De Schommelstraat
Alweer zullen jullie denken. Ja alweer. Ik zag namelijk deze foto uit 1950 en dat maakte veel los bij me.
Dat was de Schommelstraat, die ik kende en wel om veel redenen.
In de eerste plaats, omdat ik er bijna om de hoek geboren ben en als ik naar het Pijnackerplein moest altijd door die straat ging. Ten tweede, omdat mijn vrouw er woonde, Links bij de lantaarnpaal, de tweede portiek.
In het eerste huis links, dat heb ik al verteld. woonde mijn nicht Marie, de moeder van Frits Bom en ik heb er heel wat uurtjes doorgebracht.
Hoeveel maal ik door die straat gelopen heb is niet te tellen, want ook nog toen ik getrouwd was en in de Schiebroeksestraat woonde, ging ik via deZaagmolenstraat, en Aelwijn Floriszstraat, door de Schommelstraat en via het Pijnplein naar de Wiekstraat om mijn neef op te halen. Dan, over de Noorderbrug, links overgestoken, was Restaurant Hollandia, waar in de tuin van de Heineken Brouwerij, onze schietbaan gevestigd was.
Even voorbij het midden van de straat woonde de bekende Sparta Piet, in die tijd de bekendste Spartasupporter. Ik meen, dat hij Heistee heette.
Om de hoek van de Benthuizerstraat kon je ijs eten bij Bastiaanse en even ervoor aan dezelfde kant had je Thijs, de waterstoker.
Eén gebeurtenis is echter droevig. In het keldertje vlak voor de lantaarnpaal is ook in de jaren 50 een jongetje uit de Schommelstraat vermoord gevonden. Ik ken de naam van dat jongetje en ook die van de moordenaar, maar ik wil en ik zal ze ook niet noemen, maar het was wel erg voor één van mijn zwagers, die toen bevriend was met dat jongetje. Het absurde van het geval was, dat de moordenaar langs de deuren kwam om te collecteren voor de nabestaanden.
Ik heb ook nog gevoetbald voor de Schommelstraat. De Schommelboys werd die club genoemd en het ergste was, als je op het Schuttersveld moest spelen. Allemaal koolas en je zag er uit als een kolensjouwer wanneer de scheidrechter voor het einde floot. Als het erg warm was, sprongen we gelijk de Rotte in om ons schoon te krijgen.
Er was ook nog een toneelvereniging in de Schommelstraat. Daarvoor was er iedere week repetitie bij de familie Van Oort, die in de grote portiek woonde, pal tegenover de al meer genoemde lantaarnpaal. Dochter Nel was pianolerares en begeleidde ons natuurlijk als er op het toneel gezongen moest worden.
Toen ik later in Weert en Amsterdam woonde en ook nog in Helmond, kwamen we nog vaak in de Schommelstraat, want we moesten soms een nachtje overblijven. Mijn schoonouders waren inmiddels naar het bovenhuis verhuisd en wij sliepen dan op de zolderkamertjes.
Jullie zult wel begrijpen, de Schommelstraat was een begrip voor me en ik moest er even over schrijven, toen ik de foto zag.
