Die goeie ouwe radio
Als je nagaat hebben de mensen van mijn leeftijd, en ouder, heel veel zien ontwikkelen. De vorige eeuw zat vol met nieuwe uitvindingen en de meest verspreide uitvinding was toch wel de radio. Hier een eerste NSF-toestel.
De eerste geluiden werden echter ontvangen met een eigengemaakt ontvangertje, Mijn broers maakten er zo één. Ik had er toen nog geen benul van, maar het ging met koperdraadwikkelingen rond een spoeltje en zowaar ze kregen geluid.
Ons eerste radiotoestel was een zogenaamd Puntje. Het was meen ik het goedkoopste Philipstoestel uit die jaren. We kregen er echter alle zenders op en sindsdien waren we aan de radio verslaafd.
Op het dak kwam een antenne te staan, waar ik ook niet aan mocht meewerken, maar volgens mijn broer Toon moest de antenne zo hoog mogelijk zijn, anders kon de buurman wel eens een betere ontvangst krijgen. Die antenne was een heel lange houten stok en daaraan was een draad bevestigd, die bij een raam naar binnengeleid werd tot in de antenne-ingang van de radio. En zo zag je in de straten overal stokken op dak staan of uit een zolderraam stekend.
Alles was dus tip top geregeld voor een storingsvrije ontvangst. En wat was storingsvrij in die dagen. Het vreselijkste geluid was de Mexicaanse hond, dat vaak ontstond als iemand een zender zat te zoeken. Soms riep iemand expres die geluiden op. Nou, dan had je de poppen aan het dansen.
Ik zei al de radio werd het middelpunt van het gezin en ik weet nog goed, dat ik Dinsdags snel uit school naar huis ging, want Jacob Hamel kwam dan met zijn kinderkoor. Dat werd nooit gemist. Zelfs mijn moeder zorgde, dat ze erbij kon zijn.
Een topper was Jarig Jetje, maar het allermooiste was het duet van een jongen en een meisje, die Het Angelus zongen.Hier is een couplet, maar voor meer tekst en ook voor Jarig Jetje, moet je de versjes pagina van Alie maar even aanklikken.
Het
angelus klept in de verte
In tonen zoo zuiver en hel
De Grootmoeder knielt op de drempel
De Kinderen staken het spel
Grootmoeder bidt "Onze Vader"
De kinderen zeggen het haar na
Een zonnestraal glijdt door het lover
Een glimlach, een glimlach, van 's Heren gena!
Op de dinsdag was er nog meer om naar te luisteren. Dan werd 's avonds de Bonte Dinsdagavondtrein uitgezonden.
Ook al één van die legendarische uitzendingen, met als grote sterren Piet Muijselaar en Willy Walden, beter bekend als Juffrouw Snip en juffrouw Snap. Een leuk liedje van dat duo was
Want Snip snapt niet wat Snap snapt.
En Snap snapt niet wat Snip snapt.
Als Snip snapt Snap en Snap snapt Snip,
verdwijnt het Snip en Snap begrip.
Maar Snip snapt niet wat Snap snapt
en Snap snapt niet wat Snip snapt.
Als Snap snapt Snip en Snip snapt Snap,
doen Snip en Snap geen klap.
Zo zijn er veel programma's waar we voor thuisbleven. Mijn eerste voetbalwedstrijd, die ik op de radio hoorde was Nederland-België. Nederland verloor in dubbel opzicht, want Okkie Formenoy uit Sparta brak die wedstrijd zijn been. Een treurig begin als voetbalenthousiast, maar ik heb verder geen wedstrijd van het Nederlands elftal meer gemist. Dat kwam natuurlijk ook door die heel beroemde verslaggever Han Hollander. Deze man kon van de vervelendste wedstrijd een heel spannende maken. Zijn manier van verslaggeven was ongeëvenaard. Niet alleen bij het voetballen, maar ook bij de Zesdaagsen, zat je aan het toestel gekluisterd. Han Hollander is jammer genoeg één van de vele slachtoffers der Jodenvervolging.
Niet vergeten mag ik de hoorspelen. De hoorspelen waren zeer geliefd bij de radioluisteraars. En we volgden elke week de avonturen van Paul Vlaanderen en zijn vrouw Ina. Ik weet wel, dat Jan van Ees de rol van Vlaanderen speelde. Het meest favoriete hoorspel was echter Het Dodenhuis met Tante Beatrice en bij dit hoorspel was het echt griezelen geblazen.
Ik heb het in mijn verhaal over de Winkelweek in de Benthuizerstraat al aangetipt, op de Zaterdagavond werd er naar de Vara geluisterd. Wekelijks had je daar Peter Pech, die altijd zo begon.
Als Pech ben ik geboren
en Peter moet ervoor.
Als Peter Pech de eerste
ga ik het leven door.
Ieder mens heeft wel eens een boffie,
maar hoe ik het plooi of leg,
als ik nog eens een boffie heb,
is het toch een bof met Pech.
Zondagsmiddags, rond vijf uur, dan moest er naar Ome Keesje geluisterd worden. Later kwam ook nog Monus de Man van de Maan, maar Ome Keesje was toch wat anders. Gezelliger, dacht ik.
Als mijn broer Toon thuis was en hij kreeg de kans, dan zocht hij op de Lange Golf naar Daventry. Ik weet nog wel, dat deze Engelse zender op de 1500 meter was. Dan luisterde hij naar Victor Sylvester en zijn orkest. Dat speelde Strictly Dancestyle. Verder was er ook muziek van Reginald Foort op een concertorgel, maar dat hadden we in Nederland ook. Op het orgel van het City theater hebben veel beroemde organisten gespeeld. Ik meen Pierre Palla, maar zeker weet ik dat Cor Steijn er schitterend op kon spelen.
Het
nieuws werd gebracht door het Persbureau Vaz Dias. Dat was zo
ingeburgerd, dat er tegen iemand, die alle nieuwtjes wist te vertellen, werd
gezegd, dat lijkt Vaz Dias wel.
' s Morgens om acht uur na het tijdsein, en dat was het geluid van de Big Ben, klonk bij de AVRO altijd Happy Days are here again. Een lekker vrolijk begin.
Bij de Vara klonk Het Morgenrood door de Stem des Volks, een heel mooi koor.
De KRO zond uit met de mededeling, dat ze uit Huizen kwamen. Nu weten veel mensen niet eens waar Huizen ligt.
Radio Kootwijk was de zender voor de familieberichten en vooral met Kerstmis werden die groeten wel eens uitgezonden.
Jullie zien we. Die goeie ouwe radio bracht de mensen in de tijd tussen 1920 en 1940 veel vertier en vrolijkheid.l
Als toetje is hier nog een reclameposter van Philips
