- De Twentsche Bank aan de Blaak 28 Rotterdam
- De ABN aan de Blaak 34 Rotterdam
- De ABN Weissenbruchlaan 68 Rotterdam
- De ABN 't Plateau Spijkenisse
- De ABN Hoogvliet
- De ABN AMRO Hoogvliet
- De ABN AMRO Hellevoetsluis
- De ABN AMRO Rozenburg
- De ABN AMRO Spijkenisse maar nu aan de Raadhuislaan
want dit verhaal over zijn bankleven in een notendop zit er weer op
| Klik hier om terug te gaan naar deel 13 |
|---|
Mijn directeur had de leeftijd van ruim 60 jaar al bereikt en zijn sporen al lang in het bankbedrijf verdient. Van huis uit was hij jurist en dat lag hem veel beter. Natuurlijk vond hij het prachtig, dat het kantoor zo goed liep met steeds weer prima resultaten, maar eigenlijk kon hij het allemaal niet bijhouden.
Na weer een gesprek met hem, zei hij tegen mij: "Engelfriet (zo noemde hij mij altijd), daar ligt een schone taak voor jou en ik zal je steunen, maar jij moet het uitvoeren". Het was nog een directeur in stijl in een driedelig streepjes kostuum. Mijn voornaam heeft hij nimmer genoemd, van tutoyeren was in die tijd op dat niveau geen sprake.
Maar goed….de opdracht was duidelijk….organisatorisch moest het kantoor goed op poten worden gebracht. Als je nu nadenkt, dat ik alleen maar deze klus had uit te voeren, nou dan heb je het mis. Dit alles moest maar "tussendoor", want de cliënten gingen altijd voor. En juist dat laatste is mij altijd bij gebleven in mijn hele bankleven.
Het was heel hard werken om dit alles voor elkaar te krijgen, want ik probeerde natuurlijk ook alles commercieel goed op orde te krijgen. Veel avonden werkte ik ook thuis aan organisatie schema's en controlerapporten. En na verloop van tijd, had ik het idee, dat de zaak wat op schema ging lopen. Natuurlijk had ik de medewerking nodig van de collega's, hetgeen niet altijd even soepel verliep.
En hoe ging het met mijn opvolger op kantoor Blaak? In de eerste periode hadden wij nog zeer veelvuldig telefonisch contact, maar dat werd steeds minder, want mijn opvolger op de Blaak had zijn draai dan ook wel gevonden.
In de vakantie van 1969 werd mijn directeur waargenomen door een plaatsvervanger. Dit was een man, die niets anders deed, dan kantoordirecteuren vervangen wegens vakantie en/of ziekte. En dat lukte hem wonderbaarlijk goed, ondanks de grote verschillen tussen de kantoren.
Nu ging mijn directeur altijd de hele maand mei met vakantie. Het was inmiddels al april 1970 en op een gegeven moment vroeg ik hem of die vervanger in mei weer zou komen. Vreemd genoeg kreeg ik daar geen direct antwoord op. Maar spoedig werd mij al duidelijk waarom. Na enkele dagen hadden wij samen weer een gesprek en mij wachtte een grote verrassing. Mijn directeur vertelde mij, dat ik hem tijdens zijn vakantie mocht vervangen. In het diepste geheim had hij alles al geregeld, alle papieren waren al binnen om mij voor die periode procuratie te verlenen.
Ik was pas 26 jaar en nu al een kantoor leiden!! Ik was onthutst, dat deze man, die toch niet gemakkelijk in de omgang was, al zo'n groot vertrouwen in mij had. Voor de gehele maand mei 1970 was ik dus tekeningsbevoegd voor het kantoor. Er liep net een spaarcampagne, dus ik kon gelijk oefenen om al die brieven te ondertekenen, wel zo'n500 stuks!!! Dit lukte op kantoor niet, dus….inderdaad maar weer mee naar huis.
De spannende maand mei brak spoedig aan. Er werden nog wat lopende zaken aan mij overgedragen. Mijn directeur had wel een slechte gewoonte. Zijn bureau was niet goed georganiseerd ingericht. Alleen zelf wist hij de weg hierin en zo kon je natuurlijk niet vervangen. Nou, dat zag hij zelf ook wel in, dus het was opruimen geblazen. Ook sjouwde hij dagelijks een enorme bak met altijd maar lopende zaken naar de kluis. Deze werd dus ook driftig gereorganiseerd, zodat ik op een normale manier overal bij kon en ook overal inzage in had.
Het was een geweldige maand, de maand mei 1970. Ik voelde mij zo verantwoordelijk voor het kantoor, dat ik zelfs op zaterdagmorgen nog ging kijken of alles in orde was en ik ging alvast de post bekijken. Maar er gebeurde ook iets, waar ik nooit op had gerekend.
Het kwam ook in die periode wel eens voor, dat de kas niet klopte. Na veel zoeken kwam dat meestal wel terecht. Vaak was het een foutieve aanslag op de kasmachine of iets dergelijks. Maar in die maand gebeurde er toch vreemde dingen. Op een bepaalde dag was er een raar kasverschil…..een raar tekort. Zoeken hielp niet, dus de andere dag maar weer verder zoeken. Dat hielp wel eens verschillen te kunnen traceren. Maar deze maal niet. Het verschil, nog steeds tekort, was aan het einde van die dag nog groter geworden. Natuurlijk grote paniek. Probleem weer niet opgelost, dus de andere dag maar weer verder. Maar aan het einde van die andere dag was het verschil, nog steeds tekort, weer opgelopen. Zo kon dat toch niet doorgaan!! Wat was ik kwaad, dat mij dat nu moest overkomen.
Maar ineens uit onverwachte hoek kwam toch de oplossing. Wat was het geval? Sinds korte tijd hadden wij weer een nieuwe collega in dienst, een jong meisje, die nog van alles moest leren. Nu, plotseling waren wij haar kwijt. Na enig zoeken werd zij huilend op het toilet aangetroffen. Wat was er gebeurd? Zoals altijd, hielden toen alle kassiers vuil en beschadigd bankpapier apart om niet meer uit te geven. Als er voldoende vuil en beschadigd bankpapier aanwezig was, werd dit afzonderlijk afgestort naar de Blaak, welke op hun beurt weer dit afstortte naar de Nederlandsche Bank. Nu, dit meisje had aan onze kassière gevraagd, wat er met dit geld gebeurde? Uiteindelijk had zij alleen maar onthouden, dat dit vernietigd zou worden en zo dacht zij, dat dit niets meer waard was. Een paar avonden lang had zij speciaal deze bak met vuil en beschadigd bankpapier naar de kluis gebracht. En elke keer had zij daar geld tussenuit gehaald en stiekem in haar schoen gestopt. Zij had zich niet gerealiseerd, dat dat voor ons nog steeds "echt" geld was en dus bij de kasvoorraad behoorde.
Het tekort was inmiddels al opgelopen tot meer dan ƒ 600,00. Zij had allang door, dat er grote paniek was op kantoor. Uiteindelijk kon zij dat geheim niet meer voor zich houden en gaf alles toe.
Nou, ik was natuurlijk opgelucht, maar ook erg woest. Wat moest ik nu doen? Plotseling kreeg ik een ingeving. Ik vertelde haar, dat ik een taxi voor haar zou bestellen, die haar naar kantoor Blaak zou brengen. Aldaar moest zij zich melden bij de afdeling personeelszaken, die ik wel zou inlichten. En zo is het gebeurd. Het geld had ik nog steeds niet terug, dus voorlopig maar even afboeken. Laat in de middag werd ik nog teruggebeld door personeelszaken met de mededeling, dat ik toch wel hard had opgetreden. Maar ik wilde niet meer, dat zij op kantoor terug kwam. Nu, personeelszaken berustte hier maar in. Ik heb later begrepen, dat dit meisje al dat geld had opgemaakt. Er bleken thuis ook financiële problemen te zijn. Uiteindelijk is dat meisje tewerk gesteld in de kantine van de Blaak en het tekort heeft men in maandelijkse termijnen met haar salaris verrekend. Later heeft zij zelf ontslag genomen.
Na dit vervelende voorval konden wij gelukkig weer vrolijk en vooral opgewekt verder werken. Wij hebben er maar een glaasje op genomen, dat deze ellende achter de rug was. Wij moesten wel verder met weer iemand minder, terwijl het toch al zo druk was, maar dat namen wij wel op de koop toe.
En dat het druk was getuigd wel het volgende verhaal:
