In 1962 bestond de firma Siebel, waar onze vader Piet werkte, 50 jaar. Het is nu niet meer voor te stellen, maar het gehele personeel ging per trein voor 2 dagen naar Bad Ems. In die tijd kwam men eigenlijk nog nooit in het buitenland, dus dit was een hele ervaring, waar ook Piet het nog lang over heeft gehad. Alie, zijn vrouw, kon niet mee, hoe graag ze ook had gewild, want zij was zwanger van Aline.......

Na de reis werd een boekje samengesteld wat wij hierbij integraal uploaden. Hans, ons onbezoldigd stamhoofd, heeft het zelfs helemaal overgetypt, want via OCR scannen was het niet mogelijk....

Uniek is natuurlijk o.m. het tijdsbeeld :

ongehuwde dames heetten nog Mejuffrouw

in de trein naar Duitsland kun je nog met 50 mensen tegelijk dineren

er bestaat nog douane.... die zich vrolijk maakt over een pettycoat

iedereen rookt er nog vrolijk op los

de baas komt uiteraard per auto en niet per trein

heerlijke toespraken, met het telegram aan Hare Majesteit, die nog antwoordt ook...

nogal wat leuke foto's natuurlijk

en wat een leuke cartoons !!!!

Trouwens op onze site hebben wij heel wat over Siebel, type maar eens het woord Siebel in in Aad's Search Engine, inderdaad Siebel was niet weg te slaan in ons gezin.

Klik hier als je wilt zoeken via Aad's Freefind search engine, vul in het venster jouw woord in, bijvoorbeeld Siebel en klik op ENTER

Tot vlak voor zijn overlijden, was Piet nog steeds bezig met Siebel, een paar citaten uit dit verhaal :

Op het laatst zag hij mij, Aline, ook niet meer als zijn jongste dochter, maar als een leuk personeelslid, waar je wel mee kon lachen.

Ik ging vaak met hem het boek van Siebel bekijken, wees alle voor mij bekende mensen aan, noemde hun namen, dan keek Pa mij zoo verwonderd aan en zei:

Ken jij die mense dan?
Na zijn overlijden gaf moeder mij dit fotoboek.

Piet kon het goed vinden met Arthur, afdelingshoofd van de tweede etage, hij maakte graag een praatje met dit direktie lid van Siebel

Aad heeft voor zijn werk en als hobby, de halve wereld afgereisd. Zijn vader Piet bracht hem echter altijd naar het station als Aad op bezoek was geweest, want Aad was niet zoo bereisd. Piet was immers ooit in Bad Ems geweest en reisde tot op z'n 65e iedere dag met de trein van Alexanderpolder naar Den Haag, naar Siebel.
Alie krijgt nog steeds met de Kerst een Kerstpakket en een gratifikatie van Siebel, waarvoor Siebel nog steeds uitvoerig wordt bedankt............

REISVERSLAG van SIEBEL's GOUDEN- JUBILEUMREIS NAAR BAD EMS - DUITSLAND

Op maandag 30 april en dinsdag 1 mei 1962.

Redactie-commissie: G.van Til, Den Haag

Nel Meerman, Rotterdam

D.H.Wielinga, Amsterdam

A. Siebel jr.

Het is een onmogelijke taak alle belevenissen van Siebel's gouden jubileumreis te noteren
Wij hebben zo veel plezier gehad,dat het met geen pen te beschrijven is.
Dit reisverslag maakt dan ook geen aanspraak op volledigheid, noch op journalistieke deskundigheid, maar wil een bijdrage zijn tot een prettige herinnering aan twee onvergetelijke dagen.

Redactie.

Met een schok van ontzetting zat ik recht overeind in bed
Buiten was het licht, de tram reed al en slaapdronken keek ik in het schemer van de slaapkamer op de niet erg duidelijk klok: vijf voor half negen!
In een flits realiseerde ik me de ramp die zich had voltrokken; de trein was om vijf voor acht vertrokken en ik had de spoorkaartjes voor het hele gezelschap in m'n zak.
De boel was in de soep gedraaid
Berustend en gelaten knipte ik het nachtkastlampje aan en op dat moment was ik de gelukkigste man van heel Rotterdam: het was tien over half zes!

Vermoedelijk hebben meerderen die nacht niet erg gerust geslapen
Het stond zo indringend op het reisprogramma, dat ons een week tevoren was uitgereikt: "wij dringen erop aan op maandagmorgen 30 april tijdig, d.w.z. tien minuten voor het vertrek van de trein, in de stationshal aanwezig te zijn.
Op laatkomers kan uiteraard niet gewacht worden"
Het is verheugend, dat de discipline in ons bedrijf op dit punt hoog is aan te slaan, want alle deelnemers aan de reis waren op tijd, al was het in Den Haag een dubbeltje op z'n kant

In het Haagje begonnen de trams vanwege Koninginnedag eerst om half zeven te rijden
Omdat de vastgestelde trein van 07.19 uur was uitgevallen door het Koninginnefeest, moest de trein van vijf voor zeven naar Rotterdam worden genomen
Er was besloten taxi's in te schakelen voor de rit naar het station Hollands Spoor
Allen waren op tijd behalve mej.Blom en Dies
De klok kroop angstig naar het uur van vertrek en de stemming werd bepaald nerveus
Mijnheer Bas had met de heer Gunters al besproken, dat deze met de twee laatkomers per auto naar Rotterdam zou gaan, toen in de laatste minuut voor het vertrek een luid gejuich de komst van de laatkomers aankondigde
De taxi was te laat geweest, maar de blijdschap en het gezelschap was compleet

De Hagenaars hadden in Rotterdam een half uur tijd, voor de Loreley-expres het station binnen rolde; het vers gezette kopje koffie in de stationsrestauratie smaakte wel
Op het eerste perron van Rotterdams Centraal Station vond om kwart voor acht de hartelijke begroeting plaats tussen Rotterdammers en Hagenaars
Beide steden waren compleet, ieder was in de beste stemming; niet het minst door het mooie weer

Precies op tijd, om 07.56 uur, zette de Loreley-expres zich in beweging
We hadden een gereserveerde wagon, eerste klasse, met prettig zittende, groen beklede banken

In het heerlijke lentezonnetje was Holland op z'n mooist. Overal wapperden vrolijk de vlaggen voor Koninginnedag
De vruchtbomen hadden zich met hun mooiste bloesem getooid en het prille groen van bomen en heesters zei, dat de lente de heerlijkste tijd van het jaar is
In sneltreinvaart passeerden we de bruggen over de grote rivieren; de Maas in Rotterdam, de Merwede in Dordrecht en het Haringvliet bij Moerdijk
Intussen zorgde de etalagedienst ervoor, dat de ruiten van onze wagon werden beplakt met biljetten "SIEBEL 50".

Om negen uur, ergens tussen Breda en Tilburg, kregen we het sein: koffie.
Om in de restauratie te komen, moesten we vier wagens passeren
Achter elkaar in ganzepas kwamen we in de keurig gedekte restauratie-wagon
De koffie kopjes waren niet bepaald van het kleinste type, iemand zei: "het lijkt wel of we in geen vijftig jaar koffie gedronken hebben", maar het smaakte heerlijk
Het gebakje met 50 erop, herinnerde op smakelijke wijze aan ons jubileum

Het was zo gezellig in het rijdende koffie-restaurant, dat we de tijd vergaten
Toen Nel van Pelt vroeg of dat de Philips-fabrieken waren, kregen we in de gaten, dat we Eindhoven naderden
De eerste ploeg koffiedrinkers werd verzocht terug te gaan naar hun wagon om de Amsterdammers op het station Eindhoven te verwelkomen.
Luide yells klonken even later over het perron, die duidelijk maakten welke "lotsverbondenheid"er tussen de drie steden bestaat
Op het Eindhovense perron beleefden we nog even een spannend moment, toen we de heer Wielinga vroegen: "compleet?".
. "Geheel compleet", zei de heer Wielinge met enige trots in zijn stem

De Amsterdammers waren om 07.12 uur uit Amsterdam naar Eindhoven vertrokken
Precies op tijd stapte op het Amsterdamse Centraal Station een fleurige vrolijke groep van zestien personen de trein in
Ook in deze trein scheen het Oranje-zonnetje, zodat ieder blij en opgewekt zijn belevenissen vertelde omtrent de angst zich te verslapen
Ongemerkt vlug bereikte de trein via Utrecht: Eindhoven, waar in de stationsrestauratie een kopje koffie of thee werd gedronken
Nauwelijks in de Loreley-express geïnstalleerd, was het weer koffie drinken met gebak in de restauratie-wagon, samen met een deel van het Rotterdamse gezelschap

Intussen rolde de trein verder naar Venlo; de stemming werd zo goed, dat de heer van Overbeek er zijn jasje maar bij uittrok
Het was wel nodig, want heel wat van het "jonge goedje"zocht zijn nabijheid op
Grote stukken van het schone Brabant werden in "zijn"coupé met 10 personen afgelegd!
Hij voelde zich als een Faroek in zijn harem
Het fraaie lied: "Oh, was ik maar bij moeder thuis gebleven", werd wel spontaan gezongen, maar moest aan de gezichten te zien beslist niet letterlijk worden opgevat
Af en toe ging een schaal met toffees en zuurtjes met een aardig meisje door de trein, voor de frisse mond

Op het perron in Venlo begroetten de ouders van José hun dochter en hebben kunnen vaststellen, dat zij in blakende welstand verkeerde
Ook hier kwam douane in de trein voor pascontrole en met de vraag hoeveel koffie, sigaretten en jenever we bij ons hadden
De koffer van Coby Murk moest het ontgelden en moest opengemaakt worden: de douanier kreeg glimoogjes van al het kant en nog eens kant van haar pettycoat…

Om half elf was het tijd voor de tweede ronde koffie in het rijdende café, ditmaal met een nogal droog gebak met iets van chocolade
Maar het was weer even gezellig
Om kwart voor elf kwam Keulen in zicht, waar we om duistere redenen een kwartier vertraging opliepen
Hoe hard Hans van de Vlist ook schreeuwde aan de Herr Oberbahnhofskommandant, het hielp geen zier
De trein bleef staan
De locomotief scheen het aan z'n ingewanden te hebben, want het onaangename luchtje, dat zich in de trein verspreidde was iets heel anders, dan we verwacht hadden in de stad van de 4711

Eindelijk, om kwart voor twaalf, kwam er betere puf uit de locomotief en reden we in vlot tempo via Bonn langs de Rijn naar Koblenz
Na Bonn werd het landschap met de begroeide bergen langs de Rijn imposant
Velen stonden in het gangpad om van het panorama te genieten

klik hier om verder te gaan naar deel 2

---

wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....