- De Twentsche Bank aan de Blaak 28 Rotterdam
- De ABN aan de Blaak 34 Rotterdam
- De ABN Weissenbruchlaan 68 Rotterdam
- De ABN 't Plateau Spijkenisse
- De ABN Hoogvliet
- De ABN AMRO Hoogvliet
- De ABN AMRO Hellevoetsluis
- De ABN AMRO Rozenburg
- De ABN AMRO Spijkenisse maar nu aan de Raadhuislaan
want dit verhaal over zijn bankleven in een notendop zit er weer op
| Klik hier om terug te gaan naar deel 24 |
|---|
Nu was het ook nog de gewoonte in die periode, dat de bank van je verwachtte, dat je ging wonen in de plaats waar je werkte. Op Hoogvliet had de bank zelfs een woning geclaimd vlak bij de bank. Die woning was bestemd voor de directeur. Nog in de maand november 1975 ben ik daar natuurlijk met Lenie gaan kijken. Het beviel ons toen wel, in een winkelcentrum en lekker dicht bij het kantoor. Later daar meer over.
Eindelijk dus in december 1975 had ik het zelf voor het zeggen op kantoor Hoogvliet. Ik was wel doodmoe geworden van die slopende maand november. Eigenlijk was ik toen ook al uitgeput en vertoonde ik toen ook al een vorm van burn - out. Ik moest helemaal weer bijkomen en zelfs weer flink bijtanken om mijn zojuist begonnen taak weer op te nemen. Inmiddels had ik mij dan ook ziek gemeld en in overleg met de districtsdirectie werd besloten voorlopig rustig aan te doen en zeker helemaal weer bij te komen. Om dit alles te ondersteunen, gingen wij in de winter van 1976 ( februari) er nog een maar eens even tussen uit voor een vakantie van twee weken in Burgh-Haamstede.
Het was daar flink koud en er lag een flink pak sneeuw. Maar wij hebben ons daar goed geamuseerd en vooral kleine Ronald ( 2 jaar) vond het allemaal prachtig in de sneeuw.
Na dit intermezzo van drie maanden keerde ik weer volledig bijgekomen terug op mijn kantoor Hoogvliet. Er was in die periode van drie maanden een vervanger geweest, die na toen bleek, alleen maar op de winkel had gepast.
Ik begon mij nu pas te verdiepen in de organisatie van het kantoor. In november 1975 was ik er al achter gekomen, dat men heel veel eigen systemen had ontwikkeld op administratief gebied, die helemaal niet nodig waren. Dit was echte werkverschaffing. Mijn personeel bestond toen uit negen man, waarvan er twee waren, die minstens 20 jaar ouder waren dan ik. Zij hadden het eigenlijk niet zo op mij, zo'n jong broekje als baas met als zijn nieuwe commerciële ideeën. Dus dat betekende voor mij een flink aantal gesprekken met hen voeren en hen duidelijk uitleggen wat mijn beleidsplannen voor de toekomst waren. Maar het bleef moeilijk voor deze mensen om dit allemaal te accepteren, zij waren immers jarenlang met een eigen werkwijze opgegroeid en dat wilde zij niet zo maar veranderen.
Met het overige personeel was dit helemaal geen probleem. Ik vertelde ook aan hen wat mijn commerciële beleidsplannen waren en hoe zij in het vervolg moesten werken. Eigen verantwoordelijkheid voor iedereen was mij grote devies in die tijd. Binnen ongeveer één maand had ik de grote structuur van werkverandering doorgevoerd. Heel veel praten met de mensen en hen overtuigen van een nieuwe werkwijzen. Ook alle overtollige andere administratieve werkzaamheden, zoals de vele onnodige kaartsystemen, werden geleidelijk afgeschaft; dit tot ongenoegen van de oudere werknemers. Kantoor Hoogvliet moest een echt commercieel kantoor worden met goede resultaten.
Vanaf het begin heb ik alle cijfers van het kantoor Hoogvliet bijgehouden. Het balanstotaal bedroeg in 1975 slechts ruim 10 mln met een bruto resultaat van ruim 4½ ton., maar een netto resultaat van -/- ƒ 50.000,00. Er lag dus een schone taak voor mij te wachten.
Inmiddels had ik na acht jaar ook maar weer een auto gekocht. Ik was nog steeds "verliefd" op de Volkswagen Kever. Welnu, ik schafte mijn 3e Kever aan met het kenteken 37- 58-AM. Dit alles bleek veel effectiever om mij overdag sneller te kunnen verplaatsen dan per fiets.
Er moest nog heel veel geregeld worden op kantoor. Het aantal ongeregelde debetstanden bij particuliere cliënten was torenhoog. Dit alles in samenhang met een enorme portefeuille particuliere kredieten ( meer dan 800!!), leek er geen doorkomen aan. Hoewel alles via kantoor Blaak was geautomatiseerd, waren er toch heel veel dingen verkeerd geregeld. In heel veel gevallen was men vergeten alle rekeningen en andere zaken van relaties te "koppelen", dat wil zeggen het in één oogopslag kunnen zien, wat een cliënt voor diensten afnam.
Dit moest dus allemaal handmatig worden ingevoerd. Ik gaf mijn eerste assistent (man van 52 jaar!!!) hiertoe opdracht om dit alles zo snel mogelijk te organiseren en te regelen en te controleren. Vanaf dat moment moest ook de invoer van nieuwe rekeningen goed gaan, want anders was het dweilen met de kraan open.
Toen deze klus geklaard was, gaf ik wederom mijn eerste assistent opdracht om een systeem van debiteurenbewaking op te zetten. Ook dat kon niet anders dan handmatig. Het aantal ongeoorloofde debetstanden moest naar beneden, eventueel met inschakeling van ons eigen Incasso Bureau. Er is toen heel veel werk verzet en ik heb tientallen gesprekken gevoerd met cliënten om uit de hand gelopen debetstanden te saneren. Natuurlijk werden de andere commerciële belangen ook niet uit het oog verloren. De verkoop van vakantiereizen verliep uitmuntend, mede door de zeer enthousiaste collega. En zo draaide de eerste maanden zeer goed maar heel erg druk.
