Na het lezen en op de computer zetten van het reisverslag van Siebel's Gouden Jubileumreis op maandag 30 april 1962 en dinsdag 1 mei 1962, kwam bij mij het idee naar boven om een verhaal te schrijven over mijn vader Piet alsmede ook over het bedrijf, waar mijn vader zo lang heeft gewerkt. De aanleiding werd nog sterker, toen ik in bovenvermeld reisverslag vele namen tegenkwam, die bij mij herinneringen opriepen. Al schrijvend is dit eigenlijk een homage geworden ter nagedachtenis aan mijn vader. Het is ook daarom, dat ik dit verhaal met zeer veel vreugde heb geschreven.
Meer vooroorlogse Siebel foto's kun je vinden via deze link.
Zoals hierboven is aangegeven, is mijn vader op 21 november 1936 bij Siebel Juweliers gaan werken. Officieel heette dit bedrijf "Siebel, goud-zilver-diamant-uurwerken-gero". In latere jaren wijzigde men de naam in "Siebel Juweliers". Maar voordat mijn vader bij Siebel Juweliers ging werken, heeft hij eerst nog even gewerkt bij Brunot Juweliers. Bij dit bedrijf verdiende hij een salaris ad f. 7,50 per week.
Het verhaal gaat, dat vader Piet nu niet erg tevreden was over zijn salaris. Hoe moest hij dit nu oplossen om hierin verbetering te krijgen? Welnu, in die jaren was het gebruikelijk om bij soortgelijke bedrijven te gaan "spioneren", aangaande de prijzen van artikelen. Zo werd mijn vader er ook regelmatig op uit gestuurd om te gaan "spioneren" bij jawel…….Siebel Juweliers. Dit bedrijf was voor de oorlog ook gevestigd aan de Oude Binnenweg te Rotterdam, dus vlakbij.
Nu was het niet de bedoeling om met een groot stuk papier vóór de etalage de prijzen te gaan overschrijven, neen, je moest dit allemaal onthouden. Mijn vader vertelde in zijn vroegere jaren, dat hij dit vele malen had gedaan. Maar ja, dat salaris, dat vond hij wel belangrijker!!!. Maar hoe kwam hij nu bij Siebel Juweliers binnen? Wellicht kende men hem al doordat hij regelmatig voor de etalages werd gesignaleerd. Maar op een goede dag, toen mijn vader er weer op uit werd gestuurd om te gaan "spioneren", waagde hij de stap en ging naar binnen om bij Siebel Juweliers te gaan solliciteren. Of hij daarbij ook verteld heeft, dat hij voor zijn huidige baas Brunot vele malen heeft "gespioneerd" aangaande de prijzen van de artikelen, vermeld de historie niet. In ieder geval kon vader Piet onmiddellijk bij Siebel Juweliers aan de slag en wel voor het toen geldende wereldsalaris ad f. 10,00 per week en goede toekomstmogelijkheden.
Uit overleveringen is ook nog bekend, dat opa en oma Engelfriet nu niet helemaal blij waren met deze stap van hun jongste zoon. Immers ook toen al gold het spreekwoord: "Je weet wat je hebt en je weet niet wat je krijgt". Maar toch heeft mijn vader bij Siebel Juweliers maar liefst 46 jaar gewerkt!!!!.
We kregen deze reaktie:
Beste mensen,
Voor mij ligt een kwitantie uit 1986.
Hij is van G. Brunott bv, Oude Binnenweg 45.
Toentertijd kocht mijn oma voor 2300 gulden een friese staartklok, 4/2289
Op dit moment gaat ze verhuizen naar een verzorgingstehuis en zou graag bij de oude juwelier haar klok tegen betaling weer inruilen.
Zijn jullie nog vertegenwoordigers van dit bedrijf?
Is de klok bij jullie nog in te ruilen. Een andere klok van mijn oma moet nog nagekeken worden dus voor onderhoud zoeken we ook nog een adres.
Geef even aan wat de mogelijkheden zijn, dan zorg ik dat ik aktie ga ondernemen voor mijn oma.
Ik zie uw reactie graag tegemoet.
-
Wij zijn helemaal geen vertegenwoordigers van Brunott. Mijn inmiddels overleden vader heeft ver voor de 2e wereldoorlog een tijdje gewerkt bij dit bedrijf, vandaar dat ik dit in één van mijn verhalen heb opgenomen, maar dat is dan ook alles. Maar wel leuk zo'n reactie.
Groetend,
Hans Engelfriet.
