Terug naar  Hans' homepage
Een e-mail sturen naar Hans? Zijn e-mail adres is hans@engelfriet.net
(klik op deze tekst om een voorgeadresseerde mail te openen)
Terug naar  het Engelfrieten overzicht

Naar beneden 

Mijn bankleven in een notendop, deel 20

Mijn bankleven in een notendop verteld, maar het duurde wel bijna 36 jaar bij






hansmaasstad

Hans Engelfriet achter zijn, toevallig, net opgeruimd bureau,
want dit verhaal over zijn bankleven in een notendop zit er weer op




Klik hier om terug te gaan naar deel 19





Na de vakantie weer met frisse moed terug naar mijn eigen kantoor in Spijkenisse, alwaar mij een zeer onaangename verrassing wachtte.

Zoals al beschreven had ik met de districtsdirecteur afgesproken, dat ik minstens een half jaar tijd nodig had om alles weer goed op de rails te krijgen en dat er tot die tijd geen accountantscontrole zou plaatsvinden. Maar wat was er gebeurd? Tijdens mijn vakantie waren de heren van de concernaccountantsdienst uit Amsterdam toch mijn kantoor binnen gevallen. Het bleek, uit gesprekken met het personeel, dat men een zeer lijvig rapport had opgemaakt, dat er niet om loog. Ik was natuurlijk woedend en zocht onmiddellijk contact met mijn districtsdirecteur. Deze verontschuldigde zich en vertelde, dat de concernaccountantsdienst zijn eigen verantwoordelijk had. Na wat heen en weer gepraat, zei hij mij, dat ik mij dat rapport eigenlijk maar niet moest aantrekken. Ik moest dat rapport maar zien als een leidraad en aan de hand hiervan was het misschien mogelijk om nog eerder klaar te zijn met de reorganisatie.

Ik moest dat echter allemaal nog maar zien. Het gesprek met de heren van de concernaccountantsdienst was inmiddels achter de rug en ik kreeg stevige kritiek op de werkwijze en organisatie van het kantoor. Wel zou de aantekening gemaakt worden, dat ik pas per 1 mei 1971 werkzaam was op dit kantoor. Het eigenlijke rapport arriveerde binnen enkele weken en het was eigenlijk vernietigend. Hoewel ik mij hiervan dus niets moest aantrekken, zag ik ook wel lichtpuntjes. De concernaccountantsdienst had immers alles gecontroleerd en beschreven. Naar aanleiding van dit rapport ging ik dus werken en inderdaad…….ik was nog vóór november 1971 hiermee klaar. Dit alles werd natuurlijk allemaal "tussendoor" gedaan, want het gewone werk op het kantoor ging door.

Inmiddels was het al 1972 geworden. De zeer droevige tijd rond het overlijden van Pauline met alle gevolgen van dien, lag al enige tijd achter ons. Het heen - en weer reizen ging mij toch wel tegen staan en vooral Lenie wilde toch wel verhuizen naar een nieuwe omgeving om, zoals wij dat altijd hebben gezegd, weer een nieuw leven op te bouwen.

Al vrij spoedig vonden wij een prachtig huis in Spijkenisse. Een grote flat aan de Akeleistraat 34b zou onze nieuwe woning worden. Vlak bij kantoor met een prachtig uitzicht in een voor ons beiden totaal nieuwe woonomgeving. Een maand lang hebben wij geklust, geverfd, behangen en nog van alles en nog wat en in augustus 1971 zijn wij dan verhuisd naar Spijkenisse. Het gehele interieur van ons nieuwe huis was helemaal anders; het was allemaal prachtig, maar helaas zonder Pauline.

Het reizen naar kantoor was nu afgelopen, want het was nog geen 10 minuten lopen. Ook tussen de middag ging ik lekker thuis eten; een gewoonte die ik nog vele jaren heb kunnen doen.

Op kantoor liep alles inmiddels op rolletjes, al waren een aantal problemen nog lang niet opgelost. De vele ongeregelde debetstanden baarde mij toch wel zorgen. Na de verhuizing zou ik dit weer ter hand nemen. Dat werd dan ook mijn eerste prioriteit. Harde afspraken maken en aflossingsregelingen bedingen, het was bijna dagelijks werk. Ik had zelfs met cliënten afgesproken, dat ik wekelijks bij hen thuis langs zou komen en geld zou ontvangen voor aflossing van de debetstanden. Natuurlijk bleek dit op termijn niet meer te werken. Men had gewoon maling aan mij en kwam de afspraken niet meer na. Nu bleek, dat geen probleem te zijn voor alleen mijn kantoor. Landelijk werd dit een groot probleem.

Gelukkig kwam men met een adequate oplossing. Binnen de bank was een eigen incassobureau opgericht, die voor incassering zou gaan zorgdragen. Tevens had men daar de mogelijkheid om loonbeslag te leggen, kortom voor velen en ook voor mij een hele opluchting. Via speciale formulieren moest natuurlijk het e.e.a. worden aangemeld. Nu kon natuurlijk niet het gehele land zich aldaar aanmelden. Dat ging allemaal stapsgewijs. Op voordracht van elke districtsdirectie werd een keuze gemaakt van kantoren. Ik zat gelukkig bij de eerste ronde.

Nadat bovenstaande geregeld was, kon ik mij helemaal commercieel gaan toeleggen. Er werden in die tijd veel spaarcampagnes gehouden. Zelf hield ik ook eigen andere acties, zoals het verkopen van hypotheken, verzekeringen, financieringen en zelfs de kaartverkoop en het regelen van ballenjongens voor het 1e ABN Wereld Tennistoernooi behoorden tot de mijn activiteiten. Zelfs de bewoners een nieuw gebouwd flatgebouw van tien verdiepingen werden door mij bezocht en voorzien van een speciaal door mij geselecteerde map met folders.

Maar de bank wilde nog meer andere producten verkopen. Het fenomeen reizenverkoop had zijn entree gedaan bij de bank. Natuurlijk wist ik hier niets van. Maar de bank wel……..wij kregen allemaal een heuse opleiding van één week in Zandvoort. Later kreeg het personeel ook die opleiding. Ook andere cursussen werden in Zandvoort gegeven zoals verkooptechniek, budgettering, beleggingsfondsen en veel later nog management, adviserend verkopen, planning en efficiency en nog vele andere cursussen.





Klik hier om verder te gaan naar deel 21







Familiewapenklein
wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....


Terug naar de top





Last update :

5 Juli 2005