- De Twentsche Bank aan de Blaak 28 Rotterdam
- De ABN aan de Blaak 34 Rotterdam
- De ABN Weissenbruchlaan 68 Rotterdam
- De ABN 't Plateau Spijkenisse
- De ABN Hoogvliet
- De ABN AMRO Hoogvliet
- De ABN AMRO Hellevoetsluis
- De ABN AMRO Rozenburg
- De ABN AMRO Spijkenisse maar nu aan de Raadhuislaan
want dit verhaal over zijn bankleven in een notendop zit er weer op
| Klik hier om terug te gaan naar deel 31 |
|---|
Na alle bovenstaande ervaringen op mijn kantoor en natuurlijk ook bij mijn collega's werd het toch wel weer eens tijd om met elkaar uit te gaan. Tegenwoordig heet dat "stappen". In die periode deden wij dat op onze eigen bankwijze door netjes met onze dames te gaan dineren. Wij hadden al heel wat van deze avondjes meegemaakt o.a. in het Kasteel van Rhoon. Of de dames dat nu ook altijd zo leuk hebben gevonden, betwijfel ik, want ook op deze avonden werden nog vaak zaken gedaan.
In december 1990 kregen wij wederom een uitnodiging, dat er op 15 december 1990 op hoog niveau weer een diner zou worden gegeven. En inderdaad, wij gingen naar de Euromast en zelfs nog hoger met de spacetower. Dat is ook de laatste maal, dat ik op de Euromast ben geweest; ik doe het nooit meer!! Alhoewel……..in 1996 ben ik nog op de CN Towers in Toronto geweest; ook dat nooit meer!!!
Maar het werkelijke diner vond niet plaats op de Euromast, maar veel lager in het restaurant Parkheuvel, dat restaurant met de Michelin sterren!!. Het kon niet op, want wij waren de enige groep. Het bleek ook behoorlijk prijzig te zijn, want de prijs bedroeg ƒ 250,00 per persoon per couvert. Mij kon dan niet schelen, maar toen ik dat later hoorde, was ik toch wel nijdig, want juist in die vorige week was er geschrapt in mijn kantoorbudget voor de aanvraag van een dossierkast ad slechts ƒ 1.000,00. Maar ook dat is later nog allemaal goed gekomen. Het bleek ons laatste diner te zijn en waarschijnlijk is daarom ook onderstaande foto gemaakt.
Zelf had ik door dat alles toch wel een behoorlijke achterstand opgelopen met het bezoeken van zakelijke cliënten. Ik deed dit altijd heel graag al vanaf 1976. Ik bezocht het bloemenstalletje op de hoek van het winkelcentrum, maar zat ook te praten en zaken te doen met de mensen van Shell. Zo kwam ik in contact met je zou kunnen zeggen het gehele bedrijfsleven. Ik had zelfs een cliënt, waarvoor ik zeer ingewikkelde juridische bankgaranties moest verstrekken in Iran. Dit had natuurlijk allemaal te maken met de olie, waarvan Hoogvliet toch een belangrijk centrum van was met het daarnaast gelegen Pernis met de vele petrochemische bedrijven.
Zo was ik in maart 1991 ook weer eens op stap. Niet naar een speciale cliënt, maar naar een vergadering van de winkeliersvereniging. Deze vergaderingen werden altijd op maandagmorgen gehouden in het plaatselijke restaurant. Zelf was de bank ook lid van de winkeliersvereniging en je hoorde daar altijd van alles en nog wat. Waar het toen op die vergadering over is gegaan, weet ik niet meer. Tegen 12.00 uur was ik weer terug op kantoor en ik merkte direct, dat er een bedrukte stemming heerste. Ik vroeg meteen, wat er aan de hand was. Kijk maar in je kamer, was het antwoord. En inderdaad………op mijn bureau lag een fax met de mededeling, dat de ABN en de AMRO besprekingen voerden om te komen tot één nieuwe bank, kortom een fusie was nabij.
Beide banken hadden vele kantoren in binnen - en buitenland. Ook in Hoogvliet zaten wij als concurrenten gebroederlijk naast elkaar. Kortom……er was toch wel verwarring alom. Ik ben toen maar eerst even naar huis gegaan om te gaan lunchen en inderdaad……het nieuws werd al breedvoerig vermeld in de journaals. De onrust onder het personeel heb ik niet kunnen wegnemen.
Na die datum in maart 1991 ging alles betrekkelijk heel snel. Besprekingen tussen beide banken bleken al een tijdje geleden te zijn gestart en al spoedig werd medegedeeld, dat beide banken zouden fuseren. Alle uitstaande aandelen diende zo spoedig mogelijk te worden aangemeld. Er werd een nieuwe holding opgericht t.w. ABN AMRO Holding, met een nieuwe werkmaatschappij ABN AMRO Bank N.V.
Op plaatselijk niveau moesten wij zelf maar met elkaar kennis gaan maken. Tevens werd onmiddellijk de regel van kracht, dat wij geen acquisitie meer mochten uitvoeren onder elkaars cliënten. Dat kwam net op tijd, want in februari 1991 had ik net nog een cliënt "afgepakt "van de nu ex AMRO met een faciliteit ad ƒ 2,5 mln. Nog niet alles was rond, maar ik mocht wel doorgaan met deze post, temeer daar deze prospect niet afkomstig was van mijn buurman.
