Een familiefeest 2
Het officiële gedeelte was dus voorbij en tijdens het lessen van de dorst en een broodje eten uit het vuistje, werd er nog wat nagepraat over de cadeaus waarbij me verschillende tips werden gegeven hoe de reis in te vullen. Een voetreis naar Rome werd hoog genoteerd, maar andere vonden Deurne al ver genoeg. Maar ja de jarige Job liet zich niet voeren en mijn voorkeur ging uit naar een reis Berlijn of misschien Parijs, met een lichte voorkeur voor de eerste. Affijn, het zal wel voorjaar worden voor het gaat gebeuren.
Verschillende van het gezelschap gingen toen eens uitrekenen, wanneer Laura en Jasper, die met de jongste aanwinst Roan toch nog zouden komen, ongeveer zouden arriveren.
Na al deze berekeningen bleek het dat er nog genoeg tijd over was om het park een te gaan verkennen en dus ging ieder even zijns weegs. Nou het Reggehuus is werkelijk een mooi bungalowpark met veel bospaadjes en daar tussen verscholen de verschillende bungalows. Al wandelend kwamen we weer bij de receptie en de ingang terecht. Het valt op hoe heerlijk zonnig het was.
We boften dus wel met het weer en dat wordt nogmaals bewezen door de volgende foto van onze bungalow, waarbij Wilma heerlijk zit te zitten.
Eindelijk was het zover. Er kwam een telefoontje, dat Laura en Jasper in de buurt van Ommen waren. Er moet nog even gememoreerd worden, dat zij een aparte tweepersoons bungalow hadden, die gelukkig nog op het laatste moment besproken kon worden.
Toch was er bij een aantal familieleden een lichte opluchting te bespeuren, toen het drietal gearriveerd was. Onder de titel; toen het kindje binnenkwam, zou deze aflevering verder kunnen gaan. Ja. wat wil je met zo'n aanwinst. Hier is hij met zijn trotse oma.
Even later werd hij bij zijn overgrootvader op schoot gezet en ik heb hem toen maar gelijk even leerzaam toegesproken over, hoe het in onze familie in elkaar zat en ook hoe het daar toeging. Tenslotte moeten er regels en wetten zijn. Hoewel hij me wat lodderig van de slaap en toch wel wijs lag aan te kijken, rook ik op een gegeven ogenblik, dat hij eigenlijk sch.... ik bedoel maling had aan al mijn geouwehoer. De pampers hielden mij droog, maar het werd hoog tijd, dat er iets aan gedaan werd, voor het reukie an zun kreukie erger zou worden.
Een
foto? Die zal nog wel ergens op een rolletje zitten. Als dat zo is dan komt die
nog wel. Later!
Daarna moest de inwendige mens weer eens verzorgd worden. Het vocht werd regelmatig goed bijgehouden, maar vast voedsel was nodig om de energie weer op te wekken.
In de grote voorraad, die Ingrid en Ruud hadden meegebracht, waren Hamburgers aanwezig. Daar was wel grote belangstelling voor en plotseling waren er enkele stemmen, die Lieke!! riepen, toen er gevraagd werd, wie gaat ze bakken? Bartho, die moest weten, hoe het resultaat zou worden, zat ook enthousiast mee te knikken, dus ik hoefde niet naar het telefoonnummer van een dokter te informeren.
Na deze maaltijd nam iedereen zijn petje af voor Lieke en kreeg ze, figuurlijk gesproken, de oorkonde als lid van de familie Martens enz enz.
Daarna, toen Laura haar zoon geflest en weggefrommeld had in zijn reiswieg of wagen? Ik weet het niet zo goed, werden er wat spelletjes gespeeld. O.a. Pueblo. Hoe dat gaat? Weet ik veel!
Vanaf de bank keken enige senioren uit de groep lachend toe hoe de jongeren en één senior het spel aan het spelen waren.
Of iedereen het spel snapte? Ik betwijfel het, maar de stemming kwam er steeds beter in en zo kon het gebeuren, dat er een heel gezelschap zich even later zat te vermaken met een spel, waarbij ik jaren geleden al eens bijna zenuwziek van geworden was. Toch zullen jullie op deze foto zien, dat het toen wel aan mij gelegen zal hebben, want Ingrid, op de rug gezien ,en Wilma lagen zogezegd in een deuk.
In die tussentijd deden velen flink hun best om de kratjes bier te ledigen, want volle flesjes mee terug nemen was zo'n gedoe hè..... In ieder geval het was een heerlijke avond. Eén ding was verboden. Lang zal die leve zingen, me omhoog gooien en me dan, per ongeluk natuurlijk, laten vallen. Gelukkig was ook de bungalow op omhoog gooien niet berekend.
Er werd weer eens ouderwets gelachen en gedold, de spelletjes, waarvan er vele waren, werden spontaan meegespeeld en het kwam nog zover, dat ik moest aantreden om mee te klaverjassen. Ik speelde met een ex-klaverjaskampioene Bep, mijn tegenwoordige bridgepartner in de bridgeweekends. Maar ja, het bridgen heeft al die andere kaartspelletjes verdrongen hè. Zo kon het gebeuren, dat de op papier zwakkere tegenstanders, wel eens een cadeautje van ons kregen en daardoor wat winstpartijtjes, maar ach, het was tenslotte feest. Willen jullie geloven, dat ik nu al van enkele zijden boegeroep hoor.
Het spookuur was al voorbij, toen we eindelijk massaal onze bedden opzochten. Waren er snurkers? Ik heb niets gehoord.
Tot de volgende aflevering.
