Wel werd gezegd, dat je altijd nog mocht terug komen om de resultaten te laten zien. Nu, dat was alles!!
En zo werd deze periode in mijn leven afgesloten. Vanaf september 1947 tot juli 1956 had dit grote gebouw met al die onderwijskrachten toch een stempel op mijn leven gezet. Maar ook nu nog denk ik altijd met veel plezier terug aan die periode.
Zoals gezegd, brak er nu een nieuwe periode in mijn leven aan. En zo heb ik het ook altijd ervaren. Heel mijn leven, tot nu toe, bestond en bestaat uit perioden. Dus op naar mijn nieuwe school en natuurlijk op de fiets van Deetman. De naam van deze school luidde: en was van dezelfde vereniging als de lagere school.
Nu, mijn eerste schooldag verliep heel anders, dan dat ik mij had voorgesteld. Ik ging er leeg heen, maar kwam wel zwaar beladen thuis. In eerste instantie werden de huisregels uitgelegd. En wat voor iedereen toch wel even wennen was, was het volgende :
Elke les werd door een andere leraar gegeven. Het woord "leraar" was trouwens ook nieuw voor ons. Op de MULO werd niet gesproken over "onderwijzer" maar over "leraar" en zij werden aangesproken met "meneer" dus niet meer met "meester".
Vrouwelijke leraressen waren er toen nog niet, later wel voor handwerklessen, maar dat was voor de meisjes, daar hadden wij als jongens niets mee te maken.
Mijn eerste dag op de MULO bestond dus uit de punten :
rooster ophalen en boeken meenemen, die thuis gekaft moesten worden.
Men had op de MULO een eigen systeem van lessen wisselen. Vijf minuten vóór het einde van elke les ging er een harde bel. De leraren pakten dan hun spullen in en vertrokken naar een volgend lokaal. Dit was slim bedacht, want niet al die kinderen van die toch wel grote klassen behoefden telkens door de gangen te lopen om van lokaal te wisselen. Om de orde in de klas toch enigszins in de hand te houden, werd gewacht tot de volgende leraar aanwezig was al kwam het wel eens voor, dat de klas alleen werd gelaten.
Nu, boeken kaften, dat was ook een hele klus. Ook dit werd voorgedaan en er werd ons op het hart gebonden, dat dit goed moest gebeuren, want de boeken moesten een heel schooljaar mee en ook nog (mogelijk) gebruikt worden door een volgende klas. Strenge controle werd dus toegepast !!.
Maar ook het kaften van die vele boeken was in huize Engelfriet geen probleem. Goed en degelijk kaftpapier werd gekocht in de bekende boekwinkel annex bibliotheek in de Rodenrijselaan en alle boeken werden netjes gekaft en ik kwam goed door de controle heen.
Zoals ook op de lagere school waren de klassen op de MULO groot, naar schatting 35 tot 40 leerlingen. Van elke klas bestond een A en een B klas, later werden dit de A-kant (economie) en de B-kant (wiskunde).
De eerste klas was eigenlijk een brugklas alhoewel dit niet zo werd genoemd. Je kreeg in de 1e klas in 13 vakken les t.w. alle talen (4x), aardrijkskunde, geschiedenis, kennis der natuur, algebra, handelsrekenen en natuurlijk werden er ook cijfers gegeven voor schrijven en tekenen, terwijl ook het gedrag en vlijt en orde en netheid werden beoordeeld en als laatste werden de verzuimdagen keurig op het rapport vermeld. Natuurlijk ontbraken de vakken als bijbelse geschiedenis en lezen ook niet.
Nu, het was een vol rooster en iedereen, dus ook ik, moesten alle zeilen bijzetten om alles bij te houden. Een aantal kinderen, ook ik, hadden wel het voordeel, dat wij op de lagere school al Franse les hadden gehad. Op de MULO begon men ook voor dit vak vanaf het begin, dus die kennis had ik al, zodat ik hier weinig aan moest doen. Maar twee andere vreemde talen, dat was wel even wennen en ook ik gooide nog wel eens wat door elkaar. Het begin dus van de Europese samenwerking op taalgebied.
Ook de vakken aardrijkskunde en geschiedenis waren zeer veel omvattend. Aardrijkskunde handelde over Nederland, de verdere wereld en natuurlijk ook toen nog uitgebreid de voormalige Nederlandse koloniën.
Geschiedenis had drie onderdelen t.w. Nederlandse geschiedenis, Algemene geschiedenis en Kerkgeschiedenis.
Het vak algebra bestond naar mijn beleving uit rekenen met letters, terwijl het vak handelsrekenen al vrij diep inging op de handel.
Het vak kennis der natuur handelde over biologie en fysica, dat laatste had nu niet zo zeer mijn belangstelling.
Bij het vak bijbelse geschiedenis werden zeer uitvoerig de bijbelse verhalen weer verteld; ik herinner mij ook nog de vele verhalen over de zendingsreizen van Paulus. Ook al de brieven van Paulus, zoals opgenomen in de Bijbel, werden zeer uitvoerig uitgelegd. Al met al vond ik de lessen op MULO zeer interessant maar wel zwaar.
Klas 2 van de MULO werd nog zwaarder. Het vakkenpakket werd nu uitgebreid tot 15 vakken. Meetkunde kwam er bij en ook boekhouden. Dat laatste vak vond ik schitterend en hiervoor behaalde ik cijfer 9.
Aan meetkunde vond ik niet veel aan. Aan het tekenen van rondjes en vierkanten met het dan bepalen van inhoud, omvang e.d., neen dat zag ik niet zitten; alhoewel ik toch nog het cijfer 7 hiervoor behaalde.
Wederom werd les gegeven in alle vier de talen. In klas I behoefde ik echter niet veel te doen aan het vak Frans. Dus dacht ik in klas II, dat dit alles wel vanzelf zou gaan, maar dat pakte anders uit. Het was nieuwe stof en die moest wel degelijk worden geleerd. Oh, Oh ....... : Mijn cijfer 9 van klas I reduceerde in klas II tot 6, maar werd later weer opgehaald tot het cijfer 7. Wat een opluchting....
Voor het eerst in dit lesjaar werd er ook een zgn. herfstrapport uitgereikt. Dit rapport vermeldde geen cijfers, maar alleen de vakken, waarvoor je onvoldoende stond. Nu, ik kreeg ook een herfstrapport. Het vak kennis der natuur was toen en ook de rest van mijn leven, onvoldoende en dat bleef het ook wel voor de rest van mijn MULO-periode, alhoewel ik hiervoor toch nog wel eens rapportcijfer 6 heb behaald. Ook mijn ouders waren hierover niet verontrust, want de overige rapportcijfers waren uitstekend. En pa tekende altijd vol trots het rapport van zijn oudste zoon.
Inderdaad, zo was het thuis geregeld : pa tekende de rapporten, dat hoorde zo, immers hij was het hoofd van het gezin, dus moeder mocht niet tekenen alleen maar toekijken. Nou, Alie kennende, zal het meer geweest zijn van : daar tekenen Piet en netjes, hè, anders moet het over !
De 2e klas van de MULO was dus zwaar. Maar daar kwam toch wel wat verandering in.
In klas 3 moest gekozen worden voor de A richting (economie) of voor de B richting (wiskunde). Ik wist het al lang, ik koos voor de A richting, dat vond ik veel fijner, maar bovenal interessanter.
Maar wat gebeurde? Ik werd, zoals dit heette, bevorderd naar klas 3B in plaats van naar klas 3A. Zwaar gefrustreerd kwam ik thuis en vertelde dit aan mijn moeder. Nu, hoe zij dit heeft geregeld weet ik niet meer, maar na veel debateren (daarin was Alie niet te verslaan, haar kleinzoon Richard is zelfs directeur van het bekende debateer bureau DIRIGENT , dezelfde gennen dus) en onderhandelen werd toch besloten om mij in klas 3A te plaatsen. Ik kwam dan wel aan het einde van de klasse lijst te staan, dat moest ik dus maar op de koop toenemen. (of dit nu belangrijk was ??). Dat betekende dus, dat men niet van plan was de alfabetische klasse lijst te veranderen en ik kwam dus onderaan de lijst. Nu, ik ben hier nooit door gefrustreerd geraakt !!! Het is wat met die frustraties allemaal.... , maar het is allemaal goed gekomen.
Aangekomen in klas 3A seizoen 1958/1959 was een prima klas. Men had alleen ruimte gebrek in het hoofdgebouw, derhalve kregen wij de beschikking over een lokaal van de lagere school in het andere gebouw. Voor alle vakken behaalde ik uitstekende resultaten. Vooral de economische vakken zoals handelsrekenen, boekhouden, rechts -en wetskennis en bedrijfsleer vond ik schitterend.
In die tijd werd ook een tekenleraar aangetrokken, die ons heuse tekenles moest geven. Het was een artistieke man met eigenaardige denkbeelden en heel lang haar, wat in die periode nog niet veel voorkwam.
In dit vak zag ik niet veel; het tekenen van schoteltjes, kopjes, bloempotten en meer van dat spul, het kon mij totaal niet bekoren. Ik was altijd blij, wanneer dit uur weer voorbij was. Ook de resultaten waren niet om over naar huis te schrijven. Ik ben nooit verder gekomen dan het cijfer 4 en ben hier eigenlijk nog steeds trots op.
Deze klas was eigenlijk de laatste klas van de MULO opleiding. Veel foto's van mijn MULO periode zijn er niet. Alleen een klassenfoto van klas I met de heer Zwemstra als klassenleraar. Op onderstaande foto zit ik op de eerste rij helemaal rechts, in werkelijkheid dus helemaal links, echter nog zonder bril. En dat maakt het dus makkelijk zoeken, niet ??
Met plezier heb ik de verhalen gelezen over de Ds. A.R. Rutgerschool. Ik herinner me ook nog het hoofd van de school, de heer Baars, en de leraren van Bockhove, v.d. Bosch en Roodenburg. Ikzelf zat eerder op de Rutgerschool n.l. van 1949 tot 1955.
Toen ik op school kwam was de heer Hootsen het hoofd, die is later opgevolgd door de heer Baars.
Verder herinner ik me de heer van Dongen die in Overschie woonde en graag muziek met ons maakte. Ook nog de heer Lenselink en de heer Rienks. De heer Rienks liep mank en was niet meer zo jong. Al met al heb ik een fijne tijd beleefd op deze school.
Met vriendelijke groet,
John van Herk
