- De Twentsche Bank aan de Blaak 28 Rotterdam
- De ABN aan de Blaak 34 Rotterdam
- De ABN Weissenbruchlaan 68 Rotterdam
- De ABN 't Plateau Spijkenisse
- De ABN Hoogvliet
- De ABN AMRO Hoogvliet
- De ABN AMRO Hellevoetsluis
- De ABN AMRO Rozenburg
- De ABN AMRO Spijkenisse maar nu aan de Raadhuislaan
want dit verhaal over zijn bankleven in een notendop zit er weer op
| Klik hier om terug te gaan naar deel 18 |
|---|
Mijn directeur zat dus op het kantoor Kon. Julianaplein en kwam na een paar dagen om verder te praten. Inmiddels had ik al een redelijk inzicht gekregen in wat mij te doen stond. Mijn directeur overviel mij echter met allerlei interne regeltjes en wilde eigenlijk mijn bevoegdheden zoveel mogelijk inperken. Alles moest met hem overlegd worden. Hij was natuurlijk verantwoordelijk voor de chaos van mijn voorganger en had natuurlijk duidelijk de opdracht gekregen maatregelen te nemen om dit allemaal weer te voorkomen. Naar mijn mening moest dit alles niet op de wijze zoals hij voorstelde. Ik liet alles in eerste instantie maar over mij heen komen. Ik vertelde hem, dat ik eerst een volledig inzicht wilde hebben van het gehele kantoor inclusief de organisatie en dan zou hij mijn plannen wel horen. Eigenlijk begon ik al een beetje heimwee te krijgen naar mijn vorige kantoor.
Het was mij al spoedig duidelijk, dat de organisatie van dit kantoor opnieuw opgezet moest worden analoog de hiervoor geldende voorschriften ook op veiligheidsgebied. Ik ging dit niet allemaal bespreken met het personeel teneinde eindeloze discussies te voorkomen. Ik zei alleen maar, dat het in het vervolg op die en die wijze moest. Men had daar eigenlijk wel oren naar. Nu was er tenminste weer iemand, die duidelijk instructies gaf hoe er gewerkt moest worden. Ook liet ik het kantoor opruimen. Alle archiefdozen voorlopig naar de spreekkamer en alle sleutels in alle laden verzamelen in één doos, zodat dat later allemaal uitgezocht kon worden. Eén van mijn eerste daden was het instellen van juiste functies ten aanzien van het kluisbeheer. Alle oude combinaties, die al jaren golden, werden gewijzigd. De kluissleutels werden aan een ander ter hand gesteld, die niet in het bezit was van de kluiscombinaties.
En wat werd er verder de eerste weken geregeld? Nu, van alles en nog wat. De kasorganisatie, beheer en bewaarfuncties duidelijk scheiden. Ook werden fiatbevoegdheden vastgelegd. Men mocht alleen maar op basis van creditsaldo fiatteren en geen debetstanden meer zelfstandig toestaan zonder mijn toestemming. Vervolgens moest er aandacht worden besteed aan de dossiers, sleuteladministratie, safelokettenadministratie, geldadministratie, fiatteren en nog vele andere zaken. Ook het vervaardigen van diverse statistieken moest op een adequate wijze geschieden.
En dan één van de grootste knelpunten was het aanpakken van de debetstanden. Het cliëntenbestand bestond uit vele particulieren; hard werkende mensen in eigen en huurhuizen, meestal werkend in de petrochemische industrie en veelal afkomstig uit de stad Rotterdam, waar het toen al niet meer goed wonen was. Maar een flink aantal cliënten kon het financieel toch niet aan. Heel veel debetstanden als gevolg van het ongedekt uitgeven van betaalcheques waren hiervan het gevolg.
Om dit allemaal goed te saneren, had de bank een uitstekend product t.w. het ABN Plankrediet. Ook was het op dat kantoor een normale gewoonte, dat men heel gemakkelijk een krediet kreeg op de rentegirorekening van maximaal ƒ 1.000,00. Dit was natuurlijk geen optie en zo kwamen die cliënten er nooit meer uit. Kortom…..heel veel werk om alles weer in goede banen te krijgen.
Na zo'n twee weken had ik het idee, dat zo zowat wel alles onder controle had, d.w.z. dat ik wist waar de problemen zaten. Ik vroeg een onderhoud aan met mijn districtsdirectie op de Blaak om over de aangetroffen situatie te praten; iets wat men ook had gevraagd tijdens mijn benoemingsgesprek. Ik deelde dit ook mede aan mijn directeur op het kantoor Kon.Julianaplein, die daar helemaal niet blij mee was.
Het gesprek op de Blaak verliep goed. Ik had vele aantekeningen gemaakt en de districtsdirecteur schrok eigenlijk wel van de situatie, die ik vertelde. Dat het een puinhoop was, dat wist hij wel, maar dat het zo erg was, dat wist hij niet. Ik zei hem ook dat ik inschatte, dat ik zeker een half jaar nodig zou hebben om het allemaal weer enigszins op de rails te krijgen. Eigenlijk zou het kantoor een paar weken gesloten moeten worden, dan zou alles in korte tijd geregeld kunnen worden, maar dat ging natuurlijk niet. Mijn districtsdirecteur deed op zijn beurt ook een toezegging om mij te helpen. Hij zou ervoor zorgen, dat er tot november 1971 geen controle kwam van de concernaccountantsdienst uit Amsterdam.
Na enkele weken was de interim benoemde collega weg. Ik vond dat prima, want al dat bespreken en overdragen kostte mij toch wel heel veel tijd.
Zoals gezegd, het kantoor was dus gewoon open en ik maakte natuurlijk kennis met vele cliënten. En dan tussendoor maar weer organiseren en reorganiseren. Als het commercieel goed uitkwam, hield ik gelijk maar gesprekken met cliënten met als doel…….saneren. Vele cliënten waren eigenlijk wel blij met deze oplossingen.
Het was echter wel de tijd om weer eens aan vakantie te denken. Mijn personeel had inmiddels alles voor zichzelf al geregeld, maar zelf was ik er nog niet aan toegekomen. Dus maar even overleggen met mijn directeur op het Kon.Julianaplein; hij was immers ook verantwoordelijk voor het personeelsbeleid van beide kantoren. Nu, deze man was niet blij met mijn verzoek. Zijn planning was al klaar en met mij was geen rekening gehouden. Nou, ik stond erop, dat hij in ieder geval zou regelen, dat ik toch tenminste zeker drie weken vakantie zou kunnen opnemen, normaal had ik recht op vier weken. Na wat heen en weer gepraat en georganiseer, kreeg ik het uiteindelijk toch voor elkaar om drie weken vakantie op te nemen.
Nu hadden wij geen plannen om weg te gaan, maar aan vakantie was ik toch wel toe na die slopende afgelopen maanden. En juist in die vakantie had ik nog andere werkzaamheden. De Generale Synode van ons kerkverband werd juist in die periode in Rotterdam-Centrum gehouden.
Dat betekende dus ook voor mij een week werken in de Rehobothkerk om alle rapporten tijdig klaar te krijgen voor verzending naar de synodeleden. Ook dat was allemaal handwerk in die tijd. In was benoemd in de voorbereidingscommissie. Achteraf gezien was het wel leuk allemaal, maar het kostte mij wel een week vakantie.
