Een e-mail sturen naar Aad? Het e-mail adres is aad@engelfriet.net
(klik op deze tekst om een voorgeadresseerde mail te openen)
Terug naar  het Engelfrieten overzicht

Naar beneden 

Nog meer foto's behorend bij de afstammelingen van Johannes Engelfriet

1. Was Aad net klaar, komt Aline met nog meer leuke foto's, moet Alie weer gaan genotteren

2. De volgende dag had Aline nog een toelichting erbij, heel goed karakteriseert zij onze vader Piet tijdens zijn laatste jaren

Dit verhaal hoort dus bij dat verhaal !

nog meer oude foto's van Piet, de jongste

pietmetalinebaby2keer

vader Piet met zijn jongste, Aline

Alie en Piet waren in 1982 veertig jaar getrouwd en dus naar Plaswijck
Piet bestelde steevast peentjes en als toetje Peche Melba zonder ijs


voor de onderste foto moet je even je monitor een kwart slag draaien......
Aad was te lui om die foto weer apart eruit te halen enz
maar goed, we zien Piet het toen nieuwe huis bewonderen van Aline en Albert

opaenomametthomas

de laatste foto's van vader Piet thuis, met de toen nog kleine, net geboren, Thomas op schoot, voordat hij opgenomen werd in de Hofstee

op de foto linksonder Piet op de arbeidstherapie van het verpleeghuis; hij was daar graag, dan had hij wat om handen......


Tot zijn verbazing was alles gratis in dit voor hem nieuwe huis, hij zei vaak tegen ons, dat we hier ook moesten komen wonen
zelfs de kapper was natuurlijk gratis en hij ging graag zeer regelmatig heel zijn leven lang op tijd naar de kapper,
dus was hij zeer content met deze gratis service in zijn nieuwe huis, want voor zijn klanten bij Siebel wilde hij er altijd netjes uitzien

Piet overleed op 9 februari 1997, jarenlang rookte hij soms "2 pakjes" Montano per dag

we hebben onze vader nooit anders gekend dan met gele vingers...

Vader was in het verpleeghuis echter op rantsoen, kreeg elke keer maar één sigaretje, was daarom ook zoo blij als je kwam: van ons mocht hij lekker paffen,hoor!!!!

Aline voegt er nog aan toe :

De ene foto linksboven, boven de arbeidstherapie, is inderdaad een van de laatste foto's thuis van Piet. De allerlaatste hangt bij moeder in de keuken; daar op de door mij gemaakte foto kalender staat bij mijn weten de allerlaatste foto: piet en hans en kleine thomas.(gemaakt op pa's verjaardag, op 28 november)

Toen opa piet dood was en werd afgelegd, wilde moeder Alie en ik graag dat hij zijn rode driehoek aanhad: hij droeg graag spencers in het verpleeghuis, die hij rode driehoeken noemde.

Het ging zelfs zoo ver dat Aline, op vakantie in het noorden van het land, op rode driehoeken jacht ging, en gelukkig kon zij er drie kopen in Hengelo (in Rotterdam waren zij op een gegeven moment niet -meer - te krijgen......)

Vader Piet lag er opgebaard "keurig bij" zoals men dat zegt, alleen misten Albert (mijn man) en ik iets essentieels : z'n sigaretjes!!!

Bij de verpleging is Albert er twee gaan halen en die heeft hij, uit liefde, want hij was gek op zijn schoonvader, in zijn borstzakje gedaan.

Het vuurtje vraag je boven maar, Pa zei hij.

Moeder Alie en ik vonden dit een ontroerend moment.

WARE LIEFDE



Nog wat andere leuke anekdotes:

als wij op bezoek kwamen, vroeg Pa steevast aan Albert: en jongen, is het druk op de zaak?
Albert vertelde dan wat over zijn werk. Waarop het kommentaar van Pa kwam: maar jongen,vertel me nou és, is het druk op de zaak?

Ook vroeg hij altijd aan Albert: een c.d., jongen, is dat nu hetzelfde als een cassettebandje?
Als Albert, net als Piet een groot muziekliefhebber, hierop had geantwoord, kwam Pa weer met de volgende vraag:
ik wou nog és wat vragen aan je,weet jij dat nou,is een c.d. hetzelfde als een cassettebandje????
Op die momenten werd het steeds duidelijker; pa verloor de wereld om zich heen.

Op het laatst zag hij mij ook niet meer als zijn jongste dochter, maar als een leuk personeelslid, waar je wel mee kon lachen.

Ik ging vaak met hem het boek van Siebel bekijken, wees alle voor mij bekende mensen aan, noemde hun namen, dan keek Pa mij zoo verwonderd aan en zei:

Ken jij die mense dan?

Na zijn overlijden gaf moeder mij dit fotoboek.

Toen hij nog wat beter in zijn vel zat, zei hij steevast bij het afscheid nemen:

zorg je goed voor moeder??

En dan bleef hij zwaaien bij het grote raam tot hij je niet meer zag....
Altijd bezorgd om moeder Alie....

Toen hij uit het ziekenhuis werd verhuisd naar het verpleeghuis, was hij in opperbeste stemming.
Maar toen wij zagen waar hij eerst terecht kwam, op de vijfde etage, schoot ik vol:

DAAR HOORDE MIJN VADER NOG NIET THUIS

Of,zoals hij zelf zoo treffend zei: Ach kijk nou, Aline, wat een stumpers wonen hier...

Gelukkig kreeg hij op de tweede etage een eigen kamer die Albert en ik toen voor hem hebben ingericht met allerlei vertrouwde spulletjes en foto's van thuis.
Daar kon hij zich wat terug trekken.
Maar meestal zat hij op de gang, en als we dan op bezoek kwamen, zwaaiden we al naar elkaar van verre.

Op de dag van de eerder genoemde verhuizing, keek pa uit het raam en zag een grote bouwplaats: kijk eens, daar gaan ze de Maastunnel bouwen

Vader kon het goed vinden met Arthur, afdelingshoofd van de tweede etage, hij maakte graag een praatje met dit direktie lid van Siebel

Zoomaar wat overpeinzingen over mijn vader, EEN PLEKJE WAARD OP DEZE PAGINA




Familiewapenklein
wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....


Terug naar de top





Last update :

27 Oktober 2001