Een e-mail sturen naar Hans? Zijn e-mail adres is hans@engelfriet.net
(klik op deze tekst om een voorgeadresseerde mail te openen)
Terug naar  het Engelfrieten overzicht

Naar beneden 

Het staken bij de boer

Hans heeft nog steeds iets met stakingen ....

Zo in de jaren 1957 en 1958 vonden mijn ouders het toch wel eens tijd worden, dat ook ik 's zomers vakantiewerk zou gaan doen. Immers de vakantieperiode van de MULO duurde wel acht weken !! Te lang dus ??

Maar wat voor werk moest je doen? Nu had ik al vele jaren een goede vriend vanuit de kerk t.w. Henk Meijer. Deze had gehoord, dat er veel vakantiewerk te doen was in Berkel / Rodenrijs, in tuinderijen.

Nu trokken wij, Henk en ik, al vele tijden vaak met elkaar op. Naar de
postzegelmarkt, naar de bibliotheek enz. Henk was veel bij ons thuis. Hij vond dit veel gezelliger dan bij hem thuis. Hij was immers enig kind en in ons grote gezin vermaakte hij zich best.

Op een gegeven moment zijn wij er samen op uitgetrokken, natuurlijk per fiets. Al spoedig vonden wij een bedrijf in Berkel / Rodenrijs, alwaar wij enige weken komkommers konden plukken. De werktijden waren van 7.00 uur 's morgens tot 16.00 uur 's middags. Het uurloon bedroeg f. 0,30.

Nu, wij namen die baan aan.

Dit betekende wel elke morgen om 6.00 uur 's morgens fietsen naar Berkel / Rodenrijs en brood en drinken meenemen. Wow....

In die kassen was het ontzettend warm en eigenlijk konden wij maar het best werken in onze zwembroeken. Maar dat bleek geen oplossing. Je blote armen en benen zaten in korte tijd onder het afval van de komkommers. Dus dan maar licht aankleden. Pauzes hielden wij in de brandende zon buiten. Later heeft neef Dick Engelfriet uit de Insulindestraat zich ook nog bij onze groep aangesloten om in de komkommers te gaan werken.

Altijd onderweg naar huis kwamen wij veel jongens tegen. Ervaringen werden uitgewisseld en natuurlijk werd ook het uurloon besproken.

Het bleek al snel, dat onze baas niet goed betaalde. Andere jongens kregen vaak voor hetzelfde werk zelfs f. 0,50 per uur uitbetaald. Wij besloten een actie op touw te zetten om toch meer salaris te ontvangen. In principe viel met die boer hierover niet te praten. Dus wat nu? Zo jong als wij waren, kwamen wij op een geweldig idee.

Wij zouden gaan staken !!!! Hans toch....

En jawel hoor, nee, maar, wist Alie hiervan, op een mooie warme morgen zo tegen 9.00 uur 's morgens stopten wij met onze werkzaamheden en gingen lekker naar buiten en liggen zonnen.

Nu hield de boer regelmatig controles of wij wel werkten en of de komkommer gevechten in de kas niet al te hard uit de hand liepen.

Zo tegen koffietijd kwam hij weer eens langs en wat zag hij? Zijn drie werknemers lagen lekker te zonnen en dat deden zij al een tijd en waren niet van plan weer te gaan werken en eisten salarisverhoging

Wij legden onze eis van f. 0,50 per uur maar gelijk op tafel en dus maar geen harde akties. Wij hadden wel geen schoon genoeg van dat rondje rond de kerk, uh, komkommers, maar toch.

Nu, aan salarisverhoging kon de boer niet aan beginnen. Heel serieus (!) vertelde hij, dat de winstmarges (ben later niet voor niets bij De Bank gaan werken, dus wist ik al wat dat was...) van de komkommers dit jaar toch al niet zo hoog waren en dat hij dus absoluut geen f. 0,50 per uur kon betalen. Hij zou het vreselijk vinden om ons te moeten ontslaan

Maar wij gaven ons niet zo gauw gewonnen. Uiteindelijk werd na veel praten een compromis bereikt van f. 0,40 per uur en de gestaakte uren werden doorbetaald en de werktijden werden gewijzigd van 7.30 uur 's morgens tot 15.30 uur 's middags, maar wel doorbetaald voor 9 uur totaal. Nou, nou...

Wij vonden dit een prima compromis en gingen weer aan de slag. Ik vond die onderhandelingen geweldig en je ziet wel: ook zonder vakbond kwam ik er uit !! Wat wil je daar nu meezeggen.......

De houding van de boer bleef verbeteren en aan het einde van de week kregen wij altijd een flinke hoeveelheid komkommers mee voor thuis. Maar thuis kregen wij niet alles op en er werd in de straat dus flink uitgedeeld.

Maar 's avonds moesten wij toch wat ontspanning hebben na al die stakingsakties.

Nu, dat vonden wij in de waterpolowedstrijden in het water bij het Haagse Veer (vlakbij het hoofdbureau van politie).

Eerst zelf zwemmen en na een tijdje volgden wij dan maar de verrichtingen van meer professionele teams uit binnen -en buitenland.

Na afloop snel naar huis en naar bed, want 's morgens was het weer vroeg dag !!.

Want we gingen misschien weer staken...........


Familiewapenklein
wat zijn we trots op ons familiewapen ...., beetje jaloers zeker ....


Terug naar de top





Last update :

14 April 2001