Klik hier voor het vorige verhaal
Het was inmiddels 1971 geworden. Ds. de Bruyne was nog steeds predikant van de gemeente van Rotterdam-Centrum. In de afgelopen jaren had hij al vele beroepen ontvangen, maar steeds had hij bedankt. Maar in 1971 ontving hij weer een beroep, nu van de gemeente Apeldoorn-Zuid. Hij stond al bijna 16 jaar in de gemeente van Rotterdam-Centrum en voelde nu toch wel, dat hij dit beroep moest aannemen om ook weer een nieuwe start te kunnen maken. Op 59 jarige leeftijd vertrok Ds. de Bruyne dus naar de gemeente van Apeldoorn-Zuid, alwaar hij tot 1978 heeft gestaan. Op 66 jarige leeftijd ging Ds. de Bruyne eervol met emeritaat. Op 25 maart 1987 is hij op 74 jarige leeftijd overleden.
In 1968 heeft Ds. de Bruyne ons getrouwd in de Christelijke Gereformeerde Kerk in Schiedam. In 1971 heeft hij ons eerste kind gedoopt. Hij was de man, die mij in de kerkenraad wilde hebben. Al met al waren wij toch wel zeer op elkaar gesteld. Hij was ook een echte organisator.
In 1971 werd de Generale Synode van de Christelijke Gereformeerde Kerken in Nederland gehouden in het kerkgebouw van Rotterdam-Centrum. Er moest dus een voorbereidingscommissie worden samen gesteld. Ds. de Bruyne wist dit wel te regelen. Tijdens weer een lange kerkenraadsvergadering, waarin dit allemaal werd besproken, was ik even afwezig naar het toilet. Niets aan de hand zou je zeggen. Maar op de volgende kerkenraadsvergadering werden de notulen voorgelezen en wat bleek………… ook ik was benoemd tot lid van de voorbereidingscommissie. Zo ging dat in die tijd. Protesteren hielp niet, het was besloten.
Het heeft mij in de zomer van 1971 één week vakantie gekost om al het werk van de Generale Synode voor te bereiden o.a. door het samenstellen van alle rapporten, het schrijven van de naambordjes voor alle afgevaardigden, want ik kon mooi schrijven, volgens Ds. de Bruyne. Maar goed, ik heb al met al een hele mooie tijd met deze predikant meegemaakt en bewaar aan hem zeer goede herinneringen.
Even een uitstapje buiten Rotterdam, nu naar de Christelijke Gereformeerde Kerk in Spijkenisse.
Het jaar 1972 was aangebroken. Ik werkte inmiddels in Spijkenisse en ook mede door privé omstandigheden verhuisden wij naar Spijkenisse. Dat werd dus in alle opzichten afscheid van Rotterdam en dus ook van de kerk in Rotterdam-Centrum. Dit alles zou echter maar 4 jaar duren, maar dat wist ik toen nog niet.
Aangekomen in Spijkenisse sloten wij ons weer aan bij de Christelijke Gereformeerde Kerk in Spijkenisse. Deze kleine gemeente had geen eigen kerkgebouw en kwam bijeen in het gebouw van de Gereformeerde Ontmoetingskerk in de Wilhelminalaan in Spijkenisse. Dit gebouw was echter veel te groot voor deze kleine gemeente. Vanaf het eerste begin hadden wij het eigenlijk helemaal niet naar onze zin daar. De gemeente was vacant, maar ook de gastpredikanten trokken ons niet helemaal aan. Men was bezig een predikant te beroepen, dus wij dachten…….straks wordt het wel beter. Vele leden van die gemeente kwamen toch wel uit de rechterflank van de Gereformeerde gezindte en dat lag ons helemaal niet. In 1973 ontving deze gemeente weer een eigen predikant in de persoon van Ds.H.U. Westerterp, een aardige man, maar al wel enigszins op leeftij met zijn 59 jaar.
Ds. Westerterp was een predikant, die alles van kerkorde en kerkrecht wist, maar persoonlijk contact was heel moeilijk. Wij begrepen elkaar niet helemaal. Eén van zijn gevleugelde opmerkingen was, dat mijn boekenkast te veel niet christelijke boeken bevatte. Ik begreep dat niet en hij ook niet. Ik studeerde nog en in mijn boekenkast waren heel veel boeken over economie en recht aanwezig, alsmede ook heel wat ander studiemateriaal over het bankwezen.
Ook de boeken over Rotterdam zaten hierbij, echter niet zoveel als nu. In die tijd gingen wij dus wel eens "shoppen" elders o.a. in de Hervormde Kerk aan het Kerkplein in Spijkenisse bij de toenmalige predikant Huizinga. Dat was een zeer excentriek figuur, maar echt naar onze zin hadden wij het niet.
