En toen dook Aad een boek op van zijn Geschiedenis leraar (link)
Gedenkboek in opdracht van de Kamer, geschreven door Dr. J. Verseput
voor de Kamer uitgegeven door W.L. & J. Brusse N.V., Rotterdam, 1955
en daar maak je natuurlijk wat samenvattingen uit, bijvoorbeeld het onderstaande verhaal, want geschiedenis blijft Aad's afwijking.
LINK
Voor ons verhaal over de geschiedenis van de Beurs van Rotterdam, klik je even HIER
Na de slag bij Arnhem richtten de Geallieerden zich naar het Zuidduitse Rijngebied. Toen op 24 November 1944 het Franse Straatsburg was bevrijd, stonden de Amerikanen aan de Rijn.Op 17 December 1944 begon Von Rundstedt het tegenoffensief in de Ardennen, dat aanvankelijk grote vorderingen maakte, maar toen de Amerikanen eenmaal van de schok over deze onverwachte aanval waren bekomen, reageerden zij krachtig en zette de geweldige aanval op Duitsland in.
Van alle zijden werd het Derde Rijk niet alleen bedreigd, maar ook overwonnen en op 7 Mei 1945 ondertekende kolonel-generaal Jodl, chef van de Generale Staf, de onvoorwaardelijke capitulatie van alle Duitse legers. De oorlog in Europa was ten einde.
Het niet-bevrijde Nederland had het gedurende de laatste phase van de oorlog zwaar te verduren. De jacht op de mannelijke bevolking had een ongekende omvang aangenomen. De Duitsers hadden zelfs razzia's georganiseerd. Op 10 en 11 November 1944 werd Rotterdam het slachtoffer van zo'n klopjacht en duizenden mannen werden zonder vorm van proces in oostelijke richting weggevoerd.
Ook van het personeel der Kamer ontkwamen verscheidenen niet aan de greep van de bezetter. Op weg naar kantoor werden zij opgevangen of in huis verrast. Het Beursgebouw trad echter voor velen op als redder in de nood. Gelijk muizen, die de kat in het oog krijgen, verdwenen de leden van het personeel dat op 10 November 's morgens vroeg reeds in de Beurs aanwezig was, door vloer- en plafondluikjes in kruipkelders en ruimten tussen vloeren en plafonds, waar een ingewikkeld net van verwarmings-buizen, waterleidingen, rioleringen en luchtkanalen hen aan het oog der speurders zou vermogen te onttrekken en hen practisch onvindbaar maakte.
Twee dagen lang moesten zij zich in liggende of hurkende houding in hun ongerieflijke doch veilige schuilplaats verborgen houden, terwijl boven en beneden hen de jager op het wild sliep zonder het te bemerken.
Om hun speurzin te scherpen maakten de bezetters zich grote hoeveelheden vermouth en jenever uit de voorraden van het Beurscafé ten nutte, die hun uitwerking op de soldaten niet misten.
Hoe luidruchtiger de buren, hoe minder gevaar, dachten de verstekelingen, die hun voedsel onder al deze bedrijven door luiken en gaten listig kregen toegestopt dankzij de aanhoudende zorg van de secretaris der Kamer, mevrouw I. E. Wethmar-Logemann. Toen het na twee dagen stil werd, kroop men tevoorschijn: de bui was over en men was erin geslaagd zijn vrijheid te behouden.
Overigens beschrijft het vorenstaande slechts één van de benauwde ogenblikken, die het personeel der Kamer tegen het gloren van de dageraad kreeg door te maken. De Grüne Polizei had op zekere Zaterdag omstreeks het uur waarop de kantoorruimten werden verlaten, het Beursgebouw als haar doelwit uitgekozen en kamde de inventaris uit op illegalen, onderduikers en personen, die in aanmerking kwamen voor de "Arbeitseinsatz".
Zij plaatste de aanwezigen daarbij met het gezicht tegen de muur, onderzocht vervolgens op de haar eigen gedegen wijze de inhoud van tassen en controleerde de gegevens op persoonsbewijzen.
Eén jongeman, wiens leeftijd nog ver beneden de 40 was, doch die dacht, dat het rumoer van de razzia's wel in zoverre was bedaard dat hij zich weer veilig aan zijn Kamer-taak kon wijden, kreeg van zijn slecht geweten de ingeving, zich op een damestoilet te verstoppen, waar zelfs de "Grüne" het tot zijn grote vreugde ongepast vond naar mannen te gaan zoeken! Een schroom, die hij echter na het vertrek der belagers niet beter meende te kunnen honoreren dan door definitief onder te duiken.
Maar ook van bevriende zijde werden de zenuwen van het personeel op de proef gesteld. Op 16 Januari 1945 werd door een met revolvers gewapende groep illegalen een overval op de Kamer uitgevoerd. De verbinding met de buitenwereld werd geblokkeerd, de telefooncentrale bezet en voor men goed wist wat het doel van de actie was, werd de buit, bestaande uit een groot aantal schrijfmachines, voor Koningin en Vaderland weggevoerd.
