De vakanties werden doorgebracht in Rockanje. In het voorjaar gingen mijn ouders (wie paste dan op de kinderen?) naar Rockanje om een geschikt onderkomen te vinden. Bijna altijd kwam men uit bij mevrouw Langendoen aan de Dorpsstraat 14 te Rockanje.
Deze grote kordate vrouw woonde al jaren alleen; haar man was immers al geruime tijd overleden. Een aantal kinderen waren het huis al uit. Haar inkomsten bestonden uit het verkopen van verzekeringen. Daarnaast was een grote bron van inkomsten de verhuur van een gedeelte van haar woning aan vakantiegangers. Dus ook in die jaren gingen wij praktisch altijd minimaal twee weken naar Rockanje. De oude vader van mevrouw Langendoen woonde daar ook, maar daar later meer over.
Nu, een aantal leden van ons gezin hadden dus fietsen. Allemaal met de taxi naar Rockanje, plus aanhangwagen, dat ging niet meer. Er waren te veel gezinsleden. In de aanhangwagen werd van alles meegenomen. Vooral veel levensmiddelen, want de winkels in Rockanje waren veel duurder dan bij ons. Zelfs gebraden vlees werd meegenomen.
en dan de eindeloos lange Groene Kruisweg via Tinte naar Rockanje.
Maar er bleek een veel leukere route te bestaan nl. via Schiedam - Vlaardingen - Maassluis en dan overvaren naar Rozenburg. Een stukje fietsen door Rozenburg richting pont naar Brielle, dus weer overvaren. Schitterend vonden wij dit. Wij waren wel een dag zoet. Maar met mooi weer was dit totaal geen probleem. Je zag onderweg heel wat. Bepaalde punten zijn nog steeds kenmerkend voor mij, zoals o.a. de karakteristieke watertoren in Brielle en de grote kerk aldaar.
Daarna volgden wij dezelfde weg als route I, dus via het dorpje Tinte naar Rockanje. Bagage hadden wij niet bij ons, alleen eten en drinken voor onderweg.
Wat deden wij allemaal in Rockanje? Nu, bijna altijd als het mooi weer was, gingen wij naar het strand. Spelen in het zand, forten bouwen en zwemmen, het was altijd een waar genot.
Op het strand werd altijd een grote tent afgehuurd voor de verkleedpartijen. Deze tent bevond zich vlakbij een strandpaviljoen, toevallig ook genaamd: Langendoen, dit bleek een bekende naam te zijn in Rockanje!!.
Wij kwamen daar echter zelden binnen, alleen voor het toilet, want dat namen we niet mee.
Eten en drinken hadden wij zelf bij ons. Toch werd er voor gezorgd, dat vooral de jongens aan extra inkomsten kwamen. Zo tegen 16.00 uur 's middags gingen wij het strand afzoeken naar lege flessen. Aan al dat statiegeld werd toch wel flink verdiend.
Zelf had ik nog een andere aardige bron van inkomsten ontdekt. In dat strandpaviljoen waren diverse speelautomaten. Daar mochten wij liever niet aankomen, flipperen hoorde in ons gezin niet thuis, maar toch deden wij dat een enkele maal. Zonde van je geld was altijd het terechte advies.
Maar aan de muur hing een apparaat, waarin zich alleen maar stuivers bevonden. Nu moest je een stuiver hier inwerpen. Deze bleef haken op een palletje en met dit palletje met de stuiver bovenop kon je schieten naar de andere vakken, die als het goed was vol zaten met stuivers. Door juist te richten gingen de andere palletjes van al die andere rijen met stuivers open en jawel, vele stuivers rolden uit de automaat en de winst was voor mij.
Zo kon het dus gebeuren, dat je voor één stuiver ruim tien gulden of meer terug kon winnen. Deze bron van inkomsten voor mij heeft jaren geduurd.
Een andere sport op het strand was het vliegeren. Mijn vader was altijd de grote initiatiefnemer hiervan. Vaak maakte hij zelf grote vliegers en als de wind dan goed stond, kon deze vlieger grote hoogten bereiken. Als de vlieger eenmaal hoog genoeg was, werden er zgn. telegrammen verstuurd. Dit waren krantenbladen, waarin een grot gat werd gemaakt en door het touw van de vlieger door de wind naar boven werden gestuurd. Uren kon ik mij hiermee vermaken en niet alleen ik, maar ook de andere kinderen.
Als het weer in Rockanje iets minder was en het eigenlijk geen strandweer was gingen wij naar een speeltuin De Houten Paardjes dat was altijd ook erg leuk.
Maar wij gingen ook wel eens duinwandelingen maken. Je moest hiervoor wel een wandelkaart kopen bij de plaatselijke VVV. Deze wandelingen waren prachtig en bijna altijd werden de strandemmers meegenomen. Want in die gebieden groeiden allemaal bramen. Je kon ze zo maar plukken, dat was geen probleem. Thuis gekomen maakte moeder hier jam van en wij moesten ons flink wassen, want onze handen en monden (wij aten onderweg al wat!) zagen paars van de bramen.
Zoals al gezegd werden vanuit Rotterdam al zoveel mogelijk levensmiddelen meegenomen naar Rockanje. Maar een aantal zaken kon je natuurlijk niet voor veertien dagen meenemen. Dagelijks moest natuurlijk brood gekocht worden. In de Dorpsstraat was een heuse warme bakker t.w. bakker Spoon. Hij verkocht heerlijke dingen. Ik moest er altijd vroeg naar toe, want het was er altijd erg druk en na verloop van tijd was hij uitverkocht. Het was een aardige man en hij had een zeer grote neus !!!.
Zoals reeds verteld woonde bij mevrouw Langendoen ook haar vader in. Wij noemde hem ook maar opa, want dat deed iedereen. Hij leidde een terug getrokken bestaan en je zag hem eigenlijk weinig.
Maar op een dag in onze vakantieperiode was het echter groot feest. Opa Langendoen was jarig!!. Hij had de respectabele leeftijd van 90 jaar bereikt. Nu, dat moest gevierd worden.
Naast ons was café de Rots gevestigd en die had een zaal, welke als feestzaal werd ingericht. Het was daar een drukte van belang, klaarblijkelijk was de familie Langendoen erg groot, maar het kan ook zijn geweest, dat opa Langendoen een bekend figuur was in Rockanje.
Mijn ouders gingen ook feliciteren met waarschijnlijk een doosje sigaren, want als je hem zag, dan rookte hij altijd een sigaar. Van zijn kinderen, kleinkinderen en wellicht ook achterkleinkinderen kreeg hij een enorme bos bloemen aangeboden t.w. 90 grote rode rozen. De bos was zo groot, dat die in een grote emmer werd geplaatst.
Nu, met die rozen is later wat bijzonders gebeurd. Een dag later was het in het huize Langendoen grote paniek. De grote emmer met de 90 rozen stonden in de kamer van opa Langendoen. Waarschijnlijk vond hij dit niet leuk staan en wat denk je? Opa Langendoen had al die grote rozen zo kort mogelijk afgeknipt en in een normale vaas trachten te zetten. De hele familie Langendoen was natuurlijk zeer ontstemd hierover. Maar opa wist van niets en vond dat hij juist had gehandeld en ging rustig verder met het roken van zijn sigaartje.
Eénmaal per jaar werd vanuit Rockanje 's avonds ook een uitstapje gemaakt naar Nieuwenhoorn. Deze plaats bestaat nu niet meer, maar behoort nu toe aan de gemeente Hellevoetsluis. Wij gingen er allemaal naar toe, op de fiets natuurlijk. Aldaar werd een jaarlijkse lampionen optocht gehouden. Ook opa Langendoen was van de partij. Hij werd echter vervoerd met een busje en had altijd de beste plaats, want er werd een stoel voor hem meegenomen.
De lampionen optochten worden nu nog jaarlijks in onze woonplaats Hellevoetsluis gehouden. Oorspronkelijk werden deze georganiseerd aan het einde van de zomervakantie. Nu niet meer. Deze worden nu gehouden in het derde weekend van augustus en dienen als inleiding van de beroemde vestingdagen in Hellevoetsluis. Op deze vestingdagen worden vele oude stoommachines tentoongesteld in de oude vesting en komen veelal uit Engeland. Er wordt dan ook nog een grote vliegshow gehouden met oude vliegtuigen boven het Haringvliet. Dit is al jaren hier een groot festijn en trekt vele duizenden bezoekers.
Maar nu weer terug naar onze vakanties in Rockanje, prima !.
Mevrouw Langendoen had vele dochters. Eén dochter heette Frannie en werkte in een manufacturenwinkel genaamd "De Zon", ook gevestigd aan de Dorpsstraat. Precies in onze vakantieperiode was daar uitverkoop, dus moeder kocht hier van alles voor ons.
Deze dochter is later erg ziek geworden en bleek leukemie te hebben en is uiteindelijk op jonge leeftijd gestorven. Mijn ouders leefden hier ook erg in mee met de familie Langendoen, want er was na al die jaren toch een hechte band ontstaan. E.e.a. had wel tot gevolg, dat wij in een bepaald jaar niet konden huren bij mevrouw Langendoen. Haar hoofd stond er helemaal niet naar en zij wilde die zomer haar huis aan niemand verhuren.
Maar wij gingen wel met vakantie en belandden op een adres aan de Vleerdamsedijk, vlakbij de Gereformeerde Kerk. Wij vonden dit maar niets. Ver weg van het centrum van Rockanje op een stille dijk, waaraan ook het bejaardentehuis Vredenheim was gelegen, het latere Swinshoeck. Maar toch amuseerden wij ons. Als het wat minder weer was, werden vanuit dit adres vele fietstochten gemaakt bv. naar Oostvoorne, ook een badplaats met een oude leuke dorpskern.
's Zondags gingen wij naar de kerk, ook in de vakanties, dat hoorde zo net als thuis.
Nu waren mijn ouders niet zo erg behoudend, want als het mooi weer was, gingen wij 's middags toch naar het strand. In het begin werden vanuit Rozenburg (de kerkelijke gemeente waar wij nu nog steeds lid van zijn) kerkdiensten georganiseerd in het zaaltje achter café de Rots. Er waren nooit veel mensen en alhoewel de kerkenraad vanuit Rozenburg haar best deed, levensvatbaar zijn deze kerkdiensten nooit geweest en uiteindelijk besloot men dit maar op te heffen.
Maar wat nu? Wel, op de Vleerdamsedijk was een Gereformeerde Kerk, dus daar maar naar toe. Deze kleine kerk kon de grote toevloed van badgasten eigenlijk niet aan. Het kerkgebouw zat propvol, eigenlijk te veel mensen en veel te gevaarlijk.
Ik heb wel eens meegemaakt, dat het zo vol was en er in de kerk geen stoel meer bij kon, dat je buiten op de parkeerplaats op kisten moest zitten. Als kinderen vonden wij dit geweldig. De kerkdeuren bleven open en extra luidsprekers werden naar buiten gebracht, zodat je de dominee toch nog kon horen.
Ik herinner mij ook nog een dominee, die het niet zo nauw nam met de regels. Op een zondagmorgen zaten wij in de kerk, stampvol en erg warm en wat gebeurde? De dominee zocht zijn plek naar preekstoel door de mensenmassa heen, want zelfs op de treden van de preekstoel zaten mensen. Maar wat had hij bij zich? Jawel, zwemkleding.
Hij zei dan ook, dat hij maar een zeer korte dienst zou houden, het was veel te mooi weer en wij moesten maar genieten van strand, zon en water. En zo is het ook gebeurd!!.
Naar later bleek is deze predikant afgezet, aangezien hij nog meer rare dingen heeft uitgehaald, hoezoo ?????.
Maar al met al waren de vakanties in Rockanje voor ons als kinderen altijd een groot festijn.
Verder nog een foto op het strand met drie bekenden, waarvan twee in een gehuurde strandstoel, de jongste Aadje moest zich maar vermaken met een bal :
Goed geraden, met zonnebril is Alie en die jongen-met-appendage (aldus ooit Alex) is Hans
En tenslotte een soort statieportret van de kinderen Engelfriet, op volgorde, voor het huis van mevrouw Langendoen aan de Dorpsstraat 14 te Rockanje.
Het bordje boven het huisnummer geeft duidelijk aan, dat mevrouw Langendoen verbonden was een verzekeringsmaatschappij t.w. De Holland van 1859, je hebt nu eenmaal bij De Bank gewerkt en ook toen lette je al op dit soort dingen.
We ontvingen de volgende reaktie :
Wat een feest van herkenning zijn jullie pagina's voor ons vijftigers uit Rotterdam afkomstig. De gezegdes van Alie zouden van onze familie kunnen zijn.
Wat ook heel frappant is: Onze familie heet Houweling en we zijn dan ook benieuwd waar Henk Houweling vandaan komt……..
Ons gezin bestond uit vader Gerrit (1909-1991), moeder Dien (1912) en de kinderen Nieta (1939), Henk (1943) ikèTeun (1946), Gerrit(1947) en Dieneke (1951).
Wat nog veel frappanter is, we gingen ook in de zomervakantie naar Rockanje.
Wil je het nog gekker horen: we logeerden ook bij een familie Langendoen en wel op de Boomweg 4 (het verlengde van de Vleerdamsedijk)
De familie Langendoen bestond uit vader, moeder en zes of zeven kinderen.
Evenals jullie gingen we met een volgestouwde Renaultbus vanuit de Nieuwe Binnenweg, alwaar onze ouders een groentenwinkel hadden, naar Rockanje. Later toen we groter waren fietsten we het ook wel, maar dan over de Groene Kruisweg, over Brielle.
Mijn vader kwam alleen in de weekends en wij bleven er de hele zomervakantie.
We gingen ook naar de gereformeerde kerk op zondag. We speelden ook in de Houten Paardjes en zwommen in de Tenelleplas. Ook aan het strand waren we te vinden. Ik kan me nog herinneren dat er een grote evangelisatietent stond waar de bijbelverhalen werden verteld met behulp van flanelborden.
We hadden het er heel fijn, we hielpen bij het bonen plukken, koeien melken, hooien. We waren ook vaak te vinden op de Boomweg in de smederij.
Van het dorp zelf weet ik nog de snackbar en dat ik er mijn eerste fiets kreeg en erop leerde fietsen met blokken op de trappers.
We hopen nog eens te horen van Henk Houweling en bedanken jullie nogmaals voor de leuke verhalen.
Teun en Corry Houweling-Heydacker uit Barendrecht
Hans reageerde met :
Mijn naam is Hans Engelfriet, één van de schrijvers van de website van de familie Engelfriet. Ik ben ook de "auteur" van het verhaal over de vakanties zo in de jaren '50 in Rockanje. In de afgelopen maanden heb ik maar slechts weinige reacties binnen gekregen over die periode. Maar nu deze reactie??? Geweldig toch???
Als ik uw bijdrage lees, dat klopt dat precies met mijn beleving van destijds.
Wij logeerden inderdaad vele jaren ook bij een familie Langendoen, maar dan in de Dorpsstraat. Inderdaad een groot gezin. Maar deze mevrouw Langendoen was al weduwe en moest de kost verdienen als verzekeringsagent. In dat huis woonde ook nog haar vader: hij is wel ruim 90 jaar geworden!!!!
Nu ik uw verhaal lees, kan ik mij inderdaad ook nog wel herinneren de speeltuin de Houten Paardjes; wij gingen daar naar toe als het wat slechter weer was.Ook de Gereformeerde kerk ook op de Vleerdamsedijk kan ik mij nog zeer goed herinneren. Het was daar wel eens zo vol, dat wij buiten op kisten moesten zitten, maar dat vonden wij helemaal niet erg. Ik herinner mij ook nog eens een zondag, dat het snikheet was, maar ja je moest toch eerst naar de kerk en dan naar het strand. Die dominee had het klaarblijkelijk ook zo warm, dat hij met zwembroek en handdoek op de preekstoel kwam en mededeelde, dat hij maar een zeer korte preek zou houden en dat wij spoedig naar het strand konden. En zo is het ook gebeurd.
Zoals gezegd, wij logeerden in de Dorpsstraat of Dorpsweg naar Café de Rots. Tegenover was een soort bioscoop. Verder op die straat op weg naar het strand moest ik altijd bij bakker Spoon (man met lange neus) brood kopen. In de duinen vlakbij het strand gingen wij altijd bramen zoeken; mijn moeder maakte hier dan jam van.
En inderdaad ook wij gingen bepakt met een taxi met aanhangwagen naar Rockanje en later op de fiets.
Wat een gelijkenisssen toch. Heel leuk om deze reactie van u te mogen ontvangen en wij vinden deze eigenlijk zo leuk, dat wij deze wel willen plaatsen in ons gastenboek, als u hier tenminste geen bezwaar tegen hebt. Kijkt u anders maar eens in ons gastenboek. Natuurlijk plaatsen wij niet alles, alleen de volgens ons meest leuke. Momenteel staan er al 53 in.
En dan nog iets: de naam Houweling. Deze naam komt mij ook bekend voor, maar ik weet wel, dat dit een zeer uitgebreide familie is. Vanuit het verleden ken ik een zekere Frans Houweling, die ik vorig jaar nog heb gezien en die woont in de Alexanderpolder. Vervolgens ken ik een Betty Houweling, die na het overlijden van haar man in Rhoon is gaan wonen. Haar zoon Peter ken ik ook en haar dochter Ina is mij ook bekend en woont in IJsselmonde. Een neef van mijn vrouw is al meer dan 25 jaar getrouwd met een andere dochter van haar t.w. Jetty en is woonachtig in Spijkenisse. Dus zodoende toch nog een heel klein beetje familie zoals u ziet.
Misschien zeggen die namen u iets en wie weet waar dat nu weer op uitloopt.
Nu ik hoor uw bericht nog wel eens. Vriendelijke groeten,
Hans Engelfriet.
Ook deze reaktie met foto's vonden we erg leuk :
Via internet las ik jouw wedervaren in Rockanje. Een erg herkenbaar verhaal! Bijgaand een foto van het huis van jouw familie Langendoen aan de Dorpsweg, balkon met luifel. In de 80-er jaren zijn de restanten afgebroken van dat blok. De andere foto is Boomweg 4. Gememoreerd door Teun Houweling.
v.b.n.o.
het huis van jouw familie Langendoen aan de Dorpsweg, balkon met luifel
Boomweg 4
Aad even : nou deze foto klopt dus precies, we staan voor het goede huis...:
Zelf ben ik geboren aan de Boomweg nr. 4 Dus over de Langendoene kun je mij vragen stellen, aangezien ik al ruim 20 jaar de historie heb als hobby. Dan begin je natuurlijk bij je eigen familie.Dus mocht je nog wat willen weten van die Langendoen van de Dorpsweg laat het me weten. Die opa is ver in de negentig geworden, dhr Schadee, de vader van die ""kordate"" vrouw!
De houten paardjes bestaat nog altijd, weliswaar wat verwaarloosd. De duinen zelf zijn niet veranderd, dus ook nu nog zijn er prachtige wandelingen te maken. Een aanrader is de auto te parkeren bij die houten paardjes en dan de route lopen naar het quakjeswater. De strand tenten vanweleer zijn er niet meer maar nu wat moderner en zij blijven de hele winter op zijn plek en geopend. Erg favoriet om in de nazomer op het strand te gaan eten!
Die dominee waar je het overhad was ds Zelle, de neef van die bekende ""mata hari"" Margaretha Zelle.
Dominee Johannes Hendrikus Zelle
en dat in 1916, wat zou Opa daar van gezegd hebben....
LINK
Terug naar Ben :
Zelf ben ik intussen met functioneel leeftijd onslag na bijna 40 jr gewerkt te hebben bij de Kon. Marechaussee. Heb je verder nog vragen? Dat hoor ik dan wel
Groet van Ben Langendoen, of op Rockanje beter bekend als Bernhard!
En toen deze reaktie :
we vonden het erg leuk omdat we veel er van herkende want ik ben de dochter van de koster van de gereformeerde kerkje aan de vleerdamsedijk.
de kratten waar op je zat tijdens de kerkdienst waren van mijn vader want die was ook groenteboer.
het winkeltje was tegenover hotel de dreef.
we herkende er heel van want wij zijn van dezelfde generatie en woon nog steeds in rockanje.
m.v.g. erna hage-wijn
Ik las jouw verhaal over Rockanje,dit bracht een hoop herinneringen op over vroeger toen wij daar woonden,mijn vader Jan Langendoen was daar geboren,en mijn moeder in Tinte.
Ik ben in Oud-Nieuwehoorn geboren en in de oorlog verhuist naar Rockanje aangezien de Duitsers mijn ouders hun tuinderij onderwater zette moesten wij weg.
In 1945 zijn we naar Vleerdamsedijk #9 geloof ik,dicht bij het Gereformeerde Kerkje,waar wij lid van waren,achter ons huis was het bosje van Vredeheim.Wij hadden ook badgasten in de zomer.
In 1951 is mijn familie geemigreed naar Canada.
Mijn broers en ik gingen op het 2 lokalen schooltje aan de Vleerdamse dijk,en in de winter gingen we als het erg koud was schaatsen op het t'Waaltje,en in de zomer gingen we niet vaak naar het strand,we hielpen onze ouders in de tuinderij of in huis als nieuwe gasten kwamen.
De zure bommen was ik ook zo gek op,die miste ik wel in de zomer op't strand toen we hier woonde.
En mevr.Langendoen van de dorpstraat haar man was timmerman dacht ik.
Ik kan zo wel verder gaan,een hoop herinneringen,het was leuk om te lezen.
Groeten van Mary Vanderflier-Langendoen uit Canada
Leuke verhalen……
Ook ik kwam toevallig op jullie website terecht. Ik ben een “tuinderszoon” en geboren in 1949 in Rockanje aan de Noorddijk, ook wel “Schapendijk” genoemd. In het zomerhuisje dat er nu nog staat (Noorddijk 2a). Dit is in de Stuifakker. “Stûhvakker” noemden wij dit gebied. Ik ben getrouwd met een Rijnsburgse en wij hebben 3 kinderen. In mijn jeugd waren er heel veel tuinders in Rockanje.
Mijn ouders, Rein van Marion en Hiltje Mol hadden daar een tuinderij. Nu “tuint” mijn oudere broer Matthijs op dit tuindersbedrijf. Mijn vader is 2 jaar geleden op 90- jarige leeftijd overleden. Mijn moeder (85) woont nu in een aanleunwoning in Oostvoorne. Ik kan mij nog heel goed herinneren, dat mijn ouders ’s zomers het zomerhuisje aan “badgasten” verhuurden. Ook een deel van het huis ernaast, waar ons gezin met 7 kinderen woonde, werd aan badgasten verhuurd. Veel mensen verhuurden een deel van hun woning aan vakantiegangers. Dit was voor velen een welkome aanvulling op de soms niet al te hoge gezinsinkomen.
Als ik uit school kwam moest ik soms naar het VVV-kantoor om adressen te halen van mensen die een vakantieverblijf zochten. Veelal waren dit families uit Rotterdam, Schiedam, Vlaardingen. Ik herinner mij de families Van Gerven uit Schiedam, Platerink uit Rotterdam en een familie Bandel. Zij hadden kinderen: Go en Hans Platerink Hans blies vaak zijn favoriete deuntje van de Postkoets op zijn mondharmonica. De families Platerink en Van Gerven kwamen jaren achtereen gezamenlijk bij ons op vakantie.
De Van Gervens hadden 2 dochters, Lia en Hennie en een zoon Jos. Mevr. Van Gerven woont nu in Hoogvliet meen ik. Zij gingen vrijwel alle dagen op de fiets naar het strand in Rockanje. Mijn broers en ik sliepen, als er gasten waren, op zolder op matrassen die gevuld waren met houtkrullen of houtmot. Wij vonden dat best leuk. Ook die drukke kerkdiensten in het gereformeerde kerkje aan de Vleerdamsedijk kan ik me nog goed heugen. In de zomertijd waren er ’s morgens 2 diensten. Ook mijn oom Arie en tante Japie die ook op de Noorddijk woonden, verhuurden hun huis in de zomer aan badgasten. Zelf woonden zij in een kippenschuur, die overigens keurig ingericht was!
Op m’n 19e ging ik in militaire dienst – dienstplicht. Nadat ik was afgezwaaid, ging ik naar de politieschool in Leusden. Van 1970 tot 1999 heb ik bij de politie gewerkt, tot 1993 gemeentepolitie Leiden, daarna Politie Hollands Midden. Sinds 1999 houd ik mij bezig met fraudebestrijding bij een andere werkgever.
Ik herken veel namen op jullie site. Bernard Langendoen ken ik, maar ook zijn broers en zijn zus Jopie.
Hartelijke groeten,
Arie van Marion.
We kregen ook de volgende reaktie:
Mevr Langendoen was mijn tante Sprien, een zus van mijn moeder.
Mijn grootvader is op 2 maanden na 102 jr. geworden bij ons thuis in Rotterdam-West op de Mathenesserdijk. Het was een intelligente man en humoristisch ook.
Hij heeft nog jaren bij ons gewoond. Ik dacht vanaf z'n 90ste verjaardag.
Wij waren er natuurlijk ook altijd op zijn verjaardag.
Mijn vaders naam was Goudswaard en kwam ook daar vandaan. Familie van de meester bij de bank aan zee.
Zelf ben ik regelmatig bij mijn dochter in Hellevoetsluis. En veel familie, kinderen en kleinkinderen van mij en m'n broer wonen weer in Hellevoet, waar grootvader Schadee toen woonde met z'n gezin. Hij was een gerespecteerd en graag geziene gast overal. Wij hebben fijne herinneringen aan onze grootouders.
Zo, ik hoop iets toegevoegd te hebben aan uw verhaal?
Matzi Goudswaard
Waarop Hans reageert met
Wat leuk om ook weer zo’n reactie te krijgen.
Inderdaad werd Mw.Langendoen tante Sprien genoemd, nu kan ik mij dat ook weer herinneren, maar het is ook zo lang geleden!!!! Je hebt inderdaad iets toegevoegd aan mijn Rockanje verhaal!!
En natuurlijk hebben we nog een verhaal over Rockanje, klik maar gauw hier !!
