed ze en dus is ze nooit meer zoo ver weg geweest.

Veel later heeft ze met haar man Arno een huisje in Zwitserland gekocht. Dat vonden ze zoo heerlijk.

Mijn vriend Piet en ik zijn getrouwd, in 1942, sinds 1997 ben ik nu alleen.

wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....