Het was immers precies in de periode, dat ik eindexamen van de MULO moest afleggen.
Wel weet ik, dat het in de Willebrordusstraat al echt een rommeltje werd. Alles werd afgebroken en de inboedel werd ingepakt in grote houten kisten, die loodzwaar waren.
Vóór die tijd moest echter het voor ons gezin zo grote huis in de Eskampstraat bewoonbaar worden gemaakt: schoonmaken, witten, behangen en schilderen, het werd allemaal in eigen beheer uitgevoerd. Ook veel familie kwam helpen.
Ik herinner mij nog sterk, dat er wel eens ogenblikken waren in de Eskampstraat, dat ik dacht: "wat een groot huis, hier kun je verdwalen". Maar met vele handen werd deze woning in orde gemaakt en toen eindelijk…….brak de werkelijke verhuisdag aan.
Deze dag (in Juni 1960) kan ik mij nog zeer goed herinneren. Wat een belevenis!!!
Vaak had ik in onze buurt al gekeken hoe dit alles in zijn werk ging bij buren. Mijn vriendje Jan Mellema, die een paar huizen naast ons woonde, was inmiddels al verhuisd naar zo'n mooie flat in de Troelstrastraat (bij de Bergselaan). Dat was al weer een paar jaar geleden gebeurd, maar ik was hier nog diep van onder de indruk.
En toen de werkelijke dag van verhuizing was aangebroken, was het hele gezin Engelfriet al heel vroeg uit de veren, want omstreeks 07.00 uur 's morgens stond de verhuiswagen voor de deur.
Zeer indrukwekkend was het om te zien hoe hard er gewerkt werd om alles zo snel mogelijk in de verhuiswagen te krijgen. Wij woonden twee hoog, dus alles moest getakeld worden. Op de zolder bevestigde men een katrol met daar doorheen zeer dikke en sterke touwen om alles van boven naar beneden te takelen. Op de zolder vond men geen plek om de touwen vast te binden, dus toen maar naar de trap, die van de zolder naar beneden ging. Alle touwen werden stevig aan de trapleuningen vast gebonden. Met veel kunst en vliegwerk bleven de touwen zitten. Maar tijdens het naar beneden takelen van al die zware kisten, die natuurlijk propvol zaten, hoorde je het kraken van die trapleuningen . Klaarblijkelijk heeft alles het gehouden, want uiteindelijk belandde de gehele inboedel in de verhuiswagen.
Zoals al gezegd keek ik vaak bij anderen, hoe dat verhuizen nu wel ging, maar nu stond het gezin Engelfriet in de volle belangstelling en gek hè, daar was je best een beetje trots op!!!
Uiteindelijk ging de verhuiswagen rijden richting Overschie en wij……wij gingen, natuurlijk op de fiets, ook naar Overschie. Naar mijn beleving van toen was dit toch wel zo'n drie kwartier fietsen, maar dat vond niemand erg.
op de hoek rechtsachterin nog net een stukje van onze Eskampstraat flat
Wat hadden wij een prachtig huis gelegen aan de Eskampstraat 7d en bijna alles nieuw!!!
Nu, met man en macht werd alles in de Eskampstraat in orde gemaakt. De verhuislieden hadden het hier gemakkelijker. Boven alle ingangen van de flats was reeds een bevestiging gemaakt om daar een hijskatrol aan te handen. Via het dak was dit gemakkelijk te bereiken. En zo ging in vlot tempo het gehele meubilair en de loodzware kisten naar boven. Het was eigenlijk allemaal zo gepiept. Alle kisten moesten natuurlijk zo snel mogelijk worden uitgepakt, want dat nam natuurlijk heel veel ruimte in beslag en deze moesten eigenlijk gelijk weer mee terug met de verhuiswagen. Maar met veel mankracht is dit uiteindelijk allemaal gelukt.
Van een aantal klussen had met name pa Engelfriet geen verstand om dit goed te krijgen zoals het ophangen en aansluiten van de lampen en het aansluiten van het gas. Maar pa had overal zijn kontakten en zo hoort het ook. Hij had lang genoeg gewerkt bij Siebel op de Nieuwe Binnenweg en kende dus veel ondernemers.
Het gastoestel werd aangesloten door de firma Korsten, welk bedrijf was gevestigd op de Nieuwe Binnenweg hoek Saftlevenstraat.
Voor al het elektra werd de hulp ingeroepen van de heer Dik van Zadel, werkzaam bij de firma Bakker & Rip, eveneens gevestigd op de Nieuwe Binnenweg, vlakbij de hoek Heemraadssingel tegenover de aldaar gevestigde bioscoop.
Uiteindelijk was alles klaar en toen kon het gezin Engelfriet weer gaan genieten van een welverdiende vakantie in……..jawel Rockanje.
